Η εβδομάδα δεν ξεκίνησε καλά

Να μαι και πάλι....

Μία είμαι στα καλά μου και κάνω κανένα αστειάκι, μία είμαι χάλια...Δεν αντέχω άλλο αυτή την κυκλοθυμία.Ολο λέω να ψαξω για ψυχολόγο αλλα δεν εχω ουτε καν σωματικές αντοχές μετά τη δουλειά μιας και δεν κανω καλό ύπνο και σχεδόν κάθε μέρα είμαι κομμάτια.

Σήμερα σας γράφω να σας πω για δύο πράγματα που με απασχολούν.

1) Χθες υποτίθεται είχα μία συνάντηση με ένα παλικάρι απ το ιντερνετ και έφαγα μεγάλη ήττα.Δεν ειχαμε ανταλλάξει φώτο και είπα να το ρισκάρω.Αποτέλεσμα ήταν να μην εμφανιστεί καθόλου! Με πήρε τηλ 5 λεπτά πριν φτάσω,ειχε πει ότι με περίμενε και τελικά κανένας δεν με πλησίασε.Φαντάζεστε πόσο απογοητευμένη ήμουν,οχι τόσο που δεν τον είδα,αλλά γιατί φανταζόμουν ότι μπορει να με βλέπει μόνος ή με παρέα και να γελάνε.Ή μπορεί να μην είχε καν πάει στο σημείο συνάντησης και να με δούλευε.Εκανα κι άλλες σκέψεις, μέχρι και βιντεάκι σκέφτηκα ότι μπορεί να με τράβαγε και να με δω σε κανένα youtube.Πω πω ρεζίλι θα γίνω!Θα το ξεχάσω σίγουρα,απλά ήθελα να σας το πω,να διαβάζω κι εγώ τα χαλια μου.

2) που ειναι και σημαντικό, με απασχολεί το ότι με σαμποτάρουν οι γύρω μου.Θα μου πείτε,να μην τους ακούω.Δεκτό.Αλλά όταν με συμβουλεύουν μέχρι και παχύσαρκες κοπέλες,τότε με βάζουν στο τρυπάκι να φοβάμαι ή να σκέφτομαι καλύτερα την επέμβαση.Πανω που ειχα ηρεμήσει, πάω το Σάββατο σε κατάστημα γνωστό με ρούχα για παχουλές και η υπεύθυνη που φατσικά με γνωρίζει,παχιά επίσης, μου λέει να σκεφτώ καλύτερα τη ριζική επέμβαση και αρχισε να μου λέει πιθανά προβλήματα.Δεν εχει νοημα πιστεύω να σας πω λεπτομέρειες.Μιλάω με άλλες 3 παχιές κοπέλες.Η μία είναι στο όριο της νοσηρής παχυσαρκίας, εχει δυνατό χαρακτήρα και θέληση οπότε το παλέυει με διαιτα.Η αλλη φοβάται το χειρουργείο οπότε προσπαθεί με δίαιτα και η 3η ειχε πολλα κιλά και εκανε χειρουργείο κατόπιν πίεσης γιατρού και γονέων.Και οι τρεις τους μου λενε να μην κανω επέμβαση, η 3η που χειρουργηθηκε, λεει οτι μαρτυρησε τον πρωτο καιρο αλλά δεν μιλούσε για να μην στενοχωρήσει τους γονείς,τώρα ειναι καλά αλλά σιχαίνεται το σώμα της που δεν ηταν χαλαρό αλλά τσίτα και τώρα έχει κρεμάσει (ενώ εμένα ηδη χαλάρωσε από σκαμπανεβάσματα σε κιλά) με τρομάζουν και λέω, μα καλά, βαλτοί είναι;

Δεν περιμένω οι άλλοι να μου πουν τι θα κάνω και τι όχι.Αλλά ουτε και θέλω να ξεκόψω ή να φανώ κακιά και απόλυτη αν τους κόψω από τώρα αυτή την πίεση.Τελικά από μονες τους οι κοπέλες αραίωσαν και μάλλον επειδή δεν με έκοψαν για τσαμπουκά χαρακτήρα αλλά πολύ παθητική.Αν ημουν τσαμπουκάς ίσως να μην ημουν και παχια!

Κάθε φορά δε, που παω να ψωνίσω ρούχα, πάνω που λέω οτι θα νιωσω άνετα λόγω του ότι συνηθως ειμαι απ τις πιο κομψές εκεί μέσα, με πιανουν όλες τους και μου λένε να μην κανω επεμβαση!

Καλησπέρα, το χειρουργείο είναι χειρουργείο και σίγουρα υπάρχουν κίνδυνοι.Είτε χάσεις τα κιλά με δίαιτα είτε με χειρουργείο το δέρμα σου θα δείχνει πάλι χαλαρό, οπότε ίσως να χρειαστεί νέο χειρουργείο για το αισθητικό κομμάτι της υπόθεσης. Αν έχεις δοκιμάσει γυμναστική και δίαιτα και δεν είσαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα ή δεν έχεις τις αντοχές και το πρόβλημα παχυσαρκίας σου είναι σοβαρό, πρότασή μου να σκεφτείς το χειρουργείο.Πάντως είτε με τον έναν τρόπο έιτε με τον άλλον, αν χάσεις πολλά κιλά, αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να σε απασχολεί το πρόβλημα της χαλάρωσης οπότε μάλλον θα πρέπει να έχεις από τώρα στο μυαλό σου ότι και μια εγχείρηση για την χαλαρότητα να είναι ένα πιθανό σενάριο στη συνέχεια. Αν τα κιλά σου είναι πολλά και επιβαρύνουν άμεσα ή εμμεσα την υγεία σου, γνώμημου κάνε ένα χειρουργείο. Η αισθητική πλευρά της υπόθεσης έρχεται σε δεύτερη μοίρα και ακόμα και αν μετά το χειρουργείο της παχυσαρκίας δεν έχεις χρήματα για το χειρουργείο για την χαλαρότητα του δέρματος, αυτό το δεύτερο χειρουργείο το αφήνεις για το μέλλον. Πρώτος στόχος είναι η υγεία σου οπότε να εστιάσεις εκεί και μετά στην εμφάνιση.

Απλα ξεκολλα!!!!Σταματα να επηρεαζεσαι απο αυτα που σου λενε οι αλλοι!! ΚΑνεις δν ξερει τι ειναι καλυτερο για σενα απο σενα!!Sorry για το εντονο υφος αλλα επειδη ειμαι κ εγω σαν εσενα καταλαβα οτι ειναι μεγαλο λαθος!!!

Κανε την επεμβαση αν θελεις..Δν ξερω την ηλικια σου κ τα κιλα σου αλλα εγω την εκανα στα 18 κ ημουν 128 κιλα!!!!Ημουν απλα παιδι κ ομως δν ακουσα κανεναν....Τους κινδυνους τους ξερεις κ υπαρχουν σε καθε χειρουργειο.....Πιστεψε με οσο κ αν δυσκολευτεις το αποτελεσμα θα σε δικαιωσει!!! Κ εγω εχω χαλαρωσει κ σκεφτομαι πολυ σοβαρα να κανω κ πλαστικη(ΙΣΩς το καλοκαιρι).

jvanis εχεις δικιο πρωτα απ'ολα η υγεια κ χανοντας κιλα φροντιζεις να μην την επιβαρυνεις περισσοτερο.. :)

sweet,ποιά επέμβαση έχεις κατά νου να κάνεις;
Είναι ακόμα στη σκέψη σου ή έχεις ξεκινήσει τις σχετικές διαδικασίες;

Αυτό με το ραντεβού σου δεν κατάλαβα πού στηρίζεις τις αρνητικές σκέψεις αυτές...
Μάλλον είναι η τεράστια εκείνη μύγα που πετάει από πάνω μας όταν έχουμε κάποιο θεματάκι...
Αφού δεν είχε καμία εικόνα πώς είσαι κι ακύρωσε 5 λεπτά πριν φτάσεις στο σημείο της συνάντησης,
οπότε και φαντάζομαι δε θα πήγες να περιμένεις μετά στο ακριβές σημείο...Πώς ξέρει πως είσαι εσύ το ραντεβού του;

Κι όσο για τις κοπέλες στο κατάστημα,δεν καταλαβαίνω γιατί ένα τόσο προσωπικό σου θέμα γίνεται αντικείμενο συζητήσεων
με άτομα που δεν είναι αληθινοί δοκιμασμένοι φίλοι σου και πάνω απ'όλα δε σου κάνουν καλό με τη στάση τους!
Εσύ δίνεις τα δικαιώματα αυτά,εσύ και θα τα πάρεις πίσω!Μη σπαταλάς τη θετική σου ενέργεια!Απομακρύνεσαι πιο πολύ από το στόχο σου έτσι!
Εκτός αν η υπερανάλυση και το σκόρπιο ξόδεμα αυτό είναι ένας τρόπος εξοικείωσης σου με το θέμα,υποτίμησης του όποιου σου δισταγμού...
Αλλά ακόμα κι αν δεν νιώθεις έτοιμη να πάρεις κάποιες αποφάσεις και χρειάζεσαι να το συζητήσεις,ώστε να βοηθηθείς να καταλήξεις κάπου ή
έστω ν'ακούσεις τον εαυτό σου κι έτσι ίσως ν'αντιληφθείς καλύτερα τι είναι αυτό που πραγματικά θέλεις να κάνεις,
καλύτερα να επιλέγεις για το σκοπό αυτό άτομα,που υπολήπτεσαι και των οποίων η συμβουλή έχει τη δυναμική να λειτουργήσει βοηθητικά για σένα!
Δε μπορώ να φανταστώ το ζόρι που τραβούν εκείνες αν εσύ θα αδυνατίσεις τελικά κι αν ναι,πόσο χαλαρό θα είναι το δέρμα σου
(βέβαια υπάρχει κόσμος και κοσμάκης,δε λέω,αλλά γι'αυτό υπάρχει και η επιλογή με ποιόν θα συσχετιστούμε από μέρους μας)...

Φοβάμαι πως όλο αυτό το χρησιμοποιείς επειδή δεν είσαι ακόμα έτοιμη για τη μεγάλη σου αλλαγή!Ξέρω σου φαίνεται αδιανόητο αυτό,
που σου λέω τώρα,αλλά για κάποιον λόγο πήραμε και για χρόνια διατηρούμε τα επιπλέον κιλά μας(ειδικά εμείς,που τα έχουμε πολλά περισσότερα)
κι όσο αυτός ή αυτοί δεν τακτοποιούνται,εμείς ζυμώνουμε και θα συνεχίσουμε να ζυμώνουμε κι ας ονειρευόμαστε το κσόσκινο όσο τίποτ'άλλο!

Sweetie,κανενας δε μας σαμποταρει,εαν δεν τον αφηνουμε.Οι γνωμες των αλλων,εχουν οση δυναμη εσυ τους αποδιδεις,αρα εαν νιωθεις ετσι,οτι τοσο ευκολα καποιος απλα σου βαζει τρικλοποδια,πρεπει να αναρωτηθεις,ειναι αραγε αυτος που τη βαζει,η εσυ τη βαζεις στον εαυτο σου?Μπερδεμενο?Κατσε να το κανουμε απλουστερο.Εισαι πολυ παθητικη γι αυτο αλλωστε εισαι και παχια.Τι?Μονη σου το ειπες...Αυτομαστιγωμα νουμερο ενα.Μετα,ρισκαρεις να συναντηθεις με καποιον,οταν δεν εχετε ανταλλαξει φωτογραφιες.Αυτομαστιγωμα νουμερο δυο.Γιατι?Φοβασαι μη σοκαριστει τοσο που δε θα θελησει να βγειτε?Ειμαι σιγουρη οτι δεν εισαι τοσο απαισια,εχεις βρει τα κακα του κοσμου ολακερου πανω σου ρε σουητυ!Τουλαχιστον,φερεσαι στον εαυτο σου σα να εισαι το απαισιοτερο πλασμα στον κοσμο.Σου αξιζει?Εσυ φαινεται να το πιστευεις!Παμε να το αναλυσουμε;Οταν εσυ πιστευεις οτι εισαι αυτο,το ανευ αξιας πλασμα,πως θαρρεις οτι θα σε αντιμετωπισουν οι αλλοι?Ως λαχειο?Γιατι να σου αναγνωρισουν αλλα,που εσυ η ιδια δεν μπαινεις στον κοπο να αναγνωρισεις στον εαυτο σου?Για την ψυχη της μανας τους?Αν εσυ δεν εισαι υπερ σου,γιατι να ειναι οι αλλοι?Για να κερδισουν την αιωνια ζωη?Να πανε στον παραδεισο?Να νιωσουν καλοκαρδοι?Να νιωσουν οτι βοηθανε την καημενη την σουητυ?Ετσι θελεις να σε βλεπουν?Το εισιτηριο τους προς εναν καλυτερο ηθικοτερο κοσμο?
Θα γινω σκληρη μαζι σου κοριτσακι μου,γιατι το πληγωνεις το γλυκουλι σου το εγω?Μονο σαρκα εισαι?Ειναι το ΟΛΟΝ σου αυτο?Εκει τελειωνει η σουητυ,στη ματια αυτη των αλλων?Ωραια,πεταμε στην αποξω ολα οσα εχουμε τυχον να δωσουμε,και μενουμε στα επιδερμικα.Και εφοσον εμφανισιακα δεν ειμαστε τελειες,τι καλυτερο να νιωθουμε χειροτερα,υποβαθμιζοντας και ολα τα αλλα!Ωραια,δεν εισαι η Ναομι Καμπελ!
Κι εγω δεν ειμαι η Σιντυ Κροφορντ!Χεστηκα.Παμε παρακατω,σε εμποδιζει αυτο απο το να εισαι πνευματωδης,εξυπνη,καλη φιλη,συντροφικο ατομο,σε εμποδιζει αυτο απο το να εισαι καλοψυχη,γλυκια,πονετικη,θ� �ρραλεα,εμπιστη?Ποσα εχεις ταυτισει με το η "χοντρη η σουητυ"?Τα παντα?
Και κατι αλλο,τι κακια και απολυτη,δεν καταλαβαινω γιατι το να ξεκοβεις συμπεριφορες που θεωρεις επιβλαβεις για την ψυχολογια σου,το θεωρεις κακια!Να σου πω τι ειναι κακο και απολυτο?Να αφηνεις ατομα ασχετα,να επεμβαινουν πανω στα θελω σου με τοσο ολοκληρωτικο τροπο.Να στα κουτσουρευουν με τους δικους τους φοβους,να τι ειναι κακο!Και γιατι να μην το κανουν εξαλλου?Η πρωτη διδαξασα εισαι εσυ.Γιατι ας πουμε δεν επηρεαζεσαι απο οσα ατομα εχουν βρει τη λυση με μια βαριατρικη επεμβαση,αλλα επηρεαζεσαι απο οσα φοβουνται,και σιχαινονται τα αποτελεσματα της πανω τους?Επιλογη κανεις κι εκει,ασχετα αν το βλεπεις η οχι.Προσεχε,δεν λεω οτι η λυση ειναι σωνει και καλα η επεμβαση!Μην παρεξηγηθω,αλλα ωστοσο,μπορει και να ειναι.Το σιγουρο ειναι οτι θελεις βοηθεια στο να ανακτησεις τη χαμενη σου αυτοπεποιθηση,δε σε βοηθαει η αυτολυπηση,ουτε ο κυκλος αυτος της αυτοεπιτιμησης σου κανει το ελαχιστο καλο!Οραματισου τον εαυτο σου απαλλαγμενο απο οσα σε βασανιζουν,τι θες να πεταξεις απο τη ζωη σου?Τα κιλα σου θα μου πεις.Ωραια!Εχουμε αυτο το δεδομενο λοιπον.Θελεις να αδυνατισεις.Εχεις δοκιμασει ποιες λυσεις εως τωρα?Σωστοτερη διατροφη,γυμναστικη?Στην τελικη,τα reductil?Eψαξες μηπως ειναι ορμονολογικο,κατι οργανικο πρωτα?Προβλημα με το θυρεοειδη ειχες ποτε?Για παμε,πρωτον αποκλειουμε τυχον οργανικες αιτιες,μετα βλεπουμε τι σχεση εχεις με το φαγητο,διατροφικες συνηθειες και λαθη που θελουν αντιμετωπιση,τρως ποσο και ποτε?Εχεις παρατηρησει πως τρως,που τρως συνηθως,κτλ?
Θελεις να βγουμε για καφεδακι να τα πουμε απο κοντα?(και τωρα θα μου απαντησει:oχι ρε βλαμμενη,δε θελω,εισαι κακια!)χαχα,χαζουλι μου,θα σε φτιαξω εγω να τη μαστιγωνεις τη σουητυ μας!Θα φερω το μαστιγιο με τις εφτα ουρες να σε κανονισω!Σους,που θες και να σε λυπηθω!:)

Σας ευχαριστώ καταρχήν όλους για τις ειλικρινείς απαντήσεις σας.Ούτε η μητέρα μου δεν μου μιλησε έτσι ως τώρα.Ολο κλαιγεται λες και ειμαι στα τελευταία μου.Η γιαγιά 15χρ τώρα, όλο πεθαινει που με βλέπει παχουλή αλλά πέρασε τα 80!Ενας δεν με ρώτησε(και το εχω ξαναγράψει αυτό) εισαι καλά σήμερα;

Να σχολιάσω σε όσα με ρωτήσατε.

1) Ο τύπος με πήρε τηλ και μου είπε ότι με περιμενει στο σημείο συνάντησης.Εγώ πήγα κανονικά, άρα δεν δίστασα στο να με δει, εξάλλου ρισκο ήταν και για τους δυο μας και τελικα δεν ήταν κανένας στο σημείο εκείνο.Κανέναν δεν είναι σε μικρή απόσταση απ το σημείο συνάντησης, ούτε με πλησίασε κάποιος να με ρωτησει ποια ειμαι.Ουτε ειδα καποιον μόνο του για να τον προσεγγίσω.Αρα την κοπάνησε αφού με είδε, ενδεχομένως από μακριά ή από κάποια καφετέρια που καθόταν ή επσασε πλακα αν ηταν με φιλους ή απλά δεν ηρθε ποτέ και ηθελε να με χρεώσει 12? πήγαινε-έλα .Πηρα το μάθημά μου απλά στενοχωρήθηκα κιολας σκεπτόμενη ότι μπορει να με είδε και να χαλάστηκε-να τρόμαξε.

2) Δεν μπορώ να καταλάβω πως δίνω εγώ το δικαίωμα να μου μιλάνε και να μου δινουν συμβουλές για την επέμβαση.Μπορεί να παίρνω βλέμμα λύπησης.

3)Μαλλον εχω συνηθίσει και δεν ξέρω πως θα ήμουν με αυτοπεποίθηση.Ούτε καν θυμάμαι πότε λειτουργούσα άνετα χωρίς ντροπές και σκέψεις απαισιόδοξες.Απο συνήθεια μπορεί να μουρμουράω για όλα αυτά και η συνήθεια ειναι εθισμός.Αντε να ξεκόψεις.

4)Sabe, κάθε χρόνο κάνω εξετάσεις, χρόνια τώρα.Με βλέπει και γυναικολόγος (γιατι εχω και πολυκυστικές) και ενδοκρινολόγος.Προβλημα δεν έχω.Καποιες τιμές τσιμπημένες αλλά εντός ορίων.

Προσπάθειες έκανα αρκετές.Ποτέ στερητικές, μία φορά τύπου χημική ιδιαίτα,αλλά δεν άντεξα πάνω απο 15μερες.Πήρα και reductil και ηπια αντικαταθλιπτικα που χορηγουν για βουλιμια αλλά τελικα επειδη μονη μου τα σταματούσα απότομα, είχα υποτροπή και χειροτέρευε και η ψυχολογία και η όρεξη για φαγητό.

Αρα θεωρώ ότι ολα τα δοκίμασα.Πλεον δεν αντέχω πάνω από μήνα να κάνω δίαιτα ενω παλιότερα παλευα ενα 3μηνο περίπου.

Sweety μου,σίγουρα η όλη γλώσα του σώματος σου βγάζει μια εικόνα χωρίς αυτοπεποίθηση προς τα έξω,
αλλά είναι η γλώσσα του στόματος σου που επιτρέπει στον κάθε άσχετο να έχει άποψη και μάλιστα χωρίς όρια!
Κι αν για την πρώτη η δύναμη της συνήθειας,αλλά κι όλα όσα την τρέφουν χρειάζονται χρόνο να διαφοροποιηθούν,
η δεύτερη νομίζω ελέγχεται πιο εύκολα!Δε σου λέω να γίνεις καχύποπτη με τους ανθρώπους και να κλειστείς στιν εαυτό σου,
αλλά με βάση το ένστικτο,το κριτήριο σου ψυχολόγησης του άλλου και το πώς δείχνει να στέκεται απέναντι στο θέμα,βάλε όρια!
Από τη μία απορώ που βάζεις τον εαυτό σου σε τόσο ψυχοφθόρες διαδικασίες με τυφλά ραντεβού,από την άλλη όμως απαιτεί
το θάρρος του κι αυτό σου το αναγνωρίζω!Δεν ξέρω αν θα βρεις κάποιον αξιόογο έτσι,ελπίζω όμως στην αντίθετη περίπτωση
να κλείνει το θέμα στο δρόμο της επιστροφής και να μην το πάιρνεις μαζί σου,έξτρα βάρος στην ήδη βεβαρημένη ψυχολογία σου...
Πάντα θα επιμένω πως το καλύτερο,που θα μπορούσες να σου προσφέρεις είναι συνεδρίες με κάποιον καλό ψυχολόγο,
ενώ σ'ότι αφορά το οργανικό κομμάτι,φαίνεται να μην αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογεί τo βάρος σου.
Oπότε μιλάμε για συναισθηματική υπερφαγία(αν μου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσω τον όρο αυτό)και δεδομένων των κιλών σου,
της τωρινής σου ψυχολογικής κατάστασης και των ποικιλότροπων προσπαθειών,που προηγήθηκαν,το ενδεχόμενο μιας
βαριατρικής επέμβασης θα ήταν ίσως μια καλή διέξοδος σε πρώτη φάση,όσο εντωμεταξύ δουλεύουμε και το ψυχολογικό μας κομμάτι.
Σε ξαναρώτησα αν ήδη έχεις έρθει σ'επαφή με κάποιους γιατρούς,αν κλίνεις σε κάποια μέθοδο κλπ...Περιμένω σχετική απάντηση.
Εδώ είμαστε λοιπόν,το παλεύουμε και μου αρέσεις που είσαι δεκτική σε κάθε συμβουλή και διατεθειμένη να την ακούσεις σ'όλη της την ειλικρίνια!
Μπράβο σου!Φιλάκια πολλά πολλά!

Nadine, εννοείς εάν ειδα ψυχολόγο; Οχι μόνο μία φορά αλλά πολλες εδώ και χρόνια.Και χάπια πήρα που τα σταμάτησα απότομα και ειχα υποτροπή ενώ ηξερα οτι πρέπει σιγά σιγά να τα κοψω.

Περσι την ανοιξη ηταν ο τελευταιος ψυχολογος που ειδα με ειδίκευση σε διαταραχη προσληψης τροφής.Καναμε καταγραφές(συμπεριφοριστι� �ή μέθοδος νομιζω) αλλά με τον καιρό, ενώ όντως καταλήξαμε ότι έχω μεσα στην εβδομάδα κάποια υπερφαγικά επεισόδια αλλά οχι μεγάλα.Περιπου 3-4 την εβδομάδα αποτελούμενα απο εναλλαγές αλμυρού-γλυκού.Οχι τρελές ποσότητες.Κυριως υψηλης θερμιδικής αξίας τροφές.Βεβαια ειχα και κρίσεις που έφαγα πολύ, πχ 2 σουβλάκα τυλιχτά και μια πατάτες ή μία πίτσα αλλά 3κομμάτια ολοκληρα και απ την υπόλοιπη τα υλικά μόνο.Λεω αυτό το παράδειγμα για να δεις ότι το δούλεψα καλα μεσα μου και συνειδητοποίησα τι ετρωγα κλπ.Αλλα τελικα το πρόβλημα όπως λες κι εσύ ειναι αλλού.Πιο βαθύ που φοβαμαι οτι ακομη και κιλά να χάσω και η ψυχολογία να φτιάξει καποια στιγμή θα έρθει στην επιφάνεια.
Ο συγκεκριμένο ψυχιατρος προτεινε να σταματήσουμε τις καταγραφες του τι τρωω μιας και δεν ηταν το πρωτεύον ζήτημα και να κουβεντιάζουμε για το πως κυλησε η εβδομάδα.Ελα όμως που άλλοι παράγοντες με φρενάρουν;Πχ οικονονομικ.Με βασικό μισθό δεν μπορώ να δίνω σχεδον 250? σε γιατρό.
Ομως ο γιατρος εντόπισε και κάτι άλλο.Αναβλητικότητα.Κατι γινεται και σταματαω τις συνεδρίες.Διοτι και στο παρελθον ξεκινουσα και σταματούσα.Λεω οτι ειναι το οικονομικό.Αλλα και η αναγκη μου να δω το γιατρο πιο συχνα με κανει να απογοητευομαι.Συνηθως οταν ερχεται η μερα να τον δω,ειμαι καλα,ηρεμη.Δεν μπορω να μπω στο τρυπακι να θυμηθω πως ημουν.Σαφως και λεω αληθεια και ολα οσα συνεβησαν αλλα μπορει να ξεχασω κατι.

Εγώ πιστεύω οτι για αρχή θέλω πολλές και συχνές συνεδρίες.Έχω πολλά κενά να κλείσω.Με πιάνει και η απογοήτευση κιόλας και δεν μπορώ να τηρήσω μια αγωγή ή κάτι που θα έχω πει ότι θα κάνω.

Αχ κοριτσακι μου,καταλαβαινω ρε συ,ειναι καποιες φορες που νιωθεις οτι τιποτε δεν παει καλα,γυρνας γυρω γυρω κι η αγωνια σε ακολουθει καθε στιγμη και λες οτι δε θα τελειωσει αυτος ο εφιαλτης,πιστεψε με,εχω περασει απο εκει ρε σουητυ μου,αλλα δεν μας κανει καλο ποτε να το αφηνουμε να σερνεται στη ζωη μας το μοιρολατρικο στοιχειο,οχι μονο δεν προσφερει τιποτε,αλλα σιγουρα μας μπλοκαρει και σοβαρα στην πορεια μας προς τη λυτρωση. Μας σταματαει απο το να κανουμε κινησεις προς τη διευθετηση των θεματων μας,ειτε αυτα εχουν να κανουν με τη σχεση μας με το φαγητο,ειτε με προβληματα στις ανθρωπινες σχεσεις,ειτε οτιδηποτε αλλο.Ειμαι σιγουρη οτι με προσπαθεια,τιποτε δεν ειναι αξεπεραστο,το εχω βιωσει αυτο,μιλαω εχοντας περασει απο σταδια δυσκολα,ειναι επωδυνο,αλλα ισως και αναγκαιο στην τελικη να φτανουμε στον καλυτερο εαυτο μας με κοπο και αγωνα.Δυστυχως η ευτυχως,ο αγωνας αυτος ειναι αναποφευκτος,δε θα μας δοθει η λυση στο πιατο απο κανεναν,απαιτει τριξιμο των δοντιων αυτο και παλη.Αλλα τι λες σουητυ μου,δεν αξιζει ο εαυτος σου να του δωσεις την ευκαιρια να ξεδιπλωθει,να απελευθερωθει απο τα αρνητικα συναισθηματα που τον βασανιζουν?Αξιζει καλο μου,πιστεψε το,δειξε λιγη επιμονη τωρα,θα αλλαξουν τα πραγματα,θελει το χρονο του!Εχεις δικιο για το οικονομικο,ειναι ακριβες οι επισκεψεις,για ψαξε και στο δημο σου,ρωτα,υπαρχουν δημοι που καλυπτουν τις αναγκες των δημοτων τους για ψυχολογικη στηριξη και βοηθεια.Θα σου στειλω u2u,αμα κανεις κεφι να τα πουμε και απο κοντα,να πιουμε ενα καφεδακι,το ειχες πει κι εσυ,αυτο μπορει να λειτουργησει θετικα σε φασεις τοσο δυσκολες,που εχουμε την αναγκη του αλλου.Θα χαρω να σε δω,φαινεσαι τοσο προβληματισμενο(στην παρουσα φαση σου) αλλα καλο πλασμα,ειμαι σιγουρη οτι εχεις τοσα να δωσεις,τοσα να χαρεις,απλα πρεπει να εχεις πεισμα και επιμονη,να τα παλεψεις!!!Σε φιλω,περιμενω να τα πουμε κοριτσακι μου,να εχεις στο μυαλο σου παντα οτι δεν εχουμε ερθει στη ζωη κατω απο ενα τυχερο αστερι,αυτοι που μπορουνε να ισχυριστουν το αντιθετο ειναι ελαχιστοι.Αποτελει κομματι της ανθρωπινης υπαρξης η αυτοαμφισβητηση,γενναει ομως η ιδια και την αντιθετη αναγκη,για αυτοεπιβεβαιωση.Πολλες φορες ο πονος μας διδασκει περισσοτερα απο τη χαρα,θυμησου οτι μετα απο το ταξιδι αυτο,ο μαγικος προορισμος θα ειναι μπροστα στα γλυκα σου τα ματακια,μια απτη πραγματικοτητα.ΠΙΣΤΕΨΕ ΤΟ!!!

Sweety μου,η ερώτηση μου αφορούσε τις βαριατρικές επεμβάσεις κι όχι το θέμα του ψυχολόγου,
αλλά χαίρομαι που παρερμήνευσες,γιατί έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να έχω μια εικόνα για τις συνεδρίες,που βίωσες.
Αντιλαμβάνομαι κι εγώ πως όσο κινούνταν σ'επίπεδο απλής καταγραφής ή έστω εβδομαδιαίας διήγησης ήσουν συνεπής απέναντι στους.
Όταν όμως θα έφτανε η χρονική στιγμή να μπηχτεί το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο;Εκεί στα πιο επώδυνα μας;Ποιά ήταν η στάση σου τότε;
Κι αν δεν σε κατεύθυνε ή σε δε πίεσε προς τα κει ο εκάστοτε ψυχολόγος σου,(ενώ ασφαλώς αντιλαμβάνεσαι πως μόνο έτσι γίνεται δουλειά)
γιατί δεν το επιδίωξες εσύ στην ανάγκη με αλλαγή ψυχολόγου,πιο αποφασισμένου να σε "σρτιμώξει"και να μην παίζετε κρυφτούλι...
Εννοείται πως δε σε μέμφομαι και κατανοώ πως χρειαζόμαστε χρόνο μέχρι να φτάσουμε στο σημείο εκείνο που να τολμήσουμε κάτι τέτοιο!
Μπορεί κάποιες φορές να κάνουμε πράγματα απλά για να πούμε πως τα κάναμε,είτε απέναντι στους άλλους είτε στον εαυτό μας,
λες και θα βγούμε από την υποχρέωση,λες και θα ξεγελάσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες...Είναι στάδια που περνάμε κι αυτά...
Αλλά αν δεν πληγώσουμε τη γη με σκληρά τρυπάνια δε μπορούμε να φτάσουμε στην πηγή του καθαρού νερού!Τώρα,το αν θα αρκεστούμε
στη λασπώδη λινμούλα,που εξωγενώς πού και πού σχηματίζει η βροχή ή ενδογενώς θα διεισδύσουμε στα ενδότερα και μάλιστα σε βάθος τέτοιο
ώστε ν'αναβλύσει γάργαρο το νερό της καθαρής μας ψυχής είναι θέμα προσωπικής κι ελεύθερης επιλογής!Αντιλαμβάνεσαι ποιά η ευχή μου για σένα!