Νομίζω πως πάσχω από επεισοδιακή υπερφαγία..

Καλησπέρα κι από μένα.Πριν λίγο καιρό ανακάλυψα το φορουμ κ' ομολογώ πως σε κάθε θέμα που διαβάζω βρίσκω τον εαυτό μου.Κι έτσι αποφάσισα να γράψω κ' τη δική μου περίπτωση.Είμαι 26 χρονών με 1.78 ύψος κ' 95 κιλά να με βαραίνουν όσο τίποτα άλλο.Αν κ' δε ξέρω αν είναι τα κιλά ή οι τύψεις κ' η κριτική που ασκώ καθημερινά στον εαυτό μου αφού τον καταστρέφω μέρα με τη μέρα με τη διατροφή μου.Έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να χάσω τα κιλά που πρέπει κ' τα έχω καταφέρει κιόλας αλλά δυστυχώς τα ξαναπαίρνω μαζί με επιπλέον κιλά.Καθημερινά τρώω μεγάλη ποσότητα λιπαρών τροφών κ' γλυκών κ' δεν σταματάω μέχρι να νιώσω αηδία.Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε αδιέξοδο, δε ξέρω τι να κάνω, δεν μπορώ να επιβληθώ στον ίδιο μου τον εαυτό κ' ξέρω πως πρέπει να κάνω κάτι άμεσα γιατί αυτή η διατροφική συμπεριφορά έχει ήδη αρχίσει να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία μου.Οποιαδήποτε συμβουλή είναι πολύ σημαντική για μένα...

Καλησπέρα!


Σε πρώτο στάδιο, θα ήταν ακλό να κάτσεις να σκεφτείς γιατί τρως...Σίγουρα όχι από πείνα, σωστά? Από ανία, από στεναχώρια-άγχος? Μήπως μέσω του φαγητού νιώθεις πως καλύπτεις κάποιο κενό? Μήπως νιώθεις ότι επιβραβεύεις τον εαυτό σου?
Σε δεύτερο στάδιο, θα βοηθούσε πολύ να το συζητούσες με κάποιο ψυχολόγο...

Quote:

---

Originally posted by dolphin
Καλησπέρα!


Σε πρώτο στάδιο, θα ήταν ακλό να κάτσεις να σκεφτείς γιατί τρως...Σίγουρα όχι από πείνα, σωστά? Από ανία, από στεναχώρια-άγχος? Μήπως μέσω του φαγητού νιώθεις πως καλύπτεις κάποιο κενό? Μήπως νιώθεις ότι επιβραβεύεις τον εαυτό σου?
Σε δεύτερο στάδιο, θα βοηθούσε πολύ να το συζητούσες με κάποιο ψυχολόγο...

---

Όχι από πείνα δεν είναι σίγουρα, εξάλλου το παθαίνω μόνο με συγκεκριμένες τροφές όχι με όλα.Συνήθως τρώω κανονικές ποσότητες φαγητού στα γεύματα μου.Αλλά μετά μπορεί να με πιάσει κ' να φάω 3 σοκολάτες.Αυτή τη στιγμή δεν έχω κάτι να με απασχολεί ιδιαίτερα κ' γενικότερα τα προσωπικά κ' τα επαγγελματικά μου είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, απλά το φαγητό μου προσφέρει μια άμεση ευχαρίστηση η οποία αυτή τη στιγμή έχει γίνει υπερβολή.Κ' η όλη αυτή κατάσταση είναι που με θλίβει,που δε μπορώ να το σταματήσω κ' να επιβληθώ στον εαυτό μου.Κ' καταφεύγω στην εύκολη λύση που είναι η προσκαιρη χαρά που σου δίνει μια κρίση υπερφαγίας.Σίγουρα η ψυχολογική υποστήριξη είναι κάτι που έχω στο μυαλό μου.Συγκεκριμένα έχω απευθυνθεί στο κέντρο της ΑΝΑΣΑ αλλά μου δώθηκε η εντύπωση πως επιλέγουν τις πιο βαριές περιπτώσεις μέσω ενός ερωτηματολογίου που συμπληρώνεις.Κ' πολύ φοβάμαι πως η επίσκεψη σε έναν εξειδικευμένο ψυχολόγο είναι αρκετά "τσιμπιμένη" για τη τσέπη μου.

Θα σου προτεινα να παρεις αυτο το βιβλιο: " Διατροφικη νοημοσυνη" του Ευαγελλου Ζουμπανεα που στην περιγραφη λεει 'ενας οδηγος για την καταπολεμηση της πολυφαγιας, με οδηγιες και προτασεις για την αποφυγη βουλιμικων επεισοδιων, για να παραμεινει κανεις πιστος στο διατροφικο του προγραμμα."

Καποιες περιοδους συμπεριφερομαι διατροφικα οπως εσυ, αλλα οχι συχνα. Αποφασισα να κανω κατι γιαυτο ωστε να μην "εξελιχθει". Αρχικα νομιζω χρειαζεται διαιτολογος ωστε να τρως οσα πρεπει κ να σε βοηθησει να προλαβεις τα επεισοδια αυτα. Εεπειτα με βοηθησε πολυ το βιβλιο αυτο που σου ειπα που το διαβαζω απο χθες κ καταλαβα τι παιζει...

Τωρα αν αυτα τα επεισοδια δεν μειωθουν με τη βοηθεια του διαιτολογου σου, σιγουρα θα σου προτεινει εναν ψυχολογο. Παρολαυτα νομιζω πως ο σωστος διαιτολογος βρισκει κ το γιατι τρως κ μπορει να το πολεμησει (διατροφικα). (προσεξε να εχει πτυχιο). Αν αυτο δεν αρκει θα το πολεμησεις αλλιως...

Βασω μου το ποστ σου μου θυμιζει πολυ εμενα...οταν το παθαινω αυτο δεν σταματαω αν δεν αηδιασω..αλλα κ αηδια να νιωσω αν εχει μεινει μιση σοκολατα ας πουμε θα την φαω κ αυτην...
Το θεμα ειναι να μπορεσουμε εμεις να κανουμε κατι για τους εαυτους μας...η αποφαση ειναι δυσκολη...αλλα πρεπει να την παρουμε...ενας ψυχολογος θα βοηθουσε...εμενα μ εχει βοηθησει αρκετα...αν κ δεν ειναι εξειδικευμενος σε κατι σχετικο με διατροφικες διαταραχες εμενα με βοηθησε....
Εχω καιρο να παθω κριση..κ εδω κ πολυ λιγες μερες εχω μπει σε διατροφη..κ προς το παρον πιστευω πως πηγαινω καλα
Δεν ξερω αν το παθαινεις κ συ καθημερινα....αλλα σε μενα το φαινομενο ηταν καθε μερα...κ ειχε διαρκεια γυρω στους δυο μηνες...βεβαια εγω ημουν κ σε φαση καταθλιψης...κ το εβλεπα σαν διεξοδο...δεν αντιστεκομουν..μου χει τυχει ας πουμε να φαω μισο κεηκ σοκολατας, μια σοκολατινα κ μια σοκολατα....κ να πω θεε μου τι κανω??? κ τα γνωστα που λεμε ..δενθα το ξανακανω ..ειμαι βοδι αναισθητη κτλ....κ το αλλο βραδυ να κανω παλι τα ιδια...εμενα μου συναιβαινε απο την ωρα που σκοτινιαζε κ μετα...ολη μερα εκανα διατροφη κ μολις νυχτωνε ετρωγα οοοοτι κυκλοφορουσε σε γλυκο....
Ελπιζω να βρεις την λυση σου συντομα...α κ καλωσορισες στην παρεα μας...οτι θελεις να συζητησουμε να ξερεις ειμαι ανοιχτη κ γω κ ολα τα υπολοιπα κοριτσια...

Quote:

---

Originally posted by alexandra79
σαν διεξοδο...δεν αντιστεκομουν..μου χει τυχει ας πουμε να φαω μισο κεηκ σοκολατας, μια σοκολατινα κ μια σοκολατα....κ να πω θεε μου τι κανω???

---

το οτι δεν εφαγες ΟΛΟ το κεικ ειναι πιο σημαντικο αποσο φαινεται...(δεν αστειευομαι)

Αλεξανδρα ειχες διεγνωσμενη καταθλιψη? μη το χαρακτηριζεις μοννη σου καταθλιψη...ειναι παθηση

οχι διεγνωσμενη καταθλιψη...με χαρτι γιατρου που λενε...με ενα συνθετικο ακομη το οποιο δεν θυμαμαι πως μου το ειπε...

ποιος σου το ειπε? εν πασει περιπτωση η καταθλιψη ειναι βαρυα λεξη, ας μη παιζουμε με αυτα... φιλακια παω να φαω κανενα γιαουρτι αμν κ ειναι μπλιαχ με το δοντι...

Στο ΑΝΑΣΑ ασχολούνται κυρίως με άτομα που έχουν διαγνωσμένη διατροφική διαταραχή. Συνήθως βουλιμία και ανορεξία. Είχα πάει πέρσι.
Κι εγώ, χωρίς να έχω κάποιο πρόβλημα, το ρίχνω στο φαι. Γλυκά-αλμυρά ό,τι να ΄ναι, αρκεί να μασουλάω. Δεν έχω βρει ακόμα τι φταίει αν και με παρακολούθησε διατροφολόγος για 2,5 μήνες και εδώ και 8 μήνες επισκέπτομαι ψυχίατρο. Το κόστος είναι 60? την επίσκεψη.

Δεν ξερω αν η καταθλιψη που διεγνωσε ο γιατρος ειναι παιχνιδι ....κ επεσα σε κομπογιανιτη αλλα δεν νομιζω κανεις απο μας να εχει διαθεση να παιξει με τετοια θεματα....
Η καταθλιψη απ οσο μπορω να γνωριζω δεν ειναι μια ασθενεια...ειναι πολλες....
Κ σιγουρα δεν ζητησα απο το γειτονα να μου το πει η απο καποια φιλη......ζητησα γνωμη ειδικου....κ αν εχεις παρακολουθηση τα ποστ μου θα δεις πως επισκεπτομαι καποιον ειδικο....

οχι διεγνωσμενη καταθλιψη...με χαρτι γιατρου που λενε...με ενα συνθετικο ακομη το οποιο δεν θυμαμαι πως μου το ειπε...

(το οτι κανουμε χιουμορ που κ που δεν σημαινει πως παιζουμε κ γελοιοποιουμαι τα παντα)

Καλή μου Βάσω, αρχικά θέλω να σε καλωσορίσω στην παρέα μας και να σου πώ
οτι αυτό που περιγράφεις είναι ένα φιανόμενο που πάρα πολλοί από εμάς το
έχουμε αντιμετωπίσει κατα διαστήματα. Σίγουρα δεν είναι μια ευχάριστη κατάσταση,
όμως δεν είναι και κάτι που δεν παλεύεται.

Νομίζω οτι η dolphin μας, τοποθέτησε τα πράγματα στη σωστή βάση τους, λέγοντας σου
οτι πρώτα πρέπει να σκεφτείς το γιατί , το πώς και το πότε.
Χαλάρωσε αρχικά λοιπόν, σκέψου, απενοχοποιήσου, ελευθέρωσε τον εαυτό σου από σκέψεις
υποτίμησης σου και κατόπιν ίσως και με τη βοήθεια ειδικού αν χρειαστεί, θα μπορέσεις
να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα.
Καλώς ήρθες και πάλι

Quote:

---

Originally posted by alexandra79
Δεν ξερω αν η καταθλιψη που διεγνωσε ο γιατρος ειναι παιχνιδι ....κ επεσα σε κομπογιανιτη αλλα δεν νομιζω κανεις απο μας να εχει διαθεση να παιξει με τετοια θεματα....
Η καταθλιψη απ οσο μπορω να γνωριζω δεν ειναι μια ασθενεια...ειναι πολλες....
Κ σιγουρα δεν ζητησα απο το γειτονα να μου το πει η απο καποια φιλη......ζητησα γνωμη ειδικου....κ αν εχεις παρακολουθηση τα ποστ μου θα δεις πως επισκεπτομαι καποιον ειδικο....

οχι διεγνωσμενη καταθλιψη...με χαρτι γιατρου που λενε...με ενα συνθετικο ακομη το οποιο δεν θυμαμαι πως μου το ειπε...

(το οτι κανουμε χιουμορ που κ που δεν σημαινει πως παιζουμε κ γελοιοποιουμαι τα παντα)

---

Αλεξάνδρα μου, δε χρειάζεται να απολογείσαι για τίποτα, σημασία έχει οτι είσαι ένα πολύ δυνατό άτομο, με χιούμορ με ευαισθησίες και πολλές ικανότητες ,που άν φορτσάρει δε πιάνεται, και ότι και να συμβαίνει μπορείς να το ξεπεράσεις!

Εδώ άλλαξε το mood και τρέχει με 1000 , έτσι?

Quote:

---

[i]Originally posted by alexandra79[/i

οχι διεγνωσμενη καταθλιψη...με χαρτι γιατρου

---

εγω αυτο επισημανα κ δεν καταλαβα. τελικα ειναι διεγνωσμενη ή οχι κ απο γιατρο ή οχι? δεν ειπα οτι γελιοποιεις κατι, απλα οτι ειναι βαρυα λεξη κ δεν θαθελες να την παθεις σε οποιαδηποτε μορφη της

Κατ'αρχήν σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλες για την ανταπόκριση στο θέμα μου κ' για το θερμό καλωσόρισμα.Τώρα καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι να μιλάς με ανθρώπους που έχουν το ίδιο ή παρόμοιο πρόβλημα με σένα κ' μπορούν να σε καταλάβουν.
badgirl το βιβλίο σου φαίνεται μια καλή ιδέα!Όσον αφορά το διαιτολόγο είναι κάτι που το έχω δοκιμάσει ήδη 2 φορές κ' ενώ έχω χάσει τα κιλά που ήθελα τα έχω ξαναπάρει προσθέτοντας κι άλλα.Συγκεκριμένα αυτός ήταν πάντοτε ο φόβος μου, όχι το να χάσω τα κιλά αλλά το να καταφέρω να τα διατηρήσω.Ξέρω ότι μπορώ να τα χάσω αλλά ο φόβος μου είναι το μετά.Κ' έτσι καταλήγουμε στη τωρινή κατάσταση..
alexandra79 είναι πραγματικά σαν να περιγράφεις τη δική μου καθημερινότητα, σε καταλαβαίνω απόλυτα.Ένας ψυχολόγος είναι κάτι που έχω στο μυαλό μου σίγουρα ειδικά αφού βλέπω ότι δεν μπορώ να βρω μόνη μου τη λύση.
lily αυτό προσπαθώ να κάνω, να βρω τι φταίει αλλά δυστυχώς αποτέλεσμα κανένα γιατί πραγματικά δε βρίσκω κάποιο σημαντικό πρόβλημα στη καθημερινότητά μου.Σίγουρα προβλήματα πάντα υπάρχουν στη ζωή μας αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχω κάτι που να με οδηγεί στο ξέσπασμα στο φαγητό.Απλά με έχει πάρει από κάτω αυτή η κατάσταση κ' οι συνέπειες που έχει στην υγεία μου κ' στην εξωτερική μου εμφάνιση επίσης.

ναι ειναι πολυ κατανοητο κ ουσιωδες το βιβλιαρακι. Πιανει νομιζω μεγαλη κατηγορια γυναικων. ειδα κ μενα μεσα σαυτο. Το διαβαζω...με τρελα :D