Ποιοι μετα απο υπερφαγικο επεισοδιο θελουν να πηδηξουν απο το παραθυρο?
Γεια σας παιδια
Ζητω συγνωμη για τον τιτλο, μην με παρεξηγειται, δεν το εχω δοκιμασει ποτε και ουτε προκειται πιστευω...απλα αυτο το συναισθημα εχω μετα απο ενα υπερφαγικο επεισοδιο. Μετα απο μια ακομα μερα που πηγε χαμενη οπου ειχα για πολλοστη φορα υποσχεθει στον εαυτο μου να κανει σωστη διατροφη(και τελικα με επιασε μανια και καταβροθισα ενα κουτι μπαρες βουτημενες στο μελι), μετα απο ενα ζυγισμα που με εκανε να συνηδητοποιησω οτι ειμαι 73 κιλα(ειχα φτασει μετα απο σωστη διαιατα 65) και οτι ολοι οι κοποι πηγαν χαμενοι, κατεληξα στο συμπερασμα οτι δεν μπορω να ξεφυγω απο τον φαυλο κυκλο, απο το αδυνατη-παχια-αδυνατη-παχια που μου συμβαινει τα 5 τελευταια χρονια, οτι ποτε δεν θα ειμαι οπως θελω, οτι ειμαι χαμενη απο χερι και οτι στην τελικη ειμαι δυστυχισμενη...τελος. Μετα απο τετοια επεισοδια με πιανουν τα κλαματα, δεν εχω ορεξη για τιποτα, με πιανουν υστεριες και ξεσπαω στα προσωπα που αγαπαω. Οι καημενοι οι γονεις μου τα χανουν πιστευοντας οτι ειμαι κυκλοθυμικη ενω στην πραγματικοτητα απλα οταν τρωω πολυ αλλαζω διαθεση, ο φιλος μου κανει ο,τι μπορει για να με κανει χαρουμενη αλλα καμια φορα την πληρωνει και αυτος...συμπερασμα?ειμαι εγω δυστυχισμενη, κανω τους γυρω μου δυστυχισμενους, δεν μπορω να βγω εξω χωρις να ριχνω συνεχεις ,ματιες ζηλιας στα αδυνατα κοριτσια(το ξερω οτι ειναι κακο και συγνωμη), αρα μετα απο κριση λαιμαργιας το μονο που μπορει να μας σωσει ολους απο τις υστεριες μου ειναι να πεσω απ' το παραθυρο...μονο ετσι πιστευω θα πνιξω τις τυψεις που εχω γι αυτα που κανω στον εαυτο μου...τρελη?μπορει να ειμαι αλλα ειμαι επισης και φοβιτσιαρα, οποτε δεν πιστευω οτι θα το κανω ποτε τελικα οσο και αν "φλερταρω" με τα σιδερα του μπαλκονιου...σας ευχαριστω πολυ και συγνωμη για το μεγαλο κειμενο!
