thelw alla de borw

Printable View

11-09-2009, 22:27
damitsa

thelw alla de borw

γεια σας και απο άλλο ένα νέο μέλος. διάβασα κάποια πράγματα εδώ μέσα και είδα ότι πραγματικά όλοι ταλαιπωρούνται από κάτι. Ιδίως το θέμα τις διατροφής δίνει και παίρνει. Δυστυχώς κι εμένα με απασχολεί πολύ και θέλω ίσως κάποια γνώμη κάποια ίσως πρόταση διαφορετική, κάτι τελοσπάντων που να έχει αποτέλεσμα.
Είμαι 34 χρονών, 1,67 και (καθήστε) 92 κιλά. Δεν λέω, τρώω, ότι βρω, και οι τύψεις που έχω μετά δεν λέγονται. Είναι ακριβώς σαν να τιμωρώ τον εαυτό μου που είμαι έτσι, δίνοντας του περισσότερο φαγητό. Η γεύση είναι το πάθος μου. Και αν μου πείτε ότι αν θελήσω πραγματικά να αδυνατίσω θα το καταφέρω, θα είναι λάθος. Γιατί πραγματικά το θέλω, Κι ομως δεν μπορώ. Όταν πεινάω όλα τα ξεχνώ... :(
11-09-2009, 22:39
mag_ed

Καλως ήρθες. Μην περιμένεις θαύματα. Απλά καταθέτουμε τους προβληματισμούς μας. Σε παρόμοια φάση είμαι κι εγώ. Είμαι 1.60 και ήμουν 80 κιλά. Έχω χάσει κάποια κιλάκια, αλλά η σχέση μου με το φαγητό δεν έχει ακόμα αποκατασταθεί. Συχνα πέφτω με τα μούτρα και μετά το μετανιώνω καί όσο πιο πολλές τύψεις αισθάνομαι, τόσο πιο πολύ τρώω και ένας φαύλος κύκλος. Πριν δύο περίπου μήνες ο παθολόγος μου έδωσε ένα φάρμακο και κάπως περιορίστηκαν οι κρίσεις υπερφαγίας που είχα. Εδώ και μια εβδομάδα ξεκίνησα δίαιτα και γυμναστική. Καταγράφω τι τρώω στο φόρουμ και προσπαθώ να μην το ρίχνω στο φαγητό. Μια ή δύο φορές την εβδομάδα βέβαια παρασύρομαι αλλά με βοηθάει να ξέρω ότι θα έχω ελεύθερο πρόγραμμα 1 φορά την εβδομάδα για να μην αισθάνομαι τύψεις. Αν κάτι από αυτά σου ταιριάζει σκέψου το και ακολούθησέ το. Σίγουρα ξέρεις τι πρέπει να φας και ότι πρέπει να γυμνάζεσαι. υποθέτω ότι κολάς στην εφαρμογή όπως όλοι μας.
11-09-2009, 23:09
petallouditsaa

Quote:

Originally posted by damitsa
γεια σας και απο άλλο ένα νέο μέλος. διάβασα κάποια πράγματα εδώ μέσα και είδα ότι πραγματικά όλοι ταλαιπωρούνται από κάτι. Ιδίως το θέμα τις διατροφής δίνει και παίρνει. Δυστυχώς κι εμένα με απασχολεί πολύ και θέλω ίσως κάποια γνώμη κάποια ίσως πρόταση διαφορετική, κάτι τελοσπάντων που να έχει αποτέλεσμα.
Είμαι 34 χρονών, 1,67 και (καθήστε) 92 κιλά. Δεν λέω, τρώω, ότι βρω, και οι τύψεις που έχω μετά δεν λέγονται. Είναι ακριβώς σαν να τιμωρώ τον εαυτό μου που είμαι έτσι, δίνοντας του περισσότερο φαγητό. Η γεύση είναι το πάθος μου. Και αν μου πείτε ότι αν θελήσω πραγματικά να αδυνατίσω θα το καταφέρω, θα είναι λάθος. Γιατί πραγματικά το θέλω, Κι ομως δεν μπορώ. Όταν πεινάω όλα τα ξεχνώ... :(

Ενας αγωνας ειναι για ολές....αν μπορουμε εμεις ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ....

ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ...ΓΙΝΕΤΑΙ!

ΜΠΟΡΕΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
12-09-2009, 00:06
marikaki_ed

Κοριτσι μου γλυκο κι εγω αλλα και πολλες απο μας το χουν πιστεψει για τους εαυτους τους αυτο που λες εσυ τωρα κατα καιρους.
Ειδικα εγω ειμαι ακριβως στην ιδια φαση με σενα τωρα...πρεπει ομως να προσπαθησουμε, δεν μπορουμε να τα παρατησουμε ολα και να παραδωθουμε στο φαγητο ετσι...
Προσπαθησε να αγαπησεις τον εαυτο σου, δωσε μια ευκαιρια, χωρις να εισαι αυστηρη και χωρις τασεις αυτοτιμωριας.
Τον Φεβρουαριο εγω ξεκινησα διατροφη, οχι αυστηρη, μεχρι αρχες Ιουνιου ειχα χασει 12 κιλα. Εκανα διαιτα ολη την βδομαδα και την Κυριακη ετρωγα οτι ηθελα, δεν με περιοριζα σε τιποτα. Πρωτη φορα στη ζωη μου ειχα καποιο αποτελεσμα, οχι μεγαλο αλλα καπως ειχα ξεκινησει...Αυτο θελω να αρχισω παλι, δεν ειναι καθολου κουραστικο και οταν με πιαναν οι ''μεγαλες πεινες'', σκεφτομουν την Κυριακη και ηρεμουσα.
Δεν ξερω αν μπορεσω να τα καταφερω ξανα γιατι η βουλιμια με ταλαιπωρει απο μικρο παιδι και ειναι δυσκολο να την πολεμαω συνεχεια αλλα πιστευω αξιζει να προσπαθουμε να αλλαξουμε αυτη την νοσηρη κατασταση που ζουμε.
Κανε μια προσπαθεια εδω μαζι μας και η διαδρομη ισως σου φανει ευκολοτερη...
12-09-2009, 00:17
lbp_ed

Γειά σου damitsa κι από μένα..

Το πρόβλημα που λες το είχα κι εγώ ακριβώς το ίδιο έλεγα θα κάνω δίαιτα και μετά έτρωγα. Μέχρι που το πήρα απόφαση και κάνω δίαιτα ανα διαστήματα χωρίς να το σκέφτομαι και έχω χάσει ένα κιλό έτσι χωρίς να το καταλάβω. Σήμερα μάλιστα όλοι τρώγανε μπακλαβά με σοκολάτα, κι εγώ ήπια τσάι. Θέλει λίγη πίεση στην αρχή, και μετά θα σου βγει από μόνο του. Το ξέρω, είναι δύσκολο, αλλά όλα έτσι είναι. Κάθε αρχή και δύσκολη δεν λένε; Θα μου πεις και η συνέχεια είναι δύσκολη γιατί θα πεινάς πιο πολύ εφόσον θα κάνεις δίαιτα, ψυχολογικά όμως θα είσαι πιο έτοιμη να αντιμετωπίσεις κάποιες καταστάσεις. Εγώ δεν πιστεύω πως δεν αγαπάς τον εαυτό σου, απλά αγχώνεσαι. Γιατί δλδ η αγάπη προς τον εαυτό μας από το φαί φαίνεται;
12-09-2009, 03:47
NADINE_ed

Quote:

Originally posted by damitsa

Δεν λέω, τρώω, ότι βρω, και οι τύψεις που έχω μετά δεν λέγονται. Είναι ακριβώς σαν να τιμωρώ τον εαυτό μου που είμαι έτσι, δίνοντας του περισσότερο φαγητό. Η γεύση είναι το πάθος μου. Και αν μου πείτε ότι αν θελήσω πραγματικά να αδυνατίσω θα το καταφέρω, θα είναι λάθος. Γιατί πραγματικά το θέλω, Κι ομως δεν μπορώ. Όταν πεινάω όλα τα ξεχνώ... :(

Kαλώς μας ήρθες!Σημειώνω τις δύο αυτές περιόδους σου κι αναρρωτιέμαι...
Τι έχεις κάνει άξιο τιμωρίας και μάλιστα επιπρόσθετα ανάξιο συγχώρεσης κι αποδοχής;
Για ποιό πράγμα ακριβώς νιώθεις πείνα και τι είναι αυτό που τρώγοντας,ξεχνάς;
Δεν είναι που δεν μπορείς...Αυθυποβάλλεσαι κι απατάσαι!Είναι που δεν ξέρεις τους λόγους,που το αναβάλεις...
Τι φοβάσαι,τι σου λείπει,τι αληθινά χρειάζεσαι,τι το φαγητό σου υποκαθιστά,από τι σε προστατεύει...
Έχω την αίσθηση πως έχεις πολλά ν'ανακαλύψεις για τη σχέση σου με το φαγητό όσο κάνεις την προσπάθεια σου.
Παρεούλα πάντως στο ταξίδι σου αυτό,άμα τη θέλεις,τη βρήκες!Καλή δύναμη!Όλους μας χρειάζεται αρκετή!
14-09-2009, 18:32
damitsa

Να'στε καλά παιδιά, ευχαριστώ ειλικρινά για την ανταπόκριση.
Η αλήθεια είναι ότι έχω ένα κίνητρο αυτή την περίοδο για να ξεκινήσω κάτι .... Τη βάφτιση του γιου μου!!!!!
Τον βαφτίζουμε στις 11 Οκτωβρίου, όποτε ίσως προλάβω να χάσω κανα δύο κιλάκια. Αν δεν λειτουργήσει κι αυτό, τότε καήκαμε :P Είδωμεν....
14-09-2009, 19:35
mcan

ενα κινητρο παντα χρειαζεται, αλλα οταν δεν θα σου εχει μεινει κανενα θα πρεπει να συνεχιζεις για τον εαυτο σου. Αφου δεν σου αρεσει η κατασταση και τα κιλα σου μπορεις να το αλλαξεις χωρις να πεθαινεις στην πεινα. Σκεψου οτι ολα αυτα που σ αραεσουν θα υπαρχουν και μετα τη διαιτα αρα γιατι να τα τρως μαζεμενα? Απο πεινα δεν ειναι σιγουρα. Και κανεις δεν λεει να περασεις κατοχη. Μπορεις μεσα σε αυτες τισ ημερεσ να τρως κανα γλυκο, καμια λιχουδια αλλα με μετρο.
Καλη σου επιτυχια παντως.
15-09-2009, 18:50
Korinaki

Καλώς ήρθες και από μένα!
Πραγματικά αν το θέλεις μπορείς να το πετύχεις!
Βάλε έναν στόχο και κάνε ό,τι μπορείς για να τον πετύχεις!
Βάλε προτεραιότητες!
Κοιτάξου στον καθρέφτη και πες "Θα το αλλάξω, είναι στο χέρι μου".
Δεν λέω ότι είναι εύκολο, θέλει θυσίες.
Κι εγώ έφτασα στα όρια μου, είμαι 24 ετών, 1,67 και 95 κιλά.
Δεν πάει άλλο, ξεκίνησα διατροφή στις 27 Απριλίου, τώρα είμαι 87 κιλά.
Έχω βέβαια υποστηρικτικό δίκτυο το αγόρι μου, όπου με υπομονή και επιμονή, όταν με πιάνει απελπισία και βαρεμάρα, με φέρνει στο σωστό δρόμο για την επίτευξη του στόχου μου.
Λευτέρη μου σε λατρεύω <3 <3 <3