ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΤΙ?

Παρότι δεν είμαι σίγουρη οτι έχω ξεφύγει οριστικά απο το πρόβλημα της ανορεξίας, εδώ και έναν ολόκληρο μήνα που αποφάσισα για λόγους υγείας να πάρω κάποια κιλά και να τρέφομαι χωρίς στερήσεις , έχω περάσει στη κυριολεξεία στο άλλο άκρο.Τα κιλά προσθέτονται με ταχύτατους ρυθμούς και δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω.Γλυκά, λάδι, ψωμιά, βούτυρο..μπουκώνω χωρίς να πεινάω, έτσι νευρικά.Πριν γέμιζα τα κένα μου πεινώντας , τώρα τρώγωντας.Ακόμα μια φορά δηλαδή η σχέση μου με το φαγητό είναι αρρωστημένη.Και αναρωτιέμαι εαν ποτέ τελικά αποκαθίσταται πλήρως η υγιής σχέση με το φαί ή αν για όλη την ζωή μου απο δω και πέρα θα ταλανίζομαι ανάμεσα σε περιττά κιλά και ανορεξία εναλλάξ..

και εγω ενω σχεδον ενα εξαμηνο στερουμουν τα παντα, χανοντασ κιλα,, ηρ8ε το καλοκαιρι, και λογω του οτι θα ημουν με τουσ γονεισ μου και ηθελα να φταιξω την υγιεια μου γιατι ειχα αρχισει να φοβαμαι αρχισα να τρωω οτι δεν ετρωγα για τοσουσ μηνες,,,,,,....
νομιζω οτι ετσι λειτουργει,,(ο οργανισμος μου τουλαχιστον) οτι στρουμαι μετα το απολαμβανω με το παραπανω. και αυτο δεν ειναι καλο,, γιατι δεν υπαρχει μετρο απο οτι λες ουτε στην στερηση ουτε στο ¨κανονικο' φαγητο..
προσπαθησε να ξεχνιεσαι.., δεν ξερω τι συμβουλη να σου δωσς γιατι πολλεσ φορες και εγω περναω τα ιδια..

Κάποιες στατιστικές που είχα διαβάσει σε κάποια σελίδα στο διαδίκτυο,ανέφεραν πως ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων που έπασχαν απο ανορεξία,μετά από κάποιο διάστημα ξεκινούν τις βουλιμικές κρίσεις και δεν είναι σπάνιο να νοσήσουν απο βουλιμία.Και αν το σκεφτείς και καλά,είναι λογικό.Με τέτοια στέρηση και απορύθμιση των λειτουργιών του σώματος,ο ίδιος ο οργανισμός ζητά ν'αναπληρώσει αυτά που δεν του δίνεις.

Κι εγω το ιδιο ειχα παθει...ειχα νευρικη ανορεξια για 2 χρονια και μετα για ενα 6μηνο (στο οποιο εδινα και πανελληνιες) επασχα απο βουλιμια..το αποτελεσμα ηταν να παρω παραπανω κιλα απο οσα επρεπε..αλλα στη συνεχεια, οταν ηρεμησα και απο τις εξετασεις, ξεχαστηκα και ετρωγα οποτε πεινουσα (σωματικα) και οχι για αλλους (ψυχικους-ψυχαναγκαστικους) λογους. το αποτελεσμα ηταν να χασω σε ενα χρονο 10 (περιττα) κιλα και το σωμα μου να επανελθει στα κανονικα του. η μονη λυση για μενα ηταν οτι ο οργανισμος απολαυσε οτι στερηθηκε τοσο καιρο και οταν "χορτασε" και περασε και η ψυχολογικη πιεση, επανηλθε στα φυσιολογικα του. οσο μπορει να ειναι δλδ...

δε λεω, ακομα εχω μερικες φορες την ενοχλητικη "φωνη" μεσα στο κεφαλι μου, αλλα το αντιμετωπιζω. και βουλιμικο επεισοδιο μετα απο εκεινη την περιοδο δεν ξαναεκανα...οσο το σκεφτεσαι, τοσο θα σε δυσκολευει και θα γινεται επιμονη ιδεα...

Κορίτσια η βουλιμία και η ανορεξία ... είναι ίδιες!!!

Χρόνια στην πραγματικότητα περνάω από τη μια μορφή στην άλλη (συμπεριλαμβανομένης και της επεισοδιακής υπερφαγίας). Βασικά είμαι κινητή βιβλιογραφία. Δίαιτες (είχα φτάσει τα 45 κιλά και δεν είχα καταλάβει ότι είχα ανορεξία) - βουλιμίες - υπερφαγίες - δίαιτες κτλ. Η ψυχολογική βάση είναι ίδια (από την μια πλευρά αυτό είναι καλό γιατί εαν αντιμετωπίσεις το ένα δεν θα έχεις να κάνεις με το άλλο) και βέβαια έχει να κάνει με την αγχώδη πλευρά της εικόνας μας.

έχω την εντύπωση ότι πρέπει όλα να τα κάνουμε με μέτρο! εγώ έχασα 16 κιλά σε 6 μήνες και έχουνε ξεκινήσει διάφορα προβλήματα υγείας! Από 65 κιλά 49! Ακτινογραφία έγινα και τώρα δεν μπορώ να παχύνω!!!

Εγώ πάλι εξαιτίας της απότομης αλλαγής κιλών μου δημιουργήθηκε ακράτεια ούρων με αποτέλεσμα πλέον να φοράω babylino και όταν εννοώ babylino εννοώ babylino για παιδιά και όχι για μεγάλους! Φανταστείτε πως έχω γίνει με λίγα λόγια!

με τι υψοσ? κ εγω ειχα κ εχω περιπου θεμα ακρατειας..