Απλά όσοι θέλετε ρίξτε μια ματιά....

Χαίρετε! Τι κανετε? εγώ καλά αν και είμαι ψιλοπροβληματισμενη με καποια περιστατικα εχθες.
Εδώ και εναμισυ χρόνο είμαι χωρισμενη από μια σχεση ενός έτους με ενα παιδι ενα χρονο μικρότερό μου....δυστυχως εγώ με τη συμπεριφορα μου τον αναγκασα να με χωρίσει γιατι δεν αισθανομουν καλα μεσα σε αυτην τη σχεση...δεν μπορουσα να τον παρω σοβαρα. ¨Πίστευα 'οτι απλά θα ημουν εγκλωβισμενη και θα επρεπε να τον περιμενω εως ωτου ωριμασει. Γαμους φυσικα ούτε ήθελε να ακουσει. Τωρα πια τον δικαιολογω....Ένα παιδι 25 χρονων τί να καθισει να σκεφτει σοβαρα?? τεσπα....ενιωθα ρε παιδι μου ότι δεν τραβαγε....ουτε και κανενα ερωτα μεγαλο ειχα μαζι του.
Η φαση ειναι οτι δεν το εχω μετανιωσει οταν χωρισαμε...ειχα στεναχωρεθει φυσικα...πιο πολυ γιατι ειχα καταλαβει ότι εφταιγα κ εγώ. Το κακο ειναι ότι ούτε κ τωρα νιωθω ότι μπορω να ξαναγυρισω κοντα του...ντρεπομαι που το λεω αλλα θε θελω ούτε να συναντιομαστε....και να φανταστεις ότι δεν μου εκανε ποτε κανενα κακο. Όμως κατι sms που μου στελνει αραια κ που με βαζουν σε σκεψεις.... τωρα τελευταια με ενοχλει...ηθελε να μαθει εαν ειχα παρει το διπλωμα. Το αποκορυφωμα???? εχθες μου εστειλε ενα sms που μου ελεγε ότι ηθελε να βρεθουμε για να μου πει κατι! τι κατι??? του απαντω...θελεις να ειμαστε ξανα μαζι? "Όχι δεν ειναι αυτο." απαντα. "Δεν συμβαινει κατι σοβαρο αλλα ειναι κατι που θελω να σου πω" Παιδια...αρνηθηκα....και ειμαι τοοοοοοσο αναισθητη που δεν το μετανιωσα..δε θελω να συναντηθουμε ....ξερω πως δε θα βγει τιποτα. Πιστευω απλα ότι επειδη δεν εχε κανει καμια σχεση αξιόλογη....νιωθει μονος ....και για αυτο με τσιγκλαει. Πάντως εαν μαθει η μανα μου και η θεια μου ότι με ενοχλει θα καταχαρουν. Λες και τους ειχε κανει μαγια...ενα πραγμα! Ακόμα τωρα επιμενουν να μου λενε ότι αυτος ήταν για μενα...."ενα ήσυχο καλο παιδι...θα σε προσεχε θα σε φροντιζε θα δουλευε ολημερις και οληνυχτις...ενα τετοιο παιδι θα θελες να ειχες...ποιον αλλον θα βρεις? ο άλλος θα σε κοροιδεψει!" Μα γιατι δηλ εμενα η μονη μου επιλογη ειναι αυτος?
Δεν ξερω....νιωθω τυψεις που σκεφτομαι ετσι...μα δεν μπορω να σκεφτω αλλιως....δεν μπορω να σκαλιζω το παρελθον. Θελω να γνωρισω αλλον. Καποιον γυρω στα 30 αντε 35....
Εχθες παλι...τί ήταν και τουτο που μου συνεβη? Μπαινω μεσα σενα βιβλιοπωλειο για εφημ και συναντω ενα παληκαρι. Ψωνιζε και αυτος. Ψηλός....με όμορφα ματια...και πολυ χαμογελαστος. Αυθορμητα χαμογελασαμε ο ενας στον αλλον και αρχισαμε να μιλαμε.....σε λιγα λεπτα ειχαμε συστηθει...η υπαλληλος κοιταζε καλα καλα...
Φευγω απο κει και να σου τον απο πισω μου....μου ζητησε να με κερασει ενα καφε. Δεν ειχα δουλεια εκεινη την ωρα, ειχα σκοπο να φυγω με το λεωφορειο αλλα σε κλασματα δευτ δεχτηκα και να μαστε στην καφετερια να μιλαμε για ό,τι θες. Μεχρι και ιστοριες απο το στρατο μου ειπε. Σαν μα μασταν δυο φιλαρακια που ειχαν καιρο να ανταμωσουν. Τον ενημερωσα και για το νησι μας...Πρωτη φορα ειχε ερθει...για δουλεια σε ξενοδοχειο. Έκατσα μια ωρα μαζι του...τηλεφωνα δεν ανταλλάξαμε αφου τωρα πια γνωριζω που μπορω να τον βρω. Μυστυριο παντως, να καθομαι για καφε με εναν άγνωστο και να μιλαω λες κ τον ξερω χρονια..και να βαριεμαι στη σκεψη να συναντησω τον πρωην μου...και να μιλησω μαζι του.
Όταν βρεθω για δουλεια στη χωρα, θα παω και θα του ξαναμιλησω....δεν ξερω εαν μπορει να εξελιχθει σε κατι αυτη η γνωριμια...θα φύγει στο τελος της σεζον...αλλα χαρηκα που τον γνωρισα.
Αυταααα.....να τα βγαλω απο μεσα μου...ευχαριστω που με διαβασατε..(καλε...σαν ημερολογιο ηταν!)

Αγαπητή φίλη.....δεν ξέρω γιατί αλλά όσο διάβαζα αυτήν την κατάθεση ψυχής σου/ημερολόγιο τόσο μου δίνονταν η αίσθηση ότι ούτε απ τον πρώην σου έχεις απαγκιστρωθεί εντελώς αλλά ούτε είσαι αποφασισμένη ακόμα να προσπαθήσεις για κάτι καινούριο.Περισσότερο λεκτικά προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι ο πρώην τέλειωσε και είναι η ώρα για τον επόμενο ενώ (κατα την εκτίμηση μου που μπορεί να είναι και εντελώς εσφαλμένη) δεν είσαι ακόμα έτοιμη ούτε για οριστικά αντίο αλλά ούτε και για καινούρια \"γειά σου\".

Το ότι έκανε \"μάγια\" στους δικούς σου ο πρώην νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη βαρύτητα μέσα σου.Το ότι επίσης δεν σκέφτεται τον γάμο είναι άλλη μια σημαντική παράμετρος.Τέλος οι νύξεις που κάνει να ξαναβρεθείτε δεν περνούνε καθόλου απαρατήρητες απο εσένα.Αυτά τα τρια μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση.Ειλικρινά δεν ξέρω πως θα αντιδρούσες αν σου έκανε ο πρώην πρόταση γάμου.(Μην μου απαντήσεις....απλά το θέτω το ερώτημα για δικό σου προβληματισμό.....πάντα με την επιφύλαξη πως αυτά που γράφω μπορεί να είναι και εντελώς λάθος.)

εγώ πάλι δε βρίσκω πουθενά κανένα πρόβλημα για να συμβάλλω!!! Είχες μια σχέση που δε σε κάλυπτε, τον χώρισες και πας για τον επόμενο! Φυσικά και ο επόμενος μπορεί να είναι και κάτι εφήμερο, όπως ο εποχιακός ξενοδοχοϋπάλληλος που γνώρισες \'\'έτσι ξαφνικά\'\', που λέει και ο Ρέμος... τώρα το οτι ίσως αισθάνεσαι ανασφάλεια και ότι ίσως οι δικοί σου αποδειχτούν σωστοί στις προβλέψεις τους, είναι ένα άλλο θέμα και σημασία δεν έχει! Αυτό που έχει σημασία είναι πως εσύ έκανες τις επιλογές σου σύμφωνα με τα θέλω σου και προχωράς μπροστά και είσαι έτοιμη να δεχτείς και το καλύτερο και το χειρότερο... προχωράς μπροστά και με λίγη τύχη και μυαλό θα βρείς αυτό που θες!

Εγώ πάλι δεν κατάλαβα φίλη μου γιατί άνοιξες αυτό το τόπικ.....

Αγαπητή Christine,
άσε τον εαυτό σου να λειτουργήσει ελεύθερα, μ προσοχή όμως ν μην πληγώσεις άτομα που δε φταίνε σε τίποτα!
Θεωρώ πως για να προχωρήσεις κ να ανοίξεις μια καινούρια πόρτα, θα πρέπει να έχει κλείσει την προηγούμενη!
Τυπικά, στον πρωην σου την έχεις κλείσει την πόρτα, όμως αν αυτό συνέβαινε και ουσιαστικά, δε θα έγραφες όλα αυτά,όύτε θα τα σκεφτόσουν!Αυτό, εμένα τουλάχιστον, μου δείχνει πως δεν είναι σίγουρη για τις επιλογές σου!
Αν αποφασίσεις γαι τον πρωην, χαλάρωσε και απόλαυσε την καινούρια σου γνωριμία!Αλλά να είσαι σίγουρη γιατί το ότι υπήρξε τέτοια αμεσότητα από την αρχή, κάτι μπορεί να σημαίνει!Μην μπεις μετά σε μπερδέματα...Σκέψου το!
Καλή τύχη!