Καλησπέρα σε όλους..
Είμαι 22 χρονών. Έχασα τα φοιτητικά μου χρόνια κλεισμένος στο σπίτι μου λόγω ανασφαλειών για την εμφάνισή μου. Ήμουν 125 κιλά. Εδώ και 2 χρόνια, αφού βαρέθηκα να μη κάνω τίποτα, με αθλητισμό και μερικά "ξεσπάσματα" σωστής διατροφής έφτασα τα 86 κιλά.
Δυστυχώς όμως ξέρω ότι αυτό είναι προσωρινό.
Κάθε βράδυ η ίδια ιστορία. Πηγαίνω στο περίπτερο και παίρνω 15 ευρώ σαβούρα. Ενδεικτικά αναφέρω..4 κρουασάν, 2 αραβικές πίτες και 5 σοκολάτες διάφορες..Την επόμενη μέρα μπορεί να μη φάω από τύψεις, και την μεθεπόμενη να κάνω ακριβώς το ίδιο...
Έχω διαβάσει τα πάντα περί σωστής διατροφής..το θέμα είναι ότι με τίποτα δε μπορώ να τα εφαρμόσω για πάνω από 3-4 μέρες. Μπορεί να φάω σωστά όλη τη μέρα, με 5 σωστά εξισορροπημένα γεύματα, και αργά το βράδυ να με πιάσει η ακατανίκητη επιθυμία να πάω στο κωλοπερίπτερο.
Ειδικά όταν δεν είμαι και καλά ψυχολογικά, ή είμαι αγχωμένος (όπως τώρα με τη σχολή μου), δεν το πολεμάω καν. Σκέφτομαι ότι από αύριο θα το σταματήσω...αν και ξέρω ότι μάλλον το ίδιο θα κάνω..
Δε ξέρω τι να κάνω πλέον. Είχα και έναν άσχημο τραυματισμό στον αστράγαλο, ο οποίος δε μου επιτρέπει να τρέχω (τα πιο πολλά κιλά τα έχασα χάρην στο τρέξιμο) για τουλάχιστον 6 μήνες. Οι οποίοι όπως φαίνεται θα είναι αρκετοί για να φτάσω εκεί απ'όπου ξεκίνησα.
Οι απέξω δε με καταλαβαίνουν, βλέπουν πόσο άλλαξα και ότι κάθε φορά που με βλέπουν με βλέπουν και πιο αδύνατο. Δεν καταλαβαίνουν όμως τι δράμα περνάω και πόσο αγχώνομαι ότι θα τα ξαναπάρω. Σε ένα δυο κοντινά πρόσωπα που τα είπα μου είπαν απλά "γιατί δε τρως κανονικά όλη τη μέρα..έτσι δε θα πεινάς το βράδυ"...οπότε καταλαβαίνετε ότι δε συνεννοούμαστε.
Πιστεύω ότι πολλοί από εδώ είναι ή ήταν στη θέση μου. Ζητώ τη στήριξή σας...