αρνηση για συνεχιση θεραπειας-ακαταλληλη οικογενειακη συμβιωση-λαθος μακροχρονια θεραπεια και αντιμετωπιση
κατ αρχην δεν ξερω απο που να ξεκινησω.
το ποιο επειγον αυτην την στιγμη ειναι οτι ο αδελφος μου εχει σταματηση απο μονος του την θεραπεια που εκανε με αποτελεσμα να εχει εξαρσεις βιαιες περισοοτερο κατα του εαυτου του.
η ιστορια ειναι μεγαλη ξεκινησε απο το 1990 οταν μετα απο τον εγκλυσμο του πατερα μου στην φυλακη και μη αντεχοντας σε καποιες καταστασεις που ηρθαν στην οικογενεια, ζητησε απο την μητερα μου να τον παει σε νοσοκομειο τονιζωντας οτι δεν αντεχει αλλο. η γυναικα μην ξεροντας που να τον παει τοτε τον πηγε σε μια κλινικη που εχει κλειση τον αγιο θεραποντα. εκει και παρα το γεγονος οτι πηγα και προσπαθησα να πεισω τον γιατρο να μην ξεκινηση θεραπεια με ψυχοφαρμακα, με εδιωξε κακην κακως και το κακο αρχισε. τοτε ημουν 25 και ο αδελφος μου 18. μια παρενθεση για την προηγουμενη οικογενειακη ζωη ειναι η συνεχης αντιπαραθεση και μαλιστα βιαιη των γονιων μου απο σχεδον οσο θυμαμαι, ακομα και σημερα που ειναι 75. μετα απο την πρωτη νοσηλεια το παιδι εγινε σχεδον φυτο, αλλαξε ακομα και η εκφραση του. ξανανοσηλευτηκε αρκετες φορες περιπου 5-6 με την τελευταια μετα απο εισαγγελικη εντολη των γονιων μου το 2001. απο το 2002 δουλευει στον δημο σε ατομα με ειδικες αναγκες, παρουσιαστηκε καρκινος στο νεφρο του και το αφαιρεσε πιθανοτατα απο τα φαρμακα. το τελευταιο τωρα που γινετε ομως και μας επιρρεαζει καθετα γιατι αποφασισα να ερθω με την γυναικα μου και να φτιαξω τον εναν οροφο στο πατρικο και να μεινουμε, εχει να κανει οτι σταματησε τελειως οτι επαιρνε, εχει συμπεριφορα επιθετικη αλλα οχι να χτυπηση κοσμο και προσπαθει με ταβορ να ηρεμηση, δεν θελει με κανεναν τροπο να παει σε οποιονδηποτε γιατρο, και ισως φταιει η τελευταια αντιπαραθεση που ειχε με τον πατερα μου που του ειπε να παει σε ψυχιατρο και αυτος το πηρε πολυ βαρια, του ειπε δεν ειμαι τρελλος και αποφασισε να μην ξαναδει γιατρο. το θεμα ειναι οτι ζει μαζι τους, εχει φτασει 38 χρονων, ειδικα τις τελευταιες ημερες εχω γινει ρακος προσπαθωντας να τον μαζεψω και προσπαθωντας να κερδισω την εμπιστοσυνη του να τον παω εγω σε καποιους πολυ ποιο εξιδεικευμενους απο οτι πηγαινε μεχρι τωρα να τον βοηθησουν να ξαναμπει σε σειρα γιατι εχει αποδιοργανωθει τελειως. σκεφτομαι σοβαρα την εισαγγελικη εντολη αλλα αυτη την φορα θα παρω μερος για το που θα παει και ποιος θα τον δει, φοβαμαι επειδη ειναι πολυ καλο παιδι οτι θα κανει κακο στον εαυτο του, δεν ξερω με ποιο τροπο να τον βοηθησω