καλησπερα και χρονια πολλα , θα ηθελα να πω πως ειμαι και εγω εδω....

γεια σας και χρονια πολλα,

ηρθα στην παρεα σας να προσθεσω μια ακομα ιστορια αναμεσα στις δικες σας. χαιρομαι που βρεθηκαμε εδω, ακομα κι αν επικοινωνουμε μεσα απο ενα pc ανακαλυπτω πως δεν ειμαι μονη. (παραξενο συναισθημα αναμεσα σε αγνωστους αλλα το κοινο προβλημα μας φερνει κοντα...).

ειμαι 73 κιλα αυτο τον καιρο. βαση γιατρου θα πρεπει να ειμαι 55. (πασχω απο καρδιοπαθεια δυστυχως...) εχω υπαρξει και 92 κιλα οποτε το 73 παρα μενει προβλημα, οχι τοσο σοβαρο οσο η ψυχολογια ομως(βλεπω ψυχολογο 3 χρονια τωρα).
θα μπορουσα να χαρακτηριστω βουλιμικη ... ομως δεν κανω παντα εμετο....

λογω της παθησης μου πρεπει να χασω κιλα. το υποσχεθηκα πολλες φορες στον εαυτο μου. ποτε δεν τα καταφερα ωσ το τελος. ΣΗΜΕΡΑ το υποσχομαι και σε σας.

να μαθουμε να αγαπαμε τον εαυτο μας....


ευχαριστω,
καλη συνεχεια στις προσπαθειες σας

Καλώς σε βρίσκουμε,Κατερινάκι!
Να μάθουμε ν'αγαπάμε τον εαυτό μας,ε;Βρωμοδουλειά,αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει...
Κι αυτοί οι εθελοντές δυσεύρετοι έχουν γίνει...τι να κάνουμε...θα μας αγαπήσουμε...όπου όλα κι αυτό!
Ασφαλώς και δεν είσαι μόνη σου!Όλοι εδώ μέσα έχουμε ένα "θεματάκι"με το βάρος μας κι από καρδιοπάθεια...αχ!βαχ!
Είτε οργανική είτε ψυχολογική είτε ψυχοσωματική είτε τα έχω όλα και συμφέρω,κάπως κι εμείς και οι άλλοι
βάζουμε το χεράκι μας να την ταλαιπωρούμε τη δόλια την καρδούλα μας...Κι αυτή η άτιμη όμως αντοχές,που τις έχει!
Καρδιοπάθειες απ'τις πολλές συμπάθειες(Θεέ μου,επίπεδο!)για τους άλλους και λίγες για τον εαυτό μας...
Εγώ είμαι κάπως αιρετική και μου τη δίνουν οι υποσχέσεις,οι πιέσεις,οι καταναγκασμοί...Να μη μας υποσχεθείς τίποτα!
Να κάνουμε απλά το καλύτερο δυνατό μας την εκάστοτε μέρα με την ευχή σταδιακά να τα καταφέρνουμε καλύτερα!
Εδώ είμαστε να τα λέμε,Κατερινιώ μου!Χριστός ανέστη και χρόνια σου πολλά κι εσένα!Καλή χώνεψη,μέρα που'ναι κιόλας...
Φιλάκιααααααααα

Nadine μου σε ευχαριστω πολυ,
εχεις απολυτο δικιο ... πιεσεις καταναγκασμοι... ουφ!
η δικη μου καρδιοπαθεια ειναι οργανικη (2 χειρουργεια ως τωρα).
αλλα δεν βοηθαω καθολου (αυτοκαταστροφη...)

τι να πω... να μαστε καλα ρε γαμωτο...

σε ευχαριστω και παλι!!

Κατερινάκι διάβασα το ποστ σου...και όπως είναι λογικό βρήκα κοινά...εχω υπάρξει και εγώ 90+..στα 15 16 μου!!!!τώρα είμαι 18..και είμαι 85...δεν είχα κάποιο πρόβλημα υγείας μέχρι τώρα..αλλά έχω αυξημένες πιθανότητες ετσι?!...άλλωστε αυτα τα κιλά με βαρένουν τόσο πολυ....όχι απλα από θέμα αισθητικής γιατί είμαι ευτυχώς ψιλή και δεν φενομαι τόσο....το ψυχολογικό βάρος όμως είναι το χειρότερο...είχα τόσα σκαμπανευάσματα...μετά απο τόσες προσπάθειες τα κατέστρεφα και εγώ ολά(το αυτοκαταστροφική που είπες)...
οπως και να έχει...
τα αφήνουμε όλα πίσω...και αφού είμαστε καλά και έχουμε το πλεονέκτημα να προσπαθήσουμε για να γίνουμε καλύτεροι ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ!
σε σχέση με αυτό που είπες για την βουλιμια αλλα χωρίς εμετούς...δεν ξέρω πολλά για την περιπτωση σου βέβαια...αλλα πιστεύω οτι το ακόλουθο θα σε διαφωτίσει σε σχέση με τον "δαίμονα" που μας πιάνει..όπως και εμένα...

http://www.eatingdisorders.gr/forum/...ad.php?tid=761
φιλάκια πολλά!!!!!!!!!!!!!!
:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

Καλώς ήλθες!


Δε θα πω τίποτα καινούργιο.Γνωρίζεις τι πρέπει να κάνεις και για ποιο λόγο.Εσύ,σίγουρα, έχεις ένα πολύ μεγαλύτερο λόγο να μπεις σ'ένα μεθοδικό πρόγραμμα απώλειας κιλών.Δε θα 'ταν και τόσο λάθος αν λέγαμε πως οι επιλογές σου είναι «μονόδρομος»...

Πειραρχία,υπομονή και καλή δύναμη. :)

σας ευχαριστω θερμα για το καλωσορισμα!

εχω αναγκη να ξερω οτι δεν ειμαι μονη , οτι καποιος πριν απο μενα το παλεψε και νικησε, οτι καποιος βρισκεται στα μισα της επιλυσης του προβληματος, πως καποιος τωρα ξεκινα .... πως δεν ειμαι μονη...πως δεν πειραζει που δεν τα καταφερνω παντα, στο τελος θα φτασουμε εκει που πρεπει...

και παλι σας ευχαριστω,
καλη συνεχεια...!

ΥΓ.asi ευχαριστω για το ticker!!

καλώς όρισες κι απο μένα, μην υποτιμάς τη μέχρι τώρα σημαντική σου απώλεια:) όπως χάθηκαν τα πρώτα θα χαθούν και τα υπόλοιπα, βρες λόγους για να ζήσεις και το αδυνάτισμα θα έρθει ως συνέπεια της νέας σου οπτίκης, σε φιλώ καλή δύναμη:)

Καλώς ήρθες κι από μένα,καλή συνέχεια.Φυσικά και θα είμαστε μια παρέα που θα μοιράζεται εμπειρίες και θα μαθαίνει,θα επικοινωνεί και θα προχωράει,χωρίς βαρίδια ενοχών και άγκυρες τυπωμένων συμπεριφορών,προχωράμε και μαθαίνουμε,μαθαίνουμε και κάνουμε και φίλους,θα δεις...Την καλημέρα μου!:)

γεια κι απο μενα κατερινακι
καλως ορισες
ελπιζω να βρεις εδω καποιους για να λες τον πονο σου οπως και ολοι μας χωρις να σε επικρινει κανενας
σιγα σιγα χωρις αγχος και καταπιεση
ολα θα γινουν
μην καταπιεζεσαι
κουραγιο

Καλωσήρθες Κατερίνα!Μόνο και μόνο οτι βρήκες το φόρουμ,σημαίνει οτι θες να το ξεπεράσεις και το ψάχνεις , άρα θα τα καταφέρεις.Εγώ εδω μέσα κατάφερα να γιατρευτώ,η συμπαράσταση και η ενθάρρυνση 'ολων εδω μέσα ευχομαι να βοηθήσουν και εσένα.Προσπάθησε να μην εγκλωβίζεσαι στα πρέπει και τις υποσχέσεις ,γιατί νομίζω αυτά σε πιέζουν και οδηγούν στη βουλιμία.Ειδικά λόγω της καρδιοπάθειας είναι νομίζω σκέτη αυτοκτονία το να κάνεις εμμετό.Καλύτερα να έχεις λίγα κιλά παραπάνω παρά να έχεις βουλιμικά επεισόδια.Αν το Θες πολύ θα τα καταφέρεις.Καλή δύναμη και καλή και θετική συνέχεια!

Κατερίνα μου γεια σου και από εμένα,

λοιπόν είχα και εγώ τάσεις αυτοκαταστροφικές εκτός από τα ξεσπάσμαα (στο φαγητό) που έκανα κατά τη διάρκεια της ημέρας σηκονώμουν και το βράδυ και έτρωγα (ξυπνούσα μέσα στον ύπνο μου) ... έκανα τα πάντα όπως γράφεις και εσύ το μόνο που δεν έκανα είναι εμετό ... ήξερα και καταλάβαινα ότι αυτό που μου συμβαίνει δεν ήταν υγειές...έτσι αποφάσησα να πάω σε κάποιο ψυχολόγο... πέρασα πολλές δύσκολες στιγμές μέχρι να βρω τα πόδια μου΄...βλέπεις είναι πολύ δύσκολο να πηγαίνεις κάπου και το μόνο που θα σκέφτεσαι είναι το φαγητό ... όπου πας, ότι κάνεις να σκέφτεσαι τι θα φας και στο τέλος να καταναλώνεις ατελείωτες ποσότητες φαγητού οι οποίες δεν έχουν και καμία σχέση μεταξύ τους...Όταν πήγα ψυχολόγο αυτό που μου ανέφερε είναι ότι βρισκόμουν στα αρχικά στάδια της βουλιμίας...Μετά από 1.5 χρόνο που πάω ψυχολόγο έχω καταφέρει να περιορίσω στο ελάχιστο τα ξεσπάσματα και σχεδόν έπαψα να ξυπνώ τα βράδια και να αναζητώ φαγητό...Δεν λέω ότι αποθεραπεύτικα πλήρος καθώς πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο της υποτροπης εκείνο που λέω είναι ότι πλέον νιώθω ότι μπορώ να ελέξω τον εαυτό μου...Αυτό που θέλω να σου πω εσένα και σε όλους όσους περνούν κάτι παρόμοιο είναι ότι πολλές φορές θα νιώσεις μόνη σου... ότι παλεύεις με έναν δράκο ... θα νιώσεις ότι εσύ η ίδια προδώνεις τον εαυτό σου...αλλά να ξερεις ένα πράγμα ...μείνε στον στόχο μην τα βάλεις κάτω και θα τα καταφέρεις ... :)

καλησπερα σας,

τι καλα παιδια που ειστε ολοι....! γιατι αυτη τη συμπαρασταση δε μπορουμε να τη βρουμε στους γυρω μας η τους δικους μας ανθρωπους και αναγκαζομαστε να μιλησουμε σε ειδικο??

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ,
καλη συνεχεια σε ολους!

Κατερίνα μου,
έχεις δίκιο σε αυτό που λες ούτε και εγώ έχω ποτέ αναφέρει κάτι στους γονείς μου και στην αδερφή μου για το πρόβλημα που είχα και για το γεγονός ότι με παρακολουθούσε ψυχολόγος...ίσως γιατί φοβόμουν την αντίδραση τους, ίσως γιατί φοβόμουν ότι δεν θα με καταλάβαιναν, ίσως γιατί πίστευα και ένιωθα ότι δεν θα με βοηθούσε να ξέρουν ότι δεν είμαι καλά...προς Θεού αυτό δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζονται για μένα και δεν κάνουν τα πάντα για μένα απλά ένιωθα ότι αυτό ήταν μία προσωπική μάχη...
Ο μόνος που ήξερε ότι με παρακολουθούσε ψυχολόγος είναι ο φίλος μου με τον οποίο έχω πολλές φορές συζητήσει για αυτό το θέμα (ώρες ατελείωτες :) )

Αυτή τη συμπαράσταση δε τη βρίσκουμε από τους γύρω μας ,γιατί απλά δε το καταλαβαίνουν αφού δε το έχουν περάσει.Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να κατανοήσει αυτό που κάνουμε,ακόμη πολλές φορές και εμείς οι ίδιοι λέμε,μα γιατί;Σίγουρα θα έχουμε πει μα καλά αυτός γιατί καπνίζει αφού ξέρει οτι κάνει κακό;Είναι πολύ ευκολο να κατακρίνουμε τους αλλους για κάποια συμπεριφορά που μας φαίνεται παράλογη,αλλα δύσκολα μπαίνουμε στη θέση του.Κατάλαβε εσύ τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου,τα πάθη και τις αδυναμίες σου,πάλεψε,γιατί ακόμη και να σε καταλάβουν οι άλλοι μόνο εσύ μπορείς να δώσεις λύσεις,απαντήσεις και να κατευθύνεις τη ζωή σου!