ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ νέα...

Ολοι φανταζομαι ξερετε το Facebook. Ειναι ενα μερος οπου μπορεις να βρεις γνωστους σου απο το παρελθον και οχι μόνο... Λοιπον βρηκα καποια ατομα με τα οποια ειχα να μιλήσω 11 χρονια κοντα απο την εποχη που εβγαλα το Γυμνάσιο σε μια επαρχιακή πόλη της Πελοπονησου. Τυχαια επεσα πανω τους ψαχνοντας για παλιους φιλους και συμμαθητες. Επιασα συζητηση λοιπον και αφου μιλήσαμε για το πως τα πανε, που βρισκονται τωρα, τι κανουν, τι σπουδασανε κτλ, η συζητηση περιστραφηκε γυρω απο το τι κανουν και οι αλλοι γνωστοι/φιλοι που εχω να τους δω επίσης αλλα τοσα χρόνια... Και μου το ξεφουρνισε... 2 φιλοι μου συνομιλοικοι μου εχουν ΠΕΘΑΝΕΙ. Ο ενας μαλιστα από καρκινο στη Γ΄λυκειου και ο αλλος από ανευρισμα κοιλιακης αορτης πέρσι σε ηλικία 24 ετών. Με τον πρωτο πηγαιναμε μαζι Αγγλικα φροντιστηριο ενω με τον δεύτερο ημασταν μαζι στο δημοτικο και γυμνασιο. Καθομασταν μαζι στην Α γυμνασιου... :( :( Το σοκ ηταν πολυ μεγαλο. Δεν πιστευα αυτα που διαβασα. Τοσο νεοι και χαθηκαν... Και γω που νομιζα οτι ειναι μια χαρα τα παιδια αυτά. Και το τραγικο ειναι οτι εψαχνα και για τους δυο μηπως εχουν προφιλ στο Facebook πριν βεβαια πληροφορηθώ το χαμό τους. Δεν εχω κατι αλλο να πώ. Ειναι συγκλονιστηκα νεα... Αιωνια τους η μνημη. Ειναι φοβερο το αισθημα που μου δημιουργηθηκε. Πιο εντονο απο ποτε...

Ρε παιδια κανεις δεν εχει να πει τιποτα?? Εγω εχω συγκλονιστει. Τους ηξερα και τους δυο πολυ καλα. Τους θυμαμαι σαν χτες. Μου ειναι αδιανοητο οτι εφυγαν. Θυμαμαι να μιλαμε σαν χτες και να γελαμε. Κι ομως πεθαναν... Και γω που το ειχα αδιανοητο να πεθανει καποιος τοσο νεος. Τελικα ειμαστε ολοι αναλώσιμοι ασχέτος ηλικίας... :(

Τι μπορεις να πεις για το θανατο...δεν ειναι κατι που παιρνει γιατρεια:(
Και εγω σκεφτομαι που και που μερικους θανατους που με εχουν συνταραξει αλλα δεν μπορεις να κανεις τιποτα...και ναι ειμαστε ολοι αναλωσιμοι.
Εσυ να σαι καλα Winston...δεν βρισκω κατι αλλο να πω.