Είμαι όλο παράπονο..

Γειά σας..καλησπέρα..καλό μεσημέρι..
είμαι καινούργιο μέλος..μόλις χθες έγινα..
και φαίνεται να'ναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που γίνεται σ'αυτό το site..
λέει ο καθένας τον πόνο του..βγάζει τα εσώψυχά του..ξεσπάει..ξαλαφρώνει..αν ακουφίζεται..
γιατί ξέρει πως κάποιος άσχετος..κάποιος άγνωστος..
θα διαβάσει τις σκέψεις του..
και θα προσπαθήσει να τον καταλάβει..χωρίς να τον κρίνει..
και να του πει κάτι που μπορεί να μην είχε σκεφτεί..
και μ'αυτόν τον τρόπο να τον βοηθήσει..
ή μπορεί απλά κάποιος να βρει συμπάσχοντες και μ'αυτόν τον τρόπο να παρηγορηθεί..
ή μπορεί και να μην τον καταλάβει κανείς..
τουλάχιστον υπάρχει το θετικό της ανωνυμίας..

Λοιπόν..θα'θελα κι εγώ να σας πω τον πόνο μου..
μπορεί να φανεί πως δεν είναι και τόσο σημαντικός..
και πως υπάρχουν πολύ πιο σοβαροί λόγοι για να σκεφτεί κανείς τόσο απαισιόδοξα..
όμως εγώ έτσι τα σκέφτομαι τα πράγματα..

Απ'τα 18 μου..
ύστερα από μία απογοήτευση..
έχω βαλθεί να κάνω ό,τι περνάει απ'το χέρι μου..
για να χαλάσω την εμφάνισή μου..
και τα'χω καταφέρει πολύ καλά..
δεν ήταν και τόσο δύσκολο..

Τώρα όμως..στενοχωριέμαι..
πιο πολύ στενοχωριέμαι γιατί είμαι ακόμα νέα..
πάνω στο άνθος της ηλικίας μου..
και ξέρω πως όλα τα όνειρα που είχα κάνει κάποτε..
να έχω μία όμορφη σχέση μ'ένα αγόρι..
να τελειώσω τη σχολή μου..
να κάνω και μαθήματα υποκριτικής..
να κάνω και χορό..
να ταξιδεύω και σε ξένες χώρες(στην Ευρώπη πιο πολύ)..
για διάφορα σεμινάρια..συνέδρια..
τώρα καταλαβαίνω..
πως δεν μπορώ να τα πραγματοποιήσω..
ή μάλλον..ξέρω πως κανείς δε μ'εμποδίζει να τα κάνω όλα αυτά..
δηλαδή..μπορώ να τα κάνω..
όμως δε θα'ναι ποτέ έτσι όπως τα είχα ονειρευτεί..
γιατί πάντα θα υπάρχει μέσα μου ένα αγκάθι..

Πάντα θα σκέφτομαι..
ότι έχω ραγάδες που δε φεύγουνε και θα τις κουβαλάω σε όλη μου τη ζωή..
θα έχω μικρές μικρές ευρυαγγείες στα πόδια μου παντού..
θα έχω κυτταρίτιδα..
έχω και 20 κιλά παραπάνω τώρα..όμως αυτό δε με απασχολεί..
ούτε καν το σκέφτομαι..
γιατί ξέρω πως μπορώ να τα χάσω..όπως κάνει όλος ο κόσμος..
με διατροφή και γυμναστική..
όμως δε βρίσκω το κουράγιο να το κάνω αυτό..
γιατί μετά τι μένει??
μένει ένα σ'ωμα πιο αδύνατο μεν..
αλλά πιο χαλαρό δε..
συν όλα τα υπόλοιπα που ανέφερα παραπάνω..
εε τι να το κάνω εγώ ένα τέτοιο σώμα??
το έχω γεράσει πριν την ώρα του..

Τουλάχιστον..σκέφτομαι..
αν ήμουνα ακόμα ζωντανή στα 40 μου..
ας το έκανα τότε..
να ξεσπάσω δηλαδή στο σώμα μου και να θέλω να το χαλάσω..
ίσως τότε να μη με πείραζε τόσο..
γιατί μέχρι τότε.. θα είχα ζήσει αρκετά στη ζωή μου..
θα είχα ζήσει έναν έρωτα νενικό ίσως..
και θα είχα εκμεταλλευτεί την ευκαιρία να ζήσω τα όνειρά μου όπως τα είχα φανταστεί..
και δεν θα ήμουνα μια στερημένη..με απωθημένα..
όπως βλέπω να γίνεται τώρα..

Αυτά είχα να πω..όταν δεν κάνεις πια όνειρα για τη ζωή σου..
όταν αυτό που έχεις γίνει δε σε αφορά..αρνείσαι να το δεις..
αρνείσαι να κάνεις οποιαδήποτε προσπάθεια για να το αλλάξεις..
γιατί ξέρεις από πριν..
πως τπτ δεν μπορεί να είναι όπως παλιά..
και ότι δεν μπορείς να γυρίσεις το χρόνο πίσω..

Δε μ'αρέσει αυτή η ζωή..
γιατί να μην είναι η ζωή μας όπως στα παραμύθια??
να είναι μαγική..
γιατί όλα τα προβλήματα..
και μιλάω για καταστάσεις μη αναστρέψιμες..
γι'αυτά που δεν μπορείς να κάνεις τπτ για να τ'αλλάξεις..
γιατί να μη λύνονται μαγικά??
γιατί να πρέπει να τα δεχόμαστε..
γιατί οτιδήποτε κακό που εμφανίζεται στη ζωή μας..
οτιδήποτε που να μας ενοχλεί..
να μην μπορούμε να το εξαφανίζουμε..
μόνο και μόνο γιατί απλά δε μας αρέσει..γιατί δεν το θέλουμε..
αυτό δηλαδή δεν είναι αρκετό??

Θα μου πείτε..και δικαιολογημένα..
τι να πουν κι άλλοι άνθρωποι..
που μπορεί μετά από ένα ατύχημα..
για το οποίο κιόλας να μην έφταιγαν..
να μείνουν παράλυτοι..
τι να πουν..
τι να πουν κι ένα σωρό άλλοι άνθρωποι..
με ένα σωρό άλλα προβλήματα πάνω τους..
Μπορεί τώρα να τα λέω όλα αυτά και να δείχνω πως προσπαθώ να μπω στη θέση των άλλων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν πραγματικά προβλήματα(όπως θα πουν πολλοί)..
και να δείχνω πως προσπαθώ να τους καταλάβω..
όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει..
απλά γιατί είμαι κολλημένη στα δικά μου μικρά κι ασήμαντα προβλήματα(όπως θα πουν πάλι πολλοί)
είμαι εγκλωβισμένη στο μικρόκοσμό μου..

Αυτά είχα να πω..συγνώμη για την αναστάτωση..
και πιο πολύ συγνώμη που σας γέμισα με αρνητικές σκέψεις..
ενώ είστε κι εσείς άνθρωποι πιθανόν με τα ίδια ή και χειρότερα προβλήματα..
και παρ'όλ'αυτά προσπαθείτε κάτι να κάνετε για να τα λύσετε..
και δεν κάθεστε με σταυρωμένα χέρια να κατακλυσθείτε από την αρνητικότητα..
συγχωρέστε με..μα δεν έχω βρει ακόμα το κουράγιο να προσπαθήσω να βελτιώσω την εμφάνισή μου..
γιατί σκέφτομαι από πριν..
πως ποτέ..ό.τι και να κάνω..
ποτέ δε θα γίνω οπώς ήμουν μέχρι τα 18 μου..
είχα συνηθίσει να προσέχω και ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα έκανα ποτέ κάτι στον εαυτό μου που θα με πείραζε τόσο..

Αυτά..σας χαιρετώ τώρα..χαρά στο κουράγιο σας και την υπομονή σας..όποιος επιζεί κάτω απ'τις αντιξοότητες της ζωής για μια ολόκληρη ζωή μέχρι και τα ανυπόφορα γεράματα και δεν αποφασίζει να αποθάνει πριν την ώρα του..είτε φαίνεται να'ναι πρωταγωνιστής στην κοινωνία είτε ο τελευταίος κομπάρσος..είναι όπως και να το κάνουμε..πρωταθλητής..ποιος ??αυτός που κάνει υπομονή..αυτός που έχει πέσει σ'ένα βαθύ πηγάδι..κάπου στην έρημο..και που ελπίζει πως κάποια ψυχή ανθρώπου θα περάσει από'κεί και θα τον σώσει..ΥΠΟΜΟΝΗ....μέχρι το τέλος..αμ τι να κάνουμε??μπορούμε να κάνουμε αλλιώς??

Καλά όχι και μεσημέρι..το μεσημέρι άρχισα να το γράφω..καλό απόγευμα τώρα πια..
τέλος πάντων..δεν έχει και πολλή σημασία..

Δανάη καλησπέρα( και εσπέρα θα μείνει γιατί θα είμαι σύντομη) του καθενός τα προβλήματα φαίνονται εύκολα στους άλλους και βουνό στον ίδιο. Σεβαστά και καλοδεχούμενα λοιπόν τα παράπονάκια σου. Να τα λες να βγαίνουν από μέσα σου!

γεια σου δαναη κι απο μενα
εγω εχω την εντυπωση πως εχεις περασει μια ασχημη κατασταση
και προσπαθεις να ανασυνταχτεις
ειναι οντως δυσκολο
ποσο μαλλον το να αναγνωριζεις ξαφνικα κατι που δεν σε ειχε παλαιοτερα απασχωλησει
οτι γερναμε
οτι ποτε δεν προκειται να ξαναγινουμε 18
οτι ειναι ματαιες οι προσπαθειες της Μαντονα με ολη τη γυμναστικη που κανει
οτι η Φανη Παλλη Πετραλια εχει αλλαξει μουρη απ το μποτοξ και τις πλαστικες
ε και....... λεω εγω
γερναμε
και τι εγινε?
το εκαναν πολλοι αλλοι πριν απο μας και δεν αλλαξε το συμπαν
πολυ μας ενοχλει τελικα ο εαυτουλης μας , η ματαιοδοξια μας
αυτο πως θα το νικησουμε?
εχει κανενας καμια καλη ιδεα?

Γειά σου pegy!!με λένε κι εμένα Πηνελόπη!!έχω 2 ονόματα..Πηνελόπη-Δανάη..
(διάβασα κάτι που έχεις γράψει κι από'κεί έμαθα ότι σε λένε Πηνελόπη..)
και κάτι άλλο επίσης έμαθα..ότι ο άντρας σου άμα δει κάποια ωραία κοπέλα του καρφώνονται τα μάτια..
εγώ είμαι πιο μικρή από'σένα αλλά δεν έχει καμία σημασία αυτό..
πάντως είχα-έχω μια σχέση(δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς ισχύει..)
κι αυτός ήταν η αιτία για όλα τα δεινά που έπαθα..Μόλις τον γνώρισα..πριν 3 χρόνια..έπαθα κατάθλιψη..γιατί δεν είναι και πολύ συνηθισμένος άνθρωπος..κι έχει και πολλά προβλήματα με τον εαυτό του νομίζω..και χρειζόταν να πάρω φάρμακα..όμως εκείνος μου έλεγε να μην πάρω..κι εγώ για 2 χρόνια άκουγα αυτόν κι όχι τους γιατρούς..και φέτος δεν άντεχα άλλο με αυτό που ένιωθα τόσον καιρό..Βασικά αυτά τα 2 χρόνια ήθελα να πεθάνω(κι ακόμα το σκέφτομαι αλλά δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ)και γι'αυτό αποφάσισα να πάρω φάρμακα..και πράγματι ένιωσα καλύτερα..είχα κάτι που σαν να μου πλάκωνε στο στήθος και δεν μπορούσα να ανασάνω καλά..και τώρα είμαι καλύτερα..Όμως άλλο ήθελα να σου πω..Ουσιαστικά άρχισα να τρώω όταν έφτασα σε μεγάλη απελπισία..δηλ.τον πρώτο χρόνο που τον γνώρισα..όταν είχαν περάσει 3-4 μήνες από τότε που μου είχαν πει ότι πρέπει να πάρω φάρμακα κι εγώ είχα αρνηθεί..
ʼσ'τα να πάνε..νομίζω πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν..τουλάχιστον όχι όταν εμείς το θέλουμε..αν είναι..θα αλλάξουν από μόνοι τους..όταν το πάρουν απόφαση..και αν θέλουν κιόλας..
μέχρι να αλλάξουν όμως αυτοί οι άνδρες στους οποίους έχουμε κολλήσει..καλό είναι να έχουμε σταματήσει εμείς τις επαφές μας μαζί τους..γιατί δε μας κάνουν καλό..μας καταστρέφουν..δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για μας..
και καλύτερα να μένουμε μόνοι μας..ή αν μας τύχει καμιά καινούργια σχέση καλύτερη..ακόμα καλύτερα..καλοδεχούμενη..
Κι η μητέρα μου νομίζω ότι είναι ακριβώς στη θέση σου..και πολλά χρόνια μάλιστα..απ'το 1984..με τη διαφορά ότι είναι πλήρως εξαρτημένη οικονομικά απ'τον πατέρα μου γιατί δε δουλεύει καθόλου..
Και κάτι άλλο ήθελα να σου πω..ότι κατά τη γνώμη μου για το αν μια κοπέλα αφήνει τον εαυτό της..φταίει κυρίως η σχέση που έχει με το σύντροφό της..κι η μητέρα μου μια απ'τα ίδια είναι..δεν τη θυμάμαι ποτέ να θέλει να κάνει κάτι για τον εαυτό της..κι αυτό δε μ'άρεσε ποτέ..που έβλεπα συνέχεια μια παραίτηση να την κυβερνάει..άσε που δε δίνει και το σωστό παράδειγμα στα παιδιά της..αυτά..
πάντως στη θέση σου..αν κατάφερνα να ξανασταθώ στα πόδια μου και να φτιάξω την εμφάνισή μου..να αγαπήσω τον εαυτό μου με λίγα λόγια..θα έφευγα με τα χίλια απ'τη σχέση που θα είχα μέχρι τώρα..και που ήταν η αιτία για να εγκαταλείψω τον εαυτό μου..ή ακόμα κι αν δεν ήταν η αιτία..τουλάχιστον σίγουρα δε θα με είχε βοηθήσει με τον τρόπο του να αγαπήσω τον εαυτό μου..
νομίζω ότι αυτό πρέπει να κάνω κι εγώ για μένα..κι εσύ για σένα..κι η μητέρα μου με τη σειρά της για τον εαυτό της..και η οποιαδήποτε γυναίκα..
εγώ πολλές φορές τον λυπόμουνα γι'αυτό έμενα πιο πολύ μαζί του..και τον δικαιολογούσα συνέχεια..έλεγα πως φταίει που έχει περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια..που δεν του έχει μάθει κανείς πώς είναι η πραγματική αγάπη..γι'αυτό δε μου συμπεριφέρεται καλά..αλλά ο μόνος είναι που δεν του έμαθαν την αληθινή αγάπη??
στο κάτω κάτω αν αυτό είναι που αναζητά στη ζωή του..θα το βρει είμαι σίγουρη..όμως αυτός δεν ενδιαφερόταν αληθινά να βρει την αγάπη..οπότε ό,τι και να έκανα γι'αυτόν εκείνος δεν το εκτιμούσε γιατί απλά δεν τον ενδιέφερε η αγάπη..
τον ενδιέφερε μόνο να έχει ερωτικές επαφές μαζί μου..και φέτος έμαθα πως παράλληλα μ'εμένα είχε σχέση και με άλλες δύο κοπέλες..πάλι για να περνάει την ώρα του..
ξέρω ότι στους άντρες είναι και θέμα βιολογικής ανάγκης πιο μεγάλης απ'ό,τι στις γυναίκες..γι'αυτό ίσως πάλι μπορεί να τον δικαιολογήσω..που δεν έκανε υπομονή μέχρι να είμαι κι εγώ διαθέσιμη γι'αυτό το λόγο..
τέλος πάντων,,αποχωρώ..καληνύχτα..

Εγώ αναρωτιέμαι..είναι όντως ματαιοδοξία??άμα το πούμε αυτό στον εαυτό μας..τον γεμίζουμε αμέσως με ενοχές και δεν τον βοηθάμε και πολύ να δώσει λύση στα προβλήματά του..συνεχίζουμε και τον πυροβολούμε..συνεχίζουμε να μην τον αγαπάμε..
μα είμαστε άνθρωποι..δεν είμαστε θεοί για να μην έχουμε ματαιοδοξία..κι αν έστω σταματήσουμε να έχουμε ματαιοδοξία..όλο και κάποιο άλλο ελάττωμα θα μας παρουσιαστεί που θα μας κρατά εδώ στη γη γερά δεμένους..όλο και κάτι θα βρούμε να μας στενοχωρεί και να μας τρώει..εε??έτσι δεν είναι??ή μήπως έτσι είναι για ορισμένους ανθρώπους και όχι για όλους??δεν ξέρω..πάντως για μένα έτσι είναι..
Και ούτε θα γίνουμε και ποτέ θεοί..πάντα θα προσπαθούμε να φτάσουμε το Θεό αλλά ποτέ δεν θα τα καταφέρνουμε γιατί έτσι είμαστε φτιαγμένοι..
είμαστε φτιαγμένοι μόνο για να του μοιάζουμε..και να προσπαθούμε σε όλη μας τη ζωή απλά να του μοιάσουμε όσο περισσότερο μπορούμε..αλλά ποτέ για να γίνουμε ίσοι με Αυτόν...
Ήθελα να πω ακόμα..πως είμαστε φτιαγμένοι από σώμα-ψυχή και πνεύμα..και πως ό,τι υπαρχει πάνω μας..μέσα μας..στο μυαλό μας..έχουμε την τάση να το τελειοποιούμε..γιατί αυτή είναι η φύση μας..να τείνουμε προς το τέλειο..να τείνουμε προς το Θεό σε όλα μας..σε ό,τι μας έχει δώσει..
Αλλιώς γιατί ο άνθρωπος να προσπαθεί ειδικά στις μέρες μας να βρει το αντίδοτο στα γηρατειά..στη φθορά..το αντίδοτο στο θάνατο αν γινόταν ακόμα πιο καλά..
νομίζω ότι είναι στη φύση μας όλο αυτό που γίνεται με την τεράστια επιθυμία που μας καταβάλει να θέλουμε να πάμε κόντρα στη φθορά..και νομίζω καλά τα καταφέρνουν οι επιστήμονες..
αλήθεια..αν κάποια γυναίκα(ειδικά η γυναίκα γιατί είναι το ωραίο φύλο κι αυτή από τη φύση της θέλει να είναι όμορφη..αν γινόταν να ξεπερνά σε ομορφιά και όλες τις άλλες)..
αν λοιπόν της έλεγαν ότι μπορείς να γίνεις όπως ακριβώς θα ήθελες στην εμφάνιση..αλλά ο κόσμος θα σε λέει ματαιόδοξη επειδή δεν αποδέχεσαι τα γηρατειά..πιστεύω ότι καθόλου δεν θα την ενδιέφερε η γνώμη των άλλων..αν εκείνη κατάφερνε να γίνει αυτό που θέλει και που θα την έκανε πραγματικά ευτυχισμένη..
δεν ξέρω..κάπως έτσι σκέφτομαι..
δηλ.αν ήμουν στη θέση της Μαντόνα..πιστεύω θα ήμουν ικανοποιημένη απ'τον εαυτό μου..ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι..
Καληνύχτα!!
(ΥΓ:μπορεί βέβαια να τα λέω όλα αυτά γιατί αρνούμαι να δεχθώ την αλήθεια..που συμβαίνει πάντα να είναι σκληρή και πικρή)

Γεια σου Δαναη,καλως ηρθες!Δεν πειραζει,δεν σε παρεξηγει κανεις που λες τα παραπονα σου,ολοι εχουμε καμια ντουζινα εξαλλου να αναφερουμε,μη νομιζεις.Η σχεση σου σε σημαδεψε φαινεται,ευχομαι συντομα να νιωσεις καλυτερα και πιο δυνατη.Μην πιεζεις τον εαυτο σου,ο χρονος θα το κανει για σενα,αρκει να κανεις λιγη υπομονη.Ολοι εχουμε περασει και απο ασχημες φασεις.
Οσο για το αλλο ζητημα,των γηρατειων,θα πω κατι δικο μου.Eγω στα 40 ειμαι πιο ευτυχισμενη απ'ο,τι στα 20.Ναι,εχω φυσικα καποια κιλα παραπανω,πολυ περισσοτερες ρυτιδες,το δερμα μου ειναι σε καποια σημεια του σωματος χαλαρο,αλλα νιωθω πιο κοντα στα πραγματικα μου θελω,πιο δυνατη,πιο σιγουρη για το τι ζηταω.Δεν θα γυρναγα στα 20 μου,με προτιμω στα 40,μου αρεσω περισσοτερο.Η λεξη ματαιοδοξια,εμπεριεχει απο μονη της κατι αρνητικο,δεν ειναι η απλη μας πεινα για ομορφια,που οπως ανεφερες ειναι φυσικο να υπαρχει.Το προβλημα ειναι οταν αυτη η πεινα αρχιζει να μας κατατρωει τοσο,που φτανουμε στα ακρα για να την διατηρησουμε η να την αποκτησουμε.Με ραγαδες η χωρις,με πλαδαρα μπρατσα η σφιχτα,παντα θα υπαρχουν επιλογες διαφορετικες,παντα θα ανοιγονται μπροστα σου νεοι δρομοι να περπατησεις.Καλη κι η Μαντονα,αλλα καλυτερη η Κικη Δημουλα.Δεν ηταν ομορφη γυναικα η Μελινα Μερκουρη ακομη και πριν το θανατο της?Η σπανια,λαμπερη προσωπικοτητα σε καποιον ανθρωπο, ειναι απο μονη της η ιδανικοτερη ομορφια(προσωπικη αποψη παντα,τα γουστα διαφερουν).Αναρωτιεμαι μερικες φορες,αν βλεποντας καποιος την Μητερα Τερεζα,νοιαστηκε για το χαλαρο της δερμα...Μπααα,χλωμο το κοβω...Γιατι?Γιατι ειχε καταφερει να κοψει το νημα αναμεσα στη γηινη ομορφια και στη θεικη,στην ομορφια που πηγαζει απο την σπανιοτητα και καθολου δεν εχει να κανει με τη σαρκα.Να πω την αμαρτια μου?Θα γουσταρα τετοιαν ομορφια,δεν,πα να μην αρεσαν σε κανεναν οι ρυτιδες μου!
Σε χαιρετω,ευχομαι να απαλυνει μεσα σου ο καημος και λιγο-λιγο να ξεδιπλωνεται το ονειρο...:)

Καλημερα κι απο εμενα
Δαναη μου, νομιζω οτι η σχεση αυτη δεν πρεπει να συνεχιστει. δεν αξιζει να καταστρεφομαστε για ανθρωπους που δεν το αξιζουν. Θα συμφωνησω κι εγω με τη sabe. ειμαι 38 και ειμαι πολυ καλα, ισως καλυτερα απο οτι οταν ημουν 20. δεν με πειραζει η ηλικια, οι ρυτιδες, οι ραγαδες. σε οσους αρεσουμε, για τους αλλους δεν θα μπορεσουμε οπως λεει και το τραγουδι. εγω ειμαι 93 κιλα και το μονο μου προβλημα ειναι οτι θελω να τα χασω για να μη χασω την υγεια μου και να μη με χασουν οι δικοι μου ανθρωποι.
το αν θα μεινουν ραγαδες, ειναι το τελευταιο για ολους μας. δεν ειμαστε ολοι τελειοι, οι ανθρωποι πρεπει να μαθουν να μας αγαπανε οπως ειμαστε. οσο, για ευκαιριες καριερας, εισαι τοσο νεα που μπορεις να το πετυχεις αν το επιδιωξεις. εξαλου, οι νεοι ανθρωποι εχουν την ικανοτητα για αναπλαση του σωματος ευκολα και γρηγορα. αντε, ποιος στη χαρη σου. Κανε μια νεα αρχη, μαθε να αγαπας το σωμα σου με οποιες ατελειες και κοιταξε απο εδω και περα τον ευατο σου. αν κατι θελεις πραγματικα, το πετυχαινεις. Βαλε στοχους, πανε σε εναν ψυχολογο, κρατα επαφη με ολους εμας που αλληλοστηριζομαστε, ξεκινα την προσπαθεια σου να χασεις βαρος, ξακινα μια γυμναστικη, στο σπιτι στο γυμναστηριο, οπου θελεις και νιωθεις καλυτερα και θα δεις που στην πορεια οι νεες σου προσπαθειες θα ανταμοιφθουν.
θα ηθελα να συμφωνησω μαζι σου οτι πισω απο την ανωνυμια, μεσα στο φορουμ βρισκεις ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ με ολη τη σημασια της λεξης, ανθρωπους που πιθανον να μην γνωριζες ποτε σου, ανθρωπους που σε καταλαβαινουν και σε στηριζουν χωρις να περιμενουν κατι απο εσενα.
Αντε, πολλα ειπα. Κανε την αρχη και εμεις μαζι σου.

Γειά σας και πάλι!!είστε και οι δύο γύρω στα 40..και παρ'όλ'αυτά φαίνεται να'χετε απεξαρτηθεί απ'το κυνήγι της ομορφιάς..
φαίνεται να έχετε συμφιλιωθεί με τον εαυτό σας..να τον έχετε αγαπήσει..και δείχνετε και κατασταλλαγμένες..φαίνεται δηλ.
να έχετε βρει τι είναι αυτό που σας κάνει ευτυχισμένες..το οποίο απ'ό,τι κατάλαβα είναι πέρα απ'την ύλη..(σώμα αλλά και
ψυχή που είναι τα συναισθήματα και οι επιθυμίες)
Όπως αποδεικνύουν και οι διάφορες προσωπικότητες που ανέφερες sabe..και οι οποίες ξεχώρισαν επειδή κουβαλούσαν
ένα σπάνιο και αξιοζήλευτο πνεύμα..
Κι εγώ νόμιζα ότι η ευτυχία βρίσκεται στην τελειότητα..ότι δηλ.για να γίνει κάποιος ευτυχισμένος θα πρέπει ό,τι έχει πάνω
του(είτε φθαρτό όπως το σώμα και η ψυχή είτε άφθαρτο όπως το πνεύμα)να έχει καταφέρει να το τελειοποιήσει..
Και κάτι άλλο κατάλαβα επίσης..ότι ίσως δεν είμαι ακόμα έτοιμη λόγω ηλικίας και επομένως και λιγότερων εμπειριών..
να σκεφτώ αρκετά ώριμα..
Όπως είπες sabe..τώρα στα 40 σου είσαι πιο ευτυχισμένη απ'ό,τι ήσουν στα 20 σου..
το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι έχω ελπίδες στο μέλλον..όταν μεγαλώσω λίγο ακόμα..να αισθανθώ ευτυχισμένη..
γιατί θα σκέφτομαι πιο ώριμα..(ελπίζω)
Το καλό είναι ότι μου φανερώνεται τη σκέψη σας που φαίνεται να σας έχει βοθήσει στη ζωή σας..
και μ'αυτόν τον τρόπο με προσανατολίζετε κι εμένα την άπειρη..μου λέτε πού πρέπει να στρέψω το βλέμμα μου για να
για να βρω το δρόμο μου!!
Ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώνετε για να διαβάσετε την άγουρη σκέψη μου και για να μου απαντήσετε με ώριμες
κουβέντες!!
Καλό μεσημέρι!!

Ετσι κοριτσακι,ναι,προερχεται(τ� �υλαχιστον η δικη μου αποδοχη)απο τρικυμιωδη αναζητηση της ισορροπιας.Την οποια ξερω οτι εχω κατακτησει,αλλα οχι ευκολα ουτε ανωδυνα σε διαβεβαιω.Αλλα ειναι μια γλυκια επιγευση στη ζωη,να ξερεις οτι αυτα που περασες σε αφησαν οχι ενα ναυαγιο,οχι ενα ερμαιο των συνθηκων,αλλα εναν καπως καλυτερο ανθρωπο,με καπως πιο ανακουφισμενη ψυχη.Θα σου πω ενα απλο παραδειγμα:υπηρξα νευρωτικη,αψογη νοικοκυρα και δεν ειμαι πλεον.Δεν κυνηγω τη σκονη,δεν ψαχνω το ψεγαδι στο σπιτι μου.Ομως τωρα απολαμβανω τις στιγμες μεσα στο σπιτι αυτο,ασχετα αν ειναι η οχι τακτοποιημενο.Ενα μικρο,αλλα ενδεικτικο δειγμα αλλαγης νοοτροπιας.Αυτο,αν το επεκτεινεις απο οικιακες σε εσωτερες διαδικασιες,θα καταλαβεις.Πολυ απλα.Δεν ψαχνω τη σκονη στη ζωη μου!
Χαιρομαι αν σε βοηθησαν τα λογια μας εστω και σε ελαχιστο βαθμο.Τα βασανα στον κοσμο αυτο που βρεθηκαμε να υπαρχουμε,δεν ειναι παντα φορεις δακρυων μονο και δυστυχιας.Καθε ροδο και το αγκαθι του,αλλα και καθε αγκαθι ενα εν δυναμει ροδο.Σε φιλω,μη χανεσαι...:)

Quote:

---

Originally posted by sabe
Ετσι κοριτσακι,ναι,προερχεται(τ� �υλαχιστον η δικη μου αποδοχη)απο τρικυμιωδη αναζητηση της ισορροπιας.Την οποια ξερω οτι εχω κατακτησει,αλλα οχι ευκολα ουτε ανωδυνα σε διαβεβαιω.Αλλα ειναι μια γλυκια επιγευση στη ζωη,να ξερεις οτι αυτα που περασες σε αφησαν οχι ενα ναυαγιο,οχι ενα ερμαιο των συνθηκων,αλλα εναν καπως καλυτερο ανθρωπο,με καπως πιο ανακουφισμενη ψυχη.Θα σου πω ενα απλο παραδειγμα:υπηρξα νευρωτικη,αψογη νοικοκυρα και δεν ειμαι πλεον.Δεν κυνηγω τη σκονη,δεν ψαχνω το ψεγαδι στο σπιτι μου.Ομως τωρα απολαμβανω τις στιγμες μεσα στο σπιτι αυτο,ασχετα αν ειναι η οχι τακτοποιημενο.Ενα μικρο,αλλα ενδεικτικο δειγμα αλλαγης νοοτροπιας.Αυτο,αν το επεκτεινεις απο οικιακες σε εσωτερες διαδικασιες,θα καταλαβεις.Πολυ απλα.Δεν ψαχνω τη σκονη στη ζωη μου!
Χαιρομαι αν σε βοηθησαν τα λογια μας εστω και σε ελαχιστο βαθμο.Τα βασανα στον κοσμο αυτο που βρεθηκαμε να υπαρχουμε,δεν ειναι παντα φορεις δακρυων μονο και δυστυχιας.Καθε ροδο και το αγκαθι του,αλλα και καθε αγκαθι ενα εν δυναμει ροδο.Σε φιλω,μη χανεσαι...:)

---

...δεν ειμαι η δαναη...που ισως λογικα επρεπε να απαντησει...ειμαι η ξενια...
διαβαζοντας αυτο το μηνυμα εμιωσα την αναγκη να πω οτι εγω περναω τωρα αυτη την ''τρικυμιωδη αναζητηση της ισορροπιας '' και φοβαμαι πολυ καποιες φορες...ισως η λεξη τρικυμιωδη περιγραφει τελεια αυτη την κατασταση...
σε χτυπανε κυματα απο παντου..και παλευεις να βρεις κατι σταθερο,γνωριμο να πιαστεις , να νιωσεις ασφαλεια και να συνεχισεις απο κει και περα...
χαιρομαι που μπορω να σκεφτομαι ,να κυνηγαω αυτα που μου αξιζουν ακομα και αν πρεπει να ακολουθησω τον αλλο ''αγνωστο'' δρομο...
ομως καποιες φορες φοβαμαι ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ!...........νιωθω να λυγιζω ,να νιωθω απιστευτη μοναξια και σιωπη να με πλακωνει...
μαλλον φοβαμαι να μην καταληξω ''ναυαγιο''......
θελω τοσο πολυ να ''ταξιδεψω '' σε αυτην την ηρεμη θαλασσα σαν και αυτη που χαζευα σημερα το απογευμα ...και να με χαιδευει ο ηλιος!!να βλεπω τα χρωματα και να μην ζηλευω την λαμψη τους...γιατι θα εχω την δικη μου μεσ την ψυχη μου...

Mμμ,εσενα θα σε μαλωσω!Γιατι ξερω οτι σαφως και θα τα καταφερεις,ασε που ηδη εχεις καταφερει αρκετα!Και πολυ πιο δυσκολα απο απωλεια κιλων θα ελεγα!Πρεπει να μαθουμε να αποδιδουμε στον εαυτο μας οσα του αξιζουν,ιδιαιτερα οταν αυτα εχουν φερει αλλαγες στη ζωη μας προς το καλυτερο.Θα σας πω και κατι αλλο κοριτσια,σε αυτο εδω το φορουμ,παρατηρω οτι υπαρχουν ατομα με ψυχικο βαθος,με γλυκια καρδια,με προβληματισμους,με καλλιεργεια,ενα απο αυτα εισαι και εσυ Ξενια!
Ο τροπος που γραφεις,η ευγενεια σου,δειχνουν οτι εισαι εξαιρετικο παιδι,Δαναη,το ιδιο ισχυει νομιζω και για σενα,παρολο που εισαι σχετικα προσφατη και εχεις λιγο προλαβει να εκφραστεις.Γιατι θα πρεπει κοριτσια σαν εσας να πελαγοδρομουν,οταν αλλα,διχως ιχνος της εσωτερικης σας ομορφιας,κενα και ανουσια(ενα Παρις Χιλτον θα το πω το ρημαδι το ονομα),απολαμβανουν την αισθηση της αυταξιας?(κακως την απολαμβανουν φυσικα!χαχα,αμα καταλαβαιναν απο τι ελλειψεις πασχουν,αυτες θα ειχαν πελαγοδρομησει,οχι εσεις,που ΚΑΙ μυαλο διαθετετε με δυναμικο,ΚΑΙ προσωπικοτητα ικανη να γοητεψει το συνομιλητη σας!Κοριτσαροι,τα κιλα χανονται,τα κιλα ερχονται,το σωμα διαμορφωνεται,ειναι κατι πολυ πιο ευκολο απο το να διορθωσεις προσωπικοτητες,να καλυψεις την απουσια ευγενειας,την ελλειψη καλοσυνης,το κενο της ουσιας!Εχετε τα δυσκολα,πασχιζετε για τα ευκολα,αυτο να θυμαστε!!!
Θα τα καταφερουμε να απεμπλακουμε απ'οσα μας κρατανε λιγο πισω,θα το δειτε,χαμογελαστε!!!

Γεια σας κοριτσια
Δαναη χαιρομαι που εισαι ηδη ωριμη και εξυπνη αρκετα για να θελεις να μαθεις απο την πειρα και την εμπειρια μας. ψαξου για να ξεκινησεις κατι καινουριο και εμεις εδω διπλα σου θα ειμαστε.
Ξενια, χαιρομαι που τα ξαναλεμε. μη νιωθεις ετσι. γεμισε την ημερα σου με δραστηριοτητες και σταματα να κανεις τετοιες σκεψεις. και να δεις που ολα θα γινουν, το καθενα στο καιρο του. μη φοβασαι το αγνωστο. εδω διαβασει ενα βιβιβλιο που λεγεται "ποιος πηρε το τυρι μου?". σας το συνιστω ανεπυφυλακτα. αν το διαβασεις θα δεις οτι οχι μονο δεν πρεπει να στεκομαστε στα γνωριμα αλλά επιβαλεται να ψαχνομαστε για να βρισκουμε νεες ευκαιριες και νεες αλλαγες στη ζωη μας. το βιβλιο εχει νοηματα πολλα και διαβαζεται φοβερα ευχαριστα γιατι εχει την ιστορια δυο ποντικων που ψαχνουν να βρουν τυρι. επαθα πλακα οταν καποτε συζητουσα με καποιους πελατες απο Ολλανδια και μου ειπαν οτι κι εκεινοι ειχαν διαβασει το βιβλιο και οτι το εχουν παντα στο μυαλο τους.

Ξένια..πήρα στραβά την πρώτη σου πρόταση..έπρεπε ή όχι??
Μ'άρεσε ο τρόπος που εκφράστηκε η sabe..που περιέγραψε τόσο εύστοχα την ισορροπία που έχει πετύχει ύστερα από κόπο
στην ψυχή της και στη ζωή της..όμως δεν είχα τπτ να της γράψω..
Έχω όμως τώρα!!
Αγαπημένη sabe..τα ίδια νομίζω πρέπει να πούμε κι εμείς ότι ισχύουν για σένα!!
Δε χρειάζεται να τα ξαναγράψω..μας κάλυψες πλήρως!!
Μπορούμε λοιπόν όλες να είμαστε χαρούμενες γι'αυτό που είμαστε..τουλάχιστον για το μέσα μας..!!
Όσο για τους άλλους ανθρώπους που ίσως φαίνονται λίγο πιο αλαφροί από μέσα..
δεν ξέρω..πάντως δε μ'ενοχλούν και πάρα πολύ..γιατί δε βρίσκονται στο περιβάλλον μου..και δε μ'επηρεάζουν αρνητικά..
για όλους νομίζω ισχύει αυτό..
άλλα άτομα όμως με τα οποία καλώς ή κακώς σχετίζομαι άμεσα..και με επηρεάζουν και με πάνε πίσω με την κολλημένη
τους σκέψη..και είναι βραχνάς..και είναι τροχοπέδη..
εε αυτά τα άτομα..τι να πω..τα μισώ..
Αυτά..

δαναη δεν ηθελα να σε κανω να νιωσεις ασχημα...εννουσα οτι ενω το μηνυμα απευθυνοταν σε σενα(γι αυτο ''επρεπε'' να απαντησεις) πηρα το θαρρος να πω κατι για τον ευατο μου επειδη με αγγιξε...τιποτα αλλο!
δεν καταλαβα τι σε πειραξε?!