Η δικιά μου ιστορία κατάθλιψης....
Λοιπόν ακριβώς πριν ένα χρόνο ο συνέταιρος μου από τη Σουηδία έστειλε την κοπέλα του και την αδερφή της για διακοπές στο νησί που βρισκόμουν να τις φιλοξενήσω. Από την αρχή υπήρχε κάποια μικρή έλξη μεταξύ εμένα και της κοπέλας του αλλά δεν πολύ έδωσα προσοχή. Αν και πανέμορφη κοπέλα η αλήθεια είναι μου έκανε περισσότερο εντύπωση η προσωπικότητα της σε πρώτη φάση. Οι κοπέλες έμειναν μια βδομάδα και περάσαμε πολύ ωραία μαζί... τις επόμενες εβδομάδες είχαμε φιλική επικοινωνία μέσω ιντερνετ. Τον Αύγουστο η κοπέλα είχε μια βδομάδα άδεια και ο συνέταιρος μου με παρακάλεσε αν γίνεται να την φιλοξενήσω πάλι ώστε να έρθει για τη θάλασσα και δε θα με ενοχλούσε με τη δουλειά μου κτλ. Αυτός φοβάται να πετάξει με αεροπλάνο οπότε και δεν μπορούσε να έρθει. Λοιπόν έρχεται η κοπέλα και εκεί αρχίζουν όλα...μέχρι τότε θα ορκιζόμουν ότι πότε δε θα την πάταγα με κοπέλα φίλου ή πόσο μάλλον συνεταίρου. Δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου, ούτε σκεφτόμουν τίποτα άλλο εκτός απο αυτήν. Η έλξη που νιώσαμε ο ένας για τον άλλον ήταν κάτι το πρωτόγνωρο μέρα με τη μέρα μεγάλων... Περάσαμε φανταστικές στιγμές μαζί..αν και φτάσαμε πολύ κοντά να κάνουμε έρωτα αυτό δεν έγινε γιατί ένιωσε τύψεις (4 χρόνια σοβαρό δεσμό) και εκείνη τη στιγμή με πήρε απο κάτω. Της είπα οτί παίζει παιχνίδια μαζί μου και ένιωσε άσχημα και πήρε τηλ τον συνέταιρο μου και του είπε το όλο σκηνικό ότι είναι ερωτευμένη μαζί μου και ότι με έκανε να νιώθω άσχημα... Με τα πολλά όλα παίρνουν πάλι τον κανονικό τους δρόμο...παραμείναμε φίλοι και συνεχίσαμε να επικοινωνούμε καθημερινά μέσω νετ και τηλεφώνου κάνοντας σχέδια για το πότε θα ξαναβρεθούμε... Πέρα από την ερωτική έλξη όποτε είμαστε μαζί περνάμε φανταστικά. Είναι δύσκολο να το περιγράψω πόσο πολύ ταιριάζουμε και επικοινωνούμε.
Τον Οκτώβρη λοιπόν κανονίζουμε να συναντηθούμε στην Πράγα όπου θα πήγαινα σε ένα συνέδριο. Ήρθε με δύο φίλες της και μείναμε τρεις μέρες. Το βράδυ της παραμονής και έχοντας ασταμάτητα στο μυαλό μου ότι αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου και ότι σε λίγες ώρες θα την χάσω πάλι με έπιασε για πρώτη φορά στη ζωή μου κρίση πανικού η οποία κράτησε πολύ ώρα και ήταν τρομακτική εμπειρία... Και μόνο η ιδέα ότι δεν θα μπορώ να είμαι μαζί της τις επόμενες εβδομάδες μου δημιουργούσε κρίσεις πανικού, φοβερή στεναχώρια και γενικά μπήκα σε ένα τούνελ κατάθλιψης... Την πίεσα αφάνταστα σε διάστημα 3-4 ημερών να παρατήσει τον φίλο της και να έρθει μαζί μου που σχεδόν έπαθε νευρικό κλονισμό. Τότε έκανα πίσω και ηρέμησα στη συμπεριφορά μου. Ίσως σας φανεί χαζό αλλά ακόμα και σαν φίλη για μένα ήταν και είναι πάρα πολύ σημαντική. Ποτέ δεν είχα ένα άτομο να νιώθω τόσο πολύ κοντά του... καμιά σχέση ή φιλία δεν ήταν έτσι και φυσικά δεν ήθελα να χάσω κάτι τόσο πολύτιμο. Το ίδιο και εκείνη.
Την είδα ξανά τα Χριστούγεννα που πήγα Σουηδία και τον Μάρτη που πήγαμε διακοπές μαζί στην Ταϊλάνδη μαζί με μια άλλη κοινή πλέον φίλη. Και τις δυο φορές περάσαμε φανταστικά. Συνήθως είμαι συγκρατημένος στους χαρακτηρισμούς μου... τα τελευταία 4 χρόνια έχω βιώσει υπεραρκετές όμορφες στιγμές..πάνω απο 25 ταξίδια στο εξωτερικό, πάρτυ, νέες γνωριμίες κτλ κτλ και όταν λέω φανταστικά είναι στιγμές που με συγκλονίζουν σε μεγάλο βαθμό. Λοιπόν μέχρι και το ταξίδι στην Ταϊλάνδη όλα καλά...αν και στεναχωριόμουν πού και πού γιατί δεν ήταν η κοπέλα μου είχα αρχίσει να το ξεπερνάω. Κάλυπτα τις σεξουαλικές μου ανάγκες με άλλες κοπέλες και κάπως τα είχα φέρει σε μια ισορροπία στο μυαλό μου... Τον Απρίλη που μας πέρασε χρειάστηκε να πάω στη Σουηδία να συναντήσω τον συνέταιρο μου για κάτι δουλειές. Εκεί έγιναν κάποια σκηνικά μεταξύ μας... η τόσο συχνή επαφή μας είχε αρχίσει να με επηρεάζει πάλι και ενώ της είχα υποσχεθεί ότι θα την καλούσα στην Ελλάδα τον Αύγουστο για διακοπές και να γνωρίσει και τους δικούς μου φίλους της είπα ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Στεναχωρήθηκε πάρα πολύ, μου είπε να παρατήσει τον συνέταιρο μου και να έρθει μαζί μου κτλ Της είπα ότι δεν της ζητάω κάτι τέτοιο και ότι απλά χρειάζομαι κάποια απόσταση και αν ένιωθα έτοιμος και όλα καλά θα της έλεγα.
Λοιπόν γυρνάω Ελλάδα και αρχίζει ο Γολγοθάς...για 3-4 μέρες δεν ήξερα τη έκανα, είχα χάσει τον έλεγχο τον σκέψεων μου, έπεσα σε φοβερή κατάθλιψη (κρατάει μέχρι και τώρα), δεν κοιμόμουν με τίποτα, η μνήμη μου μηδέν, συγκέντρωση στη δουλεία μου μηδέν, 40 μέρες δεν είχα καμία επαφή με συνεργάτες και υπαλλήλους και παρά την ψυχιατρική και ψυχολογική βοήθεια. Σε παρούσα φάση η δυστηχία που ένιωθα έχει περιοριστεί αρκετά, η μνήμη μου βελτιώθηκε αλλά έχω εμφανίσει κρίσεις άγχους πάνω στη δουλεία μου. Αποφεύγω καταστάσεις συνέχεια, δεν θέλω να αγχώνομαι καθόλου και γενικά εκεί που είμουν δραστήριος και τολμηρός επαγγελματικά έχω γίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι υποχρεώσεις τρέχουν και εγώ ακόμα δεν είμαι σε θέση να αντεπεξέλθω... Ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή (cipralex) και ψυχοθεραπεία. Υπάρχει θεαματική βελτίωση σε όλους τους τομείς εκτός από τον επαγγελματικό και αυτό κυριολεκτικά με σκοτώνει... Για την ακρίβεια ο γιατρός μου διέγνωσε δυσθυμία η οποία άρχισε πριν ακόμα γνωρίσω την κοπέλα και λόγο τον περιστατικών και της συνεχώς αύξησης τον επαγγελματικών μου υποχρεώσεων με οδήγησε εδώ που είμαι τώρα. Κάθε μέρα που περνάει είναι σημαντική στη δουλεία μου αλλά εγώ μόνο με αυτήν δεν ασχολούμαι. Οι μέρες περνάνε και είναι ανενεργός παντελώς...
