Τι έφαγα σήμερα,Τι θα φάω αύριο,Τι έφαγα σήμερα που δεν έπρεπε,Τι δεν έφαγα σήμερα...ΤΡΩΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ!
Συγχωρέστε με,αλλά δεν αντέχω άλλο να βλέπω τόση μεγάλη εμμονή με το φαγητό!
Τύψεις,αμαρτίες,υποσχέσεις ,συναισθηματικοί εκβιασμοί,όλα γύρω από ένα μενού
στο κυνήγι κάποιου αριθμού βάρους,που υπόσχεται ευτυχία!Ξέρω πολύ καλά
πως βρίσκομαι σ'ένα φόρουμ διατροφικών διαταραχών,όπου θεωρούνται
αναμενόμενα τέτοια τόπικς,η ύπαρξη των οποίων δικαιολογείται πολύ περισσότερο
από κάποια άλλα τύπου τι μουσική ακούμε,τι διαβάσαμε,σε ποιόν πίνακα ζωγραφικής
σκάλωσε η ματιά μας κι ένα σωρό παρεμφερή...Κι ασφαλώς δεν μέμφομαι όποιον
άνοιξε αυτά τα τόπικς ή συμμετέχει γράφοντας σ'αυτά!Καμία τέτοια πρόθεση δε με χαρακτηρίζει!
Έχω την αίσθηση πως στην προσπάθεια μας να υποτιμήσουμε το φαγητό και τη σημασία του
στην καθημερινότητα μας,το υπερτιμούμε,δίνοντας του γιγάντιες διαστάσεις,που συν τω χρόνω
δύσκολα πολύ καταρρίπτονται!ΤΡΩΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΙ ΟΧΙ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΩΜΕ,υποκαθιστώντας
με το φαγητό όσες ανάγκες μας στερούμε και καταπνίγουμε!Ή τουλάχιστον αυτό παραδεχόμαστε
πως οφείλουμε να κατακτήσουμε.Φοβάμαι πως καμία πίεση,καμία ενοχή,κανένας εκβιασμός
δε μπορεί να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα,που αναζητούμε.Αντιθέτως είναι ακόμα ένα βαρίδιο
σφιχτά δεμένο στα πόδια μας,που εμποδίζει το ελύθερο βηματισμό μας στην κατεύθυνση των ονείρων μας!
Χρόνια και χρόνια,δίαιτες και δίαιτες,ζυγαριές τροφών και θερμίδες,πόντοι και μεζούρες,
μηχανήματα παθητικής γυμναστικής και αφαγίες,κάθε υπερβολή που το σώμα μας βίωσε και σύντομα
έβγαλε τη δικαιολογημένη του αντίδραση κι έχυσε τον κουβά με το σταγόνα σταγόνα αρμεγμένο γάλα.
Χρονοδιαγράμματα και σημαντικές ημερομηνίες,γενέθλια,γιορτ ές,Χριστούγεννα,μπικίνια στις πλαζ και δε συμμαζεύεται!
Ψάχνουμε να μας βρούμε σε μια παλιά φωτογραφία,μας τιμωρούμε σε στερήσεις όσων αγαπούμε
μέχρι να γίνουμε καλά κορίτσια,πιεζόμαστε λες και λίγα είναι τα προβλήματα στη ζωή μας
και γινόμαστε χειρότεροι χωροφύλακες του εαυτού μας,θυσιάζοντας αυτοεκτίμηση και χαρά
επειδή ξεφύγαμε από ένα χαρτί κι ένα άθροισμα θερμίδων,τρώγοντας λίγο από το φαγητό του παιδιού
ή ένα κέρασμα ενός φίλου ή υποκύπτοντας σε όσους "αμαρτωλούς πειρασμούς"μας φωνάζουν.
Και πάλι ενοχή κι αίσθηση αποτυχίας και μη ελέγχου με όλες τις συνεπαγόμενες στην διάθεση
κι αυτοεικόνα μας συνέπειες!Ως πότε;Και γιατί αφού ούτε καν τα επιθυμητά αποτελέσματα έχει;
Όσοι κατάφεραν να χάσουν το περιττό βάρος και να το διατηρήσουν είναι όσοι κατάφεραν ν'αλλάξουν
τη σχέση τους με το φαγητό!Ακόμα κι αν υποβοηθήθηκαν από μια βαριατρική επέμβαση,στο πέρασμα
του χρόνου μόνο όσοι το πήραν αλλιώς μένουν στο χαμηλό βάρος,που κατάκτησαν!
Η πολυπόθητη αλλαγή θέλει το χρόνο και την σωστή της προετοιμασία!Είναι απλή φυσική!
Ενέργεια που λαμβάνουμε κι ενέργεια που καίμε!Σωστές διατροφικές επιλογές και άσκηση ως στάση ζωής!
Αλλά γιατί χρειαζόμαστε τη σεροτονίνη μιας σοκολάτας,γιατί παίρνουμε βαθειές ανάσες κι ηρεμούμε
και νιώθουμε ηδονή όταν αγγίζουν τον ουρανίσκο μας υψηλά θερμιδογόνες τροφές;
Ποιές ανάγκες μας νανουρίζουμε εκείνη τη στιγμή;Ποιό στόμα κυριολεκτικά βουλώνουμε;
Με ποιά καταπιεσμένα θέλω,με ποιούς φόβους παίζουμε κρυφτούλι και στρουνθοκαμηλίζουμε;
Δεν κερδίζουμε χρόνο όσο σαν την παλίρροια γλύφουμε την άμμο των πληγών μας!
Επεισόδια υπερφαγικά,εναλλασσόμενα με άλλα στερητικά ή αφαγίας και μια αυτοεκτίμηση
μπαλάκι του τέννις στο ενδιάμεσο!Χάνουμε ζωή,χάνουμε ψυχή,αλλοτριωνόμαστε!
Γινόμαστε όλο και πιο αδύναμοι στα μάτια μας,όλο και πιο ανίκανοι στην πεποίθηση μας
πως μπορούμε να τα καταφέρουμε,απομακρυνόμασ� �ε όλο και περισσότερο από τον ιδεατό μας
εαυτό,που τόσο και καλά λαχταράμε!ΟΧΙ!Δεν τον λαχταράμε πραγματικά!Αν το θέλαμε,θα το είχαμε πετύχει!
Δεν είμαστε ανάπηροι,ούτε ανίατα ασθενείς!Είναι όλα στα χέρι μας κι εμείς επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε,
παίζοντας με δίαιτες και το νευρικό μας σύστημα!Κάπου μας βολεύει αυτή μας η εικόνα,
κάπου φοβόμαστε να ζήσουμε αλλιώς,κάτι κερδίζουμε από όλο αυτό κι ας ακούγεται παράλογο!
Αντί λοιπόν να εστιάζουμε στο τι καλώς ή κακώς καταπίνουμε ας ασχοληθούμε λιγάκι
με όσα φοβόμαστε ν'αντιμετωπίσουμε!Ας σκαλίσουμε βαθειά μέσα μας όσο κι αν πονάει
να δούμε τι καλά κρυμμένο επαναπάυεται εκεί,θαμμένο κάτω απ'τα "αμαρτωλά κι απαγορευμένα"
εδέσματα που μας φτυαρίζουμε με μανία.Είναι ανόητο να επαναλαμβάνουμε αναποτελεσματικές
μεθόδους,εμμένοντας σε λανθασμένες πρακτικές,ελπίζοντας αφελώς διαφορετικά αποτελέσματα!
Εγώ έχω φοβηθεί τις σχέσεις μου με το άλλο φύλο κι όσο πόνο θεώρησα πως έτσι μου γλυτώνω,
έχω φοβηθεί το θάνατο των αγαπημένων μου και προσπάθησα ανόητα να φύγω πρώτη,
έχω υπερτιμήσει ουσιαστικά την εμφάνιση σε μια προσπάθεια μου να την υποτιμήσω
ούσα ήσυχη πως όσοι σχετίζονται μαζί μου το κάνουν για τον εσωτερικό μου κόσμο,
έχω βολευτεί στήν ασφάλεια του σπιτιού μου,όπου είμαι πάντα το κοριτσάκι του μπαμπά
και δε χρειάζεται να ζοριστώ στην αγορά εργασίας,φοβήθηκα τη μητρότητα,φοβήθηκα τη ζωή!
Μου έδωσα αγάπη,παρηγοριά,επιβράβευσ η,τιμωρία,συντροφιά,άφεση,η ρεμία καταφεύγοντας στο φαγητό.
Ευχαριστώ πολύ την tasty για τους τόνους γαριδάκια και πατατάκια,τις σοκολατοβιομηχανίες,τα goody's
τις εταιρίες αδυνατίσματος,τους διαιτολόγους,τις ενέσεις,τα σκευάσματα,τα μηχανήματα,
όλα όσα με βοήθησαν 27 χρόνια τώρα να χωθώ ακόμα πιο βαθειά στην κρυψώνα των φόβων μου,
αλλά δε σας χρειάζομαι πια!Τρώω πλέον ό,τι θέλω όποτε το θέλω,χωρίς να κρύβομαι,
χωρίς να ντρέπομαι,χωρίς να τρώω κάτι άλλο από τη γεύση που μου αρέσει.Ναι,πρέπει να χάσω βάρος
για την υγεία μου και για πρώτη φορά πιστεύω πως θα τα καταφέρω επειδή πλέον μου είναι εμπόδιο
κι όχι ανακουφιστικό κρυσφύγετο!Λυπάμαι που έπρεπε να στερηθώ πολλά για χρόνια πολλά,
να με ξεχυλώσω,να με μαζέψω,να γεμίσω ραγάδες και κρεμασμένα κομμάτια κρέατος,
αλλά αυτή είναι η διαδρομή μου,οι υπενθυμίσεις των επιλογών του φόβου μου...Κάποια σημάδια
θα φύγουν,κάποια θα μείνουν...Τα σημάδια της ψυχής να γιατρέψουμε,γιατί αυτά του σώματος σβήνουν
κι από μόνα τους στο χρόνο...Οι ανάγκες όμως δεν κορέγνυνται από υποκατάστατα!Η ψυχή δεν ηρεμεί
στον αντιπερισπασμό...Σαν το παιδί που θέλει να θηλάσει.Δε θα ηρεμήσει με μια πιπίλα,
που θα του βουλώσει για λίγο το στόμα και θα το παραπλανήσει.Μόνο μόλις πάρει ακριβώς αυτό
που έχει ανάγκη θα ικανοποιηθεί,θα ηρεμήσει,θα πάει παραπέρα!Τα δόντια στράβωσαν από τις πιπίλες!
Ας τις ρίξουμε στο δέντρο της ζωής να τις πάρουν οι νεράϊδες μας κι ας το σκαρφαλώσουμε χωρίς υψοφοβίες!
