ΘΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΗ Η ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ
Καλο ξημερωμα να χατε ολοι σας!ειμαι 24 χρονων,1.80 κ 57 κιλα.ημουν λιγο πολυ παντα κανομικη στα κιλα,γυρω στα 70.πριν 2 χρονια μ πε καποιος οτι παχυνα πολυ κ ειχα συνεχως τ πατερα μου ν μ λεει ποσο πιο αδυνατη ειναι η μανα μου απο μενα βρισκοντας το διασκεδαστικο κ πηρα αποφαση να μη δωσω ξανα τ δικαιωμα στον οποιοδηπτε να σχολιασει ξανα τα κιλα μου..αρχισα μειωνοντας τις λιπρες τροφες χωρις καποια ιδιατρεη στερηση κ εχασα 4κιλα(για τοσα ξεκινησα)στη συνεχεια ομως κολλησα κ ελεγα λιγο ακομα θα μου πηγαινει πιο πολυ κ ετσι απ τα 72 κιλα που μουν τοτε,εφτασα στα 56-57.τρωγωντας πλεον 2 φορες την εβδομ.τ σκ που τις εχω ονομασει ελευθερες μερες.δευτ δ τρωω τπτ,τριτη ενα καροτο,τεταρτη αυγο,πεμπτη 2 .κομματια γαλοπουλα,παρασκευη τπτ.τωτα οσον αφορα τ σκ,τρωω κυριως γλυκα γιατι αυτα μ ζηταει τ μυαλο κ φροντιζω παντα ν παιρνω μεγαλη ποσοτητα (γαλα μαγνησιας)για να νιωθω οτι ξεπρηζομαι+τα σιμεκο.πλεον λιγο ν φαω η κοιλια μ πρηζεται κατευθειαν + το πονο.τις δευτερες δ θελω ν βγαινω απ τ σπιτι γιατι νιωθω αντιαισθητικη.εχω σταματησει να χανω κιλα απ τον ιουνιο,δ ξεκουνιεται ο δεικτης με τπτ.εχω σκεφετει απειρες φορες να κοψω τ σκ αλλα οταν φτανει η παρασκευη νιωθω πως δ αντεχω κ οχι πλεον τοσο απ τη πεινα αλλα απ την αδυναμια,εχω αμμηνοροια απ τον ιουνιο εκτος μιας απο τον γεναρη που χα λιγο αιμα.αρχικα ειχα πολλα νευρα,τωρα πολλη στεναχωρια,παω στην ανασα αλλα δ παιρνω αποφαση να κανω διατροφη ενω ολοι με πιεζουν.εχω πλεον κ οστεοπενια.κουραστηκα ν αφηνω τ ζωη μου ν περναει ετσι λες κ θα μου δωθει καποτε μια δευτερη.ανυπομονω ολες τις μερες ν περασουν για ν ρθει τ σκ κ τ σκ τ αλλες μερες για ν μην νιωθω πρησμενη.εχω σχεση μ εναν υπεροχο ανθρωπο που με στηριζει που ομως τον στεναχωρω μ αυτη τ κατασταση κ νιωθω απιστευτες ενοχες.νιωθω οτι βρισκομαι σ ενα αδιεξοδο,απ τη μια νιωθω πως θελω να ζησω φυσιολογικα απ τ αλλη με νοιαζουν μονο τα κιλα μου.ντρεπομαι τοσο που καποια παιδακια πεθαινουν απ τη πεινα κ γω υποσιτιζομαι οικεοθελως.ειναι τοσες οι φορες που νιωθω πως ο θανατος ειναι η λυση κ για μενα αλλα κ για τους γυρω μου..παντα πιστευα πως δεν μου αξιζε να γεννηθω αλλα συγχρονως νιωθω τοσο αχαριστη που εχω την ευκαιρια της ζωης κ την κακοποιω.τους γονεις μου δεν τους αντεχω,με αρρωσταινει η μιζερια τους,παλευω να τελειωσω τη σχολη μου,θεωρωντας πως αν φυγω απο εδω μεσα θα φτιαξουν πολλα.η μανα μου εχει απεχθεια στους υπερβαρους ανθρωπους κ ο πατερας μου παντα τους κορροιδευει αν κ ο ιδιος ειναι υπερβαρος αρκετα+του οτι εχει κατοχικο συνδρομο δεν εξηγειται αλλιως,κρυβουμε φαγητα μονο αυτο σας λεω..για ν συνεχισω θελω ν γινω οσο πιο αδυνατη μπορω,στη λιπομετρηση βγηκε οτι εχω λιπος 1 απο το 4 τα κανονικο αλλα κ παλι βλεπω παντου λιπος,ολοι μ λενε ποσο αδυνατη ειμαι αλλα εδω και 2 μηνες απαγορευσα στον εαυτο μου τ καθρεφτη γιατι καθε φορα που κοιταζομουν επεφτα σε καταθλιθω.δε μπορω αλλο να φυτοζωω,αναρωτιεμαι καθημερινα πως μπορω να μαι τοσο δειλη.χαιρομαι τουα ανθρωπους που τρωνε οτι θελουν κ δε φοβουνται.πραγματικα θεωρω οτι χωρις το φαγητο θα μασταν ευτυχισμενοι..δ ξερω τι να κανω πια,δε θελω να φαω μη παχυνω,δ μπορω ν κοψω το σκ γιατι φτανω στο αμην,πραγματικα δε ξερω κ τρομαζω με τον εαυτο μου γιατι συνεχως ψαχνω νεους τροπους για να κακοποιησω τον εαυτο μου,τωρα θελω να αρχισω το σκ ν παιρνω κ διουρητικα..θελω την αποψη σας σε ολα αυτα γιατι η αποψη του εικου δε μου λεει πολλα,δεν βρεθηκε εδω,δε ξερει τη πονο κ τη παρανοια αυτης τκ καταστασης,μονο καποιος που τ ζησε η' τ ζει μπορει να νιωσει τ αυτοκαταστροφικη μου εξαρτηση.συγνωμη για τ τεραστιο κειμενο αλλα θα μπορουσα ν σας γραψω ολοκληρο βιβλιο..
