ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ

Καλημέρα σε όλους...Σας διαβάζω εδώ κ καιρό , σχεδόν ενάμιση χρόνο , δεν είχα πιστέψει ποτέ πραγματικά πως θα χρειαστώ πραγματικά την βοήθειά σας..Ακόμα και τώρα που γράφω , νιώθω εκτεθειμένη , οτι αποκαλύπτω το μεγάλο μου μυστικό.Φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη..Σε αυτό που θα μοιραστώ χρειαζομαι πραγματικά απόψεις ανθρώπων που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα και ίσως γνωρίζουν κάτι παραπάνω απο εμένα γιατί πραγματικά έχω αρχίσει κ φοβάμαι.Εδώ και 4 μήνες είμαι επίσημα βουλιμική.Τον προηγούμενο ένα χρόνο , άρχισα να έχω διαταραχές στην διατροφή μου , πότε έκανα στερητικές δίαιτες και πότε ξέσπούσα τρώγωντας τεράστιες ποσότητες γλυκών.Τον εμετό δεν τον ήξερα.Ο οργανισμός μου ήταν μέσες άκρες καλά.Την τακτική του εμετού την έμαθα απο μια "φίλη" η οποία είχε τεράστιο προβλημα με το σώμα της και την ψυχολογία της , μαλιστα η ειρωνία είναι πως όταν μου το είπε "έπεσα να τη φάω" κ πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω πώς είναι δυνατόν να κάνει κάτι τέτοιο στον εαυτό της.Για να μην σας κουράζω , εδώ και 4 μήνες , κάνω έναν με δύο εμετούς την βδομάδα.Μετά τα Χριστούγεννα άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως έχω καταντήσει και αποφάσισα να αλλάξω και να παλέψω να ξεχάσω την ευκολή λύση της λεκάνης , φυσικά απέτυχα.Θυμάμαι στις γιορτές όταν ζυγίστηκα και είδα πως έχω φτάσει 46 κιλά(με ύψος 1.66) τι κλάμα έριξα.Και ξέσπασα πάλι στο φαί και πάλι στη συνέχεια κατέφυγα στην τουαλέτα...Απο τον Οκτώμβρη μου έχει σταματήσει η περίοδος.Για τους τρίτους υποτέιθεται οτι είναι απτο άγχος, γιατί ναι μεν έχω πέσει απο τα κιλά μου , αλλά σε καμία περίπτωση δεν φαινόμουν η ασθενικά αδύνατη γιατί είμαι γυμνασμένη.Εδω και 2 εβδομάδες προσπαθω να τρώω χωρίς να χάνω τον έλεγχο , γιατί πραγματικά δεν έχω τη δύναμη αν ξεφύγω πολύ να κρατήσω μέσα μου το φαί.Τα ψιλοκαταφέρνω μέχρι να πιω...στο δεύτερο ποτήρι κρασιού, ξεφεύγω εντελώς..εντελώς όμως.Αναρωτιέμαι τι φταίει για την περίοδό μου και εδώ θέλω τις γνώμες σας.Φταίνε τα κιλά που έχω χάσει ή οι εμετοί έχουν διαταράξει κάποιο κομμάτι των ορμονών μου?Κοντεύω να τρελαθώ αλλά για πρώτη φορά θέλω να το παλέψω πραγματικά αν και δεν μπορώ να θυμηθώ πια πώς ήμουν κάποτα που δεν υπήρχαν όλες αυτές οι αρρωστημένες στιγμές.Εχω καταφέρει κ έχω πάρει 2 κιλά.Δεν ξέρω αλήθεια τι να κάνω και δεν μπορώ να διανοηθώ ούτε για αστείο να μοιραστώ όλο αυτό με κάποιον που με γνωρίζει.Δεν αντέχω άλλη δυστυχία.Συγνώμη για το τεράστιο μήνυμα , είχα πολλά μέσα μου κ επιτέλους μπόρεσα και τα μοιράστηκα..

ροζούλα.. το πρωτο σου βημα ήταν καθοριστικό. απ' όσο έχω καταλάβει, η έκθεση του προβλήματος μας, μας δινει δυναμη να το αντιμετωπισουμε. Το οτι τολμησες να μιλησεις σε καποιον, εστω κ αγνωστο, δειχνει πως καταλαβαινεις οτι κατι δεν παει καλα. σημαντικο βημα! ώρα να αντιμετωπίσουμε τους δαίμονές μας τώρα!!

η σχέση μας με το φαγητό τις περισσότερες φορές΄υποκαθιστά κάποιες άλλες προβληματικές σχέσεις. δείχνει αν θες ότι μέσα μας ίσως κάτι να μην πηγαίνει καλά και ψάχνουμε έναν απελπισμένο τρόπο να αποκτήσουμε έλεγχο, να τιμωρήσουμε τον εαυτό μας, ή να βρουμε παρηγοριά σε κάτι που γνωρίζουμε πως δεν θα μας απογοητεύσει (εντός ή εκτος εισαγωγικών)

Εσύ έχεις μπορέσει να βρεις τι σε ωθεί σε τέτοια επεισόδια? ψάξε μέσα σου κ θα βρεις απαντήσεις. αργά, μα σταθερά. δεν ειναι εύκολο, βημα βημα. κάθε μερα προσπαθησε την να την αντιμετωπιζεις ως κατι νεο, χωρίς ανέφικτους στόχους ή χρονικους περιορισμους (δεν θα ξανακανω βουλιμικο για 2 μήνες). Καθε μερα είναι πάλη. και κάθε μερα που θα πετυχαίνεις να μεινεις μακρια από ολο αυτο θα σου δίνει κουράγιο να συνεχίζεις!

οι εμετοί δεν γνωρίζω κατα ποσο μπορουν να διαταραξουν τις ορμονες. νομιζω πως η διακοπη του κυκλου συνδεεται περισσοτερο με την κακη ψυχολογια, την απότομη απώλεια βάρους και την κακή διατροφή, παρά με τους εμετούς. αυτοι, όσο ξερω, προκαλούν βλάβες αλλου τυπου. αν θες, διαβασε τις επιπτώσεις τους στην υγεία σου, θα σε βοηθησει ισως να δεις μακροπροθεσμα σε τι κινδυνους εβαλες τον υπεροχο εαυτο σου! και σιγουρα δεν το αξιζεις αυτο, ε? :)

εδω μεσα θα βρεις ανθρωπους που θα σε καταλάβουν. δεν θα σε κρίνουν. όλοι μας με κάποον δαίμονα παλεύουμε.. όλοι μας μπορούμε να λειτουργήσουμε με εναν περιεργο τροπο "θεραπευτικα" για τους άλλους, και ας μην ακολουθουμε τις συμβουλες μας οι ίδιοι. Χαιρομαι που ήρθες στην παρέα μας. μίλα μας, και θα νιώσεις καλύτερα!

στο υπόσχομαι! :)

Esceden , καταρχήν σευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση!Εχω διαβάσει το μήνυμά σου , πάνω απο δέκα φορές...και έχεις πολυ δίκιο σε όλα.Τον τελευταίο μήνα συνειδητοποίησα πως προσπαθώ με το φαί και όλα αυτά τα ξεσπάσματα να υποκαταστήσω κάποια πράγματα , ίσως η κάτω βόλτα άρχισε να με παίρνει πριν δυο χρόνια που τελείωσε με πολύ άσχημο τρόπο μια εντελώς αρρωστημένη σχέση που εγώ είχα πλάσει ιδανική.Δεν ξέρω είναι πολλά.Χτες βράδυ αφού διάβασα την απάντησή σου ..έφαγα τα άντερά μου.(τέλεια αντίδραση?)Μετά βγήκα και συνέχισα να τρώω.Κι όταν δεν υπήρχε τίποτα άλλο πια για να μπουκώσω, πήγα δήθεν να πάρω τσιγάρα και πήρα 4 σοκολάτες τις οποίες μέχρι να ξαναγυρίσω στο μαγαζί(5 λεπτά δρόμος) τις είχα καταβροχθήσει!Γύρισα σπίτι αργά και συνέχισα να τρώω χωρίς ακόμα μια φορά να ξέρω το γιατί.Μ ε μια διαφορά όμως..ΔΕΝ έκανα εμετο.Το σκέφτηκα φυσικά , ακόμα κι όταν ήμουν στο μαγαζί σκέφτηκα να πάω στην τουαλέτα αλλά δεν το έκανα.Δεν ξέρω αν νιώθω καλύτερα ή χειρότερα σήμερα , σίγουρα νιώθω απίστευτα τόφαλος , ότι το σώμα μου έχει παραμορφωθεί.Αναρωτιέμαι αν κι άλλες κοπέλες έχουν περάσει αυτά τα σκηνικά.Αναρωτιέμαι επίσης όλους εσας τους ανθρώπους που αντιμετωπίζετε μια τέτοια διαταραχή και δεν είχατε το θάρρος ή το κουράγιο να το μοιραστείτε με φίλους κ οικογένεια όπως κ εγώ , πώς σας αντιμετώπισαν?Γιατί εγώ μόλις χθες έμαθα το θάψιμο που έχω φάει απο τις "αδερφικές " μου φίλες τους τελευτ. μήνες.Οτι έχω πρόβλημα , ότι πρέπει να με δει ψυχίατρος, οτι είμαι ψυχάκι και άλλα τέτοια όμορφα , χωρίς ΚΑΜΙΑ να κάνει τον κόπο όλον αυτό τον καιρό που είχε αλλάξει η συμπεριφορά μου να ρωτήσει το πιο απλό:ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ? Βέβαια με έχουν απομακρύνει απο την όλη παρέα εδώ κ καιρό αλλά ήμουν τόσο θολωμένη που δεν το είχα καταλάβει ,νόμιζα απλώς πως δεν υπάρχει χρόνος να τα πούμε.Πόσο ηλίθια είμαι επιτέλους?Μιλάμε για άτομα που γνωρίζω απτο δημοτικό , που έχουμε μεγαλώσει μαζί , που πίστευα πραγματικά πως είναι δικοί μου άνθρωποι..Φαντάζομαι οτι αν είχα πει κ την αλήθεια..δεν θα σήκωναν καν τα τηλέφωνα!Κ ίσως όλο αυτό πέραν της στεναχώριας που μου δίνει να με πεισμώσει να υπολογίσω λίγο τον εαυτό μου , δεν ξέρω.Μακάρι.Αλήθεια εσάς πώς σας αντιμετώπισε ο κύκλος σας?

Καλημέρα καλή μου!!

Ενα επεισοδιο χωρίς εμετό είναι μια αρχή.:) Μπορει να ταν αντιδραση για ολα οσα αρχισες να σκεφτεσαι με αφορμη την κουβεντα μας, μπορεί να νιωσες την ανάγκη να "αποχαιρετίσεις" με αυτον τον τροπο τις παλιες σου συνήθειες.. μπορεί απλά να είναι η δικλείδα ασφαλείας σου καθε φορα που νιωθεις οτι κατι παει να αλλαξει. Να θυμασαι οτι μια αλλαγή δεν ειναι παντα κακή! Χαιρομαι που τα κατάφερες να μην πισωγυρίσεις.. και κανεις δεν παιρνει τοσο ευκολα κιλά με μια κρεπάλη, μην "ανησυχείς". Ο ανθρωπινος οργανισμος, καλως η κακως, έχει άπειρους μηχανισμούς για να διατηρεί το βάρος του. Παραμορφωμενη δεν είσαι, αλλα σε αγχωνει το γεγονος οτι δεν κατέφυγες στην συνηθισμενη σου τακτικη!

Όσον αφορά στο θέμα των διαταραχών και κατά ποσο επηρεάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, ειλικρινά δεν ξερω τι να σου πω. Δεν έχω διαβεί αυτά τα μονοπάτια.. μια απλή αφρατοζουμπουρλου ήμουν παντα, χωρις ενδείξεις διατροφικών διαταραχών. απλα θρεμμένη, βρε αδερφε!:) Αυτο που εχω να σου πω ειναι πως δεν πρεπει να κατηγορεις τον εαυτο σου για την διαλυση καποιων σχεσεων. Ουτε την διαταραχή σου, ουτε τα κιλά σου. Αυτά συμβαίνουν σε ολους μας, δυστυχώς! Δεν εχεις μονο εσυ το προνομιο της απογοητευσης απο τους γυρω σου.. Συχνά όσοι είμαστε σε πιο ευαισθητη φαση, οσοι αγχωνομαστε για την εικονα μας, αποδιδουμε όλα τα στραβα που μας συμβαινουν σε αυτήν. Ειλικρινα, ροζουλα μου, κ η Μπελουτσι να σουν, και η Σκλεναρίκοβα να ήμουν, οι άνθρωποι θα περνουσαν και θα ερχονταν άλλοι στη ζωή μας. Ολα ειναι ενας κυκλος. Και ξερω ποσο μπορεί να πονεσει η απομακρυνση απο μια κολλητη. Το χω ζήσει και εγω, και ειναι αθλος αν μπορεσεις να μην διαγραψεις τις καλες στιγμες μαζι της, εξαιτιας της τωρινης σκαρτης συμπεριφορας.

Οι ανθρωποι αλλαζουν, με διαφορετικους ρυθμους, και κανεις δεν θα μεινει για παντα στη ζωή μας. Με εναν μαγικο τροπο ομως θελω να πιστεύω ότι παντα κάποιος βρισκεται να ναι συνοδοιπορος μας, εστω και για μικρό διάστημα. και ειναι πολύτιμο αυτό.

Κανεις εναν αγώνα. Χρειαζεσαι πανω απο ολα να εχεις συμμαχο τον εαυτο σου. Οταν καταφέρεις να σταθείς στα ποδια σου, να ξεπερασεις στο μεγιστο δυνατο βαθμο το προβλημα και να αποφασίσεις οτι σε αγαπας, θα ερθει κ η στιγμή που θα δεις ποιοι ανθρωποι αξιζουν για σενα. Καποιες φορες μπορει να βλεπουμε διογκωμενα τα πραγματα, ή να θελησουμε να δωσουμε δευτερες ευκαιριες.. μην δηλητηριάσεις την ζωη σου με πικριες, δεν αξιζει..

Ενα χαμογελακι εχουμε? :)

Πολλά χαμογελάκια!(είμαι κ άσχετη κ δεν ξέρω πώς μπαίνουν..!)Έχεις πολύ δίκιο σε αυτά που λες.Κ παρότι τα είχα σκεφτεί είναι εντελώς διαφορετικό να τα διαβάζω για εμένα απο κάποιον τρίτο..σευχαριστώ πραγματικά μου έκανε καλό!Απο την προηγούμεη Τεταρτη δεν έχω κάνει βουλιμικό.Εχω φάει βέβαια παραπάνω αλλά δεν είχα κουράγιο να το φτάσω πάλι στα άκρα , με τις γνωστές συνέπειες..δεν είμαι βέβαια υπερβολικά αισιόδοξη , γιατί όσες φορές έκανα την ίδια διαπίστωση, το ίδιο βράδυ είχα σηκώσει όλο το σουβλατζίδικο, στη συνέχεια όλο το περίπτερο και μεταμεσονύκτια το ζαχαροπλαστείο.Δεν μπορώ ούτε να τα σκέφτομαι, μια αηδία.Το αφρατοζουμπουρλού σου μέκανε και γέλασα, αλλά πέραν τούτου φαντάζει τόσο γλυκό και υγιές , πλάι στ λέξη <βουλιμική> που πραγματικά δεν χωράει σύγκριση.Παρατηρούσα σήμερα μια συνάδελφο, θρεμμένη όπως λες , μα με τον σύντροφό της, τα ταξίδια της, τη ΖΩΗ της και σκεφτόμουν πως στον βωμό ενός ιδανικού σώματος εγώ ένα χρόνο τώρα τι?ΤΙΠΟΤΑ!Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν θεωρώ πως έχω καταφέρει πολλά με αυτές τις σκέψεις γιατί τα ίδια σκεφτόμουν και πριν ένα μήνα αλλά...τα ίδια χάλια, μπρος -πίσω.Δεν ξέρω..μακάρι για όλους εδω μέσα ναλλάξουν τα πράγματα , κυρίως να αλλάξουμε εμείς και να ξυπνήσουμε , να γεμίσουμε τις ζωές μας διαφορετικά.Σευχαριστώ και πάλι και θα μιλάμε , το έχω ανάγκη όλο αυτό..(καλή επιτυχία στο "ξεφόρτωμα" των κιλών σου, χωρίς άγχη κ με ηρεμία!)

Ετσι θελω να σε διαβαζω! πιο αισιοδοξη και πιο δυνατη!

ξερεις, η ρωμη δεν χτίστηκε σε μια μερα μεσα. Δεν εχασες σε μια μερα μεσα τον εαυτο σου, η την αυτοπεποιθηση σου.. πως να περιμενεις να ισιωσουν ολα αυτοματα?

δεν εχεις ιδεα ποσο θα σε βοηθησει αν δεις τον εαυτο σου σαν συμμαχο, και οχι σαν εχθρο! πραγματικα θα βοηθησει.

Κοιτα τον εαυτο σου στον καθρεφτη. Και ξεκινα να μετρας όσα σ αρέσουν πανω σου. Μπορει να βρεις μονο ενα πραγμα την πρωτη μερα. Μη μασας.. Συνεχισε. Σε 3 μερες, σε μια εβδομαδα.. θα βρεις και δευτερο θετικο. Και μερα με τη μερα, όλο κ πιο πολυ θα διαπιστώνεις ότι δεν φταίει η βουλιμια. Η βουλιμια ειναι συμπτωμα της στρεβλης εικονας που εχεις για τον ιδιο σου τον εαυτο.. Θα χτίσεις μια υγιή σχέση με σενα, και όλα θα έρθουν..

Θα τα λεμε λοιπον! Και αυτό είναι απειλή!!


ΥΓ: χαμογελακι : ) -χωρίς τα κενά-
ΥΓ2: ιδανικό βάρος, τελειο σώμα δεν υπάρχει. Ας χαλαρώσουμε λοιπον.. ακομα κ γυναικες που ειναι δουλεια τους να ειναι "τελειες" εχουν ψεγαδια.. και τις κανει κ πιο γοητευτικες!! :) (αυτια της Πενελοπε, στοματάρα Τζούλιας Ρομπερτς κλπ!!) Ο,τι βλέπουμε στα περιοδικά ειναι η μαγεία του Photoshop.. στις παραλιες φετος, ουτε μια δεν ειδα χωρις κυτταριτιδα.. αντε πια! τελειομανίες τελος! δε θεμε ιδανικο βαρος, θελουμε την καλυτερη εκδοχη του δικου μας υπεροχου ήδη τέλειου εαυτου!! οκ κουκλα? :)

Ροζ γεια κι απο μενα
το πρωτο βημα το εκανες
ειναι το να μην τα βγαλεις
μην το βαλεις κατω
νομιζω οτι το να πινεις κανενα τσαγακι κανενα τηλιο με λιγο γαλα οταν εχεις ταση για βουλιμικο σε καλμαρει
σιγα σιγα και θα το ξεπερασεις
ελπιδα και υπομονη

Roz kalimera....
Pernaw akrivws ta idia me sena,alla perissotero kairo...
Otan me piasei krisi voulimias(kyriws meta apo alkool),me tromazw... Kanw san trelh,gyrnaw stous dromous xlapakiazontas o,ti vrw mprosta mou,pernw to autokinito kai eimai ikanh na ftasw mexri opoudipote mexri na vrw na faw ola osa steroumai...se ypervolikes posothtes panta.Kai meta emetoi,kai meta typseis kai meta katathlipsi....
Kai kserw oti mporw na faw ena-dyo glukakia kai den trexei tipota afou eimai gymnasmenh...
Alla den mporw na me elegxw.Exw anisorropisei teleiws...
Ta vradya den koimamai pleon...Periodo den exw edw kai panw apo xrono,kai fysika gi auto eythynetai h anoreksia,ta liga mas kila kai oi voulimikes kriseis me tous emetous.

Zitw syggnwmh gia ta greekglish alla eimai sto grafeio kai exw ena provlima sto pc me ton ypologisth kai ta ellhnika....

θελω να πω σε ΡΟΖ και alexandrita οτι τις καταλαβαινω και οτι δε μπορω να κανω πολλα για αυτες αλλα τους στελνω την θετικη μου ενεργεια!!!!!

ισως να τα χω καταφερει...ισως και οχι...ο καιρος θα δειξει...εχω να σας πω οτι με βοηθησε πολυ το να κανω την αρχη...και την εκανα πολλες φορες μεχρι να μετρησουν οι μερες πανω απο 10...αλλα αξιζει!! καντε την αρχη οσες φορες και να χρειαστει!!

ενα ειναι συγουρο...ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!!!!

Gilie μου εγώ τώρα είμαι στη 12η μέρα χωρίς βουλιμικό... Αλλά δεν έχω αυταπάτες... Ξέρω οτι αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή το τελευταίο δίμηνο έκανα τόσους πολλούς εμετούς που πλέον δεν μπορώ να κάνω...Προσπαθώ και δεν μπορώ να τα βγάλω....Και τότε είναι που περνάω τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου...Σκέφτομαι ακόμα και να δώσω οριστικό τέλος.Δεν πάω ούτε στη δουλειά...Και μόλις συνειδητοποιώ οτι για λίγο καιρό πρέπει να σταματίσω τους εμετούς,τι κανω?Δεν τρώω και τρέχω 6 χμλ τη μέρα...παράνοια....Ζαλίζομαι, δεν έχω ενέργεια ούτε για να μιλήσω,στη δουλειά δεν το συζητάω καν....Χάλια.
Η ζωή μου κυλάει έτσι...Όλο μου το είναι κυριεύεται απο τη σκέψη του πως να διατηρηθώ τόσο αδύνατη και χάνω τα πάντα... Η αλλαγή του χρόνου με βρήκε μόνη,πανω από μια λεκάνη να ξερνάω όχι μόνο όλη τη σαβούρα που είχα φάει αλλά και όλα τα όνειρα και τις προσδοκίες για το 2010...
Τι θα κάνω??Πως θα ξεφύγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο?Η μοναδική μου χαρά είναι να μου λένε οτι είμαι αδύνατη,τίποτα άλλο δεν έχω.Είμαι αξιολύπητη πλέον.Θέλω να γίνω το χαρούμενο κορίτσι που κάποτε υπήρξα...Το υγιές πλάσμα που δεν το ένοιαζαν οι θερμίδες...Πραγματικά δεν πάει άλλο...Δεν είναι ζωή αυτή...Και τα ξέρω όλα,το ξέρω πόσο μάταια είναι όλα...Πώς η ευτυχία είναι αλλού και όχι στα κιλά της ζυγαριάς...Αλλά...

Κορίτσια γειά σας και πάλι!Πολύ δύσκολες αυτέ οι μέρες..με απίστευτη νευρικότητα , σκέφτομαι συνέχεια να πισωγυρίσω, λες και μου λείπει αυτή η αρρωστημένη συνήθεια.Παρότι τρώω ότι μου κατεβει, δεν πείναω ούτε στερούμαι κάτι ,νομίζω πως έχω συνηθήσει πια τον εαυτό μου κάθε που μπλοκάρει , αγχώνεται ,βαριέται, μελαγχολεί κτλ , να πρήζεται στο φαί και μετά να τρέχει στην τουαλέτα για να "καθαρίσει".Κ εαν δεν ολοκληρωθεί η όλη ιεροτελεστία , δεν νίωθω ικανοποιημένη όσο κ αν φάω.Τρελό έτσι?Αυριο κλείνω 10 μέρες χωρίς εμετούς.Μακάρι ναντέξω..ΤΖΕΝΗ δοκίμασα αυτό που λες με χαμομήλι και όντως με βοήθησε αρκετα, γιατί λόγω άγχους εκείνη τη στιγμή το μόνο που ήθελα ήταν να κανω επιδρομή στο περίπτερο, με ψιλοβοηθάει επίσης ένα καυτό μπάνιο , να έρθω σε επαφή με το σώμα μου , να ηρεμήσω όσο μπορώ κάτω απτο νερό.ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΤΑ, σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ.Κρίση όπως το λες.Θέλω να προσπαθήσω να μετριάσω το αλκοόλ (και τους καφέδες)γιατί πραγματικά μετά δεν υπάρχει κανένας έλεγχος , και ακόμα και να πω οκ δεν θα κάνω εμετό , είμαι τόσο πρησμένη που δεν υπάρχει άλλη λύση , 2-3 φορές μάλιστα παραλίγο και να λυποθυμήσω απτο πολύ φαί.Αυτό με την περίοδο να σου πω , είναι κ ο κύριος λόγος που παλέυω αυτη τη στιγμή.Γενικά οι ορμόνες μου τα έχουν παίξει τόσο που ώρες ώρες νομίζω πως τρελαίνομαι.Ξέρω πως λόγο έλλειψης λίπους μπορεί να σου σταματήσει , αλλά εγώ μετά τα Χριστούγεννα πήρα βάρος (3 κιλά ) και στο παρελθόν(ερωτευμένη ούσα) έχω υπάρξει κ πιο αδύνατη με κανονικότατη περίοδο.Γνωρίζεις εαν η όλη διαταραχή στην πρόσληψη τροφής και οι εμετοί μπορούν να δημιουργήσουν ανωμαλίες στην περίοδο?Κ όποια κοπέλα το γνωρίζει ας μου απαντήσει γιατί δεν έχω τα κότσια να ρωτήσω την γυναικολόγο μου...Εσύ πήρες τίποτα γιαυτό?Αντισυλληπτικά , ορμόνες κάτι?Αραγε αυτο επανέρχεται απο μόνο του ή θέλει κάποια φαρμακευτική αγωγή?Ν α είσαι ήρεμη και ξεκούραστη όσο μπορείς και μη σκέφτεσαι συνέχεια οτι πρέπει να κόψεις τους εμετούς, νομίζω τα κάνει χειρότερα.Καλύτερα καμιά φορά να μην σκεφτόμαστε τίποτα.Θ μιλάμε και απο εδώ..
GILIE και ESCEDEN σας ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!Αλήθεια απο την στιγμή που τα μοιράστηκα όλα αυτά νιώθω πιο δυνατή και πιστεύω πλεόν και εγώ πως όλο αυτό ΑΞΙΖΕΙ!Καλό κ ήρεμο βράδυ σε όλες!

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
Gilie μου εγώ τώρα είμαι στη 12η μέρα χωρίς βουλιμικό... Αλλά δεν έχω αυταπάτες... Ξέρω οτι αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή το τελευταίο δίμηνο έκανα τόσους πολλούς εμετούς που πλέον δεν μπορώ να κάνω...Προσπαθώ και δεν μπορώ να τα βγάλω....Και τότε είναι που περνάω τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου...Σκέφτομαι ακόμα και να δώσω οριστικό τέλος.Δεν πάω ούτε στη δουλειά...Και μόλις συνειδητοποιώ οτι για λίγο καιρό πρέπει να σταματίσω τους εμετούς,τι κανω?Δεν τρώω και τρέχω 6 χμλ τη μέρα...παράνοια....Ζαλίζομαι, δεν έχω ενέργεια ούτε για να μιλήσω,στη δουλειά δεν το συζητάω καν....Χάλια.
Η ζωή μου κυλάει έτσι...Όλο μου το είναι κυριεύεται απο τη σκέψη του πως να διατηρηθώ τόσο αδύνατη και χάνω τα πάντα... Η αλλαγή του χρόνου με βρήκε μόνη,πανω από μια λεκάνη να ξερνάω όχι μόνο όλη τη σαβούρα που είχα φάει αλλά και όλα τα όνειρα και τις προσδοκίες για το 2010...
Τι θα κάνω??Πως θα ξεφύγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο?Η μοναδική μου χαρά είναι να μου λένε οτι είμαι αδύνατη,τίποτα άλλο δεν έχω.Είμαι αξιολύπητη πλέον.Θέλω να γίνω το χαρούμενο κορίτσι που κάποτε υπήρξα...Το υγιές πλάσμα που δεν το ένοιαζαν οι θερμίδες...Πραγματικά δεν πάει άλλο...Δεν είναι ζωή αυτή...Και τα ξέρω όλα,το ξέρω πόσο μάταια είναι όλα...Πώς η ευτυχία είναι αλλού και όχι στα κιλά της ζυγαριάς...Αλλά...

---

αχ βρε κοριτσακι μου...δε ξερω τι να σου πω...μακαρι να χα τον τροπο...θα σου πω τι με βοηθησε εμενα...

εψαξα και βρηκα την ριζα του κακου...πιασε τη ζωη σου απο την αρχη και θα δεις θα βρεις το προβλημα...μετα το καλοσκεφτηκα και ειπα...οκ η μητερα μου ηταν βουλιμικη...οκ με εκαναν να πιστευω οτι ειμαι σωστη μονο οταν ειμαι αδυνατη...οκ το σοι μου με εμαθε να ειμαι ετσι αλλα τι ηξερα και αυτοι...σαν εμενα και χειροτεροι ηταν...νομιζαν οτι μου καναν καλο και με κατεστρεφαν...κτλ κτλ...ψαξτο!!!!

Λοιπον Ροζ όσον αφορά το θέμα της περιόδου έχω να δηλώσω τα εξής:Εχω πάει σε γυναικολόγο -και πριν ξεφύγει τελείως η κατάσταση - και όντως μου είχε δώσει κάποια χάπια.Αδιαθέτησα και μάλιστα τα χάπια σου φτιάχνουν τον κύκλο για κάποιο καιρό.Του είχα εκμυστηρευτεί ο,τι έχω διατροφικές διαταραχές... μου έγραψε ένα σωρό εξετάσεις,όλα φυσιολογικά.
Η αδερφή μου -δυστυχώς- είναι γιατρός και με έχει ψιλοκαταλάβει η αλήθεια είναι.Της έχω πει οτι δεν έχω περίοδο και έχει πανικοβληθεί...Μου είπε οτι είναι ένδειξη οτι έχω νευρική ανορεξία.Και οτι δεν χρειάζεται μια κοπέλα να είναι αποστεωμένη για να χαρακτηριστεί ανορεξική...Αρκεί να έχει χάσει κιλά,να είναι πολύ αδύνατη και να μην έχει περίοδο για αρκετό καιρό. Επιπλέον, δεν έχει νόημα να παίρνουμε χάπια για να αδιαθετήσουμε αν δεν λυθεί το πρόβλημα με τα κιλά μας.Αν σταθεροποιηθούμε σε ένα βάρος,τρεφόμαστε φυσιολογικά και είμαστε υγιείς,η περίοδος θα επανέλθει.Και εγώ έχω υπάρξει πάλι πολύ αδύνατη με κανονική περίοδο αλλά ήμουν καλά ψυχολογικά,όχι ανισόρροπη... Οι διατροφικές διαταραχές είναι ψυχιατρικές ασθένεις,δυστυχώς είμαστε-ή τουλάχιστον εγώ σίγουρα- άρρωστη.Μια κοπέλα που είναι πολύ αδύνατη με φυσικό τρόπο είναι υγιής,έχει περίοδο και σίγουρα δεν κάνει εμετούς...
Μάταια προσπαθώ να την μεταπείσω οτι δεν έχω διατροφική διαταραχή και οτι όλα είναι καλά...

Το πρώτο πράγμα που κάνουν οι διατροφικές διαταραχές είναι να κόβεται η περίοδος.Αυτό στο λέω με βεβαιότητα...

Gilie μου από πού να το πιάσω... Η ρίζα του κακού είναι πάντα η οικογένεια (δυστυχώς, γιατί είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε κάτι γι αυτό.Αγαπάμε τοην οικογένειά μας και δεν μπορούμε ούτε να τους απορρίψουμε ούτε να τους αρνηθούμε.Το αποτέλεσμα?Καταστρέφουμε τον εαυτό μας από αγάπη σε αυτούς)...
Εγώ τα έπαθα όλα αυτά από τότε που έφυγα από το μέρος που σπούδαζα- και έμενα μόνη μου- και επέστρεψα κοντά τους...

Κοριτσια βοηθεια
εκανα βουλιμικο και δεν μπορω να κανω εμετο
καταρεω