Printable View
Να σας ρωτησω κατι ρε κοριτσια;Αν το παθαινει και καμια αλλη να μου δωσει τα φωτα της.Οσο ειμαι στην δουλεια ειμαι μες στην ενεργητικοτητα.Τρωω ενα τοστακι,δεν πειναω καθολου ειμαι μια χαρα.Με το που φτανει η ωρα να γυρισω σπιτι προγραμματιζω μες στο αστικο τι γουρουνια να κανω.Ασε που αραζω στον καναπε και δεν εχω διαθεση να κανω κατι.Εκτος απο το να τρωω.Δεν μπορω να καταλαβω τι μου συμβαινει και τι να κανω;
Νομίζω πως θα σε βοηθούσε αν έβρισκες δραστηριότητες που θα σε κρατούσαν σε εγρήγορση. Ίσως αν ήταν και εκτός σπιτιού να σε βοηθούσαν ακόμα περισσότερο. :-)
δες το τοπικ η πιο δυσκολη ωρα.....
γενικα πανω κατω ολοι τα ιδια περναμε. στη δουλεια κυριες και το βραδυ γουρουνιτσες....
βρες ενδιαφεροντα εκτος σπιτιου, γυμναστηριο, χορος, τενις, ξενες γλωσσες, σεξ, κτλ
Κι εγώ αυτό είχα προ επέμβασης και φοβάμαι μήπως το συνεχίσω και τώρα.
Είχα συνηθίσει να ηρεμώ με το φαγητό και με τις εναλλαγές κυρίως, γεύσεων, αλμυρό-γλυκό-αλμυρό κλπ. Ειδικά μπροστά στον υπολογιστή χαλάρωνα μετά από κούραση στη δουλειά ή όταν είχα νεύρα ή στενοχώρια.
Χαλάρωνα και απολάμβανα γεύσεις...
Αυτό το διαπίστωσα με τη βοήθεια ειδικού, γιατί έκανα καταγραφές του τι τρώω, τι ώρα, σε ποιο χώρο, τι σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή, τι γινόταν πριν το φαγητό. Διαπίστωσα λοιπόν, ότι δεν έτρωγα μόνο γιατί το φαγητό μου έδινε χαρά όταν στενοχωριόμουν που ειχα τόσα κιλά ή γιατί ήμουν μόνη ή γιατι καποιος με κορόιδευε κλπ, αλλά και γιατί έπληττα, βαριόμουν και χαλάρωνα με το φαγητό!
Θα μου πεις, πολλοί χαλαρώνουν τρώγοντας μπροστά σε μια τηλεόραση ή υπολογιστή.Ναι, αλλά εμείς ειμαστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι και ένας λόγος παραπάνω να το κόψουμε.
Μια λύση που μου είχε προτείνει ο ειδικός, ήταν να σηκώνομαι απ τον υπολογιστή και να τρώω ό,τι ήθελα, γλυκό ή αλμυρό,ακόμη και παχυντικό, στην κουζίνα όμως και μόνη μου, χωρίς παρέα.
Καποιες φορές το έκανα με το ζόρι, άλλες βαριόμουν στην κουζίνα και έτρωγα ίσα ίσα για να χορτάσω κι όχι για την πληξη.Αλλά γρήγορα άρχιζα πάλι να τσιμπολογάω μπροστά στον υπολογιστή.
Τι έλειπε; Η πειθαρχία...
Οσο αφορά τις σκέψεις που έκανα για το τι θα φάω, αυτές ήταν που μου έλειπαν τον 1ο-2ο μήνα μετά την επέμβαση.Διότι αφιέρωνα αρκετές ώρες σκεπτόμενη, τι φαγητό να υπάρχει σπίτι, τι θα μπορούσα να παραγγείλω, τι θα μπορούσα να μαγειρέψω κλπ.Ενώ τώρα αν σκεφτώ ολα αυτά, βασανίζομαι αφού ξέρω ότι δεν μπορώ να φάω και δεν πρέπει να φάω βλακείες, ειναι κρίμα το 1ο εξάμηνο δηλ να τρώω όπως πριν.
Οπότε, όλοι λίγο ή πολύ το ίδιο σκεπτικό έχουμε.Ειδικά όσοι έχουν χρόνια τα κιλα και εχουν προσπαθήσει πολύ.ΔΙότι όσοι τα πήραν πχ μετά απο μία φαρμακευτική αγωγή, ή λογω προβλήματος πχ μέση που επρεπε να μενουν σπιτι και να καθονται ή μετά απο εγκυμοσύνη, ίσως να καταφέρουν να τα χάσουν.Ενω οσοι το παλεύουν χρονια (δηλ κι εγώ ) εκεί το πρόβλημα ειναι πιο σύνθετο.
Οπότε μία λύση σε πρώτη φάση ειναι να κάνεις καταγραφές, τι τρως, τι ώρα, σε ποιο μέρος, αν εισαι με παρέα ή όχι, τι σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή, τι σκεφτόσουν πριν, εαν προηγήθηκε πχ μια κουβέντα πριν. Μπορει να φαίνονται πολλά ή ανούσια αλλά πιστεύω ότι μπορουν να μας βοηθήσουν αυτές οι καταγραφές.
Μπορείς επίσης να πεις, οκ, θα φάω ό,τι θέλω, αλλά θα σηκωθώ και θα το φάω στην κουζίνα, καθιστή και θα κοιτάω το πιάτο μου και μονο αυτό.
Λύσεις οπως να βγω έξω βραδιάτικα (μιας και βράδυ ετρωγα έτσι αστατα) ή να παρω μια φίλη να της το πω ή να πω κατι ασχετο, σε μενα τουλάχιστον δεν απέδωσαν.
Η γυμναστική επίσης βοηθάει.Οι κοιλιακοί πχ.Εγώ όταν έκανα pilates, ναι μεν μου ανοιγε η όρεξη γιατί έκανα πριν και μία ώρα χορό, αλλά δεν μπορούσα να φάω, γιατι απ το ρούφηγμα των κοιλιακών, είχα σφιξει! Καλο! Αλλά δεν κράτησε για πολύ αυτό το διάστημα.Αρχισα πάλι να κυλάω, παράτησα το χορό, έτρωγα και πηρα πάλι κιλά.
Ελπιζω να σε βοηθησα και να μην σε κουρασα με όσα εγραψα
Απόλυτα σωστά sweety μου όσα λές.
Να σκεφτείς οτι εγώ με αυτό τον τρόπο,
δηλαδή επιβάλοντας στον εαυτό μου, να καπνίζει μόνο στη κουζίνα και πουθενά αλλού μέσα
στο σπίτι, πέρυσι το χειμώνα, έκοψα τελικά το κάπνισμα.
Βοήθησε πάρα πολύ αυτό γιατί σηκωνόμουν από το pc
πήγαινα κουζίνα, όλο τσίμπαγα και κάτι, σιγά σιγά το ελάτωσα, μέχρι που στο τέλος το έκοψα εντελώς.
Ναι οκ μετά πήρα και κιλά απο το κόψιμο του τσιγάρου, αλλά τουλάχιστον απαλλάχτηκα απο αυτό
που μου έκανε τρομερό κακό. Οχι δηλαδή οτι θα το είχα κόψει αν δε μου είχε δημιουργήσει προβλήματα!
Λέμε τώρα :D
Τώρα όσο για το θέμα του φαγητού νομίζω οτι μάλλον θα αποδώσει και εδώ αυτή η μέθοδος που αναφέρεις, επίσης πιστεύω πολύ και στη γιόγκα....
Μία είναι η λύση!Quote:
Originally posted by Pelagia1000
Να σας ρωτησω κατι ρε κοριτσια;Αν το παθαινει και καμια αλλη να μου δωσει τα φωτα της.Οσο ειμαι στην δουλεια ειμαι μες στην ενεργητικοτητα.Τρωω ενα τοστακι,δεν πειναω καθολου ειμαι μια χαρα.Με το που φτανει η ωρα να γυρισω σπιτι προγραμματιζω μες στο αστικο τι γουρουνια να κανω.Ασε που αραζω στον καναπε και δεν εχω διαθεση να κανω κατι.Εκτος απο το να τρωω.Δεν μπορω να καταλαβω τι μου συμβαινει και τι να κανω;
Βάλε Χ στον καναπέ και γέμισε τα απογεύματα σου με δραστηριότητες και χόμπι (χορό, γυμναστήριο, αερόμπικ, δουλειές στο σπίτι, κ.λ.π.)
Και εγώ κάπως έτσι ήμουν αλλά τώρα δεν προλαβαίνω καν να φάω τα απαραίτητα.
Κάνε ακόμα και ζωγραφική, μόνο να απασχολείσαι με κάτι, να φεύγει από το μυαλό σου και να είναι κατειλημμένα τα χεράκια σου.
Καλή επιτυχία!!!
Τo ίδιο παθαίνω κι εγώ και έχω τρελλαθεί.
Νόμιζα πως ήμου μόνη στον κόσμο και κανείς δεν με καταλαβαίνει.
Ζητάω σιωπηλα βοήθεια γιατί όλοι λένε καλά είσαι.
Αλλά δεν βλέπουν αυτό που βλέπω εγώ.
Τα τελευταία 4 χρόνια παλεύω με 6 κιλά κι έχω κολλήσει.
Πήγα και σε διαιτολόγο τα έχασα και σε ένα χρόνο τα ξαναέβαλα.
Ολή την ημέρα στη δουλειά τη βγάζω σπαρτιάτικα ε! αμα μπω στο σπίτι δεν περιγράφομαι.
Τι να κάνω ????βοήθεια.
Εκοψα και το τσιγάρο και η κατάσταση χειροτέρεψε.
Μετά τη δουλειά απλά δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω.
Δεν αντέχω άλλο.
Μονο ενα τοστ τρως ολη την ημερα?πιθανον αυτος ειναι ο λογος.Παρε σε ταπερ 3-4 μικρα γευματα...3-4 φρυγανιες,ενα αυγο βραστο,2 μικρα φρουτα,2 τριγωνακια τυρακι,λιγο σαλατα...και πιστευω οτι αν εχεις φαει ισορροπημενα ολη την ημερα δεν θα εχεις τετοιες κρισεις οταν γυριζεις στο σπιτι.Δοκιμασετο 3-4 μερες να δεις πως θα πας ετσιQuote:
Originally posted by Pelagia1000
Να σας ρωτησω κατι ρε κοριτσια;Αν το παθαινει και καμια αλλη να μου δωσει τα φωτα της.Οσο ειμαι στην δουλεια ειμαι μες στην ενεργητικοτητα.Τρωω ενα τοστακι,δεν πειναω καθολου ειμαι μια χαρα.Με το που φτανει η ωρα να γυρισω σπιτι προγραμματιζω μες στο αστικο τι γουρουνια να κανω.Ασε που αραζω στον καναπε και δεν εχω διαθεση να κανω κατι.Εκτος απο το να τρωω.Δεν μπορω να καταλαβω τι μου συμβαινει και τι να κανω;
στην ιδια κατασταση ειμαι κ εγω!!! σαν να τα εγραψα η ιδια... 5-6 κιλακια..την πρωτη φορα τα εχασα τοσο ευκολα κ φυσιολογικα(με διαιτολογο) μετα μια τα πηρα μια τα ξαναχανα...ως ποτε????? κ εγω φοβαμαι......!!Quote:
Originally posted by φοβαμαι
Τo ίδιο παθαίνω κι εγώ και έχω τρελλαθεί.
Νόμιζα πως ήμου μόνη στον κόσμο και κανείς δεν με καταλαβαίνει.
Ζητάω σιωπηλα βοήθεια γιατί όλοι λένε καλά είσαι.
Αλλά δεν βλέπουν αυτό που βλέπω εγώ.
Τα τελευταία 4 χρόνια παλεύω με 6 κιλά κι έχω κολλήσει.
Πήγα και σε διαιτολόγο τα έχασα και σε ένα χρόνο τα ξαναέβαλα.
Ολή την ημέρα στη δουλειά τη βγάζω σπαρτιάτικα ε! αμα μπω στο σπίτι δεν περιγράφομαι.
Τι να κάνω ????βοήθεια.
Εκοψα και το τσιγάρο και η κατάσταση χειροτέρεψε.
Μετά τη δουλειά απλά δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω.
Δεν αντέχω άλλο.
Σας παρακαλώ πείτε μου τι κάνετε όταν σας πιάνει αυτή η υπέρφαγία χωρίς σταματημό????
Κάτι θα πρέπει να υπάρχει.
Θέλω να τρώω και ακόμη κι όταν πονάει το στομάχι πάλι δεν θέλω να σταματήσω.
Σας θαυμάζω όλες εδώ μέσα.Τι δύναμη είναι αυτή???
Απόψε θα πάω σε γενέθλια,κι απο τώρα φοβάμαι τι θα φάω.'
Δεν μπορώ να αντισταθώ
"φοβαμαι" αν ολη την ημερα στην δουλεια οπως γραφεις την βγαζεις σπαρτιατικα ,δεν ειναι επομενο ο οργανισμος καποια στιγμη να ξεσπαει?οταν ολη μερα του στερεις αυτα που πρεπει να παρει για να τραφει αισθανεται οτι λυμοκτονει και μολις βρει φαγητο ειναι επομενο να ζηταει παραπανω.
Αν τρως 5-6 γευματα ισορροπημενα γευματα την ημερα παλι το ιδιο παθαινεις?εχεις παλι κρισεις υπερφαγιας?
να σου πω κατι..εμενα αμα με πιασει βαρεμαρα κ θελω κατι να τσιμπαω τρωω σπορια..ναι ναι καλα ακουσες..δυσκολευομαι κιολας να τα ξεφλουδισω κ καποια στιγμη μετα απο μιση ωρα(?) βαριεμαι κ τ αφηνω.. το θεμα δυσκολευει αν βαλω κτ συγκεκριμενο στο μυαλο μου που θελω να φαω..το πιο πιθανο κτ που ηδη υπαρχει στο ψυγειο-ντουλαπι..εκει θα σε συμβουλευα να το φας!! μν πας γυρω-γυρω κ σε αλλα υποκαταστατα..γτ θα καταληξεις να τρως κ αυτο κ ολα τ αλλα..γι αυτο καλο θα ειναι να αδειασεις το σπιτι απο τους πειρασμους σαν μια πρωτη κινηση..δν ξερω αν σε βοηθησα..
Κορίτσια μου χαλαρώστε λίγο, δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές αφού το ξέρετε καλά,
κι εγώ δεν είμαι σε καλύτερη φάση από εσάς.
Και όλοι εδώ πέρα έχουμε κατα καιρούς τέτοιες κρίσεις.
Αρχικά θα σας έλεγα να διαβάσετε πολύ προσεκτικά το ποστ της sweet, νομίζω οτι είναι
πολύ σωστά και βοηθητικά τα όσα γράφει. Γιατί δε το δοκιμάζετε?
π.χ. όταν νοιώθετε αυτά τα συμπτώματα, γιατί δεν ασχολείστε με κάτι που θα σας τραβήξει από το φαγητό?
Γιατί δε φορντίζετε να έχετε κλείσει τις ώρες σας, με χορό, γυμναστική, σινεμά, βόλτες ή οτιδήποτε
που θα απορροφήσει το μυαλό σας?
Και κάτι τελευταίο, όπως ακριβώς το θέτει η forty, ο χειρότερος σύμβουλος σε αυτή την περίπτωση είναι
να αφήνεις το στομάχι σου άδειο πολλές ώρες, όπως γράφετε οτι μένετε νηστικιές όλη μέρα.
Καλύτερα είναι να τρώτε περισσότερα μικρά και ελαφριά γευματάκια.
Στην ανάγκη και να φάτε μια φορά δε χάλασε κι ο κόσμος, σε όλους συμβαινει να κάνουν και μια και δύο
και περισσότρες ατασθαλίες.....και πολύ περισσότερες :D
Πιστεύω οτι με λίγη αυτοσυγκέντρωση θα τα καταφέρετε.
Ολες έχετε δίκιο και σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας.
Σίγουρα δεν υπαρχει μαγική συνταγή,απλά θέλει τόσο δύναμη να αντισταθώ που δεν την έχω αυτή τη στιγμή.
Κάποιες φορές νιώθω να καταρρέω.Ξέρω ότι ακούγεται υπερβολικό αλλά έτσι νιώθω.
Και το κακό είναι ότι δεν τρώω φαγητό αλλά γλυκά και σνακ.
Στο φαγητό αντιστέκομαι πάρα πολύ αλλά άμα δω γλυκό αυτό ηταν.
Πως παίρνεις ΄δυναμη να ξεκινήσεις κάτι μακροχρόνιο??
Και να πεις ότι απο εδώ και πέρα δεν έχει σοκολάτα δεν έχει πάστα και απόψε δεν έχει τούρτα??? Πως???
Και συγνώμη αν σας κουράζω τι αποψη έχετε για την φρουκτόζη??Τι είναι???βοηθάει στο αδυνάτισμα???
Προτείνω το εξής:
Να το κάνουμε σαν παιχνίδι, σαν μια ομαδική προσπάθεια και κάθε μέρα να λέμε έαν καταφέραμε να πειθαρχήσουμε.
Τι λέτε;
Ο στόχος θα είναι ημερήσιος και όχι εβδομαδιαίος!
Θα βάζουμε στόχο ότι σήμερα θα φάω 5-6 γεύματα, μικρά και όσο γίνεται πιο προσεγμένα σε λιπαρά και ζάχαρη. Πάνω κάτω θα ξέρετε μέσα στην εβδομάδα πότε θα βγείτε ή θα πάτε σε εκδήλωση κι εκεί παίζει να υπάρχει γλυκό ή κάτι λιπαρό πολύ πχ μακαρονάδες, πίτσες κλπ. Οπότε θα λέτε, θα κρατηθώ σήμερα να μην φάω γλυκό, θα έρθει κι η επόμενη μέρα, θα κάνω πάλι υπομονή κι έτσι θα φτάσει η μέρα εκείνη που θα πάτε στην εκδήλωση και θα μπορέσετε να φάτε γλυκό.
Όμως η επίπληξη και η πίεση οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα. Δηλ αν κάθε μερα, μαλώνετε τον εαυτό σας, μη και μη και μη τότε θα ξεσπάσετε σε μπισκοτάκια κι άλλα απαγορευμένα. Εαν το ζαχαρο πέσει και θελετε γλυκο, οκ, φάτε το και πείτε, δεν άντεχα, το έφαγα και το απόλαυσα, χωρίς τύψεις και συνεχίζω την προσπάθειά μου για την υπόλοιπη μέρα.
Πως σας φαίνεται;