HEllo all!

Καλησπέρα.
Αποφάσισα να γραφτώ στο φόρουμ γιατί χθες έκανα μια συνειδητοποίηση για τον εαυτό μου. Πρέπει να αποδεχτώ το βάρος μου και να καταπολεμήσω τις ψυχολογικές αηδίες που με πιάνουν με αποτέλεσμα τη συνεχή απώλεια και επαναπρόσληψη κιλών. Και ένας καλός τρόπος θα ήταν να μοιραστώ τις ανησυχίες μου με ανθρώπους που θα καταλάβουν για τι πράγμα μιλάω.

Είμαι 25 χρονών, και πάντα ήμουν ευτραφής. Μπουλούκα θα έλεγα. :) To make the long story short, στα 18 είχα ξεπεράσει τα 100 ( με ύψος 175 και αθλητικό σωματότυπο) , έχασα 20 κιλά εύκολα, μόνη μου, με γυμναστήριο, ισορροπημένη διατροφή κλπ.. και έκτοτε προσπαθώ να φτάσω τα 70. Πρόπερσυ το καλοκαίρι ήμουν 73, μετά ήρθε μια μεγάλη ερωτική απογοήτευση, πάχυνα, ξανα αδυνάτισα, ξαναπάχυνα, ξανααδυνάτισα , μετά ήρθε ο θυροειδής, μετά ένας θάνατος, για να μην πλατιάζω, τα τελευταία 2 χρόνια ανεβοκατεβαίνω μεταξύ 78 και 88 κιλών.

Εντάξει, πλέον δηλώνω πως δεν με απασχολεί η εμφάνιση μουκαι έχω δεχτεί τον εαυτό μου έτσι και προσπαθώ να χάσω τα κιλά που θέλω. Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα είναι οι κρίσεις υπερφαγίας που με πιάνουν, είτε απο στεναχώρια, είτε από άγχος, είτε από κάλλο στον εγκέφαλο! Τελευταίο επεισόδειο πριν κάτι μέρες, το οποίο κράτησε 5 μέρες. Είναι πάρα πολύ περίεργο το συναίσθημα να θες σαν τρελή να φας κάτι, να ξέρεις οτι θα σε βλάψει όμως (στην δίαιτα που τηρούσες ευλαβικά 2 βδομάδες), αλλά παρόλα αυτά να παίρνεις κρέπα με διπλή σοκολάτα και μπισκότο και μισο κιλό παγωτό, με ένα αίσθημα ενοχής, λες και κάνεις κάτι παράνομο, και να το τρως κρυφά για να μην σχολιάσουν οι γονείς σου.. Τραγικό θα το έλεγα...
Ή να σκέφτεσαι συνέχεια πως άν τόσο καιρό έχανες έστω μισό κιλό το μήνα, τώρα θα ήσουν 10 κιλά κάτω.. Ή να θέτεις συνέχεια στόχους και να λες "τάδε του μηνός πρέπει να είμαι τόσα κιλά". Είναι πολύ ψυχοφθόρο, και καταναγκαστικό... Ή να βλέπεις το πολύ φαγητό σαν τιμωρία για κάτι που δεν έγινε όπως το είχες σχεδιάσει....

Anyway, συγνώμη για το τεράστιο ποστ, καλώς σας βρήκα και με βρήκατε, ελπίζω μέσα από αυτό το φόρουμ να βρω κάποια συμπαράσταση και και επιτέλους να λύσω (κυρίως το ψυχολογικό) πρόβλημα των κιλών . :)

Καλως μας ηρθες balonaki..:)
σου ευχομαι καλη κατηφορα στα κιλα σου.
Σιγουρα το να προσπαθεις με παρεα ειναι καλυτερα,
θα μας λες τον πονο σου... και θα ακους και τον δικο μας χεχεχε..
ελπιζω να εισαι προετοιμασμενη!
Enjoy your stay, λοιπον!

Μπαλονακι καλωσηρθες και απο εμενα και εγω καινουρια ειμαι! Εχεις πολυ δικιο που εντοπιζεις το προβλημα ως ψυχολογικο, μηπως να επισκεπτοσουν καποιον ειδικο για να σε βοηθησει να το δεις αλλιως? Απαιτητικες διατροφες στην περιπτωση σου δε νομιζω οτι ειναι η λυση... Αυτο το αισθημα ενοχης που περιγραφεις καμια φορα το νιωθω και εγω και ειναι τελειως "χαζο" , ομως ολα ξεπερνιουνται με τη σωστη αντιμετωπιση! Καλη προσπαθεια σου ευχομαι!

Αρχικα ποιο ειν αι το ονομα σου? Γιατι δεν μπορω να αποκαλεσω καποιον μπαλονακι...

Καλως ορισες και απο μενα,balonaki!!!! Αν και τυπικα ειμαι καινουριο μελος κ εγω,ουσιαστικα διαβαζω τις συζητησεις των κοριτσιων πανω απο ενα χρονο! Εκανες πολυ καλα που γραφτηκες , γιατι σιγουρα εδω θα βρεις αξιολογα ατομα που θα σε βοηθησουν αρκετα, αλλα το σημαντικοτερο..θα σε καταλαβουν..γτ γνωριζουν το προβλημα εκ των εσω..ολοι σχεδον εχουμε τις ιδιες ανησυχιες,φοβιες,σκεψεις..α ντιμετωπιζουμε σχεδον τα ιδια καθημερινα προβληματα! Αλλα,οπως ειπε κ η Τετη,με παρεα παντα ειναι καλυτερα!!! Οποτε καλως σε βρηκαμε! Που λες...Το χειροτερο που εχεις να κανεις σε τετοιες περιπτωσεις,ειναι να αισθανεσαι τυψεις..τουλαχιστον σε μενα αυτο εχει αρνητικα αποτελεσματα! Τιμωρεις τον εαυτο σου ετσι...Αντ'αυτου,γτ δε λες πως μετα απο 2 βδομαδες σκληρης προσπαθειας ισως και να δικαιουσαι μια μερα χαριτος και την επομενη συνεχιζεις την προσπαθεια σου ξανα... Μην απογοητευεσαι!!!

Καλως ήρθες στην παρεα μας
Εδώ θα το παλέψουμε όλες μαζί, θα δεις που υπάρχουν κι αλλα ατομα σαν εσενα και δεν εισαι η μόνη, θα παίρνεις απο εμας δυναμη όπως και θα δίνεις, αυτο είναι το πιο σημαντικό.

Καλώς την!

balonaki, ακόμη και το νίκ σου δείχνει μια τάση να τιμωρήσεις τον εαυτό σου, να τον ειρωνευτείς να τον σαρκάσεις.
Όχι καλή μου κοπέλα, δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι!

Για σκέψου έναν αγώνα κάνουμε όλες, ποιόν αγωνιστή λοιπόν αντιμετωπίζουμε έτσι αν θέλουμε να πετύχει σε αυτό που ξεκινά?
Μάλλον να τον ενθαρύνουμε πρέπει , έτσι?

Καλή επιτυχία λοιπόν και σύντομα να αλλάξεις θέση απέναντι στον εαυτό σου , για να στο ανταποδώσει και αυτός. :)

Quote:

---

Originally posted by BettyG
Καλώς την!

balonaki, ακόμη και το νίκ σου δείχνει μια τάση να τιμωρήσεις τον εαυτό σου, να τον ειρωνευτείς να τον σαρκάσεις.
Όχι καλή μου κοπέλα, δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι!

Για σκέψου έναν αγώνα κάνουμε όλες, ποιόν αγωνιστή λοιπόν αντιμετωπίζουμε έτσι αν θέλουμε να πετύχει σε αυτό που ξεκινά?
Μάλλον να τον ενθαρύνουμε πρέπει , έτσι?

Καλή επιτυχία λοιπόν και σύντομα να αλλάξεις θέση απέναντι στον εαυτό σου , για να στο ανταποδώσει και αυτός. :)

---

+1000

:)
Πραγματικά χαίρομαι για την θερμή σας υποδοχή! Σας ευχαριστώ πολύ και ελπίζω μέσα από τις "κουβέντες" μας να βγει κάτι θετικό, και για μένα και για ολόυς μας εδώ. Ελπίζω βέβαια να τα καταφέρω να μέινω συνεπής στο φόρουμ, συνήθως χάνομαι στα άπειρα ποστσ. :)

Πηνελόπη και BettyG, με λένε Σταματίνα. Παράλειψη. Το μπαλονάκι προέκυψε διότι έτσι νιώθω τον τελευταίο καιρό, όχι λόγω κιλών, αλλά γιατί έχω ένα μληνα καθυστέρηση, και παίρνω και primolut για να μου ρθει, και νιώθω άπειρα πρησμένη.. Απλά κωμικοποιώ λίγο την κατάστασή μου! :)

Γιώτα μου.. Αυτό που γράφεις στην υπογραφή σου, με τους στόχους σου, είναι αυτό που λέω στο ποστ μου πως με αγχώνει άπειρα... Μακάρι εσένα να σε βοηθάει, ίσως εμένα μου έχει γίνει εμμονη και μου βγαίνει αντίθετη αντίδραση...

Όσο για το θέμα βοήθειας, σκεφτόμουν κάποτε να πάω στους Ανώνυμους Υπερφάγους, πήγαινε μια φίλη, δεν έτυχε όμως. Και όσο για ψυχολόγο, νομίζω έχω την προκατειλημμένη ελληνική νοοτροπία, συν του οτι θέλω να προσπαθήσω μόνη μου γιατι πιστεύω πως ακόμη μπορώ.

Anyway, σας ευχαριστώ όλους και την καθεμιά ξεχωριστά. Με κάνατε να νιώσω πολύ ευπρόσδεκτη.
Καλ΄ξη συνέχεια σε όλους!

Ναι, ξερω πως ισως δεν ειναι σωστο αυτο με τους στοχους για καποιους γιατι αγχωνει, εμενα ομως με βοηθαει γιατι μου υπενθυμιζει τι ακριβως θελω και με κραταει σε ρυθμο... Απο τη Δευτερα που ξεκινησα, μπαινω εδω μεσα, το βλεπω, βλεπω και ολους εδω που προσπαθουν και ετσι παιρνω ξανα δυναμη και συνεχιζω... Και τα παω πολυ καλα ως τωρα... Ομως εγω δεν εχω προβλημα βουλιμιας, απλα θα φαω παραπανω μερικες φορες, ισως γι αυτο λειτουργει...Δε θελω να γινομαι κακο παραδειγμα...

Επισης να σου πω πως δεν ειναι καθολου ταμπου το θεμα του ψυχολογου, αν και προσωπικα θα προτιμουσα εναν εξειδικευμενο ψυχιατρο στα διατροφικα προβληματα,καθ οτι ο ψυχιατρος ειναι γιατρος... Ξανασκεψου το... Αν ηταν ευκολο να το ξεπερασεις θα το ειχες ηδη κανει γιατι ειμαι σιγουρη πως το θες παρα πολυ... Αν το επιτρεπουν τα οικονομικα σου μην χανεις αλλο χρονο... Στην επομενη εστω αποτυχημενη προσπαθεια σου δες καποιον γιατρο, δεν ειναι ντροπη, οπως νοσει το σωμα, νοσει και η ψυχη καμια φορα... Εγω παλιοτερα ειχα παει σε καποιον ψυχιατρο για να αντιμετωπισω το στρες που εκεινη την περιοδο ηταν τεραστιο λογω συνθηκων και βοηθηθηκα απιστευτα πολυ.... Δεν στιγματιστηκα δα και απο κανεναν! Καλη σου δυναμη...

Quote:

---

Originally posted by balonaki
Καλησπέρα.
Αποφάσισα να γραφτώ στο φόρουμ γιατί χθες έκανα μια συνειδητοποίηση για τον εαυτό μου. Πρέπει να αποδεχτώ το βάρος μου και να καταπολεμήσω τις ψυχολογικές αηδίες που με πιάνουν με αποτέλεσμα τη συνεχή απώλεια και επαναπρόσληψη κιλών. Και ένας καλός τρόπος θα ήταν να μοιραστώ τις ανησυχίες μου με ανθρώπους που θα καταλάβουν για τι πράγμα μιλάω.

Είμαι 25 χρονών, και πάντα ήμουν ευτραφής. Μπουλούκα θα έλεγα. :) To make the long story short, στα 18 είχα ξεπεράσει τα 100 ( με ύψος 175 και αθλητικό σωματότυπο) , έχασα 20 κιλά εύκολα, μόνη μου, με γυμναστήριο, ισορροπημένη διατροφή κλπ.. και έκτοτε προσπαθώ να φτάσω τα 70. Πρόπερσυ το καλοκαίρι ήμουν 73, μετά ήρθε μια μεγάλη ερωτική απογοήτευση, πάχυνα, ξανα αδυνάτισα, ξαναπάχυνα, ξανααδυνάτισα , μετά ήρθε ο θυροειδής, μετά ένας θάνατος, για να μην πλατιάζω, τα τελευταία 2 χρόνια ανεβοκατεβαίνω μεταξύ 78 και 88 κιλών.

Εντάξει, πλέον δηλώνω πως δεν με απασχολεί η εμφάνιση μουκαι έχω δεχτεί τον εαυτό μου έτσι και προσπαθώ να χάσω τα κιλά που θέλω. Αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα είναι οι κρίσεις υπερφαγίας που με πιάνουν, είτε απο στεναχώρια, είτε από άγχος, είτε από κάλλο στον εγκέφαλο! Τελευταίο επεισόδειο πριν κάτι μέρες, το οποίο κράτησε 5 μέρες. Είναι πάρα πολύ περίεργο το συναίσθημα να θες σαν τρελή να φας κάτι, να ξέρεις οτι θα σε βλάψει όμως (στην δίαιτα που τηρούσες ευλαβικά 2 βδομάδες), αλλά παρόλα αυτά να παίρνεις κρέπα με διπλή σοκολάτα και μπισκότο και μισο κιλό παγωτό, με ένα αίσθημα ενοχής, λες και κάνεις κάτι παράνομο, και να το τρως κρυφά για να μην σχολιάσουν οι γονείς σου.. Τραγικό θα το έλεγα...
Ή να σκέφτεσαι συνέχεια πως άν τόσο καιρό έχανες έστω μισό κιλό το μήνα, τώρα θα ήσουν 10 κιλά κάτω.. Ή να θέτεις συνέχεια στόχους και να λες "τάδε του μηνός πρέπει να είμαι τόσα κιλά". Είναι πολύ ψυχοφθόρο, και καταναγκαστικό... Ή να βλέπεις το πολύ φαγητό σαν τιμωρία για κάτι που δεν έγινε όπως το είχες σχεδιάσει....

Anyway, συγνώμη για το τεράστιο ποστ, καλώς σας βρήκα και με βρήκατε, ελπίζω μέσα από αυτό το φόρουμ να βρω κάποια συμπαράσταση και και επιτέλους να λύσω (κυρίως το ψυχολογικό) πρόβλημα των κιλών . :)

---

Και εγω καινουρια ειμαι στο forum και νιωθω ακριβως οπως περιγραφεις. Ειμαι 83.5 κιλα, 30 ετων και τα τελευταια 5 χρονια παλευω να χασω 10 κιλα, ολο χανω και ολο παιρνω. Καθε βραδυ (και δεν υπερβαλω) το σκεφτομαι. Λεω "ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΩ ... ΤΟΣΑ ΚΙΛΑ". Το βλεπω και στον υπνο μου...
Θα ειναι καλυτερα ελπιζω να νιωθουμε οτι και καποιος αλλος νιωθει το ιδιο...

Γιώτα μου, συγνώμη που σχολίασα τη μέθοδο σου με τις ημερομηνίες, καλά κάνεις, σε κρατάει σε ένα πρόγραμμα, εμένα ίσως μου έχει γίνει βιωματικό, καθώς χρόνια έβλεπα και τη μητέρα μου να το κάνει. Πλέον, βάζω πιο μακρινούς στόχους, πχ σε 2 μήνες μείον τόσα κιλά! Όσο για τον ψυχολόγο, αν είχα τα χρήματα θα το σκεφτόμουν περισσότερο (νομίζω μια ψυχοθεραπεία θα μου έκανε γενικότερα καλό, είμαι πολύ αλλοπρόσαλο άτομο :) ). Τις προηγούμενες φορές που προσπάθησα μόνη μου να λύσω αυτό το ψυχολογικό θέμα με το φαί είχα και άλλα προβλήματα που με ταλαιπωρούσαν, τώρα που όλα είναι τέλεια λέω να κάνω μια ύστατη προσπάθεια...

Μπραζίλ μου, να σε καλωσορίσω κι εγώ, όλα θα πάνε καλά αρκεί να σταματήσεις λίγο να το σκέφτεσαι. Πλέον προσπαθώ να απομονώσω αυτή τη σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Κάνω δίαιτα, πάω γυμναστήριο, και απλά περιμένω κάποια στιγμή να δω το σώμα μου διαφορετικό. Και να ενημερώσω πως χθες έκανα πολλές παρασπονδίες.... αλλά εντάξει, σήμερα νιώθω λιγότερο αγχωμένη για αυτό πυ συνέβη χθες, από οτι θα αισθανόμουν σε άλλη παρόμοια κατάσταση στο παρελθόν!

PS. Θέλω κι εγώ τικεράκι!!!!!!!!!!

Καλή εβδομάδα σε όλους και καλή συνέχεια!

PS2. Ελπίζω σύντομα να αδιαθετήσω γιατί το μπαλονάκι θα σκάσει , δεν αντέχω πιά, χιχι!

κοριτσια μου, εγω τον τελευταιο κανω γυμναστικη.
το εχω ξαναπει..αλλα θα το ξαναπω γιατι βλεπω την εξελιξη και θελω να τη μοιραστω...μαζι σας
Ποτε δε μου αρεζε η γυμναστικη.
το αντιθετο θα ελεγα!δεν το χω! παροτι το σωμα μου μοιαζει αθλητικο...δεν ειναι!
ειμαι ομοιομορφη σχετικα..και κανεις δε με κανει 81 κιλα..λιγοτερα με κανουν ολοι.
αλλα καταλαβα κατι...οτι ειμαι 28 χρονων και αυτο το κορμι που κουβαλαω τοσα χρονια..αν ειχε στομα να μιλησει...δε θα μιλουσε...ΘΑ ΕΚΛΑΙΓΕ απο την κακοποιηση..
οχι κακοποιηση με την ευρεια εννοια...μην τρομαζετε!
αλλα κακοποιηση ειναι οταν δεν το εχω γυμνασει ποτε, οταν το καταστρεφω αυξομειωνοντας το συνεχεια, γεμιζοντας το κυτταριτιδα, οταν αναπνεω και αρχιζουν τα 'κρακ-κρακ' απο τις φυσαλιδες αζωτου και την αγυμνασια..
οταν γεμιζω τον οργανισμο μου ζαχαρινη σαν αποφασισω οτι ταχα κανω διαιτα..
οταν παραγεμιζω το στομαζι μου και ανακατευομαι μετα συνεχεια απο το φαι και τις τυψεις..οταν καταστρεφω το μυαλο και τον εγκεφαλο μου και μαυριζω την καρδια μου απο τις ασχημες σκεψεις και τα ασχημα συναισθηματα!
εεε εγω αυτο ολο το λεω κακοποιηση μεσα-εξω....!!!
απο οπου και αν το πιασεις βρωμαει το θεμα!
τι να πω!
εβαλα λοιπον στη ζωη μου τη γυμναστικη.
κανω ποδηλατο (οχι στατικο) 30 λεπτα τη μερα...(οπου μερα με τη μερα γινεται πιο ευκολη η ασκηση-συνηθιζει ο οργανισμος και δυναμωνουν οι μυς...)
3-4 φορες τη βδομαδα βαζω dvd γυμναστικης και κανω οτι βλεπω-κανω...και κανω και λιγο διαδρομο οποτε δεν εχει καλο καιρο για ποδηλατο..
οποτε κανοντας γυμναστικη σκεφτεσαι και λιγο την προσπαθεια που εχεις κανει..και δεν χλαπακιαζεις..
αλλα και να ξεφυγεις λιγο τουλαχιστον εχεις καψει!
ξερω ολοι ειμαστε κουρασμενοι μετα τη δουλεια και λες τωρα θελω να φαω και να ξαπλωσω που να τρεχω για γυμναστικη...
ναι αλλα θαυματα δε γινονται ...και πρεπει να σκεφτουμε την μεση που την καταπονουμε με τοσο εξτρα βαρος..και...τα ξερετε τα υπολοιπα να μη σας κουραζω..
μαλλον το μυστικο ειναι να μην αναβαλλουμε τα παντα...
ολα απο δευτερα...αυτη η δευτερα εγινε σηριαλ.
κουραστικα...να αναβαλλω τα παντα..
καντε γυμναστικουλα..λιγο λιγο κουτσου κουτσου και θα ανεβει το ηθικο σας θα το δειτε!!!!
αγχωθειτε λιγο πανω σε αυτο το κομματι...
και μη ξεχνατε οτι ο μεταβολισμος ενεργοποιειται με τη γυμναστικη!εμενα ηδη αρχισε να δουλευει ξανα!και το σωμα μου αρχισε να ανταποκρινεται στο καλεσμα!
σορυ αν σας κουρασα!

και αν συνδιασεις γυμναστικη με διατροφη..(οχι τιποτα ιδαιτερο, λιγη προσοχη στους υδατανθρακες για οσες εχουν ιγα κιλα να χασουν ...) για οσες εχουν πολλα τοτε μαλλον θελει πιο μεγαλη προσπαθεια καλυτερης διατροφης..