ΕΡΩΤΗΣΗ

καλησπέρα σας,

είμαι 26 χρονών και νιώθω σημάδια "κρίσης", "άγχους", "κατάθλιψης".
Δεν είμαι σίσγουρη για το πως μπορώ να αναγνωρίσω τί μου συμβαίνει και σίγουρα δε θέλω να ανθυποβάλλω τον εαυτό μου. Όμως "κάτι" συμβαίνει.
Είμαι με κάποιον εδώ και καιρό. Νιώθω ερωτευμένη, όμως υπάρχουν στιγμές που με πιάνουν ανασφάλειες όταν για παράδειγμα ξενοκοιτά, "μουτρώνω" και κάνω υποθέσεις...μετά εκείνος επιτίθεται. Σε πιάσαν τα ψυχολογικά σου πάλι, μου φωνάζει, προσπαθώ να εξηγήσω, δεν καταλαβαίνει. Διαρκώς μου τονίζει το πρόβλημα που έχω: τις ψυχολογικές μου μεταπτώσεις. Καταλήγουμε να τσακωθούμε, μιλάω αλλά δε με ακούει, φωνάζει, φωνάζω κι εγώ. Και μετά ο καθένας σπίτι του. Του τηλεφωνώ, δεν απαντά. Και με πονά η καρδιά μου. Μικρά τσιμπίματα και ταχυκαρδία. Μου κόβεται η όρεξη, δε θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι, πηγαίνω στο γραφείο και είμαι θλιμμένη. Καπνίζω διαρκώς και περιμένω τηλεφώνημά του. Μετά από κάποιες μέρες μιλάμε, δακρύζω και ζητώ συγνώμη. Και το χαμόγελο επανέρχεται στα χείλη μου.
Είμαι όμορφη πολύ όταν χαμογελώ, όμως όταν πικραίνομαι μαυρίζει το πρόσωπό μου, ασχημαίνω μέσα κι έξω.
Φοβάμαι.

Κορινάκι....εγώ το μόνο που βλέπω ειναι μια ερωτευμένη κοπέλα με μπόλικες ανασφάλειες....
Μάλλον ο φίλος σου, σου έχει πάρει τον αέρα και σε παίζει κατά το δοκούν....
Βρες τα με την αυτοπεποίθηση σου, τα \"συμπτώματα\" που περιγράφεις τα έχουν περάσει οι περισσότερες γυναίκες στον κόσμο.....

Χωρίς να το θες δίνεις φαει στον καλό σου για να σου επιστέφει πίσω την ανασφάλειά σου.
Σε ΄<<κόβω>> να ζητάς συγνώμη και που υπάρχεις.............(συγνωμη που είμαι ωμή αλλά το πέρασα και εγώ το λούκι αυτό)
Φυσικά και φοβάσαι, που είναι το παράλογο όταν κάποιος σιγοντάρει την ανασφαλειά σου.
Είσαι 26 χρονών , σαν τα κρύα τα νερά . Όποιος σε εκτιμήσει έχει καλώς.
Κοίτα να χαμογελάς συχνά τοτε για να είσαι όμορφη !!!!!!!!!!!