Οταν η ψυχολογία σου ειναι χάλια,
πως μπορείς να σκεφτείς τη δίαιτα?
Printable View
Οταν η ψυχολογία σου ειναι χάλια,
πως μπορείς να σκεφτείς τη δίαιτα?
Καλημέρα,Δήμητρα και καλώς μας ήρθες!
Νομίζω πως κι όταν είναι μια χαρά η ψυχολογία μας δε θέλουμε να σκεφτούμε τη δίαιτα,πόσο μάλλον να την κάνουμε!
Η δίαιτα ως στερητική δεν είναι καθόλου συμπαθητική γι'αυτό ούτε και αποτελεσματική...Δεν ξέρω τι πρόβλημα σε ταλαιπωρεί
με το βάρος σου,αν έχεις κάνει την ενδοσκόπηση σου αναφορικά με τις δικές σου αιτίες και συσχετισμούς...
Αυτό που έχει αποτέλεσμα,που διαρκεί,είναι μια σφαιρική οπτική του θέματος με έμφαση τόσο στο διατροφικό
όσο και το ψυχολογικό μας κομμάτι,με στόχο την αλλαγή της λανθασμένης σχέσης μας με το φαγητό
και συνέπεια την απώλεια βάρους,καθώς συνήθως-αν όχι πάντα-το επιπλέον βάρος είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία!
Αν θέλεις μας λες δυό λόγια για σένα.Προσωπικά δε με νοιάζει πόσο ζυγίζεις,αλλά τι σε απασχολεί και δεν είσαι ψυχολογικά καλά.
αχ ρε δημητρα
οχι μονο δεν μπορεις να σκεφτεις τη διαιτα
αλλα το μονο που σκεφτεσαι ειναι τι να φας να νιωσεις καλητερα
αυτο ειναι το προβλημα ολων οσων εχουν συναισθηματικη υπερφαγια
αλλοι οταν ειναι στενοχωρημενοι δεν κατεβαζουν μπουκια
οποτε κανουν αναγκαστικη διαιτα
αλλα αυτοι ειναι οι τυχεροι
οι υπολοιποι εχουμε να ξεπερασουμε τη στενοχωρια αλλα και τα κιλα που βαλαμε απ αυτη
μια φιλη της κορης μου μου ελεγε πριν μερες οτι θελει να χασει κιλα γιατι
στην τριτη λυκειου του χρονου θα βαλει κιλα λογω διαβασματος
και θυμηθηκα τα δικα μου
ειχα βαλει 10 κιλα και μετα παιδευομουνα ολο το καλοκαιρι να τα χασω
Καλημέρα Nadine, καλώς σας βρήκα!
Δεν εχω πολλά κιλά, αλλά μου είναι αδύνατο να κάνω κάποια δίαιτα για να τα χάσω. Μόνο με τη σκέψη της δίαιτας πέφτω
με τα μούτρα στο φαϊ. Πέρα απο αυτό είμαι γενικά σε φάση, αν το αναγνωρίζω καλά, κατάθλιψης.
Θα σου πω μερικά πράγματα για μένα για να δεις αν μπορείς να βγάλεις κάποια συμπεράσματα....
Είμαι σχεδόν 29 ετών είμαι παντρεμένη 2,5 χρόνια και έχω ένα μωρό 15μηνών. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 9 χρόνια
σύνολο. Απο την αρχή της σχέσης μας είχα προβλήματα με την οικογένεια του και ακόμα εχω. (δεν με θέλουν)
Μετά απο 3 χρόνια αραββώνα χωρίσαμε ενα καλοκαίρι για να φταίει η οικογενεια του και τώρα οπως σου είπα είμαστε
παντρεμένοι και έχουμε μια κορούλα. Τόσα χρόνια έχω μάθει να αντιμετωπίζω τη συμπεριφορά των πεθερικών μου και να
μη δίνω πολύ σημασία. Αυτο που με έχει κουράσει τους τελευταίους μήνες είναι οτι απο το Φεβρουάριο εχω μείνει σπίτι
( εννοώ οτι δεν δουλευω) και είμαι ολη μέρα κάθε μέρα με το μωρό, δεν εχώ καθόλου χρόνο για τον εαυτό μου. Ξέχασα να σου πω οτι δεν έχω ακόμα δικό μου σπίτι και έτσι ζω με τους δικούς μου. Και απ'οτι βλέπω τωρα αυτο είναι χειρότερο απο το να ζούσα με την πεθερά μου. Για να καταλάβεις την κατάσταση που επικρατεί εδώ σου λέω οτι στο σπίτι μας υπάρχουν 7 ενήλικες και το μωρό. Η αδερφή μου με τον άντρα της, η άλλη μου αδερφή, οι γονείς μου φυσικά και εγώ με τον άντρα μου και το μωρό. Είμαι σχέδον για όλα υπεύθυνη για όλα. Να μαγειρέψω να μαζέψω το σπιτι και φυσικά το μωρο. Όλοι εχουν παράπονα γιατι ας πούμε δεν εκανα πρωτα την ομελέτα την απλή και όχι των αλλαντικών (σου λέω το χθεσινό παράδειγμα) γιατι δεν άπλωσα τα ρούχα που ήταν στο πλυντηριο απο χθές, γιατί δεν ταίζω το μωρό την ώρα που θέλουν αυτοι, γιατι δεν το βάζω για υπνο την ώρα που βολεύει αυτους. Δεν μπορούνε να μου κρατήσουν το μωρό ουτε για μια ώρα για να πάω για ένα καφε. Εχθές για παράδειγμα πήγα για καφε και με πηρε τηλέφωνο η μανα μου και με εβρίσε γιατί αργούσα. Πέρα απο όλα αυτα μου κάνουν κριτική για όλα, πως θα ντυθώ τι θα φάω και πως θα το φάω, τι θα πιω,μου κάνουν σχόλια του τυπου οτι θα γίνω σαν την πεθερά μου, η οποία ειναι κοντά στα 200 κιλα. Μου τη λένε ακόμα
και για τον τρόπο που μιλάω οτι είμαι απότομη και ξινή.
Δεν έχω χρόνο να κάνω τίποτα για τον εαυτο μου, αφου να φανταστείς έχουν περάσει 15 μήνες απ'οταν γεννησα και δεν έχω πάει ουτε στο γυναικολόγο που είναι απαραίτητο, ούτε στον νεφρολόγο (ειχα πρόβλημα με τα νεφρα μου κατα τη διάρκεια της εγκυμοσινης)
Του χρόνου το καλοκαίρι παντρέυομαι επιτέλους με θρυσκευτικό γάμο και θα κάνω και την βάπτιση της μικρής, μεχρί τότε
πρέπει να εχω χάσει 20 κιλά.....
ελπίζω να σε κατατόπισα!
dimitra απορω πως τα καταφερνεις κ παλι παρολο απο ολα αυτα που μας ειπες ....σε συγχερω
Φαντάζομαι πρακτικοί(οικονομικοί) λόγοι σας υποχρεώνουν να ζείτε στο πατρικό σου,
οπότε να σου πω να μείνετε κάπου αλλού δε θα έχει νόημα.Αφού είσαι αναγκασμένη ,όμως
να ζεις κάτω από αυτές τις συνθήκες(που υποθέτω πως προκαλόυν τριβές και στη σχέση σου με τον σύντροφο σου)
νομίζω πως ήρθε ώρα ν'αντιδράσεις,να βάλεις κάποια όρια,να πάψεις να είσαι τόσο βολική κι ανεκτική με όλους!
Αν δεν καταλαβαίνουν πως πλέον έχει προτεραιότητα το μωρό σου και να είσαι ήρεμη και ευδιάθετη και για κείνο
αλλά βολέυονται να διατηρηθεί η κατάσταση ως έχει,εσύ είσαι εκείνη που θα κάνει τις αλλαγές γιατί απλούστατα
κανείς άλλος δε θα το κάνει για σένα!Αντιλαμβάνομαι βέβαια πως δεν νιώθεις ισότιμα ώστε να δικαιούσαι κι εσύ ν'απαιτείς,
καθώς φαντάζομαι η οπτική είναι"άμα δε σ'αρέσει,φύγε!"και νιώθεις πως σε αντάλλαγμα οφείλεις πλήρη υποταγή στις απαιτήσεις τους.
Μπορείς ωστόσο να περιορίσεις τις αντοχές σου,μπορείς να κάνεις λιγότερα επειδή δε νιώθεις καλά,προτού πραγματικά
να μην αντέχεις άλλο,γιατί κι η κατάθλιψη καμπανάκι είναι για όλους εμάς,που τραβάμε όλο και πιο πέρα τα όρια και τις αντοχές μας.
Αν νιώθεις την αδεφή σου πιο κοντά σου κι αν,ως νεότερο άτομο,έχει περισσότερη ίσως κατανόηση,της ζητάς
να βοηθήσει κι εκείνη λίγο την κατάσταση.Όποιος τέλος πάντων είναι πιο συνεργάσιμος...Μικρές καθημερινές αλλαγές
χωρίς σύγκρουση και προστριβή(κανείς δεν μπορεί να σε βρίσει για την ομελέτα άμα ζαλίζεσαι),ενώ οπωσδήποτε
κάνεις αμέσως τις ιατρικές σου επισκέψεις και φρόντιζεις να βρεις σιγά σιγά χρόνο για σένα να χαλαρώνεις,
όσο-ελπίζω-ετοιμάζεστε για το δικό σας σπίτι με το καλό!Έχεις πολλά στο κεφάλι σου,γλυκιά μου,
και η χύτρα που έγεται μυαλουδάκι κάποια στιγμή θα εκραγεί!Προσέχουμε τώρα λοιπόν για να έχουμε!
Όσο για τα 20 κιλά,που θέλεις να χάσεις για να είσαι η τέλεια νύφη το Σεπτέμβρη,το σέβομαι ως κοριτσίστικο όνειρο,
αλλά πλέον είσαι γυναίκα-μητέρα με πάρα πολλές ευθύνες και υποχρεώσεις κι έχεις φαντάζομαι μάθει να ιεραρχείς προτεραιότητες.
Ο συγκεκριμένος αριθμός επιθυμητής απώλειας,που τον διαιρούμε με τους διαθέσιμους μήνες και όσο αυτοί περνούν άπρακτοι
αυξάνεται αυτόματα η απαιτούμενη μηνιαία απώλεια και μαζί και τα τελευταία ήρεμα κύτταρα του νευρικού μας συστήματος
είναι το τελευταλιο που χρειάζεσαι!Χωρίς ν'ασχολείσαι με τη ζυγαριά σου,βελτιώνεις λίγο τις διατροφικές σου επιλογές,
κάνεις μικρές αλλαγές στα είδη,τον αριθμό και χρόνο των γευμάτων και φροντίζεις να αυξήσεις τη σωματική σου δραστηριότητα.
Θα μου πεις πώς μ'ένα μωρό στα χέρια;Παίρνεις το καρότσι και περπατάς γοργά(το έχω δει στν παραλία της Θεσσαλονίκης και πολύ το καμάρωσα!),
πάτε για μπανάκι με τον άντρα σου και κολυμπάς δυνατά όσο εκείνος παίζει στην ακροθαλασσιά με το παιδί του...
Καμία αλλαγή δεν είναι εύκολη και χωρίς τίμημα,αλλά όσο είναι στο χέρι μας κι έχουμε την επιλογή της δεν υπάρχει λόγος
να νιώθουμε απελπισία.Κάνε εσύ το κομμάτι των αλλαγών,που σου αναλογούν κι άσε τους άλλους να κάνουν το δικό τους!
Αλλά μην το θεωρείς προαπαιτούμενο για το δικό σου!Κανείς δεν αφήνει το βόλεμα του και μάλιστα οικειοθελώς!
Και όπως μου την περιγράφεις την κατάσταση μόνο εσύ ή κυρίως εσύ έχεις λόγους να θέλεις ν'αλλάξει!Οπότε; ;)
Dimitra 08
εφόσον παντρεύεσαι σε ένα χρόνο 2 κιλά το μήνα να χάνεις το πέτυχες τον στόχο και άνετα. Για να το καταφέρεις αυτό χρειάζονται (φαντάζομαι...) 2 πράγματα
1. Ελαφριά άσκηση όπως σου πρότεινε η nadine (ή άσκηση/βόλτα θα σου επιτρέπει να ξεφευγει κιόλας το μυαλό σου από το στρίμωγμα και την έντση του σπιτιού)
2. Να μην ενδείδεις σε υπερβολές φαγητού (ώστε να μην έχεις πισωγυρίσματα)
Το κύριο πάντως είναι να ξεφύγεις από την παράνοια του σπιτιού, αλλιώς δεν θα αποκτήσεις τον έλεγχο και θα είσαι πάντα αποκαρδιωμένη.
Το σενάριο να παέι το παιδί σε κάποιο δημοτικό σταθμό ώστε να βρείς λίγο χρόνο δεν παίζει καθόλου?
http://tickers.TickerFactory.com/ezt...rEv/weight.png
Η αλήθεια ειναι οτι τα έχω σκεφτεί ολα αυτά που μου λέτε κορίτσια, η αδερφή μου η λίγο μικρότερη ( εγώ είμαι η μεγαλήτερη στην οικογένεια) δεν είναι απο τα άτομα που θα κάτσει να συζητήσει. Είναι πολύ εγωκεντρικό άτομο.
Οταν πχ της είπα πριν απο 2 μέρες να μου κρατήσει το μωρό για μία ωρίτσα να ξαπλώσω ( και της το προτεινα γιατι
ήξερα οτι δεν θα ξάπλωνε μετα τη δουλεια γιατι είχε κανονίσει την κομμωτρια να έρθει στο σπιτι) μου ειπε οτι δεν μπορει, και αντι να μείνει εκεί μου πρότεινε ,αφού ουτως η αλλως δεν θα ξεκουραζομουν να έβαζα και σιδερο...... Η μητέρα μου απο την αλλη είναι άτομο με ειδικές ανάγκες εκ γεννετης, τα προβλήματα υγείας την έχουν κάνει κατι περισσοτερο απο
νευρική και οξύθυμη ( αν φανταστει κανείς οτι είναι και στην κλιμακτηριο) Ο πατέρας μου και ο γαμπρός μου είναι στην κοσμάρα τους. Οσο για τον άντρα μου, τον βλέπω σπάνια αφου δουλεύει μεχρι αργά το βραδυ. Τον παιδικό σταθμό τον
έχω σκεφτεί αλλα είμαι άνεργη και είναι δύσκολο να δεχτούν τη μικρή απο το Σεπτέμβρη.
Σκέφτομαι να ζητήσω ιατρική συμβουλη γιατί αλήθεια κορίτσια νοιώθω οτι είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης.
ax δημητρα μου μακαρι να μπορουσα να σε βοηθησω.....στεναχωριεμαι που τα ακουω αυτα...πρεπει να χεισ δυναμη για το μωρακι σου...
Δήμητρα......πρέπει όμως να κάνεις κάτι ΓΙΑ ΣΕΝΑ, αν εσύ δεν είσαι καλά ούτε το παιδί σου δεν θα είναι, ούτε κανένας!!
Εννοείται πως τα έχεις σκεφτεί ήδη και πως υπάρχουν αντικειμενικά εμπόδια που εμείς αγνοούμε ενώ εσύ βιώνεις καθημερινά,Quote:
Originally posted by Dimitra08
Σκέφτομαι να ζητήσω ιατρική συμβουλη γιατί αλήθεια κορίτσια νοιώθω οτι είμαι στα πρόθυρα της κατάθλιψης.
αλλά όπως παραδέχεσαι κι εσύ κάτι πρέπει να γίνει γιατί η κατάθλιψη παραμονεύει...Ρίξε άμα θέλεις μια ματιά εδώ --->katathlipsi.gr
Δεν ξέρω πού ζεις,αλλά υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγείας,που τα επισκέπτεσαι δωρεάν ---> ΚΕΝΤΡΑ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Κάνε μια βόλτα στην ιστοσελίδα...δίνει κι άλλες --->ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
...έλα να το κοιτάξουμε λίγο το θέμα μας τώρα που είναι ζεστό και μας καίει! :) Δίπλα σου είμαστε,εεεε!