επεισοδιακη υπερφαγια

Καλησπερα ειμαι καινουργιο μελος στο forum και ελπιζω δω να βρω καποια βοηθεια και συμπαρασταση. Το προβλημα μου ειναι η επεισοδιακη υπερφαγια. Το προβλημα το εχω χρονια μονο που τελευταια εχει γινει πιο συχνο, σχεδον καθημερινο, και πιο εντονο. Καταναλωνω ο,τι βρεθει μπροστα μου, γλυκο και αλμυρο, ζεστο και κρυο χωρις να μπορω να ελεγξω τον εαυτο μου και καταληγοντας να με μισω και να μου προκαλω αηδια. Εχω καταστρεψει την κοινωνικη και οικογενειακη μου ζωη απο αυτο. Εχω αποξενωθει απο ολους και νιωθω οτι κανεις δεν μπορει να με καταλαβει. Καθε προσπαθεια μου για διαιτα καταληγει σε αποτυχια, ακομη και οταν συμβουλευτηκα διαιτολογους, δεν μπορεσαν να με βοηθησουν, μονο με κοιτουσαν εντρομοι και εκπληκτοι οταν τους ελεγαν τι φαγητο καταναλωνω σε μια ημερα, η μαλλον καλυτερα σε ενα γευμα. Σκεφτομαι σοβαρα να ζητησω βοηθεια απο εναν ψυχολογο. Πιστευεε οτι μπορει να με βοηθησει ; Επισκεφεται καποιον ψυχολογο καποιος απο εσας που να εχει την ιδια συμπεριφορα. Εχω απογοητευθει τελειως και δεν ξερω που αλλου να απευθυνθω.

egw exw mia ebdomada xvris ypefagiko episodio kai mporw na soy pw pws mia einai h lysh. ksexna thn leksh diaita. pes oti den tha ksanakaneis diaita alla tha matheis na trws swsta. ksypna to proi,fae ena kalo prwino kai na deis pws mexri to meshmeri den tha ksanapeinaseis. to meshmeri fae kanonikh merida+salata+pswmi (tha se xortasei)+froyto+ epidorpio an to ligoyreyesai. nai kai epidorpio! kalytera na fas 1 otan to thes para 10 meta apo sterhsh! an ksanapeinaseis to apogeyma fae mia froytosalata epoxhs. mhn meneis nhstikh giati meta tha katabroxthiseis olo to psygeio! to brady fae kati elafry mhn limoktoniseis omws! tha deis oti molis to ksekinhseis tha ksexaseis kai yperfagia kai foyskwma! thelhsh prepei na exeis! kalh arxh!

ευχαριστω για τη συμβουλη αλλα σε εμενα αυτο το πλανο διατροφης δεν εχει αποτελεσματα. Οταν ξεινησω να τρωω δεν μπορω να σταματησω, εχω χασει τελειως τον ελεγχο. Αυτο βεβεια συμβαινει οταν ειμαι μονη μου γιατι μπροστα σε αλλους τρωω κανονικες ποσοτητες η και λιγοτερο. Τα σαββατοκυριακα που δεν δουλευω λεω θα φαω κατι για πρωινο, να με κρατησει μεχρι το μεσημερι που θα φαω με τον αντρα μου. Το αποτελεσμα ειναι να τρωω ο,τι υπαρχει στο ψυγειο και στα ντουλαπια, να θελω να κανω εμετο απο το πολυ φαι, αν και ποτε δεν εχω κανει, και φυσικα να μην τρωω το μεσημερι και να μαλωνω και με τον αντρα μου επειδη δεν του κανω παρεα στο φαγητο. Δεν ειναι μονο το θεμα της εγκρατειας. Ειναι πως νιωθω μονη, νιωθω ανια,πληξη, εναν πονο που δεν μπορω να εκφρασω και θελω να ουρλιαξω και να φυγω μακρυα απο ολα αλλα δεν μπορω. Χρειαζομαι ενα ρυθμιστη στον εγκεφαλο μου που να μου λεει" τωρα χορτασες, σταματα". Μερικες ημερες προτιμω να μην τρωω καθολου, μου ειναι πιο ευκολο αλλα τις περισσοτερες φορες τρωω ασταματητα. Ευτυχως τις καθημερινες με τη δουλεια ειμαι αασχολημενη και δεν σκεφτομαι το φαγητο, αλλα τα σαββατοκυριακα η κατασταση ειναι πολυ δυσκολη.

http://media.bigoo.ws/content/image/...welcome_56.gif

Quote:

---

Originally posted by tinkerbell6

Ειναι πως νιωθω μονη, νιωθω ανια,πληξη, εναν πονο που δεν μπορω να εκφρασω και θελω να ουρλιαξω και να φυγω μακρυα απο ολα αλλα δεν μπορω.

---

Καλώς σε βρίσκουμε,μικροσκοπικό νεραϊδόπλασμα!
Για τους περισσότερους από μας-αν όχι για όλους σχεδόν-η προβληματική σχέση μας με το φαγητό
σχετίζεται με εσώτερες διεργασίες και συνδέσεις μέσα μας,με κενά που καλύπτουμε με το υποκατάστστο της τροφής,
με απωθημένα,ανεκλπήρωτες ανάγκες κι άλλες επιβράβευσης,παρηγοριάς,χα λάρωσης,με καταπιεσμένα συναισθήματα,
με τόσα ζητήματα βαθύτερα μέσα μας,που από χρόνια μάθαμε να καταπνίγουμε,δωροδοκώντας το καλό παιδί μέσα μας,
να το μπουκώνουμε και να το βουλώνει,μέχρι που δεν αντέχει πια κι είναι έτοιμο να εκραγεί και να τινάξει ισορροπίες χρόνων στον αέρα!
Μάθαμε να τα βάζουμε με τον εαυτό μας και να έχουμε όλους τους άλλους στον αφρό,να μας τιμωρούμε ανεξάρτητα
από την ευθύνη μας...Κάθε άνθρωπος είναι και μια ξεχωριστή ιστορία με το κοινό ωστόσο της πρακτικής σε σχέση με το φαγητό.
Είμαι σίγουρη πως έχεις μια καλή ιδέα του τι νιώθεις και των γιατί σου,αλλά δεν ξέρεις ούτε εσύ τον τρόπο ν'αλλάξεις συμπεριφορά.
Δυστυχώς η ριζική λύση δεν είναι μία,αλλά όσες είμαστε όσοι ταλαιπωρούμαστε,πέρα βέβαια από κάποιες κοινές πρακτικές
αναφορικά με τη σωστή διατροφή και άσκηση,όπως σου είπε και το Ειρηνάκι μας παραπάνω...Είναι καθαρά προσωπική κατάκτηση του καθενός
και μόνο συνοδηπόρους στον αγώνα σου μπορείς ουσιαστικά να βρεις εδώ μέσα,ανθρώπους που θα σε νιώσουν καθώς περνούν τα ίδια,
θα σε στηρίξουν,θα νιώσεις άνετα να ξεδιπλώσεις τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου χωρίς να νιώσεις κατάκριση ή έλλειψη κατανόησης.
Από κει και πέρα ανήκω στους ανθρώπους που πιστεύουν πολύ στην ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς με την προϋπόθεση βέβαια
πως είσαι έτοιμη να σκαλίσεις βαθιά,να μπήξεις το μαχαίρι στο κόκκαλο,να κόψεις και να πετάξεις μια για πάντα τη σαπισμένη σάρκα!
Δεν έχω ιδέα πόσο χρονοβόρο θα είναι...φοβάμαι είναι αέναη η προσπάθεια,αλλά με τον καιρό παίρνεις δύναμη από τις μικρές αλλαγές,
που με χαρά διαπιστώνεις και συνεχίζεις πιο θετικά,πιο χαμογελαστά,πιο η αληθινή εσύ!Σου το εύχομαι ολόψυχα!
Εδώ είμαστε να τα λέμε...Καλή σου δύναμη!Φιλάκια!

Βασικά,είχες κάνει ποτέ στερητική δίαιτα κτλ;Πως ξεκίνησε αυτή η ιστορία;

Αγαπητή tinkerbell6
Πόσο ωραία με περιγράφεις!!! Κάνω ακριβώς τα ίδια. Τώρα βρίσκομαι στο στάδιο που με καθημερινά επεισόδια υπερφαγίας προσπαθώ να καταστρέψω τον κοπο που έκανα για να χάσω τα κίλά που έχασα. Και φυσικά νιώθω χάλια!!! δεν πιστεύω ότι το κάνω, αλλά κάθε βράδυ τρώω τεράστιες ποσότητες με ότι μπορείς να φανταστείς. Κάθε πρωϊ υπόσχομαι ότι θα κάνω μια καινούργια αρχή. έχω σταματήσει τα χάπια που με βοηθούσαν να μην πεινάω και δεν ξέρω γιατί το έκανα. υποθέτω γιατί σε αυτή τη φάση που έχω κατρακυλήσει θα τρώω ακόμη και με τα χάπια. ελπίζω να συζητάμε εδώ μέσα και να βρίσκουμε παρηγοριά μεταξύ μας. το ότι δεν είμαστε μόνες μας σίγουρα βοηθάει. κάποια στιγμή θα είμαστε έτοιμες να κάνουμε κι ένα βήμα παραπάνω και να μη γυρίσουμε πίσω.

TINKERBELL6 ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΙ ΕΓΩ ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ
ΕΚΑΝΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ,ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΤΡΩΓΑ ΝΟΡΜΑΛ Ή ΣΧΕΤΙΚΑ ΝΟΡΜΑΛ
ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ ΠΛΑΚΩΝΟΜΟΥΝΑ ΣΕ ΟΤΙ ΕΒΡΙΣΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΠΑΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΥΝΗΣΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ
ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΘΑΡΡΕΙΣ ΚΑΙ ΞΥΠΝΗΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΛΙΘΑΡΓΟ ΕΙΧΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΑ 96 ΚΙΛΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΤΟΣΑ, ΕΙΧΑ ΠΟΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΔΥΣΠΝΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ
ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΦΟΒΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ
ΚΟΒΩ ΤΣΙΓΑΡΟ ΚΑΙ ΦΑΓΗΤΟ
ΠΑΩ ΣΕ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟ, ΞΕΚΙΝΑΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΝΩ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΘΑ ΠΑΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΧΟΡΟ
ΒΡΙΣΚΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΩ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ
ΚΑΝΩ ΔΟΥΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ, ΒΛΕΠΩ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΒΛΕΠΩ DVD ΔΙΑΒΑΖΩ ΠΑΩ ΒΟΛΤΕΣ
ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΑΝΤΑ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΤΡΕΛΛΕΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΞΕΡΕΙΣ
ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΑΥΤΟ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΟΛΕΣ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΙΝΩ ΑΓΩΝΑ
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΠΟΛΥ ΟΛΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΕΔΩ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΛΑΘΗ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΛΛΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ
ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΙΟΛΑΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΝ ΠΑΘΕΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑΣ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΠΡΟΧΩΡΑ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ

Θα συμφωνήσω με την Nadine. Ένας άνθρωπος που τυχαία γνώρισα και κάνει αυτή τη δουλειά (ψυχοθεραπεύτρια) μου είπε ότι για τα υπερφαγικά επεισόδια και την βουλιμία το μόνο που ΔΕΝ πρέπει να κάνεις είναι δίαιτα. Δυστυχώς μόνο με ψυχοθεραπεία "διορθώνεται" το πράγμα αλλά πρέπει να είσαι πολύ έτοιμη και συ....και θέλει και χρόνο και χρήμα.

Σας ευχαριστω πολυ για την ανταποκριση δεν ξερετε ποσο πολυ με βοηθησατε ψυχολογικα. Αισθανθηκα μελος μιας παρεας και πρωτη φορα νιωθω οτι μπορω να μιλησω ανοιχτα για το προβλημα μου. Μου ειναι παρα πολυ δυσκολο να πεισω τον εαυτο μου να μην κανει διαιτα. Οχι πως κανω καποια διαιτα αφου σχεδον καθημερινα καταβροχθιζω τα παντα αλλα καθημερινα επισης λεω πως πρεπει να κανω διαιτα. Καποιες ημερες το πετυχαινω αλλα πολυ γρηγορα επιστρεφω στην καταστροφικη μου συμπεριφορα. Ειμαι 33 χρονων και σχεδον 20 χρονια θυμαμαι τον εαυτο μου να θελει να αδυνατισει. Σπανια ετρωγα με την οικογενεια μου, προτιμουσα τη μοναξια μου και στην εφηβεια και αργοτερα στη δεκαετια των 20 με θυμαμαι να επιστρεφω απο τη βραδυνη εξοδο και να κανω εφοδο στο ψυγειο. Ολα αυτα τα χρονια μου το βαρος μου κυμαινεται πανω κατω 10 κιλα. Η ζωη μου ειναι χωρισμενη σε καλες και ασχημες περιοδους, αναλογα με το τι δειχνει η ζυγαρια μου. Δεν ειναι τυχαιο οτι οταν ερωτευομουνα η επιθυμια μου για φαγητο ηταν ανυπαρκτη ενω σε περιοδους ανιας τα κιλα μου επαιρναν την ανιουσα. Τωρα συνειδητοποιω οτι ολα αυτα τα χρονια η μεγαλυτερη μου αγωνια ηταν τα κιλα μου και η μεγαλυτερη μου επιθυμια ειναι να ειμαι αδυνατη. Η αληθεια ειναι πως θα ηθελα ενα πολυ αδυνατο σωμα και πως ακομα και οταν ημουν 10 κιλα λιγοτερο απο ο,τι ειμαι τωρα παλι δεν ημουν ικανοποιημενη. Ηθελα να κατεβω και αλλο αλλα καποια στιγμη κατι στο μυαλο μου επαιρνε αναποδες στροφες και αντι να χανω αρχιζα να παιρνω κιλα με γρηγορους ρυθμους. Σε αυτη την κατασταση ειμαι σημερα, ασε που εχω κοψει το καπνισμα εδω και 5 μηνες. Τουλαχιστον γλυτωσα απο αυτην την εξαρτηση αλλα το θεμα με το φαγητο ειναι πολυ πιο δυσκολο.

Συγχαρητήρια για τη διακοπή του καπνίσματος,μικροσκοπικό νεραϊδόπλασμα!
Και σε παρακαλώ μην το υποτιμάς!Να σου το αναγνωρίσεις,γιατί δεν είναι και λίγο!
Το ότι το κατάφερες δείχνει πως είσαι αποφασισμένη για μεγάλες αλλαγές
κι έχεις και το κατάλληλο ψυχικό απόθεμα να τις υποστηρίξεις!ʼσε που τώρα βρήκες κι εμάς!
Αυτό πού το πας;Είμαστε σε πολύ καλή περίοδο της ζωής μας θεωρώ με όλη τη σοφία
των λαθών και των 33 μας χρόνων(που είναι και τα χρόνια του Χριστού!)να κάνουμε
τα όνειρα πραγματικότητα!Ρίξε λίγη από τη μαγική σου χρυσόσκονη και στροβιλίσου!
Μην παγιδεύεσαι άλλο στην αγωνία του τέλεια αδυνατισμένου σώματος και σου στερείς
την ικανοποίηση από τα σταδιακά σου επιτεύγματα!Αυτή τη φορά ας το πάρουμε αλλιώς,
για να μας βγάλει κι αλλού!Τι λες;Κάνε εσύ το καλύτερο σου και το αποτέλεσμα θα σε δικαιώσει!
Αλλάζοντας ψυχολογία,αλλάζει κι η προβληματική συμπεριφορά!Καλή δύναμη στην προσπάθεια σου!

Νεραιδούλα, έκοψες το κάπνισμα και υποτιμάς τον εαυτό σου? Ξέρεις πόσο δύσκολο πράγμα είναι αυτό? Για σκέψου το.. ʼπειρος κόσμος προσπαθεί το ίδιο πράγμα και δε το καταφέρνει, μπράβο σου!!

Όσο για το θέμα των κιλών και της υπερφαγίας, να είσαι σίγουρη οτι όλοι μας περνάμε τέτοιες κρίσεις. Στη περίπτωση αυτή απλά σταματάς τη δίαιτα και ...πηγαίνεις βόλτες στα μαγαζιά.
Πηγαίνεις σινεμά, βγαίνεις με παλιούς φίλους, αν μπορείς πηγαίνεις κανένα ταξιδάκι, το γλεντάς κανονικά, ναι ναι μη γελάς , αρχίζεις να αγαπάς και να φροντίζεις τον εαυτό σου περισσότερο και καταργείς τη λέξη "δίαιτα" από το λεξιλόγιο σου. Παύεις να το σκέφτεσαι, και όταν θα είσαι αρκετά ευχαριστημένη απο την καθημερινότητά σου, τότε ίσως να χρειαστεί να μιλήσεις με κάποιο ειδικό για να σε βοηθήσει να χτίσεις μια καλή σχέση με τον εαυτό σου.

Όλα γίνονται, όταν πραγματικά το επιθυμούμε και βλέπουμε καθαρά πιος είναι ο δρόμος που μας οδηγεί σε αυτό.

Φιλιά
Λίλυ