είναι δυνατό; ειναι ΑΔΥΝΑΤΟ.

το σκέφτομαι πολύ τον τελευταίο καιρό. είναι εφικτό κάποιος ο οποίος έπασχε από κάποια διατροφική διαταραχή ή έστω είχε εμμονή με το σώμα και τα κιλά του να φτάσει στη ζωή του σε ένα σημείο, που να μην τον ενδιαφέρει; είναι δυνατόν να φάει και να μην τον καταβάλλουν οι χιλιάδες σκέψεις και οι ενοχές; πώς γίνεται κάτι που σε απασχολούσε τόσο πολύ κάποτε στο μέλλον να το ξεπεράσεις; εγώ το βρίσκω αδύνατο. ποτέ δε θα είναι 100% εντάξει στο θέμα το κιλών κάποιος, που κάποτε δεν ήταν εντάξει με αυτό.

οταν ξεπερνας την οποια διαταραχη εχεις με αργα κ σταθερα βηματα τοτε ναι μπορεις, γιατι η αλλαγη δεν ειναι αποτομη κ ο οργανισμος μας ειναι προικισμενος με το χαρισμα της προσαρμογης. Αλιμονο αν δεν προσαρμοζομασταν...

μα εγώ αναφέρομαι καθαρά στο ψυχολογικό κομμάτι της υπόθεσης. θα μπορέσει ποτέ κάποιος που είχε εμμονή με το σώμα του να φάει πολύ και να μη σκεφτεί ότι θα παχύνει, ότι αυτό που τρώει έχει πολλές θερμίδες, να μη νιώσει αηδιασμένος απο τις ενοχές που τον γεμίζουν κτλ..; θα μπορέσει δηλ. να λυτρωθεί ποτέ και το μυαλό από αυτό το βασανιστήριο; εγώ τουλάχιστον δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να το έχει πετύχει αυτό. αν μου πει κάποιος ότι το κατάφερε, τότε θα γεμίσω ελπίδες ότι μια μέρα και εγώ θα το καταφέρω.

Καλησπέρα lollipop και καλώς ήρθες.

Σε αυτό που αναρωτιέσαι, φαντάζομαι πως η μόνη απάντηση που μπορεί κανείς να σου δώσει
είναι οτι ακριβώς επειδή είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα, μόνο ένας ειδικός θα μπορούσε ίσως
να σου λύσει την απορία.
Αν και πιστεύω οτι όπως στα μεγαλύτερα τραύματα όταν θεραπευτούν υπάρχει η μνήμη, όχι όμως
το συναίσθημα, ίσως και εδώ να συμβαίνει το ίδιο, δηλαδή να υπάρχει κάποιου είδους διαβάθμιση
της μνήμης, από ωχρή έως έντονη, χωρίς όμως να προκαλούνται τα ανάλογα συναισθήματα.
Το θέμα είναι να θεραπευτεί κανείς....
Σου το εύχομαι ολόψυχα

lolipop νομιζα εισαι η αλλη lolipop που κανει μια στερητικη διαιτα εδω κ πολυ καιρο...γιαυτο σου ειπα οτι πρεπει να γινεται αργα η μεταβολη στο βαρος μας...

Αφου εισαι αλλη καλωσηρθες κιολα, νομιζω οτι ολα ειναι θεμα του πως εχασε καποιος κιλα. Αν εχει μαθει να τρεφεται σωστα κ λογικα (μεσα απο τη διαιτα-διατροφη του) τοτε μετα (στην συντηρηση) θα τρωει εν γνωση του παχυντικες τροφες κ θα τις απολαμβανει γνωριζοντας οτι κ αυτο μες το προγραμμα ειναι, χωρις τυψεις κ ενοχες. Ακομη κι οταν τρωει επι μια βδομαδα (πχ γιορτες) μετα αν εχει αποκτηση σωστη διατροφικη σταση δεν θα εχει τυψεις κ θα ακολουθησει διατροφη μειωμενων θερμιδων την επομενη βδομαδα ωστε να χασει ο,τι πηρε...
Συγνωμη αν εχεις ηδη χασει τα κιλα κ σου φαινονται ολα αυτα αστρονομικα, εγω εκφερω αποψη σαν μαχομενη απο το αλλο μετωπο, αυτο της απωλειας κιλων.
Δεν ξερω τι θα συναντησω οταν φτασω στη συντηρηση, ειμαι σιγουρη ομως οτι θα εχω χτισει σωστες βασεις ωστε να πορευτω κ μετα...αλλιως ποιο το νοημα...ειναι σαν να αναρωτιεσαι αν θα πετυχει η σχεση με μια νεα σου κατακτηση,,,δεν το γνωριζεις, απλα την χτιζεις σε γερα θεμελια κ ελπιζεις...η βουλιμια, αν εννοεις αυτο, με σωστη διατροφη κ καλη ενδοσκοπηση θεραπευεται...

εγω πιστευω μπορει να ξεπεραστει το προβλημα που θετεις μονο οταν αυτο το ατομο εχει φτασει στα κιλα που θελει και ειναι ικανοποιημενος με το σωμα του.μονο τοτε πιστευω γιατι τοτε εισαι ενταξει με τον εαυτο σου.

Quote:

---

Originally posted by _lollipop_
μα εγώ αναφέρομαι καθαρά στο ψυχολογικό κομμάτι της υπόθεσης. θα μπορέσει ποτέ κάποιος που είχε εμμονή με το σώμα του να φάει πολύ και να μη σκεφτεί ότι θα παχύνει, ότι αυτό που τρώει έχει πολλές θερμίδες, να μη νιώσει αηδιασμένος απο τις ενοχές που τον γεμίζουν κτλ..; θα μπορέσει δηλ. να λυτρωθεί ποτέ και το μυαλό από αυτό το βασανιστήριο; εγώ τουλάχιστον δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να το έχει πετύχει αυτό. αν μου πει κάποιος ότι το κατάφερε, τότε θα γεμίσω ελπίδες ότι μια μέρα και εγώ θα το καταφέρω.

---

κοριτσακι μου το να φαμε οτι βρουμε μπροστα μας ειναι επισης διατροφικη διαταραχη ακομα και αν δεν μετραμε θερμιδες.
την εμμονη μας την ξεπερναμε ΜΟΝΟ ΜΕ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ. σε αυτην την περιπτωση αισθανεσαι καλα με το σωμα σου και ξεπερνας τελικα και τα συναισθηματικα εμποδια.
προσωπικα εχω ξεπερασει το σταδιο της υπερφαγιας.
υπαρχουν μερες που τρωω παραπανω και με απασχολει. αλλα δεν θα σκασω κιολας ουτε θα αρχισω να μετραω θερμιδες. απλως την επομενη μερα θα εχω γευματα με πιο χαμηλα λιπαρα, δεν θα μεινω ομως νηστικη.
ολα μπορει να τα καταφερει ο ανθρωπος, ακομα και να ξεπερασει τις αδυναμιες του. ειναι θεμα θελησης δικης του και υποστηριξης απο τους αλλους. για αυτο ειμαστε και εμεις εδω.

σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας και για το καλωσόρισμα!

Erfolg, δυστυχώς αυτό που περιγράφεις είναι αρκετά ουτοπικό κατά τη γνώμη μου. όταν κάποιος πάσχει από μία διατροφική διαταραχή, δε λειτουργεί λογικά. άρα όταν φτάσει σε ένα ικανοποιητικό στάδιο ως προς τα κιλά του, δε θα σταματήσει. ίσα ίσα που τότε θα αρχίσει ένας άλλος κύκλος. διότι από ένα σημείο και μετά ο στόχος δεν είναι κάποια συγκεκριμένα κιλά άλλα δημιουργείται η πεποίθηση του 'όσο λιγότερα, τόσο καλύτερα'.

ναι παιζει ρολο το κατα ποσο το ατομο πασχει απο διατροφικη διαταραχη και πως ειναι ψυχολογικα,πως παει απο αυτοπεποιθηση.

Quote:

---

Originally posted by irenep

Quote:

---

Originally posted by _lollipop_
μα εγώ αναφέρομαι καθαρά στο ψυχολογικό κομμάτι της υπόθεσης. θα μπορέσει ποτέ κάποιος που είχε εμμονή με το σώμα του να φάει πολύ και να μη σκεφτεί ότι θα παχύνει, ότι αυτό που τρώει έχει πολλές θερμίδες, να μη νιώσει αηδιασμένος απο τις ενοχές που τον γεμίζουν κτλ..; θα μπορέσει δηλ. να λυτρωθεί ποτέ και το μυαλό από αυτό το βασανιστήριο; εγώ τουλάχιστον δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να το έχει πετύχει αυτό. αν μου πει κάποιος ότι το κατάφερε, τότε θα γεμίσω ελπίδες ότι μια μέρα και εγώ θα το καταφέρω.

---

κοριτσακι μου το να φαμε οτι βρουμε μπροστα μας ειναι επισης διατροφικη διαταραχη ακομα και αν δεν μετραμε θερμιδες.
την εμμονη μας την ξεπερναμε ΜΟΝΟ ΜΕ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ. σε αυτην την περιπτωση αισθανεσαι καλα με το σωμα σου και ξεπερνας τελικα και τα συναισθηματικα εμποδια.
προσωπικα εχω ξεπερασει το σταδιο της υπερφαγιας.
υπαρχουν μερες που τρωω παραπανω και με απασχολει. αλλα δεν θα σκασω κιολας ουτε θα αρχισω να μετραω θερμιδες. απλως την επομενη μερα θα εχω γευματα με πιο χαμηλα λιπαρα, δεν θα μεινω ομως νηστικη.
ολα μπορει να τα καταφερει ο ανθρωπος, ακομα και να ξεπερασει τις αδυναμιες του. ειναι θεμα θελησης δικης του και υποστηριξης απο τους αλλους. για αυτο ειμαστε και εμεις εδω.

---

δε θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο!!! παθουσα...
σευχαριστω ιρενεπ, με ξεαγχωσες κι εμενα...γιατι ετσι το φανταζομουνν