fovos proslipsis trofis

Έχω μεγάλο πρόβλημα στη λήψη τροφής, που όμως έχει να κάνει με το φόβο ότι οτιδήποτε μπορεί να καταναλώσω μπορεί να μου κάνει κακό. Ιδιαίτερα έχω αναπτύξει το φόβο ότι όλες οι τροφές είναι ύποπτες για αλλεργικό σοκ, έχω προμηθευτεί στιλό αδρεναλίνης, παρόλο που δεν έχω εμφανίσει καμία αλλεργία, και τρέμω πριν από την πρώτη μπουκιά κάθε φαγητού. Ζηλεύω όλο τον κόσμο που τρώει ανέμελα, γιατί το φαί μου αρέσει, είναι από τα πράγματα που απολαμβάνω πολύ. Τώρα τελευταία όμως η απόλαυση έγινε εφιάλτης. Κάνω ψυχοθεραπεία, αλλά θα μου πάρει καιρό να δω πιο 'αμεσα αποτελέσματα, το ξέρω. Μπορεί να βοηθήσει κανείς;

ειναι οντωσ μεγαλο προβλημα αυτο......σου προτεινω να αρχιζεισ να τρωσ σιγα σιγα το ιδιο ειδος κ μετα αλλαζοντασ αλλα ελεγχοντασ κιολασ κ την ποιοτητα......μην ανησυχεισ γιατι αν ηταν θα χαμε παθει κατι ολοι μασ

Marili, σ' ευχαριστώ που απάντησες, μόνο που έχω στήσει καλά τον εχθρό μου. Έχω διαβάσει ότι μια τροφή μπορεί να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση ακόμα κι αν είναι φιλική για χρόνια, οπότε δεν αισθάνομαι με καμία ασφαλής. Η ειρωνεία είναι ότι έχω πρόσβαση σε υπέροχα προϊόντα, αλλά είναι όλα ύποπτα. Πάντως, σ' ευχαριστώ

Γειά σου,mdd!
Μεγάλο μαρτύριο αυτό που περνάς και δύσκολα κάποια σκέψη-πρόταση βασισμένη στην κοινή λογική θα σε βοηθήσει...
Το να δοκιμάζεις μία μπουκιά και ν'αφήνεις ένα διάστημα να περάσει,το να τρως δοκιμασμένες τροφές,
το να τρως την ίδια τροφή με άλλους ταυτόχρονα και άλλες παρόμοιες σκέψεις,από τη μία συντρούν τη φοβία σου,
καθώς παίζουν κρυφτούλι μαζί της κι από την άλλη τις καταρρίπτεις βάσει όσων γνωρίζεις για τις αλλεργίες...
Το καλύτερο που κάνεις είναι που ξεκίνησες συνεδρίες σε ψυχολόγο.Ναι μεν χρειάζονται επαρκή χρόνο για να δείξουν
τ'αποτελέσματα τους,αλλά όπως και άλλες φοβίες με τον τρόπο αυτό αντιμετωπίζονται έτσι θα ξεπεραστεί και η δική σου!
Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι παρόμοιο ούτε εδώ μέσα...Μου θύμισες λίγο τη νευρική ορθορεξία και την επιλεκτικότητα τροφής,
χωρίς να λέω βέβαια πως κάτι τέτοιο σε ταλαιπωρεί.Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν στο
Ελληνικό Κέντρο Διατροφικών Διαταραχών...Αυτή πάντως είναι η ιστοσελίδα τους
--->http://hcfed.gr/index.php?option=com_contact&Itemid=64

Λυπάμαι που δε μπορώ να σε βοηθήσω ουσιαστικά!Ελπίζω μέρα τη μέρα να ελαφρύνει η φοβία σου,πιο σύντομα απ'ό,τι υποθέτεις!
Τουλάχιστον,παρά την αγωνία σου μην πάθεις αλλεργικό σοκ,αν αντιλαμβάνομαι καλά συνεχίζεις να τρέφεσαι καθημερινά.
Θέλω να πω δεν υποσιτίζεσαι,έχεις φυσιολογικό για το ύψος σου βάρος...έτσι δεν είναι;

Nadine, δεν ξέρω αν είναι για καλό, αλλά είμαι ξεροκέφαλος άνθρωπος και τρώω πολύ κάποιες φορές παρά το φόβο. Το βάρος μου είναι υπεραρκετό. Ο φόβος και η απώλεια της ευχαρίστησης είναι αυτά που με κάνουν να υποφέρω. Το ξέρω ότι δεν πρέπει να είναι και πολύ συνηθισμένο αυτό που αντιμετωπίζω γιατί κι εγώ δεν το έχω συναντήσει πουθενά. Μάλλον εξαντλώ την επινοητικότητά μου στις φοβίες. Γι' αυτό και ένιωσα ότι χρειάζομαι να με καταλάβουν άνθρωποι κοντά σ' αυτά τα προβλήματα, γιατί κανείς άλλος, όσο κι αν έχει την καλή διάθεση, δεν του είναι εύκολο να καταλάβει. Πιστεύω κι εγώ πως, αργά ή γρήγορα, η θεραπεία θα με βοηθήσει. Απλά είναι δύσκολο.

Φόβο και απώλεια ευχαρίστησης έχουμε πολλοί-αν όχι όλοι- εδώ μέσα κι ας είναι άλλη η αιτία.
Οπότε μια χαρά σε καταλαβαίνουμε...Ό,τι για τους άλλους είναι απλή διαδικασία επιβίωσης,
μέσο απόλαυσης,πτυχή κοινωνικής διασκέδασης και τόσα άλλα για μας είναι φόβος πάχους,τύψεις,
κόμπλεξ,λανθασμένη ή μη ικανοποιητική εικόνα σώματος,ενοχές,εμετός,αφαγ� �α,συναισθηματική υπερφαγία
και δε συμμαζεύεται!Όλοι μας με πολλή προσωπική δουλειά και ψυχοθεραπεία θα καταφέρουμε ίσως
κάποτε να απεμπλακούμε από το προσωπικό του μαρτύριο ο καθένας και ν'αναπτύξουμε την ισορροπημένη
εκείνη σχέση με το φαγητό,που θα μας βοηθήσει να ηρεμήσουμε,να βρούμε την υγειά μας,να το απολαύσουμε ξανά!
Όπως τόσοι άλλοι τα κατάφεραν,έτσι θέλω να πιστεύω θα τα καταφέρουμε κι εμείς!Στο χέρι μας είναι!Ή μήπως στο μυαλό μας; ;)

Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι ο τρόπος που προτείνεις είναι ο μόνος και αποτελεσματικός. Το διάστημα που μεσολαβεί όμως είναι μαρτυρικό. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη όμως πώς αντιλαμβάνονται οι άνθρωποί σου μια διαταραχή που τους είναι ξένη. Εγώ, τουλάχιστον, τώρα τελευταία ανοίγομαι και την εκδηλώνω, αλλά δε θέλω να βγάζω διαρκώς την εικόνα της διαταραχής καθημερινά, είτε για λόγους αξιοπρέπειας είτε γιατί φοβάμαι μη ζορίσω παραπάνω απ' όσο αντέχει τον κόσμο γύρω μου. Δεν ξέρω ποιο πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπίζεις εσύ, αλλά πώς μπορείς να το χειριστείς με το περιβάλλον σου χωρίς να γίνεται κυρίαρχο;

Λόγους αξιοπρέπειας;Δε νομίζω πως είναι ντροπή η διατροφική διαταραχή μας!
Το δικό μου πρόβλημα βγάζει μάτι.Είμαι νοσογόνα παχύσαρκη,οπότε και να ήθελα να το κρύψω,δεν κρύβεται!
Πώς το αντιμετωπίζω;Κάποτε με ενοχή και κοινωνικό αποκλεισμό,μετά με θράσσος κι αντεπίθεση,
ύστερα πάλι με εγκλεισμό,ντροπή, και τα συναφή,αλλά πλέον συμπεριφέρομαι σαν να μην υπάρχει.
Και έξω τρώω και όσο θέλω μάλιστα και μόνο παχυντικά άμα αυτό θέλω και κανείς δεν τολμά να πει τίποτα.
Όσοι μας αγαπάνε οφείλουν να μπορέσουν να μπουν στη διαδικασία να μας κατανοήσουν τουλάχιστον,
αν αδυνατούν να μας στηρίξουν στο πρόβλημα μας.Η καλύτερη μου φίλη ήταν ανορεκτική,μετά το αντιμετώπισε,
στη συνέχεια έγινε ορθορεκτική,τώρα το αντιμετωπίζει κι εγώ όλο αυτό το διάστημα είμαι ό,τι είμαι.Κι άλλος έχει AIDS
κι άλλος κλειστοφοβία κι άλλος αγοραφοβία κι άλλος κάνει κρυφά εμετό κι άλλος είναι αλκοολικός κι άλλος ναρκωμανής
κι άλλος αυτοτραυματίζεται κι άλλος δέρνει σπίτι του τη γυναίκα του κι άλλος κακοποιεί το παιδί του κι όλα τα υπέροχα που κάνουν
οι άνθρωποι στον εαυτό τους και στους άλλους...Πόσες και πού είναι τέλος πάντων οι αντοχές και οι ανοχές των ανθρώπων γύρω μας;
Ας κάνει ο καθένας αυτό που θεωρεί καλύτερο για τον ίδιο κι αν θέλει ν'ασχοληθεί με το πρόβλημα του άλλου ας είναι μόνο
με καλή προαίρεση και αληθινή προσπάθεια να κατανοήσει και να συμπαρασταθεί,διαφορετικά να μην ασχοληθεί καθόλου
πέρα από τη δική του καμπούρα!Οκ!Κι εσύ φοβάσαι το αλλεργικό σοκ!Ποιόν ενοχλείς πέρα από τον εαυτό σου;
Προσπαθείς να το αντιμετωπίσεις,πηγαίνεις σε ψυχολόγο,κάνεις τον προσωπικό σου καθημερινό αγώνα
και πρέπει να φροντίσεις εσύ ακόμα και την αδυναμία των άλλων ν'ανταποκριθούν με διακριτικότητα ή έστω ανοχή;ΟΧΙ!
Αρκετά ασχολούμαστε με τους άλλους!Νομίζω πως ολη την ενέργεια σου οφείλεις να την ξοδέψεις σ'εσένα και την προσπάθεια σου!
Πολύ καλά κάνεις που εκδηλώνεσαι και δεν το καταπιέζεις άλλο μέσα σου!Κάνεις το δικό σου κομμάτι προσπάθειας,
ας κάνουν και οι άλλοι το δικό τους να βρεθείτε κάπου στα μισά!Όσοι κι εφόσον πραγματικά ενδιαφέρονται για σένα!
Για τους άλλους...δε θα μπορέσουμε!Και να με συγχωρείς που ανέβασα τους τόνους...

mdd γεια και απο μενα!Ατομα τα οποια δεν εχουν περασει αυτα που περναμε εμεις στην καλυτερη θα μας καταλαβουν,να μας νιωσουν ειναι απιθανο.Επικεντρωσου στο να λυσεις το προβλημα σου λοιπον.Σου ευχομαι να βρεις τη λυση,νομιζω πως η εξειδικευμενη ψυχολογικη υποστηριξη ειναι αυτο που χρειαζεσαι.Αυτο που εχεις μηπως ειναι υποχονδριακη διαταραχη?Μηπως αντιμετωπιζεις και καποια χρονια ψυχοσωματικα προβληματα συγχρονως?Μηπως ειχες καμια σπαστικη περιπετεια με την υγεια σου στο παρελθον?Κατα καιρους εμενα με πιανουν φοβοι για αρρωστιες,εχω ευερεθιστο εντερο και γενικα αν μου μπει μια ιδεα για κατι,δυσκολα θα μου τη βγαλεις.Δεν νομιζω πως μπορω να μιλησω για φοβια,αλλα σε καταλαβαινω καπως.Συνεχισε την ψυχοθεραπεια και θα σου ελεγα να ασχοληθεις με 2-3 νεα πραγματα στη ζωη σου,ο,τι κι αν ειναι αυτα,για να βοηθησεις το μυαλο σου να ξεφυγει.Δες ταινιες,βγες βολτα καπου που να εχει πολυ κοσμο,παρε τηλ.μια φιλη σου και χαζολογιστε,γραψου χορο,κανε ενα πεντικιουρ,πηγαινε κομμωτηριο,γενικα πολεμησε το αντικαθιστωντας μερος της σκεψης σου με αλλα πραγματα.Ακουγεται κοινοτυπο αυτο που σου λεω,αλλα πιστεψε με δουλευει.Εγω αντιμετωπιζω προβλημα βουλιμιας και τα εχω επιστρατευσει ολα αυτα.Καλη σου δυναμη!

Ναι, όντως αντιμετωπίζω χρόνια ψυχοσωματικά προβλήματα, πιθανόν να έχεις δίκιο. Με βοηθήσατε όλες πολύ, περισσότερο απ' όσο περίμενα. Ευτυχώς που έχουμε την αλληλεγγύη, είναι μεγάλη στήριξη για όλους. Σας ευχαριστώ