καλως σας βρηκα!

καλημερα!!!ανακαλυψα το φορουμ σας σημερα το πρωι...αφου εφαγα 3 σχεδον κομματια τουρτα κ ετρεξα στο ιντερνετ για ν βρω ποσες θερμιδες καταβροχθισα!!!
ειμαι 22 ετων,1,70,58 κιλα.Μεχρι τα 18 μου ημουν 85-90 κιλα και απο τα 18-20 εχανα και επαιρνα συνεχως βαρος....σκαμπανεβασματα...σ� �νολικα εχω υπολογισει οτι σε περιοδο 2,5 χρονων ανεβοκατεβηκαν απο πανω μου 145 κιλα!!!τα τελευταια 2 χρονια το βαρος μου κυμαινεται απο 56-65 ενω δε θυμαμαι ουτε μια βδομαδα με σταθερο βαρος!!!σε περιοδους που εχανα βαρος τυχαινε ν τρωω ολη μερα μονο 2 μηλα κ να ειμαι καλα!!!πλεον,καθε φορα που παιρνω ενα κιλο επιστρεφω στη παλια μου συνηθεια....2 μηλα...το πολυ και πρασινο τσαι...και επανερχομαι...ολα αυτα μεχρι πριν 3 μηνες..οποτε και χωρισα και τελειωσα μια σχεση πολλων χρονων...απο τοτε κανωσυχνα πυκνα επιδρομες στο ψυγειο...τρωω ασωτα και μετα για μερες εχω την αισθηση φουσκωματος και παραπανησιου βαρους...οταν υπαρχει φαγητο στο ψυγειο...πλεον του ορμαω σε ανυποπτο χρονο και μετα στεναχωριεμαι με τη φουσκωμενη μου κοιλιτσα κ αποφευγω ν βγω απο το σπιτι μεχρ να συνελθω!!!προσπαθησα κανα 2 φορες στο παρελθον να κανω εμετο μετα απο παρομοια επεισοδεια αλλα δεν τα καταφερα και πλεον συνειδητοποιω οτι ειναι μια πραξη που θα με οδηγησει σε λαθος συμπεριφορες....θεωρειται πως σας περιεγραψα παραπανω βουλιμικα επεισοδεια???ειναι ανησυχητικη η συμπεριφορα μου???να προλαβω κατι τωρα που σιγα σιγα αρχιζει???

Καλωσόρισες μαγουλού, αν και δεν είσαι μαγουλού!
Μια χαρά είναι τα κιλά σου για το ύψος σου, απλά βιώνεις μία τραυματική φάση και είναι απόλυτα φυσικό να κατηγορείς τον εαυτό σου, ακόμη και για τα ανύπαρκτα θέματα.
Από βουλιμία δε γνωρίζω, αλλά αυτό με τον εμετό πρέπει να σταματήσει! Από όσα έχω διαβάσει εδώ, μόνο κακό προκαλεί η πρόκληση εμετού. Κοντά στο ένα σου θέμα, μη βάζεις και ένα δεύτερο.
Κοίτα να αποσυνδέσεις μέσα σου το θέμα του χωρισμού σου με το φαγητό. Δε σχετίζονται από μόνα τους, εμείς τα κάνουμε να φαίνονται έτσι. Να είσαι καλά!

Λοιπόν αγαπημένη μου, για να σε προλάβω.. Από πολύ πολύ πικρη εμπειρία έχω να σου πω ότι η φάση με τους εμμετούς είναι αδιέξοδη κι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου!! Αν ξεκινήσεις αυτήν την ιστορία κατά πάσα πιθανότητα θα χάσεις τον έλεγχο (εγώ αυτό έπαθα) και θα σιχαθείς τον εαυτό σου κι όσο περισσοτεροτον συχαίνεσαι τόσο πιο πολύ θα ξεσπάς πάνω του τρώγοντας και ξερνώντας όλο και περισσότερο, οπότε παρακαλώ ΠΑΡΑΚΑΛΩ μην το ξεκινήσεις αυτό!!!!!!!
Οσον αφορά τώρα τις φάσεις που περιγράφεις, ναι, τα δυο κομμάτια τουρτας μαζεμμένα ή η επιδρομή στο ψυγείο μπορεί να περιγραφτεί ως βουλιμικό επεισόδιο, αλλα το παν είναι να μην τρελαίνεσαι. Στερήσαι γενικά φαγητών? Αν ναι προσπάθησαι να επιτρέπεις στον εαυτό σου να τρώει μια στο τόσο κάτι που πραγματικά θέλει, τούρτες, ψωμιά, μακαρόνια... Επίσης βοηθάει το να κρατάς ημερολόγιο για το τι τρως σε κάθε γεύμα μαζί με σκέψεις, σχόλια, προβληματισμούς κλπ. Έτσι θα μπορέσεις να καταλάβεις τι σε οδηγεί σε ανεξέλεγκτες συμπεριφορές και να δεις τι θες να αλλάξεις.
Ελπίζω πραγματικα να μπορώ να σε βοηθήσω, μην κανεις κακό στον εαυτό σου και πραγματικά είμαστε εδώ για ό,τι χρειαστεις!!!!!!!!!