Σκεφτεστε πολυ την καθε σας κινηση?

None of my movements come automatically to me now. I've been thinking too much about them, even walking properly, talking properly and smoking - doing anything. Before, they would be able to come automatically...

Καμμια κινηση μου δεν μου ερχεται αυτοματα τωρα.Τις σκεφτομαι πολυ ολες , ακομα και να περπαταω σωστα , να μιλαω σωστα , να καπνιζω σωστα-να κανω οτιδηποτε.Πρωτα ερχοντουσαν αυτοματα...

Σας συμβαινει αυτο?
Συνηθως οταν δεν ειμαι καλα...μου συμβαινει το παραπανω και ειμαι μες την μιζερια...οταν ειμαι χαλαρος...zamanfou...ειμαι μπορω να πω ευτυχισμενος...αλλα παρολα αυτα πιστευω οτι υπερυπολογιζω την καθε μου κνιηση περισσοτερο απο το "φυσιολογικο"...και σαν μετρο εχω τον παλιο εαυτο μου.
Διαβασα τις παραπανω γραμμες απο καποιον και μου ηρθε στο μυαλο.
Τι περιεργο πραγμα πραγματι...

οχι, καθολου πολυ.
πολυ σπανια σκεφτομαι για πολυ τις κινησεις μου, και ΠΟΛυ συχνα ενεργω σχεδον αυτοματα.
και ξερεις για ποσες απ αυτες εχω μετανοιωσει???????

ουδεν κακον αμιγες καλου....ισως εχεις γλυτωσει απο κακοτοπιες μ αυτη την ιδιαιτερη προσοχη...

Ναι αλλα υπαρχει και το μεταβατικο σταδιο...παλια ημουνα αλλιως δεν υπολογιζα ετσι...και μετα αρχισα να υπολογιζω...και δεν νομιζω να οφειλεται στην ηλικια...περιεργο πραγματι.

keep
το εχω ξαναπει νομιζω,
εισαι ο ηρωας μου σε οτι αφορα τις ψυχικες παθησεις....
αν επρεπε οπωσδηποτε να εχω καποια τετοια ασθενεια, σαν εσενα θα ηθελα να μπορω να την αντιμετωπιζω....

keep walking... ο δρακος σε ειδε και εξημερωθηκε....

:):):):)
Remedy ευχαριστω!!!!!

Με ειχε απασχολησει και παλιοτερα...αν θυμαστε το στιχακι στην υπογραφη μου...παλια...απλως μου ρθε τωρα στο μυαλο περισσοτερο γιατι θελω να συζητησω κατι.

I\'ve got a secret I\'ve been hiding under my skin
My heart is human, my blood is boiling, my brain I.B.M.
So if you see me acting strangely, don\'t be surprised
I\'m just a man who needed someone, and somewhere to hide
To keep me alive-just keep me alive
Somewhere to hide to keep me alive

I\'m not a robot without emotions-I\'m not what you see
I\'ve come to help you with your problems, so we can be free
I\'m not a hero, I\'m not a saviour, forget what you know
I\'m just a man whose circumstances went beyond his control
Beyond my control-we all need control
I need control-we all need control

Νασαι καλα remedy... μου εφτιαξες την μερα:)

ναι τα σκευτομαι και γω λιγο αλλα π.χ οταν καμια φορα παω να μιλισω περδευψ συχνα τα λογια μου.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
None of my movements come automatically to me now. I\'ve been thinking too much about them, even walking properly, talking properly and smoking - doing anything. Before, they would be able to come automatically...

Καμμια κινηση μου δεν μου ερχεται αυτοματα τωρα.Τις σκεφτομαι πολυ ολες , ακομα και να περπαταω σωστα , να μιλαω σωστα , να καπνιζω σωστα-να κανω οτιδηποτε.Πρωτα ερχοντουσαν αυτοματα...

Σας συμβαινει αυτο?
Συνηθως οταν δεν ειμαι καλα...μου συμβαινει το παραπανω και ειμαι μες την μιζερια...οταν ειμαι χαλαρος...zamanfou...ειμαι μπορω να πω ευτυχισμενος...αλλα παρολα αυτα πιστευω οτι υπερυπολογιζω την καθε μου κνιηση περισσοτερο απο το \"φυσιολογικο\"...και σαν μετρο εχω τον παλιο εαυτο μου.
Διαβασα τις παραπανω γραμμες απο καποιον και μου ηρθε στο μυαλο.
Τι περιεργο πραγμα πραγματι...

---

Ακριβώς το ίδιο παθαίνω κ με αγχώνει η κάθε κίνηση, πως θα την κάνω.. πως θα φανεί κ όταν αγχώνομαι με πιάνει κ νευρικότητα κ ουπς ολο βλακειες κάνω άθελά μου..
όταν όμως είμαι στην κοσμάρα μου, καμία σημασία κ δεν με ενδιαφέρει..
Το πρόβλημα όμως μεγαλώνει, όταν προσπαθείς να το κοντρολάρεις κ δεν γίνεται.. πίκρα γμτ

παντα.
Και για αυτες δεν μετανιωνω ποτε.

τωρα που μενω με την αδελφη μου και οταν πηγαινω στο σπιτι μου σκεφτομαι πολυ την καθε μου κινηση οτι ολο κατι δεν κανω σωστα.

αυτο γινεται γιατι η μητερα μου και η αδελφη μου εχουν την ταση να κανουν συνεχως παρατηρησεις για το ενα και για το αλλο. για ασχετα θεματα.εννοω του στυλ γιατι στεκεσαι εκει στασου εδω γιατι κοιταζεις ετσι κοιτα αλλιως κ.τ.λ. λογω νευρικοτητας μαλλον.

παντως οταν ειμαι μονη μου αισθανομαι παντα πιο χαλαρη.

και οταν ειμαι με πολυ συγκεκριμενα προσωπα που φερνω στο μυαλο μου τωρα.

δε σκεφτομαι τις κινησεις μου κι αυτο μ αρεσει...

Ναι σχεδον παντα οταν υπαρχουν και \"αλλοι\" στο χωρο ή οταν προκειται να κανεις κατι που μπορει να εχει συνεπειες πχ ενα λαθος στη δουλεια.
Ειναι ενα ειδος κοινωνικης φοβιας?

Ειναι \"τελειομανια\" ισως...κατα καποιο τροπο θες να εισαι \"τελειος\" οπως οταν σε τραβανε φωτογραφιες και αισθανεσαι μια πιεση ενω αλλοι ειναι εντελως χαλαροι?

δεν ξερω αν θα το χαρακτηριζα κοινωνικη φοβια.

λες να ειναι οικογενειο -φοβια?

δεν το παθαινω συχνα οταν ειμαι μονη μου μακρυα απο οικογενεια για αρκετο καιρο.

καπως βρισκω τον τροπο να με καθησυχαζω κι αυτο γινεται πιο φυσικο μετα και μαζι και οι κινησεις μου...

απλα οταν βιωνω την εμπειρια του \'\'μαζι τους\'\',

παραλληλα με τη ζεστασια

ερχονται ενα σωρο παρατηρησεις κι ενα ματσο αχος για το πως ειμαι....
πως θα επρεπε να ειμαι..ποσο ανεπαρκης ειμαι...

μετα πηγαινω να ζησω μακρυα με διαφορες δικαιολογιες κ παιρνω δυναμη απο οπου βρω....


και τα καταφερνω

μετα ξαναπλησιαζω για θαλπωρη και ξανασμπαραλιαζομαι....


αφου με χαλαει γιατι δεν το κοβω? το κοντα εννοω... εεεε δεν ξερω. ισως να μην ειναι ακριβως ετσι το ολο σκηνικο...

Καλα σιγουρα μονο και μονο το να αποφυγεις παρατηρησεις ειναι πολυ ουσιαστικο...μερικοι δεν πα να τους λες απο το ενα αυτι μπαινει απο το αλλο βγαινει...εμενα με \"ριχνουν\"...οποτε ισως ειναι ενας μηχανισμος αυτοπροστασιας του εγω μας?

Μηπως εκεινο...μηπως το αλλο...ποιος ξερει...να μου πεις εδω δεν ξερουμε εμεις για τους εαυτους μας τις απαντησεις...λολ ειναι καπως αστειο αν το καλοσκεφτεις.

και τραγικο συγχρονως...

πολυ χαιρομαι τους ανθρωπους που κινουνται ανετα σε σχεση με τομ εαυτο τους το πως ειναι το τι φορανε ακομη...

που τα ξεπερνουν ολα αυτα κ προχωρουν στο ουσιαστικο κομματι...το εσωτερικο των προσωπων και των πραγματων

εγω παντως αν κ πολυ θα το ηθελα μου ειναι δυσκολο να καταφερω κατι τετοιο...
δεν πειθομαι οτι το καταφερνουν πολλοι παντως ασχετο αν η λεξη χαλαρα παιζει παντου...


ομως αισιοδοξω...

κι οταν το βλεπω να γινεται το χαιρομαι με την καρδια μου;)

Ισως οσοι το εχουν κατα καποιο τροπο \"εφικτο\" να μην ξερουν τι εχουν στα χερια τους και να μη το χαιρονται...ενω οι αλλοι να εχουν τις μικρες οασεις τους που και που και να ξερουν να τις εκτιμουν...μια σκεψη για να μην σκασω απο τη ζηλια για τους \"χαλαρους\":P