ευχαριστώ

παιδιά σας ευχαριστώ για τις ωραιές σας απαντήσεις.Εχετε όλοι σας δίκιο,αλλά όπως πολύ καλά θα ξέρετε αν και κατάλαβαίνω το σωστό το άγχος και η κατάθλιψη δέ με αφήνουν να σκεφτώ ψύχραιμα...
Giorgo: Σε ευχαριστώ για την αιδιόδοξη οπτική των πραγμάτων μακάρι να μπορούσα να σκεφτώ κι εγώ έτσι...
harrys:Η εμπειρία σου στο ανγνωστήριο είναι πολύ συγκινητική.Εσύ σπουδάζεις ή διάβαζες γενικά στο αναγνωστήριο?
afroditi:Μακάρι να μπορούσα να μοιάσω στη φίλη σου....
dimitriskai:Λυπάμαι που λόγω αυτής της φρικτής αρρώστιας αναγκάστηκες να αφήσεις το σχολειο.δέν εχει σημασία τί παρατάει κανείς ,σχολείο,σχολή,δουλειά αλλά ότι εγκατάλήπει τα όνειρά του .μή νομίζεις ότι είμαι καμιά ψωνάρα που νομίζει ότι μόνο οι πτυχιούχοι αξίζουν.και το νηπιαγωγείο να μήν είχα τελειώσει πάλι έτσι θα αισθανόμουν....
ariel:Λυπάμαι που πέρασες περίπου τα ίδια.Η σχολή μου είναι μαθηματικό.δεν έχω διαβάσει ακόμα την ιστορία σου θα τη διαβάσω οποσδήποτε και θα σου πω τη γνώμη μου
Θα κάτσω να διαβάσω τις ιστορίες όλων σας και θα σας πώ τη γνώμη μου μήπως μπορέσω να βοηθήσω έστω και λίγο.αλήθεια υπάρχει κάποιος στο forum σε μεγάλη ηλικία που να σπουδάζει ακόμα?

Ναι, σπουδάζω και είμαι στα 28..

Προτιμώ το αναγνωστήριο παρά το σπίτι γιατί αισθάνομαι καλύτερα με κόσμο γύρω μου..

Καθένας εδώ, έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία..
Κι εγώ κάποτε, ήμουν απογοητευμένος με τον εαυτό μου..
Η ζωή όμως με έμαθε ότι αν δεν κοπιάσεις, δεν πρόκειται να αποκτήσεις τίποτα...

Με θέληση και προσπάθεια μπορείς να κάνεις σχεδόν τα πάντα..

Και κάτι ακόμη..
Ελπίζω να είσαι καλή στα μαθηματικά..γιατί θα σε χρειαστώ!

Gatoula,

Πολύ απαισιόδοξη σε βλέπω. Είναι όπως σου είπα φυσιολογικό, δεν θα κερδίσεις όμως τίποτα έτσι. Αν αλλάξεις λίγο και τη δική σου οπτική, όχι πολύ ένα τόνο αισιοδοξίας παραπάνω, θα δεις πόσο καλύτερα θα αισθάνεσαι. ʼρχισε ρε συ να σκέφτεσαι λίγο θετικά και θα δεις οτι έχω δίκιο. Αν τύχει και διαβάσεις κάποια παλιότερα posts μου θα δεις τι περνάω κι εγώ καθημερινά. Με το να κάθομαι να τα υπολογίζω τόσο πολύ, ανακάλυψα οτι μόνο καλό δεν μου κάνει. Κι αυτή τη στιγμή που σου μιλάω, δεν είμαι στην καλύτερη ψυχολογική διάθεση. Έξω βρέχει ασταμάτητα και πρέπει να αντέξω 8 ώρες τουλάχιστον στη δουλειά με ένα κεφάλι καζάνι και με τα μάτια μου ήδη κουρασμένα. Ξέρω όμως οτι αυτά τα συμπτώματα στην ουσία είναι \"ψεύτικα\" γιατί τα δημιουργεί το μυαλό μου λόγω του άγχους της καθημερινότητας. Κάνε λίγο υπομονή, θα μου πεις για πόσο ακόμα. Έχεις δίκιο. Με την υπομονή όμως κερδίζεις σιγά-σιγά τη μάχη. Σιγά-σιγά, αλά σταθερά.