Και όμως δεν έχω πάψει να ελπίζω.

Γειά σου Orion,
καλωσήρθες στην παρέα μας.

Ναι, εγώ έκανα το καλό και διάβασα όλο το μήνυμά σου..! Μπερδεύτηκα λίγο, γιατί είναι και λίγο αργά, αλλά δεν πειράζει, τα βασικά τα κατάλαβα.

Μπράβο σου για την τελευταία εβδομάδα. Πήρες μια πολύ καλή απόφαση και σίγουρα ήθελε πολύ κόπο και κουράγιο για να τα καταφέρεις μετά από όσα έχεις περάσει. Και μην υποτιμάς τον εαυτό σου. Δεν ήταν μικρό πράγμα. Κάθε άλλο!
Λογικό είναι λοιπόν στο τέλος της εβδομάδας να αισθάνεσαι κάπως εξουθενωμένος. Μην το βάζεις κάτω, πάρε μια αναπνοή, ξεκουράσου λίγο για να μαζέψεις δύναμη να συνεχίσεις. Να σκέφτεσαι όλα αυτά που θέλεις και αυτά να σου δίνουν τη δύναμη! Και να θυμάσαι ότι το ταξίδι των χιλίων μιλίων αρχίζει με ένα απλό βήμα... Σίγουρα ο δρόμος δεν θα είναι πάντα εύκολος και θα υπάρχουν στιγμές που θα τα βλέπεις σκούρα. Να ξέρεις όμως για τι πολεμάς...

Καλή Δύναμη

Φιλικά
Αγγελική

Μικρέ μας Orion,

πολλά παιδιά -όπως εσύ και εγω- σε αυτή την ηλικία κάνουν ¨απίστευτα\" πράγματα. Οταν θυμάμαι και την δικη μου ακραία συμπεριφορά ανατριχιάζω. Εθεσα πολλες φορες τον εαυτό μου με μεγάλο κίνδυνο, έκανα αυτοκαταστροφικές βιαιότητες.

Νομίζω ότι στην εφηβεία οι ορμόνες μας κτυπάνε κόκκινο και όταν μάλιστα υπάρχει και κάποια αιτία (οικογενειακό περιβάλλον, ανασφάλιες κλπ) η κατάσταση γίνεται εκρηκτική και επικίδυνη για το ίδιο το παιδί και για τους γυρω του.

Σε αυτήν την ηλικία που είσαι εσύ εγω έκανα κάτι πολυ ακραίο : Παντρεύτηκα!

Η αυτοκαταστροφή έχει πολλες όψεις.

Φέρνω στο μυαλό μου και άλλες περιπτώσεις γνωστών μου εφήβων : ξυλοδαρμούς μέχρι νοσοκομείο στα μικρότερα αδέλφια, κρίσεις πανικού , υστερίες, τρέξιμο με μηχανάκια...

Πριν 2-3 χρόνια η κόρη μιας φίλης μου αντιμετώπιζε παρόμοιο πρόβλημα. Μαζί με την εφηβική κατάθλιψη η μικρή άρχισε να κάνει διπλή ζωή (την νύχτα). Τι έκανε? Εμπαινε στα συγγενικά σπίτια και έκλεβε! Την επομένη μέρα που πήγαινε ο ταχυδρόμος τις συντάξεις στην γειτονιά, η μικρή τις ξάφριζε!

Η μικρή συνήλθε σε ένα χρόνο περίπου με ομοιοπαθητική θεραπεία. Από ψυχολογο πολυ μικρή βοήθεια πήρε γιατί δεν βρισκόταν στο χωριό της τέτοια πολυτέλεια. Ενα δυο ραντεβού έκανε με κοινωνική λειτουργό της πρόνοιας.

Αυτό το καιρό παρακολουθω με κομμένη ανάσα τις αλλαγές που \"συντελούνται\" στη μικρή μου ανηψιά που βρίσκεται στην ηλικία σου. Η ατμόσφαιρα στην οικογένεια αρχίζει και μυρίζει μπαρούτι!

Μικρε μου,

Για να γράψεις αυτό το γράμμα ήδη έχεις περάσει στο \"άλλο\" κατώφλι, έκανες το πρώτο βήμα. Οι ορμόνες καταλάγιασαν καπως, μπορείς να σκεφτείς πιο ώριμα, μπορεις να πάρεις πιο \"λογικές\" αποφάσεις . Παρόλα αυτά είσαι στην ηλικία των ορμονικών και συναισθηματικών εκρήξεων. Οσο και να προσπαθείς δεν μπορείς να πέσεις στην αδράνεια και στην απραξία. Ο οργανισμός σου από βιολογικής άποψης ειναι σαν ενα πυρηνικό εργοστάσιο που παράγει μια τεράστια ποσότητα ενέργειας.

Ισως είναι καιρός να αρχίσεις να σκέφτεσαι πως μπορεις να διοχετεύσεις σε κάτι δημιουργικό αυτή την φοβερή ενέργεια. Τι θα σου άρεσε να κάνεις? Τι σε κάνει να \"πετάς\"? Εχεις κάποιο δημιουργικό χόμπυ? Μήπως ο αθλητισμός? Μηπως συμμετοχή σε προγράμματα εθελοντικής εργασίας?

Θελω να σε παρακαλέσω καλέ μου, να μην σβήσεις αυτή τη φλόγα της νιότης σου. Αλλοίμονο αν οι κοινωνίες χασουν την ορμή της εφηβείας. Διοχέτευσέ την ορμή σου, την ενέργειά σου , τα \"πάθη\" σου σε κάτι δημιουργικό για σένα , κατι χρήσιμο για το κοινωνικό σύνολο. Κάτι που θα σε γεμίσει. Αρχισε να δοκιμάζεις διάφορα σενάρια... Η ζωή ειναι μπροστά σου, έχεις όλες τις επιλογές!

Θέλω επίσης να σου πω, ότι απόλαυσα λέξη - λέξη το γράμμα σου. Θαύμασα την αυτογνωσία, τον αυτοσαρκασμό και το πάθος σου, σε θαυμάζω για τις μεγάλες αποφάσεις που πήρες μέσα στην εφηβική παραζάλη σου.

Σου στελνω μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά και την υποστήριξή μου σε ότι αποφασίσεις.:)

Αγαπητέ Orion

Μου θύμισες κατα κάποιο τρόπο τον εαυτό μου πριν 10 χρόνια..

Απο αυτά που μας έγραψες, κατάλαβα ότι η αυτοπεποίθησή σου είναι λίγο πεσμένη..
Γενικότερα, δεν τα έχεις και τόσο καλά με τον εαυτό σου..
Αν έχω δίκιο, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάποια πραγματάκια..
Εχει να κάνει λίγο και με την εξωτερική σου εμφάνιση;
Επίσης, το ότι δεν ταιριάζεις με αρκετά άτομα είναι απόλυτα φυσιολογικό.
Ομως, μην τους απορρίπτεις εντελώς..
Δέξου τον φίλο σου όπως είναι..
Διαφορετικά, θα μείνεις μόνος..

Προσπάθησε με τα μαθήματά σου..
Είπες σου αρέσουν οι υπολογιστές όπως και μένα..
Δεν θα ήθελες να περάσεις σε μια σχολή πληροφορικής, να σπουδάσεις αυτό που σου αρέσει και κατόπιν να εργαστείς σ\' αυτόν το τομέα;
Όμως, σε προειδοποιώ..για να ξέρεις τι σε περιμένει..
Είναι δύσκολα, υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός αλλά άν σου αρέσει πραγματικά, θα τα καταφέρεις μια χαρά!

Για το θέμα των κοριτσιών..
Μην φοβάσαι..
Εκείνες, περιμένουν απο αγόρια σαν εσένα να τις πλησιάσουν..
Και να φάς και καμιά \"χυλόπιτα\" δεν πειράζει..
Είναι στο πρόγραμμα..

Και κάτι τελευταίο..
Αναφέρεις κάπου ότι κάποτε αισθανόσουν ότι μπορούσες να κάνεις τα πάντα..
Όταν ο άνθρωπος καβαλάει το καλάμι..τότε αρχίζει η κατηφόρα του..

Anyway, εύχομαι να είσαι καλά και ότι θές, εδώ είμαστε!

orion,

Οταν ημουν άρρωστη ειχα το ακριβώς αντίθετο \"προβλημα\". Ηθελα όλα να γινουν εκείνη τη στιγμη. Τόσο στη δουλειά μου όσο και στη ζωη μου. ʼΝ δεν γινόταν \"τώρα\" με επιανε πανικός, τρόμος

Σιγα σιγα με τον ψυχαναλυτή μου καταφέραμε να αυξήσουμε τον χρόνο. Εμαθα να δίνω χρόνο στον εαυτό μου και στους άλλους. Να αποφασίζω σε ανθρώπινους , φυσιολογικούς ρυθμούς.

Δεν ειναι κακό να αφήνουμε για μετά τα προβλήματα. Οταν είμαστε εν βρασμω δεν μπορουμε να παρουμε και ψυχραιμες αποφάσεις.

Το να απομακρυνόμαστε για λίγο - χρονικά - από το πρόβλημα ή το όποιο ζήτημα , να χαλάρωνουμε και να το αντιμετωπίζουμε αργότερα ειναι μια πολυ καλή τακτική. Εγω την πλήρωσα αδρά για να την αποκτήσω.

Βεβαια να μην μένει στον αιωνα τον άπαντα το πρόβλημα. Δώσε μια ημερομηνία στο \'αργότερα\".

Εγώ, τότε δεν έκανα κάτι..

Είχα αφήσει τη κατάσταση να κυλάει μόνη της..
Και όπως και εσύ, έκανα πολλά πράγματα χωρίς να τα θέλω, μόνο και μόνο για να είναι ΟΚ οι γονείς μου..

Εκείνο που με \"ξύπνησε\" ήταν ότι κάποια στιγμή κατάλαβα ότι έπρεπε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου..και όχι να τα περιμένω όλα απο τους γονείς μου..

Σκέφτηκα τι δεν μου άρεσε στη ζωή μου και προσπάθησα να το αλλάξω..και να κάνω κάτι που με \"γέμιζε\"
Σε κάποια τα κατάφερα, σε μερικά είμαι ακόμη στην προσπάθεια..

Για τις παρέες σε καταλαβαίνω..
Δεν σου λέω να γίνεις \"κολλητός\" με τέτοια άτομα..
Απλά, αν θές, κράτα έστω και μια τυπική επαφή..
Κάποια στιγμή ίσως τη χρειαστείς..

Είναι δύσκολο να βρείς κάποιον άνθρωπο να ταιριάξεις..
Όχι μόνο συντροφο, αλλά και φίλο..
Και όσο μεγαλώνεις, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο..

Χαίρομαι που πλέον συμπεριφέρεσαι όπως νιώθεις..
Επίσης, δεν είναι κακό, εάν θεωρείς ότι έχεις κάποιο ελάττωμα να προσπαθήσεις να το διορθώσεις..

Για τα προβλήματα και τους φόβους, νομίζω ότι δυσκολα θα απαλλαγείς εντελώς..
Σε κάποια αδύνατη στιγμή πιθανόν να σε επισκεφτούν ξανά..

Anyway, ασχολούμαι κι εγώ με την πληροφορική και συγκεκριμένα με τον προγραμματισμό οπότε θα μπορούσαμε να ανταλλάξουμε απόψεις και γνώσεις!

Να είσαι καλά!