Απο τοτε που με θυμαμαι κανω διαιτα
γεια σας!μολις σημερα ανακαλυψα το φορουμ σας!πολλες ιστοριες με συγκινησαν!ειναι παρηγορο να ξερεις οτι υπαρχουν κι αλλοι που αισθανονται σαν κι εσενα!
Η δικη μου ιστορια δεν ειναι καθολου πρωτοτυπη.Απο τοτε που με θυμαμαι κανω διαιτα ακομα κι οταν δεν χρειαζοταν.Στα 18 ημουν 56 κιλα και τωρα στα 30 ειμαι 78.(Ειμαι 1,55 υψος)Πριν 10 χρονια καταφερα να φτασω 67 αλλα μεχρι εκει.Το χειροτερο ειναι οτι για ο,τι κακο μου συμβαινει κατηγορω το βαρος μου κι εμενα κατ επεκταση.Παντα ειχα στο μυαλο μου οτι αν ημουν αδυνατη δε θα ειχα τοσα προβληματα.Δεν μπορω να νιωσω ευτυχισμενη σε ο,τι κανω γιατι σχεδον παντα αισθανομαι η χοντρη!Δεν το συζηταω για τις σχεσεις με το αλλο φυλο.Ακομα κι οταν καποιος ενδιαφερεται σκεφτομαι οτι μαλλον μου κανει χαρη..να μην τα πολυλογω τα εχετε ξανακουσει μαλλον.Καθε φορα ελπιζω ναναι η τελευταια που κανω διαιτα!Τελευταια ξενυχτησα γιατι συνειδητοποιησα οτι εχω μονο μια ζωη και το να σκεφτομαι ή φερομαι ετσι δε λυνει κανενα προβλημα.Η αυτοπεποιθηση πηγαζει απο μεσα μας μονο που εγω ακομα ψαχνω τον δρομο..εντωμεταξυ..συνεχιζω για 1000η φορα διαιτα..:)
