αγαπαω τον εαυτο μου(και καλα...)
Διαιτες απο δω διαιτες απο κει,τσαγια,κρεμες,τρεχουμε στα γυνναστηρια να χασουμε κανα κιλο και οταν τα παμε καλα και ειμαστε συνεπεις, τοτε μας αγαπαμε και νιωθουμε δυνατες...
και οταν υποτροπιαζουμε και ερθει το στραβωπατημα ξαφνικα δεν υπαρχει το παραμικρο συναισθημα αγαπης στον εαυτο μας,μονο θλιψη και απογοητευση....μονο μισος και ταση αυτοκαταστροφης...
και μετα μας παιρνει παλι η κατω βολτα...
Ενας φαυλος κυκλος ειναι και τιποτα αλλο...αν ηταν αγαπη και εγω δεν θα ημουν εδω να γραφω αυτες τις γραμες...