Αισιοδοξια!!

Παιδια εχω πολυ καιρο να μπω και να μιλησω.Παρολο που παρακολουθω τις διαφορες συζητησεις κατα καιρους,λογω ελλειψης χρονου δν προλαβαινω να ασχολουμαι.

Οσον αφορα τη περιπτωση μου.Τους τελευταιους 6 μηνες ειχα περασει τη μεγαλυτερη κριση βουλιμιας.ΚΑΘΕ μερα απο 2-4 εμετους.Οτι ετρωγα το εβγαζα.Εφτασα να ζυγιζω σε καποια φαση 54 κιλα με ενα 1.73 υψος!!(πιθανον κ λογω αφυδατωσης).Ημουνα χαλια.Πιστευα οτι δε θα το ξεπερασω.Κατα βαθος δεν ηθελα να το ξεπερασω.Ζουσα με ψευδαισθησεις οτι εχω καιρο μπροστα μου να το κοψω και οτι δν θα παθω τπτ κλπ κλπ.ΟΤΙ ΠΙΟ ΑΝΕΥΘΥΝΟ εχω κανει στον εαυτο μου.Ηταν τοσο απλο να φαω οτι μου κανει ορεξη και να παω να τα βγαλω μεσα σε 3 λεπτα.ΤΟσο χρειαζοταν.Παλινδρομουσα το στομαχι μου κ εβγαιναν ολα.


Μεχρι που μια μερα εκατσα και σκεφτηκα σοβαρα.Τι κανω στον εαυτο μου.Πως εχω καταντησει ετσι.Παραμελω τον εαυτο μου εσωτερικα και εξωτερικα για να ΤΡΩΩ και να τα βγαζω ολη την ημερα.Αξιζει να τον κακοποιω επιδη μ αρεσει το φαι??Και αν ηταν τοσο απλο δε θα το εκαναν ολοι??
Αφηνω το τι κακο του εχω κανει ηδη..και δε ξερω που θα με βγαλει αυτο..

Ειδα και μια αυτοβιογραφια καποιας γυναικας 30και χρονων που μετα απο πολλα χρονια βουλιμιας και ανορεξιας τα οργανα της καταστραφηκαν.Δεν της μενει παραμονο λιγοι μηνες ζωης.
Τρανταχτηκα τοσο πολυ και συνειδητοποιησα καποια πραγματα (ετσι τουλαχιστον θελω να πιστευω)

το φιλοσοφησα και τελικα ειναι θεμα πειθαρχιας.Αν αφησεις τον εαυτο σου να κυλησει,θα κυλησει.Αν του χωσεις 2 χαστουκια ισχυρα θα τον συνεφερεις.Ειμαι αρκετα ισχυρος χαρακτηρας και οτι θελω πολυ το πετυχαινω στη ζωη μου ,οποτε γιατι να μην πετυχω και αυτο.?

Εκλεισα ραντεβου με διαιτολογο να κανω μετρηση μεταβολισμου και συστασης σωματος.Θελω παλι να μπω στο λουκι να μετραω θερμιδες κ να πειθαρχω τον εαυτο μου.1000 φορες αυτο απ το να μη σκεφτομαι καν τι και ποσο θα φαω γιατι μετα θα τα βγαλω ολα

Αρχισα παλι γυμναστικη με πιο εντατικους ρυθμους.Να φτιαξω σωματαρα :D

εχω οργανωσει τελεια τις μερες μου.Και παρολο που περναω μια σχετικα δυσκολη φααση λογω εξετασεων προσπαθω να με πεισω οτι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ειναι δυνατα ,αρκει να το παρω αποφαση!

οι εμετοι δε σταματησαν εντελως.Παρολο που μαι μια εβδομαδα καθαρη (μετα απο 6 μηνες!!),ειχα ενα επεισοδιο που προσπαθω να ξεχασω για να μη με παρει απο κατω.

Τελος παντων απλα ηθελα να μοιραστω με καποιον την αισιοδοξια μου γιατι γι αυτο το θεμα δεν υπαρχει κανενας αλλος που να μπορω να συζητησω!!

Ευχομαι σ ολους να το ξεπερασετε!Απλα τα εγραψα αυτα για να σας πω οτι τελικα ΟΛΑ ειναι δυνατα

alice καλησπερα
χαιρομαι πολυ για την αισιοδοξια σου κι ευχομαι αυτη, και οποια αλλη βοηθεια βρεις, να σε βοηθησουν στην δοκιμασια που περνας...
θεωρω πολυ καλη κινηση τον διαιτολογο, γιατι μαλλον μια ισσοροπημενη διατροφη ειναι κατι που βοηθαει να μη χανεται η μπαλα...
αλλα θαθελα να ξανασκεφτεις ενα ...κομβικο σημειο της ολης ιστοριας..
λες καπου οτι ειναι ολα θεμα πειθαρχιας...που εχεις η δεν εχεις κι αν δεν εχεις θα κατορθωσεις να την βρεις...
εγω νομιζω οτι δεν ειναι θεμα πειθαρχιας, καθως δειχνουμε τεραστια πειθαρχια στο να βασανιζουμε τον εαυτο μας, αλλα δεν ειναι αυτο που χρειαζεται....
ειναι θεμα αγαπης προς τον εαυτο μας.....αυτο ειναι που λειπει...
κι οσο τον μαστιγωνουμε και τον μαλωνουμε σαν το κακο παιδι που κανει του κεφαλιου του, τοσο θα περιμενει στην γωνια την ευκαιρια να ξεφυγει και να μας αποδειξει οτι εχουμε δικιο να τον μαλωνουμε...
καπως ετσι το σκεφτομαι...
καλη δυναμη...

alice κοριτσακι μου
μην αυτοτιμωρησαι τοσο πολυ
ποιος σε θελει τελεια και το προσπαθεις ετσι?
πολυ πιεση βρε παιδι μου κατι πρεπει να χαλαρωσεις
αυτο που κανεις ειναι να σκας στο φαι για να μην σκασεις στα μουτρα καποιου

που την ειδες αυτη την αυτοβιογραφια;
δεν μας δινεις λεπτομερειες να τη δουμε και εμεις, μηπως μας κανει και εμας το ιδιο κλικ;

εγω νομιζω οτι ειναι και θεμα αγαπης και πειθαρχιας,χρειαζονται και τα δυο για ενα υγιες σωμα και πνευμα...

ρε παιδια
εγω νομιζω οτι διαφερουμε απ την απλη υπερφαγια
στο οτι ειμαστε αρκετα εγωηστες για να δεχτουμε οτι δεν μπορουμε να συγκρατηθουμε απ το φαγητο
αυτο φαινεται αν βαλουμε κιλα και δεν θελουμε να γινει εμφανες στους αλλους
γι αυτο καταφευγουμε σε αλλους τροπους
εγω εχω μηνες να κανω εμετους
απλα εχω παρει κιλα και μου εχει πεσει η αυτοπεποιθηση
ισως αυτο ειναι το κοστος της αποθεραπειας
αλλα αισθανομαι πολυ καλα
ειναι μια αρχη

Τζενάκι,νομίζω πως εμείς οι ίδιοι απαιτούμε την τελειότητα από τον εαυτό μας
και μάλιστα αποδεχόμαστε στο βωμό της όλες τις παράπλευρες απώλειες στον ψυχισμό μας!
Το άλλο που ανέφερες με τον εγωϊσμό και την αυτοσυγκράτηση δεν το καταλαβα...αν θέλεις μου το επεξηγείς...

alice,εύχομαι τα καλύτερα!
Μακάρι η τρέχουσα αισιοδοξία σου να βρει έρεισμα στη μεθοδευμένη σου προσπάθεια!
Να μας γράφεις πιο συχνά,άμα αυτό κρίνεις πως σε βοηθάει...Καλή σου δύναμη!