Γεια σας, άλλη μία στο κλαμπ ...

Σας χαιρετώ! Είμαι νέο μέλος, αλλά σας εχω ανακαλύψει εδω και αρκετό καιρό. Είχα πει πως αν ξαναφτάσω στο αμήν θα γίνω και εγώ μέλος. Και φυσικά έφτασα. Λοιπόν, εμένα αυτό που με εχει διαλυσει στην κυριολεξια ειναι το φαινομενο γιο-γιο. Δεν εντεχω αλλο, θα κλαταρω. Περυσι τετοιον καιρο ημουν 70 κιλα, εως το καλοκαιρι με πολυ κοπο καταφερα να παω 62, εως το φθινοπωρο ημουν 65, τα Χριστουγεννα πηγα 60 και τωρα ειμαι και παλι 65 κιλα. Αυτο που σας περιεγραψα γινεται τα τελευταια 8 χρονια και να σημειωσω πως ειμαι 27 χρονων. Δεν αντεχω αλλο αυτην την κατασταση. Εχω κακοποιησει το σωμα μου με αυτο το πανω κατω συνεχεια. Κυμαινομαι απο 57 εως 70 κιλα και αναλογα με τη φαση που θα με πετυχεις θα ζυγιζω ενα απο αυτα τα νουμερα. Πειτε μου ειναι φυσιολογικο αυτο? Χαρακτηριζει αυτο νορμαλ ανθρωπο? Οχι βεβαια. Εχω κανει τα νευρα μου κουρελια. Δεν ειμαι ακριβως βουλιμικη. Τρωω αρκετες φορες βουλιμικα, αλλα αλλες φορες κανω απλη υπερφαγια. Τρωω επειδη βαριεμαι, επειδη αγχωνομαι, επειδη χαιρομαι, επειδη εχω εξαρτηση με τα γλυκα, επειδη εχω νευρα, επειδη δεν εχω κατι αλλο να κανω, επειδη δεν θελω κατι αλλο να κανω.

Μετα με πιανουν οι τρομερες τυψεις, δεν αντεχω το σωμα μου, δεν μου κανουν τα ρουχα μου και ξεκινω σωστη διατροφη. Οχι στερησεις, απλα σωστη διατροφη. Θα το κρατησω καποιες μερες, θα χασω 3,4,5 κιλα, θα νιωσω καλυτερα, θα περασει κανενα διμηνο και τα κιλα θα τα ξαναπαρω. Αυτα που λετε. Και δεν ηρεμω ποτε.

Τι με συμβουλευετε βρε παιδια? Ο,τι και να σκεφτω το εχω ξανασκεφτει αλλα τιποτα δεν εχει διαρκεια. Θελω να ειμαι μονιμως λεπτη και να νιωθω ανετα με το σωμα μου. Θελω να σταματησω να σκεφτομαι το φαγητο. Θελω να τελειωνω μια και καλη μ αυτην την ιστορια, να ερθει το καλοκαιρακι και να νιωθω αναλαφρη και πιο καλα απο ποτε. Γινεται? Θελω να βρω τη θεληση να το θελησω με ολη μου την ψυχη... Γιατι βολευομαι σ αυτον τον φαυλο κυκλο? Θελω να βρω τη δυναμη να βρω τη θεληση..........
Χτες ενω τα πηγαινα μια χαρα, το βραδυ ειδα στα ραφια της κουζινας μια μερεντα. Δεν ξερω ποιος την ειχε φερει. Ενω δεν πεινουσα,ενω δεν το ηθελα, τσακισα σχεδον το μισο κουτι με ψωμι. Μετα βγαλε συμπερασμα. Τι να με κανω αλλο? Με παιρνω με το καλο, με το κακο, μου μιλαω γλυκα, μου φωναζω, δεν καταλαβαινω τιποτα. Λες και εχω 2 ανθρωπους μεσα μου. Ειπα απο σημερα ξανα προσπαθεια, αλλα για ποσο? Ζυγιστηκα και ειμαι 65,2. Θελω να παω 57 και να διατηρηθω εκει. Δεν ειναι πολλα, ομως ειναι τοσο πολυπλοκο τελικα για μενα... Αμαν αυτο το φαγητο... Αμαν αυτος ο χαρακτηρας μου... Θελω να βρω τη θεληση...

Σορι για τα πολλα που ειπα αλλα θελω να τα βγαλω απο μεσα μου, ειμαι να σκασω... Καλον αγωνα ολοι σας...

γεια σου
τι να πω κ γω ειμαι σε τετοια φαση εχω κουραστει πολυ

καλώς μας ήρθες! καταρχήν μου αρέσει πάρα πολύ το ψευδώνυμό σου! και το οτι το επέλεξες δεν είναι καθόλου τυχαίο! δηλώνει τη διάθεση για αλλαγή και τη δύναμη για να το κάνεις!
τι να σου πω..... σαν να διαβάζω εμένα..... με τη διαφορά ότι εγώ εχω αρχίσει σιγά σιγά να τα καταφέρνω να μην ξεσπάω έτσι...... εντάξει έχω λίγα παραπάνω κιλάκια καθότι είμαι στα 85 στην παρούσα φάση αλλά μειώνονται συνεχώς και είμαι αισιόδοξη.
λοιπόν το πρόβλημά σου είναι καθαρά ψυχολογικό! τα κιλά σου είναι μια χαρά...........μπορείς αν θέλεις να τα μειώσεις αλλά αυτό είναι το τελευταίο που πρέπει να σε απασχολεί τώρα κατ' εμέ. έχεις εσωτερικά θέματα γλυκιά μου. θέματα που βρίσκουν παρηγοριά στα κουτιά της μερέντας......... και το πρόβλημα σου δε βρίσκεται στο νούμερο της ζυγαριάς σου αλλά στην ψυχούλα σου. και ο πανικός σου και τα άσχημα συναισθήματά σου εκφράζονται μέσα από μια διατροφική διαταραχή που αρχίζει σιγά σιγά και ύπουλα να σχηματίζεται................ θα σε βοηθήσω όσο μπορώ γιατί τα ίδια ακριβώς έχω νιώσει κι εγώ και πιστεύω ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα...... θα πρέπει όμως να βοηθήσεις κι εσύ τον εαυτό σου όσο μπορείς....... θα σου γράφω λεπτομέρειες για οτιδήποτε πιστεύω ότι μπορεί να σε βοηθήσει. ότι βοήθησε εμένα θα στο διοχετεύσω εδώ............. η αρχή είναι όμως να συνειδητοποιήσεις λίγο την κατάσταση..........
μας δίνεις πολλές πληροφορίες για τα κιλά σου και την διατροφική συμπεριφορά σου αλλά αυτά είναι μόνο η επιφάνεια. εγω διακρίνω πληγές και τραύματα......... μήπως θα έπρεπε να αρχίσεις να τα αναλύεις λίγο περισσότερο αυτά? τι ακριβώς σε κάνει δυστυχισμένη? το να καθορίσεις αυτούσια τη ρίζα του κακού είναι το δυσκολότερο βήμα.......

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας..

Σοφη σ ευχαριστω πολυ για τα λογια σου. Εχεις δικιο πως τα κιλα προφανως ειναι η επιφανεια. Οσο κι αν εχω προσπαθησει να βρω αιτιες, οσο κι αν το χω παιδεψει, τη σημαντικοτερη αιτια τη βρισκω καπου αναμεσα στην καταβαθος χαμηλη μου αυτοεκτιμηση και στη ραθυμια μου για αλλαγη. Εντοπιζω φοβο για αλλαγη μεσα μου. Δυστυχως δεν εχω χρηματα για ψυχιατρους, ειμαι ανεργη αυτον τοον καιρο και δυστυχως ζω ακομα με τους δικους μου. Στερουμαι προσωπικου χωρου και κατ επεκταση χρονου ποιοτικου με τον εαυτο μου. Αυτο ευτυχως ειναι μια προσωρινη κατασταση, αλλα δεν μπορω να αφησω αλλο τον καιρο να περναει γι αυτο τρελλαινομαι. Το σωμα μου μου φωναζει να κανω κατι οριστικο. Εσυ που εντοπισες το βασικο σου προβλημα? Εχεις βοηθηθει με κατι συγκεκριμενα? Δεν εχω διαβασει ακομα τα ποστς σου, θα τα διαβασω.. Δεν ξερω,ειμαι σε αρκετα μεγαλου βαθμου απογνωση..

γεια σας κι απο μενα και καλως ηρθες θεληση... κι εγω ετσι ημουν μονο που καθε φορα που ξεκινουσα να βαζω μετα την διαιτα δεν σταματουσα σε συγκεκριμενο αριθμο. θα σταθω σε αυτο που ειπες οτι νομιζεις οτι εχεις δυο ατομα μεσα σου γιατι και εγω το ιδιο ακριβως νιωθω. απο την μια μου φωναζω στασου στο υψος σου και μη πλησιασεις το γλυκο και απο την αλλη πεταγεται η αλλη εξυπνη και λεει ελα μωρε λιγακι θα φαω και δε θα ξαναφαω γλυκο... ειναι τραγελαφικο ετσι?? βεβαια εγω εκανα δακτυλιο τελικα αλλα και παλι νομιζω πως το λαθος μας ειναι οτι πρεπει να υιοθετησουμε εναν σωστο και υγειινο τροπο διατροφης για ολη μας την ζωη και οχι μονο περιστασιακα υπο την ονομασια "διαιτα" η "διατροφη"...

Αστα να πανε Esprit,διχασμενες προσωπικοτητες ειμαστε... Σου ευχομαι τωρα με το δακτυλιο να χασεις ολα σου τα κιλα μια για παντα και να ηρεμησεις...

Quote:

---

Originally posted by Θέληση
Εσυ που εντοπισες το βασικο σου προβλημα? Εχεις βοηθηθει με κατι συγκεκριμενα?

---

να σου πω........ το βασικό μου πρόβλημα ήταν ένα σωρό παράγοντες που χρόνιζαν........ από τη μία στοιχεία του χαρακτήρα μου και από την άλλη πράγματα στη ζωή μου που δεν πήγαιναν όπως τα ήθελα. θα προσπαθήσω να στο εξηγήσω όσο μπορώ καλύτερα: είμαι ένας άνθρωπος τελειομανής, υπερευαίσθητος και μάλλον απαισιόδοξος! από πολύ μικρούλα είχα το βίτσιο να κυνηγάω τα πάντα, να προσπαθώ να τα ελέγχω και να τα κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα.... αυτό σε φυσιολογικά επίπεδα είναι κάτι πολύ καλό γιατί μας εξελίσσει και μας πηγαίνει μπροστά. όμως εγω κάπου έχασα τις ισορροπίες. κάποια στιγμή στα φοιτητικά μου χρόνια κάτι στράβωσε. έμεινα πίσω στη σχολή μου, έλεγα ψέμματα στους γονείς μου, ένιωθα άσχημα και επιπλέον ο τότε σύντροφός μου που υπεραγαπούσα και είχα τοποθετημένο στο ψηλότερο βάθρο, με διέψευσε. όπως καταλαβαίνεις, δεν υπήρχε τίποτα που να είναι στο χέρι μου και να μπορώ να καθορίσω. πελάγωσα! και βλακωδώς έριξα το φταίξιμο όλο πάνω μου! έφταιγα εγώ! που δεν ήμουν αρκετά έξυπνη, αρκετά όμορφή, αρκετά ώριμη κλπ κλπ...... φυσικά αυτά ήταν η δικιά μου αντίληψη και όχι αυτό που πραγματικά ίσχυε..... ήταν σαν κάποιος να είχε πατήσει τον διακόπτη και να είχε αφήσει όλες τις ανασφάλειές μου και τους φόβους μου ελεύθερα να δράσουν! από τότε και για λίγα χρόνια αργότερα απέκτησα όλο αυτό που περιγράφεις στο πρώτο σου ποστ. ήταν η περίοδος που πήρα κιλά (μέχρι τότε ήμουν πάντα αδυνατούλα), που είχα μονίμως αρνητικά συναισθήματα και που έκανα λάθη απανωτά και πολλές φορές επίτηδες!
ευτυχώς όμως μεγαλώνουμε και εξασκούμαστε στις δυσκολίες της ζωής, οπότε μαθαίνουμε και να τις αντιμετωπίζουμε πιο σωστά.
η στιγμή που καθόρισε τη θετική έκβαση των πραγμάτων ήταν μια συζήτηση με την μητέρα μου! εκείνη με βοήθησε να καταλάβω πως έχει πραγματικά η κατάσταση! μου έδωσε τη δύναμη να κάνω σοβαρή προσπάθεια αλλά και να αρχίσω να χαίρομαι πραγματικά για όλα αυτά που έχω και που τόσο καιρό δεν τα έβλεπα!
γιαυτό και δίνω πολύ μεγάλο βάρος στο τι κουβαλάμε μέσα μας τελικά! γιατί δεν πιστεύω ότι η δίαιτα είναι η λύση στο πρόβλημά μας αλλά η αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο και για εμάς τους ίδιους.
δε χρειάζεται κανένας ψυχολόγος για κάτι τέτοιο! χρειάζεται μόνο να δείς τι πραγματικά έχεις, τί απολαμβάνεις και τι είναι αυτό που σου θολώνει τα νερά! η χαμηλή αυτοεκτίμηση που αναφέρεις είναι κοινό μας στοιχείο και κλασσικό θα έλεγα τέτοιων περιπτώσεων! μήπως να αρχίσεις απο κει? αν πραγματικά δεν αγαπάς τον εαυτό σου και δεν τον θεωρείς άξιο για τα καλύτερα, πάντα θα αυτοτιμωρείσαι...... με δίαιτες και ότι άλλο........ και πάντα θα είσαι μια στη νηστεία και μια στην υπερφαγία!!!!!!!! αυτό απο μόνο του είναι η τέλεια τιμωρία.... δε βρίσκεις?

Δεν ξερω βρε Σοφη, αλλοτε νιωθω να με αγαπαω, αλλοτε με καταστρεφω, συμφωνω σε οσα λες, αλλα οσο και να τα σκεφτω ετσι τα πραγματα δεν μπορω να φτασω στο σημειο να νιωσω καλα με το σωμα που εχω τωρα. Αντε λιγο να ανακουφιστω, θα λυτρωθω ισως λιγο απο τις τυψεις, ομως ξερω πολυ καλα πως δε θα νιωσω ετσι οπως θελω αν δεν χασω αυτα τα κιλα μια και καλη. Με χαρακτηριζει ασταθεια, παρασυρομαι ευκολα, ακομα και να νιωθω καποιες μερες δυνατη και προστατευω τον εαυτο μου, παλι θα μου την κανω και θα ξανακατρακυλησω. Και δεν εννοω μονο στο φαγητο,αλλα και στα συναισθηματα απεναντι μου. Ο χαρακτηρας μου δε με βοηθαει. Μπραβο σου που εχεις καταφερει να φτασεις σ αυτο το σημειο... Εγω πραγματικα σου λεω πως αν δεν καταφερω να χασω τα κιλα και να τα κρατησω σωτηρια δεν εχω γιατι το εχω εξαντλησει το θεμα παρα πολυ. Ο,τι και να εχει φταιξει,αυτην τη στιγμη εχω μια καλη ζωη,αν εξαιρεσεις το γεγονος πως για λιγους μηνες ακομα θα ειμαι ανεργη και θα μενω με τους δικους μου. Τα πραγματα δοξα το Θεο μου πηγαινουν αρκετα καλα. Δεν εχω δικαιολογιες... Δε θελω αλλες δικαιολογιες, πρεπει καποτε να βρω τη δυναμη να τα καταφερω,μεγαλωσα και δε θελω να φερομαι σαν πενταχρονο πια...

Καλωσηρθες κ απο μενα...ολα αυτα που περιγραφεις μου ειναι οικεια πολυσαν συναισθηματα, κ προσφατα, ομως δεν εχω ποτε σχεδον βιωσει φαινομενο γιογιο.
Ισως η διαιτες μας ενωνουν ασχετως την περιπτωση :D

Εκτος απο τωρα που εχω χασει τα 20 κιλα μονο αλλο ενα διαστημα της ζωης μου ημουν σε διαιτα, ενα καλοκαιρι θυμαμαι πολυ παλια...

Γενικα δεν ξερω τι εστι φαινομενο γιογιο κ απο τις περιγραφες ευχομαι να μη το μαθω ποτε...Θα μου πεις καλυτερη ειναι η σταθερη ανοδικη πορεια βαρους? οχι βεβαια.
Τουλαχιστο εσυ προσπαθεις, δες το κι ετσι, δεν αφηνεσαι να ξεφυγει τελειως το βαρος σου...

ισως να μη σου φαινεται τοσο ενθαρρυντικο αλλα ειναι κ μια τριτη αποψη που μπορει να σε ανεβασει...
Τελικα μηπως εισαι τυχερη στην τελικη που το βλεπεις οτι αφηνεσαι κ κανεις διαιτα...? μηπως να συνεχισεις ετσι μειωνοντας ομως το ευρος που παιζεις? πχ το 57-70 καντο 60-65...
Καλο κουραγιο κ καλη αρχη στην προσπαθεια σου!

BaD συγχαρητηρια για την απωλεια που εχεις, μπραβο σου!! Δεν ξερω τι ειναι καλυτερο, παντως πιο ισορροπημενο δεν νομιζω να ειναι το δικο μου το βιολι! Μπορει να μην αφηνομαι να ξεφυγει τελειως το βαρος μου, τα νευρα μου ομως εχουν ξεφυγει παααρα πολυυυυ! Και παλι ενα πολυ μεγαλο μπραβο για τα κιλα που εχασες!!

Quote:

---

Originally posted by Θέληση
Δεν ξερω βρε Σοφη, αλλοτε νιωθω να με αγαπαω, αλλοτε με καταστρεφω, συμφωνω σε οσα λες, αλλα οσο και να τα σκεφτω ετσι τα πραγματα δεν μπορω να φτασω στο σημειο να νιωσω καλα με το σωμα που εχω τωρα. Αντε λιγο να ανακουφιστω, θα λυτρωθω ισως λιγο απο τις τυψεις, ομως ξερω πολυ καλα πως δε θα νιωσω ετσι οπως θελω αν δεν χασω αυτα τα κιλα μια και καλη. Με χαρακτηριζει ασταθεια, παρασυρομαι ευκολα, ακομα και να νιωθω καποιες μερες δυνατη και προστατευω τον εαυτο μου, παλι θα μου την κανω και θα ξανακατρακυλησω. Και δεν εννοω μονο στο φαγητο,αλλα και στα συναισθηματα απεναντι μου. Ο χαρακτηρας μου δε με βοηθαει. Μπραβο σου που εχεις καταφερει να φτασεις σ αυτο το σημειο... Εγω πραγματικα σου λεω πως αν δεν καταφερω να χασω τα κιλα και να τα κρατησω σωτηρια δεν εχω γιατι το εχω εξαντλησει το θεμα παρα πολυ. Ο,τι και να εχει φταιξει,αυτην τη στιγμη εχω μια καλη ζωη,αν εξαιρεσεις το γεγονος πως για λιγους μηνες ακομα θα ειμαι ανεργη και θα μενω με τους δικους μου. Τα πραγματα δοξα το Θεο μου πηγαινουν αρκετα καλα. Δεν εχω δικαιολογιες... Δε θελω αλλες δικαιολογιες, πρεπει καποτε να βρω τη δυναμη να τα καταφερω,μεγαλωσα και δε θελω να φερομαι σαν πενταχρονο πια...

---

λοιπόν για να το δούμε το ζήτημα και λίγο πιο πρακτικά: εγώ ξέρεις τι στόχο έθεσα σε πρώτη φάση???? ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ!!!!!!!!! όχι απαραίτητα να χάσω τα πολλά κιλά αλλά αυτό ακριβώς που σου είπα παραπάνω! να μην ξαναπέσω με τα μούτρα στο οποιοδήποτε γλυκό! έτρωγα ένα οικογενειακό παγωτό για την πλάκα μου! όσο για σοκολάτα? τι να σου πω! λιγότερα από 200 γρ. δε μου ήταν αρκετά! ξέρεις πόσα είναι 200 γρ σοκολάτας??? η τεράστια!!!!!!! ξέρεις πόσες θερμίδες και λίπος έχει αυτό το πράγμα??????? είπα λοιπόν στον εαυτό μου..... κάνε ότι είναι απαραίτητο για να μην ξαναοδηγηθείς εκεί! ξέρεις πως το πέτυχα???? α) με ενισχυμένο πρωινό (2 κουταλιές της σούπας μούσλι, γιαούρτι 2%, μέλι και φρούτο) β) όταν πλησιάζει απόγευμα κάθε μέρα αδιαλλείπτως τρώω ένα μικρό γλυκό με έναν καφέ. αυτό το γλυκό είναι οτιδήποτε μου κάνει κέφι χωρίς περιορισμούς στην επιλογή. Μπορεί να είναι μια μικρή σοκολάτα, ένα κομμάτι κέικ, ένα μικρό γλυκάκι τύπου εκλεράκι, 3 σοκολατάκια κλπ κλπ.... έχεις άπειρες επιλογές.

φροντίζω να τα τρώω αργά, συγκεντρώνομαι στη γεύση απόλυτα, κρατάω την κάθε μπουκιά στο στόμα μου όσο περισσότερο μπορώ! (χτές την ώρα που έτρωγα την σοκολάτα μου έτυχε να στέκεται ακριβώς απέναντί μου ένας συνάδελφος..... οπότε χαριτολογώντας μου λέει σε κάποια φάση 'πειράζει που ερεθίστηκα βλέποντάς σε να τρώς τη σοκολάτα????')
για μένα αυτό έχει γίνει καθημερινή ιεροτελεστία που δεν χαλάω για κάνενα λόγο!!!! ΟΜΩΣ πέρα από αυτό πειθαρχώ τον εαυτό μου απόλυτα! αφενός δε μου λείπουν τα αμαρτωλά εδέσματα αφετέρου ακόμα και αν κάτι το λιμπιστώ λέω στον εαυτό μου 'οκ δεν τρέχει τίποτα, θα έρθει η ώρα μου αύριο και θα το φάω' (απλά θα είναι σε μια πιο νορμάλ ποσότητα και θα το απολαύσω στο διπλάσιο γιατί έχω μάθει πια να δίνω σημασία στην αίσθηση της γεύσης!!!!!!)
εεεεε σε πληροφορώ ότι πιάνει! με βοηθάει πάρα πολύ ψυχολογικά και χάνω και κιλά!!!!!

Quote:

---

Originally posted by BaD
Εκτος απο τωρα που εχω χασει τα 20 κιλα μονο αλλο ενα διαστημα της ζωης μου ημουν σε διαιτα, ενα καλοκαιρι θυμαμαι πολυ παλια...

---

μπράβο σου για την τρομερή απώλεια κούκλα μου! καλή συνέχεια!

Quote:

---

Originally posted by sofi22ri
χτές την ώρα που έτρωγα την σοκολάτα μου έτυχε να στέκεται ακριβώς απέναντί μου ένας συνάδελφος..... οπότε χαριτολογώντας μου λέει σε κάποια φάση 'πειράζει που ερεθίστηκα βλέποντάς σε να τρώς τη σοκολάτα????'

---

να τα να τααααααααααααα...

δε μας τα πες αυτα παρθενοπιπιτσα σοφη!! :P

Θέληση μου καταρχήν καλως ήρθες..ολοι μας σε αυτόν εδώ το χώρο αντιμετωπίζουμε πάνω κάτω το σύνδρομο γιογο και παλεύουμε να βρούμε τον εαυτό μας σε μια διαδρομή δύσκολη..το φορουμ εδώ θα σε βοηθήσει...κυρίως θα βρεις την κατανοήση και την στηρίξη που χρειάζεται ένα άτομο που παλευει με μια καργ*ολα ζυγαρια....

καλη διαδρομή......

Quote:

---

Originally posted by sofi22ri
λοιπόν για να το δούμε το ζήτημα και λίγο πιο πρακτικά: εγώ ξέρεις τι στόχο έθεσα σε πρώτη φάση???? ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΚΑΝΩ ΥΠΕΡΦΑΓΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ!!!!!!!!! όχι απαραίτητα να χάσω τα πολλά κιλά αλλά αυτό ακριβώς που σου είπα παραπάνω! να μην ξαναπέσω με τα μούτρα στο οποιοδήποτε γλυκό! έτρωγα ένα οικογενειακό παγωτό για την πλάκα μου!

---

οντως αυτο ειναι το πιο σημαντικο...αλλιως δεν υπαρχει σωτηρια παιδια!
με τα βουλιμικα ξεφυγα τελειως...δε μπορουσα να σταματησω οταν αρχιζα να τρωω μονη.
Πλεον τα εχω ελαττωσει τοσο πολυ που ουτε καν θυμαμαι οτι υπηρχαν πια...μονο οταν τα ξανακανω ποτε ποτε αλλα πλεον δεν ξερω, νιωθω να τα ελεγχω κατα καποιον τροπο!
Πλεον λεω στοπ, οπως πριν 5', αν συνεχιζα να τρωω τελικα θα ετρωγα κ το παγωτο στην καταψυξη κ την σοκολατα στο ντουλαπι κ το τυρι κτλ κτλ κτλ τα ξερετε.
Ομως ειπα ΣΤΟΠ, ηρθα ειδα τι εφαγα σημερα, μια χαρα ειχα φαει, αρα επρεπε να μουν χορτατη, συνειδητοποιησα οτι δεν ειναι πεινα αυτο που νιωθω αλλα μανια...

Συμφωνω κ με ολα ταλλα που λεει η σοφη, αυτο με το γλυκο που λες ειχα σκοπο να το κανω στην συντηρηση, οταν φτασω εκει με το καλο.
Προς το παρον το φοβαμαι γιατι ευκολα συνηθιζω κ εξαρτομαι κ φοβαμαι μηπως δεν αδυνατιζω κ δεν μπορω να το κοψω σαν συνηθεια μετα...

\Σοφη εσυ απο κιλα πως εισαι? εισαι συντηρηση τωρα ή λαθος καταλαβα απο το τικερ?

Καλη συνεχεια κ σευχαριστω αλλα τα 20 κιλα μπορει να φανει ηλιθιο αλλα ακομα δεν το εχω συνειδητοποιησει οτι τα εχω χασει!
Μακαρι να ξυπνησω μια μερα κ να το δω. μου το λενε κ δεν βλεπω...το αστειο ειναι οτι πλεον με κοιτανε κ αντρες ξανα συχνα (ερωτικα εννοω) κκ εγω σκεφτομαι τι τους αρεσει, πως ειμαι ετσι!

ουφ ναστε καλα ταπα κ γω κ ξαλαφρωσα...τωρα την ξεχασα τελειως την σοκολατα κ παω για μπανιο :D