Τι μου συμβαινει?

Καλησπερα παρακολουθω αρκετι καιρο το forum απλα δεν πιστευα οτι ειχα ερθει σε τοσο κρισιμο σημειο για να χρειαστει να γραψω και γω ενα post μεχρι μου καταλαβα οτι πρεπει τωρα ειμαι 28 χρονων απο μικρη ηλικια μεχρι και τα 25 ημουν πολυ αδυνατη με σκαμπανεβασματα στα κιλα εκτοσ απο μια φορα που πηρα 16 κιλα και τα ξαναεχασα μεχρι που εμεινα εγκυος και ξεφυγα 2 χρονια μετα τωρα δηλαδη προσπαθησα να κανω αυτα που εκανα και παλια εχοντας την σιγουρια οτι θα τα καταφερω οπως και παλια αλλα τιποτα αρχιζω τη διαιτα χανω 5-6 κιλα την σταματαω παιρνω 10 τρωω οτι βρω μπορστα μου μετα εχω τυψεις ενοχες και κλαμματα λεω οτι απο αυριο θα χαναρχισω αλλα παλι τα ιδια κοιταω τα ρουχα που φοραγα παλια και κλαιω εχοντας περασει καταθλιψη μετα τη γεννα 3,5 μηνες ανναρωσα με χρηση αντικαταθληπτικων αλλα το τελευταιο διαστημα νομιζω οτι θα τα ξαναχρειαστω εμεινα και χωρις δουλεια και ολη την ημερα ειμαι στο σπιτι σκεφτομενη ΜΟΝΟ το τι θα φαω κοιμαμαι και σκεφτομαι το φαι,ξυπναω σκεφτομαι το φαι,πεφτω για υπνο παλι σκεφτομαι το φαι ολη η ζωη μου περιστρεφεται γυρω απο το φαι ξερω οτι εχω σιγουρα καποια διατροφικη διαταραχη αλλα δεν ξερω τι και πως να το αντιμετωπισω...συγνωμη αν σας κουρασα θα ηθελα τι συμβουλη σας οσο τιποτε αλλο

γεια σου!να σου ζήσει το μωρό σου!να σε ρωτήσω εχεις προσπαθήσει να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικο να σε βοηθήσει?ποσα κιλα εισαι κ τι ύψος εχεις?μην αγχώνεσαι τόσο,ισως τωρα σου φαίνονται βουνό αλλά σιγα σιγα με προσπάθεια ΟΛΑ τα καταφέρνουμε.πρεπει απλα να βρεις μια ισορροπημένη διαιτα για να μην πεινας παρα πολύ και παράλληλα να θρέθεσαι σωστά!

τι κάνεις? Ελπίζω καλύτερα... Λοιπόν, σε καταλαβαίνω απόλυτα!! Κι εγώ πλέον έτσι έχω γίνει, από τη στιγμή που ξυπνάω σκέφτομαι τι θα φάω και μέχρι να πέσω για ύπνο έχω ξοδέψει τα μισά μου χρήματα σε φαγητά κι όλη μου την ενέργεια σε εμμετούς!! σιχαίνομαι τον εαυτό μου κι όσο κι αν λέω ότι θα σταματήσω δεν το καταφέρνω.
Αν θες ν'ακούσεις τη συμβουλή μου εγώ νομίζω ότι θα έπρεπε να απευθυνθεις σε κάποιον ψυχολόγο για να σε βοηθήσει κυρίως με την ψυχολογία σου. Επίσης προσπάθησε να στηριχτείς σε ανθρπωπους κοντά σου, μην τους κλείνεις απ'έξω. Και πρέπει να βρεις κάτι για να περνάς το χρόνο σου, κάτι που να κάνεις αντί να τρως. κάθε φορά που είσαι έτοιμη να επιτεθείς στο ψυγείο δοκίμασε να πας μια βόλτα ή να μιλήσεις με κάποιον που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα και να ξεχαστείς ή απλώς γράψε μας αντί να φας. Κι αγάπησε τον εαυτό σου!!!!!! Μην απογοητεύεσαι, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα αν πραγματικά το πάρουμε απόφαση, μερικές φορές απλώς πρέπει να πιάσεις πάτο για να τιναχτείς ψηλά.
Υπάρχει κάποιος δίπλα σου που να μπορεί να σε στηρίξει?

Quote:

---

Originally posted by kk1105Μην απογοητεύεσαι, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα αν πραγματικά το πάρουμε απόφαση, μερικές φορές απλώς πρέπει να πιάσεις πάτο για να τιναχτείς ψηλά.
Υπάρχει κάποιος δίπλα σου που να μπορεί να σε στηρίξει?

---

οντως το μπαλακι πρεπει πρωτα να πιασει πατο για να φτασει ψηλα...
μην απογοητευεσαι κ αναζητησε ειδικο να σε ανακουφιση αμεσα...για τα υπολοιπα εδω ειμαστε για παρεουλα κ παρηγορια!
να σου ζησει το μωρακι σου!

Συγνωμη που απανταω μετα απο τοσο καιρο αλλα προσπα8ουσα να βρω τους κωδικους μου.Καθημερινα οπως και σημερα η κατασταση παραμενει ιδια μια κραταω την διαιτα μου για 1 ημερα και μετα το ριχνω εξω Πισευω και γω οτι πρεπει να μιλησω σε καποιο ψυχολογο δεν ξερω αν εχετε καποιον καλο η ψυχολογος που ειχα τοτε μετα την γεννα και με βοη8ησε να ξεπερασω την καταθλιψη ητανε μια χαρα απλα εγω δεν αισθανομουν ανετα μαζι της για να της ανοιχτω και για αυτο πιστευω οτι πρεπει να απευθυνθω σε καποιον αλλον.Ξερω οτι μου κανει κακο γιατι περναω πολλεσ ωρες στο σπιτι και δεν εχω ενδιαφεροντα δεν ειναι οπως πριν που δουλευα αλλα δυστηχωσ και εκει σταθηκα ατυχη,και ενα καινουργιο που μου εχει κολλησει τωρα τελευταια ειναι να ξεκινησω καποια διαιτα απο τα ινστιτουτα με τα delivery μηπως εκει καταφερω κατι παραπανω.Σας ευχαριστω ολους για την αμεση απαντηση σας!!

ξεχασα να σας πω ειμαι 1,65 και 75-75 κιλα και επισης σας ευχαρισω για τις ευχες σας

To βασικό είναι να βάλεις κάποια ενδιαφέροντα στη ζωή σου,έτσι ώστε αφενός να μη σκέφτεσαι συνέχεια το οποιοδήποτε πρόβλημα θεωρείς ότι έχεις,αφ'ετέρου ν'απασχολήσει δημιουργικά και να μη σκέφτεσαι έτσι το φαγητό.Δούλεψε πολύ με το μέσα σου...

καλημέρα, διαβάζω αυτά που γράφετε και βλέπω πως έχω παρόμοια συμπτώματα. Δεν είμαι πολύ μικρή (29) αλλά δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο να τα χειριστώ. Δεν ξέρω πότε ακριβώς ξεκίνησαν αυτά τα επεισόδια υπερφαγίας αλλά υποθέτ πως άρχισαν όταν άρχισε να με απασχολεί η εικόνα του σώματος μου και να ασχολούμαι με το βάρος μου. Συμβαίνουν πάνω από 6 χρόνια με σκαμπανεβάσματα στην συχνότητα τους. Δεν έχω πρόβλημα βάρους αλλά το σώμα μου παίρνει βελτίωση αν και ξέρω πως δεν μπορεί να γίνει τέλειο. Δεν με απασχολεί όμως αυτό. Κυρίως με ενοχλεί που δεν μπορώ να ελέγξω τον εαυτόν μου και το πόσο χάλια αισθάνομαι την άλλη μέρα, σωματικά και ψυχολογικά. Κάθε τόσο λέω πως θα το σταματήσω και κάποιες φορές τα καταφέρνω αλλά γίνεται αρκετές φορές μέσα στο μήνα και με απασχολεί πολύ. Θέλω την γνώμη σας. Thanks

Γειά σου Κατερίνα! Η επιλόχειος κατάθλιψη είναι αυτή που σε κάνει απαισιόδοξη. Όλοι γι' αυτό γράφουμε εδώ, μιας και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ασχολούμαστε διαρκώς με το βάρος μας. Δεν είναι κακό. Δες το σαν στάδιο της ζωής σου. Καλύτερα ίσως από το να μην ασχολείσαι καθόλου με το σώμα σου και να ξυπνήσεις μια μέρα με τριψήφιο νούμερο στη ζυγαριά σου. (Μιλάω εκ πείρας).
Θα συμφωνήσω με όσα είπανε τα παιδιά. Πήγαινε βόλτες, βγες έξω, βρες κάτι να απασχοληθείς και αν ασχολείσαι με το φαγητό, ασχολήσου τουλάχιστον με το πόσο διαιτητικό μπορείς να το κάνεις. Όχι με το πως μπορείς να φας περισσότερο. Ο ψυχολόγος επίσης θα κάνει καλή δουλειά.
Το ίδιο σε γενικές γραμμές ισχύει και για τη wonderer, που την καλοσωρίζω επίσης. Η δημιουργική απασχόληση και η ενασχόληση με την ψυχή μας μόνο καλό μπορεί να μας κάνει. Γιατί όπως λέει και το ρητό "αργία μήτηρ πάσης κακίας".

καλημέρα και καλή εβδομάδα. Ava το έχω παρατηρήσει ότι όταν έχω δουλεία ή ασχολούμαι με κάτι δεν σκέφτομαι το φαγητό. Αλλά υπάρχουν φορές που είμαι μόνη μου στο σπίτι, που βλέπω τηλεόραση γιατί δεν έχω τι να κάνω, που είμαι κουρασμένη ή στεναχωρημένη που αρχίζω και σκέφτομαι να φάω κι αυτό, να φάω και εκείνο και καταλήγω να έχω αδειάσει όλο το ντουλάπι χωρίς λόγο (τουλάχιστον χωρίς σοβαρό λόγο). Αυτό δεν ξέρω πως να χειριστώ. Γιατί λογικό είναι κάποιες φορές να είμαι μόνη μου και να μην έχω τι να κάνω.