σε απόγνωση...

Γειά σας και πάλι,

έχω 2 χρόνια σχεδόν που παλεύω με τη νευρική ανορεξία είμαι 1.56 και 43 κιλά. Δεν είχα περίοδο για ενάμιση χρόνο ώσπου αποφάσισα να κάνω ρεφλεξολογία και πλέον έχω 2 μήνες κανονικό κύκλο είναι. Αφού είδα οτι έφτιαξε ο κύκλος μου είπα να πάω ξανά σε διατροφολόγο και σε ψυχαναλυτή παράλληλα για να το ξεπεράσω τελείως. Αποτέλεσμα να πάρω 2 κιλά να πάω στα 45 τρώγοντας γύρω στις 1400 θερμίδες τη μέρα και κάνω 3 μήνες ψυχοθεραπεία χωρίς να έχω δει κάποια διαφορά. Με το που η ζυγαριά έδειξε 45 φρίκαρα και πλέον δεν τρώω παρά ελάχιστα. Θέλω να τα ξαναχάσω ίσως να πάω και 42. Δεν αντέχω να τρώω τόσο λίγο να γυμνάζομαι 10 ώρες την εβδομάδα και να μη χάνω κιλά. Ο ψυχαναλυτής μου δε με βοηθάει ιδιαίτερα και τα αισθήματα μίσους για την αδερφή μου που με μιμείται δεν υποχωρούν.Δεν ξέρω τι να κάνω αλλά δε θέλω να ζώ έτσι. Είμαι σε απόγνωση...

ρε παιδάκι μου
ρε kate
είσαι τόσο μα τόσο αδύνατη
δεν γίνεται περισσότερο
πως να χάσεις
ποιός να σε κάνει να το πιστέψεις αυτό
κι όμως είσαι σε καλό δρόμο με διαιτολόγο και κυρίως ψυχαναλυτή
στον ψυχαναλυτή έχεις μιλήσει για τα αισθήματα μίσους για την αδελφή σου?

εγώ γιατί δε μπορώ δώ πόσο αδύνατη είμαι?κοιτάζομαι στον καθρέφτη και νομίζω πως είμαι χάλια και προς το παχύ...υποφέρω...φοράω 24 νούμερο παντελόνι κ λέω πως είμαι έτσι...ναι του έχω μιλήσει και μου λέει οτι κοντά της νιώθω οτι χάνω τη διαφορετικότητά μου.οτι κάθε φορά που της μιλάω χάνω κι ένα κομμάτι του εαυτού μου κ οτι δεν είναι θέμα ζήλιας.απλά δε θέλω να με μιμούνται τόσο κακό είναι...?

Kate γεια χαρά.


Επειδή βρίσκεσαι μέσα σε μια νοσηρή κατάσταση πρέπει ν'ακολουθήσεις μια πιο εξειδικευμένη θεραπεία για να ιαθείς.Βρες κάποιον ειδικό στις διατροφικές διαταραχές.Η κατάσταση που περιγράφεις είναι επικίνδυνη και έχει να κάνει με σένα κι όχι με την αδερφή σου.Το πως αντιμετωπίζεις εσύ αυτό που κάνει η αδερφή σου,σου δημιουργεί το πρόβλημα και μετά σκέφτεσαι αυτοκαταστροφικά.

Δε δύναμαι να πω παραπάνω γιατί δεν είμαι ειδικός.


Φιλικά.:)
Καλή δύναμη.

βγαλε μια φωτογραφια σου γυμνη κ ισως καταλαβεις πως εισαι...οταν την δεις αυτη την κοπελα στη φωτογραφια ισως καταλαβεις οτι εισαι εσυ, ισως, δεν ειμαι ειδικη, δε χανεις ομως κατι να το κανεις...
θα δεις ολα τα κοκκαλακια που διαγραφονται αναγλυφα μεσα απτο λεπτο ταλαιπωρημενο δερμα σου...θα δεις την εικονα σου οπως την αποτυπωσε μια μηχανη κ οχι οπως θες να τη φανταζεσαι εσυ...

kate σταματα να ζυγιζεσαι! το 24 ειναι οκ σαν νουμερο αλλα εξαρταται και απο το υψος σου.
εμενα η κολλητη μου φοραει 24 και τρωει κανονικοτατα.μην σου πω οτι μερικες μερες μπορει να τρωει και περισσοτερο απο εμενα.και ειναι και 48 κιλα χωρις γυμναστικη.
στο φερνω σαν παραδειγμα για να καταλαβεις πως εχεις ριξει πολυ τον μεταβολισμο σου.
κοριτσι μου,πρωτα ασχολησουμε την υγεια σου και μετα με το νουμερο του παντελονιου σου.
και οσον αφορα την αδερφη σου εξηγησε της την κατασταση.θελεις να βρεθει και εκεινη στο ιδιο αδιεξοδο;
τι θα κανετε δηλαδη;διαγωνισμο ποια θα φαει το λιγοτερο;μιλα της για την ανορεξια,τις συνεπειες και προστατευσε την.
καλη τυχη.

Quote:

---

Originally posted by Kleanthis
Kate γεια χαρά.


Επειδή βρίσκεσαι μέσα σε μια νοσηρή κατάσταση πρέπει ν'ακολουθήσεις μια πιο εξειδικευμένη θεραπεία για να ιαθείς.Βρες κάποιον ειδικό στις διατροφικές διαταραχές.Η κατάσταση που περιγράφεις είναι επικίνδυνη και έχει να κάνει με σένα κι όχι με την αδερφή σου.Το πως αντιμετωπίζεις εσύ αυτό που κάνει η αδερφή σου,σου δημιουργεί το πρόβλημα και μετά σκέφτεσαι αυτοκαταστροφικά.

Δε δύναμαι να πω παραπάνω γιατί δεν είμαι ειδικός.


Φιλικά.:)
Καλή δύναμη.

---

Εγώ πάλι θα συμφωνήσω με τον Κλεάνθη και θα έλεγα kate, να ακολουθήσεις αυτό.
Εάν ο ψυχαναλητής σου δε σου κάνει, τότε άλλαξε τον.
Μην προσπερνάς το πρόβλημα έτσι απλά κορίτσι μου, δεν πρέπει να αφήσεις την κατάσταση ανεξέλεγκτη άλλο.

Με αγάπη :)
καλό κουράγιο.

Σας ευχαριστώ όλους για τη δύναμη το κουράγιο και τις συμβουλές που μου δίνετε. Δεν αντέχω να είμαι γύρω σε ανθρώπους που δε με νιώθουν και δε με καταλαβαίνουν.Γιαυτό όποτε μπαίνω εδώ μέσα με βοηθάτε να σταματάω να κλαίω και να νιώθω λίγο καλύτερα για τον εαυτό μου. Πάντως ο ψυχαναλυτής μου ειδικεύεται υποτίθεται στις ΔΤΠ.Δεν ξέρω τι να πώ...Το μόνο που ξέρω είναι οτι φοβάμαι οτι και να ξεπεράσω την ανορεξία δε θα ξεπεράσω ποτέ τα αισθήματα μίσους και κακίας που νιώθω...αν υπάρχει κόλαση πάνω στη γή αυτή είναι...το να μη μπορείς να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου τη στιγμή μάλιστα που αυτός είναι κάτι παράπάνω απο μια χαρά...Ευχαριστώ...

Γεια σου Kate και καλη δυναμη!
Πηγαινα και εγω σε μια ψυχολογο που υποτιθεται οτι ειδικευοταν στις διατροφικες διαταραχες και...τζιφος τελικα, αν και ανακουφιζομουν που τα ελεγα σε καποιον δεν ενιωσα οτι βελτιωνομουν...ωρες ωρες αισθανομαι και εγω μισος για ορισμενα ατομα(που-ντρεπομαι που το λεω-μπορει να ειναι και φιλοι μου),επειδη ειναι πιο αδυνατα απο μενα η επειδη εστω ειναι αρκετα αδυνατα ωστε να ντυθουν οπως θα ηθελα να ντυθω και εγω.
Ακου, εισαι οσο αδυνατη πρεπει να εισαι, ειναι αληθεια δεν χρειαζεται να χασεις αλλα...ωστοσο σε καταλαβαινω,νιωθεις οτι λιγα ακομα και θα εισαι τελεια, νιωθεις οτι δεν εχεις μεγαλη διαφορα απο πριν που ειχες λιγα παραπανω...επειδη δεν ειναι σωστο να νιωθεις δυστυχισμενη ζητα απο καπου αλλου βοηθεια, δεν ειναι ντροπη να πεις οτι χρειαζεσαι κατι πιο δραστικο για να βοηθηθεις...