Μια γνώμη

Καλησπέρα. Ανακάλυψα σήμερα το forum και αποφάσισα να γίνω μέλος για να ρωτήσω τη γνώμη σας.
Είμαι 26 χρονών, 1.75 και πάντα είχα περίεργη σχέση με το φαγητό. Δεν άντεχα να τρώω κρέας για πολλά χρόνια, το ξεπέρασα όμως σταδιακά. Σαν έφηβος ήμουν πολύ αδύνατος, αλλά και αυτό το ξεπέρασα. Εδώ και μερικούς μήνες όμως, άρχισα να νιώθω αηδία για το φαγητό, και πίεζα τον εαυτό μου να φάει. Δεν άντεχα να τρώω κρέας και γλυκά ενώ όταν έτρωγα, ένιωθα οτι παραβιάζω το σώμα μου. Δεν προκάλεσα ποτέ εμετό, γενικά, προσπάθώ να διατηρώ τον έλεγχο. Ωστόσο, τα παραπάνω με οδήγησαν στο να τρώω όλο και λιγότερο κατά τη διάρκεια της μέρας, με αποτέλεσμα να χάσω σε ένα μήνα 8 κιλά. Ζυγίστηκα σήμερα και ήμουν 59. Σοκαρίστηκα και άρχισα να ανησυχώ. Οι γνωστοί μου μου έλεγαν οτι έχω αδυνατήσει αλλά δεν έδινα σημασία, βαθιά μέσα μου νομίζω οτι χαιρόμουν κιόλας. Τώρα όμως όχι. Σκέφτομαι να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό, αλλά πρώτα ήθελα τη γνώμη σας. Φυσικά δεν περιμένω ιατρική γνωμάτευση, απλά δυο λέξεις από ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα από μένα.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Νίκος

Νικο γεια σου
η αληθεια ειναι οτι ειναι περιεργη η περιπτωση σου
δεν νομιζω οτι ανηκεις σε καμοια απ τις περιπτωσεις εδω μεσα
το οτι απο μικρος δεν ειχες καλη σχεση με το φαγητο νομιζω οτι αποκλειει την περιπτωση ανορεξιας
οι ανορεκτικοι δεν τρωνε γιατι φοβουνται μηπως παρουν βαρος
τουλαχιστο στα αρχικα σταδια
παρ ολα αυτα ειναι ανησυχητικο το οτι δεν τρως γιατι αν συνεχισεις ετσι θα πεθανεις της πεινας
λεμε τωρα
καλα θα κανεις να δεις κανενα γιατρο
κατ αρχην παθολογο και μετα θα σου πει εκεινος
μηπως ειναι και τιποτα οργανικο βρε παιδι μου
μην αγχωνεσαι πολυ
μπορει να ναι και απο αγχος

Niko
τοσο η βουλιμια οσο και η ανορεξια στην αρχη της,εχουν σαν αιτια την επιθυμια για χασιμο βαρους και την απεχθεια των κιλων κι οχι την απεχθεια για το φαγητο.
εσυ ειχες η εχεις τετοιου ειδους εμμονες?επιθυμια να χανεις κιλα δηλαδη?
απο την μεχρι τωρα διηγηση σου δεν προκυπτει κατι τετοιο.
οστοσο τα κιλα που εχασες σε εναν μηνα ειναι υπερβολικα πολλα για εναν ανθρωπο που ειναι ηδη τοσο αδυνατος και τρωει λιγο. τι υψος εχεις?

αν ολο το προβλημα σου επικεντρωνεται στο κρεας και τα γλυκα, ειναι σχετικα απλα τα πραγματα.τα γλυκα ειναι μια τελειως αχρηστη τροφη, ενω το κρεας παροτι πολυ θρεπτικο, υπαρχουν πολλοι που υποστηριζουν οτι δεν ειναι απαραιτητο και μπορει να αντικατασταθει πληρως απο αλλους συνδιασμους τροφων, αρκει να ειναι κανεις ενημερωμενος.
ενημερωσου λοιπον για τους συνδιασμους αυτους η πηγαινε σε διατροφολογο να σο δωσει προγραμματα διατροφης χωρις κρεας κι ολα θα πανε καλα.

αν ομως δεν ειναι το κρεας το θεμα κι ειναι ολα αυτα αποτελεσμα δικης σου πιεσης,αγχους η οτι αλλο, ισως ενας ψυχαναλυτης βοηθουσε περισσοτερο απ οποιονδηποτε αλλον.
αληθεια,οταν προσφατα εκοψες το φαγητο ειχε μεσολαβησει κατι στην ζωη σου η εγινε τελειως ξαφνικα?

Kατά την γνώμη μου Νίκο, πριν απευθυνθείς σε διατροφολόγο ή πριν κοιτάξεις το τι γίνεται με το φαγητό και τα γεύματά σου, καλό θα είναι να απευθυνθείς σε κάποιον παθολόγο. Μειώνοντας κατά πολύ την ποσότητα των τροφίμων που τρως και χάνοντας τόσο βάρος και σε τέτοια κιλά, ίσως να προκάλεσε κάποια αναιμία, ή κάποια αβιταμίνωση. Πέραν αυτού τα 8 κιλά σε έναν μήνα που έχασες είναι πολλά και ίσως ο γιατρός να σου δώσει περισσότερες εξετάσεις να κάνεις για να αποκλείσει όποια άλλα πιθανά ενδεχόμενα μπορεί να οδηγήσουν σε ανορεξία ή απώλεια βάρους αυτού του μεγέθους.Για να μην σε ζαλίζω στη θέση σου θα πήγαινα πρώτα απόλα σε έναν παθολόγο να του πω τι έχει συμβεί και απο κει και πέρα βλέπουμε.

Quote:

---

Originally posted by nikos_82

Δεν άντεχα να τρώω κρέας και γλυκά ενώ όταν έτρωγα, ένιωθα οτι παραβιάζω το σώμα μου. Δεν προκάλεσα ποτέ εμετό, γενικά, προσπάθώ να διατηρώ τον έλεγχο.

---

Γειά σου,Νικόλα!Σ'επίπεδο πάντα μιας πρώτης γνώμης,πριν απευθυνθείς όπως άλλωστε κι ο ίδιος είπες σε ειδικό,
θα επικεντρωθώ στα παραπάνω απ'όσα ανέφερες για τον εαυτό σου και θα σου πω τις σκέψεις μου:

Πρώτα απ'όλα μου έρχεται στο νου "η νευρική ορθορεξία",που πιθανόν να μη γνωρίζεις...Ένας νέος τύπος διατροφικής διαταραχής ,
που αφορά στην εμμονή με την υγιεινή διατροφή ως προς την ποιότητα της κυρίως αλλά και με αποκλεισμό ορισμένων είδων τροφής.
Υπάρχει κι ένα σχετικό τεστ,που μπορείς να κάνεις για να διαπιστώσεις αν πιθανόν σε αφορά.
Δε θα μακρυγορήσω γιατί θα σε παραπέμψω σ'ένα σχετικό topic,όπου μπορείς να βρεις περισσότερα.
Εδώ --->ΝΕΥΡΙΚΗ ΟΡΘΟΡΕΞΙΑ ή Orthorexia Nervosa

Τώρα,επειδή,(αν βέβαια κατάλαβα καλά)απέφευγες το κρέας από την παιδική σου ηλικία,μου ήρθε στο μυαλό μια άλλη διαταραχή,
η οποία μάλιστα μπορεί να συνεχιστεί και στην εφηβεία αλλά ακόμα και στην ενήλικη ζωή,
"η επιλεκτικότητα τροφής σε παιδιά",για την οποία σε παραπέμπω στο σχετικό ενημερωτικό άρθρο
από το Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών --->ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΡΟΦΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ

Τέλος,δε θα απέκλεια την περίπτωση της ανορεξίας,γιατί θεωρώ πως το αδύνατο σώμα δεν είναι απαραίτητα ζητούμενο,
αλλά μπορεί να είναι και σύμπτωμα.Η ανορεξία έχει να κάνει και με την αυτοπειθαρχία,τον έλεγχο,τον ασκητισμό,
την πλευρά της αφοσίωσης απέναντι στους γονείς με τη διατήρηση ενός παιδικού σώματος(κυρίως στα κορίτσια)
και την καταπίεση της πλευράς της αυτονομίας(σεξουαλικές και άλλες ανάγκες)σε σημείο μάλιστα,
που καταλήγει να οδηγεί σε επιδίωξη αυτάρκειας(εξαϋλωση-δεν έχω πλέον καθόλου ανάγκες)
Η μη ισορροπημένη σχέση των δύο πλευρών αυτών οδηγεί στην ανορεξία ως εσωτερική εξέγερση,στρεφόμενη βέβαια στο ίδιο το άτομο,
σαν μια πεισματική επιβολή της αυτονομίας του απέναντι στους άλλους και τους κανόνες,στους οποίους καλείται να υποταχτεί.
Τα άτομα που ταλαιπωρούνται από ανορεξία στην προσπάθεια τους να μην έχουν υλικές ανάγκες,
(έτσι υποτιμούν και το φαγητό)απαξιώνουν όσους ελέγχονται από τις δικές τους ανάγκες με το να υποκύπτουν σ'εκείνες,
ενώ τα ίδια επιδεικνύοντας υπεράνθρωπη δύναμη θέλησης προσπαθούν να πειθαρχήσουν στις δικές τους.
Επίσης παρουσιάζουν λαμπρές επιδόσεις στον πνευματικό τομέα(σπουδές,πρωταθλητισμ ός,κλπ)
προσπαθώντας να εξιδανικεύσουν τον εαυτό τους σε πνευματικά όντα,έχουν πολύ υψηλές ηθικές και διανοητικές
απαιτήσεις από τον εαυτό τους,είναι ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι με υψηλό αίσθημα ευθύνης,χρέους και απαίτησης
να είναι αξιόπιστοι για τους άλλους,ενώ έχουν χαλαρότητα στο να υποφέρουν κι έντονο αυτοθυσιαστικό χαρακτήρα.
Νιώθουν πως ρισκάροντας τη ζωή τους αγωνίζονται για έναν ανώτερο σκοπό,μέσα από τον οποίο αντλούν αυτοεκτίμηση.
Ουσιατικά η ανορεξία είναι ένας τρόπος απόσπασης της προσοχής των σημαντικών άλλων,
μια κραυγή καταγγελίας για αγάπη,ανεξάρτητα από τις επιδόσεις και τη συμπεριφορά μας,
αλλά για αυτό που πραγματικά είμαστε,με όλες τις ανάγκες μας απόλαυσης(φαγητό,έρωτα,κλπ) ικανοποιημένες,
κι ωστόσο αυτό να είναι αρκετό,ώστε οι άλλοι να μας αποδέχονται και να μας αγαπούν!
Συνήθως απαντάται στα κορίτσια,που παραδοσιακά εκπαιδεύονται ως προς το ρόλο τους στην αφοσίωση,την υπακοή,
την αγάπη μέσω αυτοθυσίας,την αποφυγή πρόκλησης πόνου στους άλλους και την κατά το δυνατό ανακούφιση του.
Δεν αποκλείεται όμως να συμβεί και στα αγόρια,ειδικά τελευταία όσο τα παιδιά δε μεγαλώνουν σεξιστικά.

Συγνώμη,αν σε κούρασα...Δεν ξέρω αν κάτι απ'όλα αυτά σου κάνει κάτι...Δεν είμαι ειδικός,απλά έχω κάποιες σχετικές γνώσεις...
Ελπίζω ανεξάρτητα από ειδικευμένους ορισμούς του τι σε ταλαιπωρεί να καταφέρεις να βρεις την ισορροπία σου!
Και μόνο που σε ανησυχεί αρκετά ώστε να το ψάξεις,είναι πολύ ευοίωνο!Εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα!Να σε προσέχεις!

Θέλω να κλείσω με κάτι που απευθύνω σε όλους μας : ΠΡΟΣΟΧΗ! ΤΟ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ! Δεν είναι ευτυχισμένο!

Νadine,συμφωνω απολυτα με τις δυο σου τελευταιες φρασεις.Ημουν ενα παρα πολυ καλο παιδι η ιδια,ευχομαι οι συγχρονοι γονεις να ειναι καλυτεροι απο τους παλιοτερους,που,δεν ξερω,ισως να ειμαι και αδικη,αλλα εχω την εντυπωση παρατηρωντας τον κοσμο γυρω μου,οτι κατι δεν ειχαν καταλαβει καλα οσον αφορα το τι σημαινει να μεγαλωνεις ενα παιδι.Ισως απο αγνοια,δεν ξερω,δε θελω να μπω στο κομματι της αιτιολογησης,απλα ευχομαι να ειμαι λιγο καλυτερη εγω ως μητερα απο αυτο που υπηρξαν οι γονεις μου για μενα.

Νικο,ψαξτο ουτως η αλλως,8 κιλα σε ενα μηνα ειναι πολλα!

Γεια σου Νίκο, δυστυχώς διάγνωση δεν μπορούμε να σου κάνουμε, αφού δεν είμαστε ειδικοί. Όμως νομίζω ότι πρέπει να επισκεφτείς κάποιον ειδικό και να είσαι όσο πιο ειλικρινής μπορείς στην περιγραφή των συμπτωμάτων σου. Αυτός θα σου πει τι να κάνεις ή θα σου συστήσει κάποιον ψυχολόγο, σε περίπτωση που πρόκειται όντως για διατροφική διαταραχή.

A ρε Nadine είσαι απίστευτη όπου και να σε διαβάσει κανείς! Πολύ θα ήθελα να σε γνωρίσω! Ειδικά αυτό το τελευταίο ΤΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ δεν είναι καλά, δεν είναι ευτυχισμένο, ΠΟΣΟ ΜΑ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ!!!!!!!!!