Ειμαι καινουρια και απιστευτα φοβισμενη

Γεια σας παιδια..
Σας διαβαζω εδω και ενα χρονο περιπου.Εχω πολλες φορες γελασει με τα αστεια σας,εχω κλαψει με τις ιστοριες σας,ειστε πλεον δικοι μου ανθρωποι χωρις να το ξερετε.Αποφασισα να ξεπερασω τη ντροπη μου και να μιλησω επιτελους για μενα και το αιωνιο θεμα του βαρους μου,για το οποιο δεν εχω κανει ποτε ουτε νυξη.Μα τωρα πρεπει να μιλησω και μαλιστα οσο πιο ειλικρινα μπορω,γιατι δυστυχως εχω φτασει σε αδιεξοδο και φοβαμαι πολυ.Ας μπω λοιπον στο θεμα:Σαν παιδι και εφηβη ημουν παντα υπερβαρη,απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου.Απο τα 18 μεχρι τα 22 περιπου διατηρουσα ενα βαρος αναμεσα στα 85 και 92 κιλα.(με υψος 1,69)Δεν ειχα σοβαρα προβληματα με αυτο το βαρος,τις περισσοτερες φορες ενιωθα οκ,ειχα αλλωστε συνηθισει.Σταδιακα αρχισα ομως να παιρνω βαρος ωσπου εφτασα τα 100 κιλα.Μολις ειδα το τριψηφιο νουμερο τρομοκρατηθηκα κι αρχισα μια διαιτα πεινας.Εχασα 8-10 κιλα.Τον τελευταιο χρονο(ειμαι 25 τωρα)εφτασα τα 118 κιλα.Ετρωγα και τρωω συνεχεια απιστευτεσ ποσοτητες φαγητου και γλυκων που δεν περιμενα ποτε οτι θα μπορουσα να φαω.Η ζυγαρια παιρνει την ανηφορα,και καθε φορα που λεω να ξεκινησω διαιτα το ιδιο βραδυ τρωω λες και δεν υπαρχει αυριο.Ειμαι αρραβωνιασμενη με ενα πολυ καλο παιδι,συζουμε εδω και 5 χρονια με αγαπαει,δεν μαλωνουμε.Εκεινος δε λεει τιποτα για το βαρος μου,ολα ειναι οπως παλια,αλλα αποκλειεται να μη το βλεπει.Αλλωστε τον τελευταιο μηνα μονο ενα παντελονι φοραω,το μονο που μου κανει τωρα πια,αν και σε λιγο ουτε αυτο θα μπαινει...Δε φοβαμαι μη τον χασω η μηπως με αφησει.Φοβαμαι γιατι πρωτη φορα φτανω σε αυτο το βαρος και σε ΒΜΙ ανω του 40 που με κατατασσει σε επικινδυνη κατηγορια.Και φοβαμαι οτι δεν θα καταφερω να αδυνατισω,οποτε ο θανατος με περιμενει στη γωνια.Καθε βραδυ εχω ταχυπαλμιες καλαιω δεν μπορω να κοιμηθω(κι ας παιρνω αντικαταθλιπτικα)Δεν ξερω τι αλλο να σας πω,ευχαριστω που με ακουσατε και ελπιζω να μη σας κουρασα..

ντινα μου καλως ηρθες...θα ειμαι ειλικρινης μαζι σου..δεν ειμαι εγω ικανη να συμβουλευσω εσενα καθως δεν εχω μπει ποτε σε τετοια θεση...ξερω ομως οτι ειμαι ικανη να σε ακουσω και αν μπορω να σε βοηθησω...πως και ολοι εδω μεσα δηλαδη..απο την προσωπικη μου εμπειρια με τα κιλα μπορωνα μοιραστω μαζι σου οτθι οποτε ελεγα οτι θα κανω διατα παθαινα υποσυνειδητα σοκ και το ιδιο βραδυ ετρωγα τον αγλαιορα!(ετσι δεν γραφεται???χιχι) οποτε ειναι φυσιολογικο αυτο...θα σου πωκαι πως εγινε και ξεκινησα να χανω βαρος μηπως και σε βοηθησω.. μια μερα μου τη βαρεσε και γραφτηκα γυμναστηριο.. ε και μεσα απο την γυμναστικη εφτιαξα και σιγα σιγα τη διατροφη.. χωρις υπερβολες! μονο εσυ ομως θα καταφερεις να χαλιναγωγησεις τον εαυτο σου και κυριως το μυαλλουδακι σου για να κανεις μια αρχη...τα αντικαταθληπτικα απο οσο ξερω δεν βοηθανε ιδιαιτερα με το προβλημα βαρους..ισα ισα ..
ελπιζω να ξερεις ποσο τυχερη εισαι..αναφερομαι στον φιλο σου !!δεν σε πιζει καθολου καιι λογικα σε αγαπαει πολυ!! μπραβο..ειναι συμμαχος μην το ξεχνας.. θα σε βοηθησει πιστευω να εχεις καποιον να σε ενθαρυνει..

κουκλίτσα μου!
πραγματικα το οτι βρηκες το θαρρος να μας γραψεις ειναι πολύ μεγάλο βήμα διοτι συνειδητοποιησες εστω βαθια μέσα σου οτι πρεπει να αντιμετωπισεις το προβλημα σου.καταλαβαινω ποσο δύσκολο ειναι να αλλαξεις ξαφνικα ολες σου τις διατροφικές σου συνήθειες αλλα σκέψου οτι εχεις τοοοοοοσα χρόνια μπροστά σου οπου θα μπορούσες να εισαι απολυτα υγιης και να μην ανησυχεις για αυτα που τωρα σου φαίνονται βουνο.Αν κοιταξεις στο φορουμ υπαρχουν τοσα κοριτσια που ειναι στα κιλά σου κ εχουν ξεκινησει μονες τους μια σημαντικη προσπαθεια και τα πανε πραγματικα εκπληκτικα.
ολα ειναι δυνατα να συμβουν.βρες τη δυναμη που κρυβεις μεσα σου,αυτη που σε εκανε να μας γραψεις κ πες οτι αυριο θα ειναι μια καλύτερη μέρα οπου θα κανεις σιγα σιγα μικρα βηματακια ολοενα κ πιο κοντα στον υγιη εαυτο σου.
τα αντικαταθλιπτικα νομιζω οτι δεν βοηθανε,εχεις απευθυνθει σε καποιο ψυχολογο να υποθεσω?ολα ειναι μια αποφαση,με χαμογελο,υπομονη και επιμονη θα δεις οτι μπορεις να τα καταφερεις!κ μην ξεχνας οτι χρειαστεις,μια συμβουλη,μια βοηθεια και καποιον να σε ακουσει σε μια δυσκολη μέρα,εχεις εμας διπλα σου!!!
σε φιλω γλυκα και περιμενω με αγωνια νεα σου!

Ντινούλα,Ντινάκι,δικέ μας άνθρωπε!
Ένα χρόνο μας παίρνεις μάτι και δε λες ούτε ένα γεια;Καλάααααααα
Στο δια ταύτα!Είναι μεγάλο πρώτο βήμα η παραδοχή του μεγέθους του προβλήματος,
που σε πνίγει καθώς και της αδυναμίας να το χειριστείς μόνη σου!Εμένα πάντως μου πήρε
πάρα πολύ καιρό να παραδεχτώ πως δεν είμαι ικανή να τα καταφέρω μόνη μου
(ακόμα και τώρα που το γράφω βγάζω σπυριά στα ακροδάχτυλα από τον εγωσιμό μου!).
Βέβαια για να βρίσκεσαι σε αγωγή αντικαταθλιπτικών,προφανώ� � έχεις ήδη κάποιον ψυχίατρο
και έχεις ανοιχτεί-ελπίζω-σε κάποιον επαγγελματία για όσα σου εμποδίζουν την ισορροπία σου.
Το επόμενο βήμα-όπως καταλαβαίνεις-είναι να μιλήσεις χωρίς φόβο και πάθος στον καλό σου!
Μεγάλο το άγχος και μόνο που το σκέφτεσαι,μεγάλη ανακούφιση ωστόσο σε περιμένει μόλις το κάνεις!
Νομίζω έχουμε αρκετά δείγματα της αγάπης του για σένα,ώστε να μην έχεις λόγο να φοβάσαι
και ν'αποθαρρύνεσαι από το να το τολμήσεις!Ας τα πάρουμε με τη σειρά όμως...
Αντιλαμβάνομαι πως νιώθεις ο πιο παχύς άνθρωπος του κόσμου κι είναι όντως μεγάλο το σοκ
στο πρώτο ραντεβού με το τριψήφιο και δεν ξεπερνιέται όσο ο δείκτης της ζυγαριάς πάει
όλο και πιο δεξιά!Ακόμα μας πιάνει η κλασσική ζυγαριά των 120 κιλών κι αυτό,πίστεψε με,είναι σπουδαίο!
Τα κιλά δεν τα έχουμε πάνω μας πολλά χρόνια,άρα δε θα μας μπαστακωθούνε μόλις αποφασίσουμε
να τα σουτάρουμε,το δερματάκι μας είναι νεανικό κι αντέχει,έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας για επανορθώσεις,
έχουμε τον καλό μας άγγελο στο πλάι,είμαστε ελεύθερες κι ωραίες με όλο τον χρόνο μας για πάρτη μας...ουου...
Σε λίγο θα αρχίσω να σε ζηλεύω έτσι που το πάμε...Λοιπόν,καλά κάνεις κι ενδιαφέρεσαι για την υγεία σου,
αλλά αν δεν έχεις κάποιο ειδικότερο πρόβλημα υγείας,δε θα πεθάνεις στα 25 σου λόγω των 118 σου κιλών!
Εδώ εγώ δεν τα κατάφερα στα τριαντατόσα μου χρόνια με τα 180 μου κιλά!Το ξεχνάμε λοιπόν!
Αγοράζουμε κάτι όμορφο να έχουμε να αλλάζουμε τη στολή(μαύρο παντελόνι)που ούτε για τιμωρία πιάνει
ούτε μας κρατά να μην πάμε πιο πάνω στην τελική!Σίγουρα πριν από αυτό θα υπήρχε κάποιο άλλο μικρότερο.
Με τα δύο τρία(όχι πολλά γιατί δε θα μας χρησιμεύσουν για πολύ)ρουχαλάκια που θα πάρουμε
(κι ας είναι το καλοκαίρι η χειρότερη εποχή για ψώνια-τι να καλύψεις;)θα νιώθουμε πιο όμορφα,
πιο αξιοπρεπείς εμφανισιακά στις κοινωνικές εκδηλώσεις κι εξόδους,που πλέον θ'αποφεύγουμε λιγότερο.
Πρέπει να πάρουμε λιγάκι τα πάνω μας!Να χαλαρώσουμε,να μας επιτρέψουμε χαρά,να ξεκολλήσει ο νους
από την εμμονή του βάρους,που μας κρατά ξάγρυπνους τις νύχτες και μας ρίχνει όλο και περισσότερο
σε υπερφαγικά επεισόδια!Να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο,που μας πνίγει όλο και περισσότερο στον κλοιό του!
Δόξα τω Θεώ η επιστήμη έχει προχωρήσει κι έχουμε την ύστατη λύση μιας βαριατρικής επέμβασης στο κάτω κάτω της γραφής.
Αλλά πριν φτάσουμε εκεί,νομίζω έχουμε τα εφόδια να το παλέψουμε χωρίς νυστέρι!Χωρίς χρονικές πιέσεις,
μακριά από στερητικές δίαιτες,μειώνουμε λίγο πρόσληψη θερμίδων,αυξάνουμε καύσεις,τρώμε ποιοτικά,τα γνωστά κι απλά.
Νομίζω το κλειδί βρίσκεται στην ψυχολογία μας!Εστιάζουμε εκεί...Δε γίνεται να αποδεχτούμε και ν'αγαπήσουμε με τη μία τον εαυτό μας,
ούτε να βρούμε τη δύναμη ν'απενοχοποιήσουμε την εικόνα μας,να μιλήσουμε στους σημαντικούς μας ανοιχτά για όσα μας απασχολούν.
Μπορούμε όμως να κάνουμε μια αρχή εδώ(εξάλλου είναι αρκετά ανακουφιστική η αίσθηση πως δεν είμαστε μόνοι και παράξενοι)
και σιγά σιγά να συντονιζόμαστε με τους μικρούς βατούς μας στόχους!Αλλά μην υποτιμούμε τη χαρά και τη δύναμη της!
Την έχουμε απόλυτη ανάγκη!Να υποτιμηθεί η σημασία του φαγητού ως κύρια απόλαυση(αν όχι μοναδική).Να βρει τη θέση του
όπως παλιά,τότε στην εφηβία που ήμασταν πιο δραστήριοι,πιο χαλαροί,πιο κοντά στα θέλω μας...
Δε θέλω να σε κουράσω περισσότερο...Εξάλλου θα με έχεις βαρεθεί να λέω τα ίδια και τα ίδια...Καλώς μας ήρθες λοιπόν!
Κοίτα μην κάνεις πάλι κανά χρόνο να μας γράψεις...Είμαστε εδώ για ό,τι χρειαστείς!Περιμένουμε νέα,σκέψεις,ανάγκες,όλα σου!Φιλάκια!

NΤΙΝΟΎΛΑ, καλώς ήρθες....κι εγώ έτσι...ματάκιας επί δυο χρόνια πριν πάρω την απόφαση να γράψω...είχα μάθει όλα τα κορίτσια, χωρίς να το ξέρουν! καλώς ήρθες και καλή αρχή...νόμίζω ότι η ναντίν πολύ εμπνευσμένα σε συμβούλεψε...όλοι πάντως θα είναι εδώ για σένα...ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ και πάλι!

Γεια σου Ντινα! Εχουμε ιδια ηλικια. Και εγω ημουν υπερβαρη παντα... 1.60 και 85 κιλα ημουν περυσι το καλοκαιρι... ΒΜΙ 32.8. Μπορω να σου πω με σιγουρια ειναι οτι αν παρεις την αποφαση θα τελειωσεις με το θεμα των κιλων... Αφου εχεις ανθρωπους να σε υποστηριζουν και να μην σε μειωνουν θα τα καταφερεις... Θεσε εναν στοχο και πραγματοποιησε τον. 5 κιλα! 10 κιλα! Και τα 5 θα γινουν 10 και τα 10 οσα θες...

Για τα χαπια π περνεις δεν ξερω... Τα παιρνουν πολυ π κανουν διαιτα γιατι υποτιθεται οτι βοηθανε... εμενα τα δινει και η ενδοκρινολογος μ σε αυτους π τα χρειαζονται...

Νομιζω οτι τωρα π μπηκες εδω θα κανεις μια πραγματικη προσπαθεια. Και εμεις θα σε βοηθησουμε οσο μπορουμε...

Καλή μου Ντινούλα, καλώς ήρθες και πολύ καλά έκανες που ήρθες.
Θα δείς οτι εδώ όλοι είμαστε πάνω στον ίδιο άξονα, άλλος με περισσότερα άλλος με λιγότερα κιλά, όλοι όμως παλεύουμε
με αυτά.
Φαντάζομαι το ξέρεις αφού παρακολουθείς το φόρουμ τόσο καιρό, οτι υπάρχουν λαμπρές περιπτώσεις παιδιών που έχασαν πάρα πολλά
κιλά και πολύ περισσότερα από τα δικά σου. Μπορείς κι εσύ λοιπόν να τα καταφέρεις.
Πρώτα, πάρε μια ανάσα, απέβαλε τους φόβους σου, και ξεκίνα την προσπάθεια. Βάλε πολύ μικρούς στόχους και σιγά σιγά θα δείς οτι
όλα θα βελτιωθούν, όταν θα βλέπεις οτι πετυχαίνεις.
Όλοι είμαστε εδώ για σένα, πολλά φιλιά

καλωσήρθες Ντίνα! σε καταλαβαίνω τόσο πολύ που νιώθεις απόγνωση, έτσι ένιωθα κι εγώ πριν ένα μήνα, αλλά βλέποντας και μιλώντας και με τα άλλα παιδιά εδώ μέσα κατάλαβα ότι πρέπει να προσπαθήσω σιγά-σιγά να μειώσω τις ποσότητες, να γράφω τί τρώω κάθε μέρα στο "τι εφαγα σήμερα", να βλέπω και τί τρώνε τα άλλα παιδιά και να παραδειγματίζομαι! Επίσης προσπαθώ να σκέφτομαι ότι θα μου πάρει τουλάχιστον 1-2 χρόνια (μπορεί και παραπάνω) για να έρθω στα φυσιολογικά κιλά μου, αλλά δεν πειράζει ...

Είσαι πολύ νέα (εγώ είμαι 33) και αυτό θα σε βοηθήσει ακόμη περισσότερο, θα τα πας μια χαρά θα δεις!
Έλα να βάλουμε μικρό στόχο 4-5 κιλάκια για αρχή, και όχι στερητικές δίαιτες, νομίζω δε γίνεται από κει που τρώγαμε 3000-4000 θερμίδες ημερησίως να πεσουμε ξαφνικά στις 1000, απλά δε γίνεται. Σιγά-σιγά να μειώνουμε τις ποσότητες για να συνηθίζουμε, έτσι πιστεύω, κι ελπίζουμε να συνεχίσουμε να αντλούμε τη δύναμη που μας χρειάζεται από τα μικρά κατορθωματάκια που πετυχαίνουμε κάθε φορά!

Εδώ είμαστε να συμπαραστεκόμαστε η μία στην άλλη, καλωσήρθες και πάλι !

Σας ευχαριστω πολυ ολες κοριτσια για τα λογια σας.Να διευκρινησω κατι:τα αντικαταθλιπτικα δεν εχουν σχεση με το βαρος,τα παιρνω απο τα 19 μου,μετα απο το θανατο της μαμας μου.Σημερα λεω να ξεκινησω,μου δωσατε κουραγιο,θα αρχισω να γραφω κι εγω στο τι εφαγα σημερα!Τη Δευτερα ξεκιναει η εξεταστικη κι ελπιζω να χω ξεφουσκωσει λιγο(μην πεταχτει το κουμπι στο ματι κανενος επιτηρητη!)Οσο για το αν θα μιλησω στο αγορι μου,να πω την αληθεια κομπλαρω.Βλεπετε αυτος δεν υπηρξε ποτε στη ζωη του υπερβαρος.Αν του μιλησω θα μου απαντησει με τη λογικη:αν θες να χασεις βαρος οκ,κανε διαιτα κι εγω μαζι σου...Αλλα σκεφτομαι οτι οταν κι αν κυλησω θα πεσω στα ματια του.Γιατι γι αυτον τα πραγματα ειναι απλα,οπως για ολους τους ΄'φυσιολογικους'.Δε γνωριζουν το δαιμονακο που εχουμε μεσα μας ουτε τα επεισοδια υπερφαγιας.Απλα μην φας λενε.Μακαρι να ηταν τοσο απλο.Ευτυχως που βρηκα εσας,γιατι προσφατα μετακομισαμε επαρχια και δεν εχω φιλους εδω,μενουμε στην εξοχη μακρια απο την πολη.Νομιζω οτι παντα λειτουργουσα καλυτερα υπο πιεση και υπο ελεγχο,οποτε σας δινω αναφορα για την προοδο μου κι αν κυλησω...τραβηξτε κανενα αυτι..

ντινουλα να σε καλωσορισω κι εγω με τη σειρα μου και να σου ευχηθω τα καλυτερα μεσα απο την καρδια μου!!!! Καλη αρχη και καλη καθοδο κοριτσακι μου! βλεπω πως εχουμε κοινα σημεια, τα πολλα κιλα ειναι βαρος οχι μονο σωματικο αλλα κυριως ψυχολογικο.. Aλλα το καλο ειναι πως αυτο αλλαζει, το παλευουμε και θα το παλεψουμε μεχρι τελους. Εδω μεσα βρηκα πολυ μεγαλη βοηθεια και πιστευω πως θα βοηθηθεις κι εσυ. Εχασα κι εγω τη μανουλα μου πριν απο δυο χρονια και συνεβαλε και αυτο μαζι με την εγκυμοσυνη μου στο να χτυπησει κοκκινο η ζυγαρια. Ομως, παρα τις δυσκολιες ειμαι αισιοδοξη και πιστευω πως αυτη τη φορα θα τα καταφερω. Ελπιζω να το πιστεψεις κι εσυ πως ολα θα πανε καλα, και τοτε να εισαι σιγουρη πως θα πανε. Αλλωστε, ως γνωστον η αρχη ειναι το ημισυ του παντος!!! Θα τα λεμε,να εισαι καλα γλυκεια μου και να προσεχεις τον εαυτο σου!

Eυχαριστω λουκουμακι,θα κανω οτι μπορω γιατι δεν παει αλλο.Εκτος απο τη διαθεση μου,εχει παρει την κατω βολτα κι η αντοχη μου.Λαχανιαζω με το παραμικρο.Δε θυμαμαι ποτε τον εαυτο μου τοσο χαλια.Ελπιζω με την απωλεια κιλων να βελτιωθει(γιατι ειμαι και μανιωδης καπνιστρια)Τουλαχιστον ας διωξουμε πρωτα τον ενα βραχνα και μετα βλεπουμε για το τσιγαρο.

ενα τεστ για το τικερακι

Νtinoula καλως μας ηρθες.Με πολλα απο οσα ειπες ταυτίζομαι και τα εχω ζησει.Καλη δυναμη στον αγωνα σου.Θα βρεις πολλους "δικους σου" ανθρωπους εδω μεσα.:)

Καλή αρχή Ντινούλα!
Προσπάθησε να κάνεις θετικές σκέψεις από εδώ και μπρος και όλα θα φτιάξουν. Σιγά σιγά θα τα χάσουμε όλες μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Νοιώσε όμορφα με τον εαυτό σου και απόλαυσε το κάθε κιλάκι που θα πέφτει από τη ζυγάρια σου! Τα κιλάκια μας μπορεί να έρθουν και να ξαναφύγουν.. τα καλοκαιράκια μας δεν ξαναέρχονται!

Αρχιζω σιγα σιγα να ελπιζω καπως..Βλεπετε,ειναι η πρωτη φορα που εχω συμπαραστατες και συναγωνιστες κι αυτο ειναι πολυ ομορφο.Να νιωθεις οτι δεν εισαι ο μονος αλλα κυριως να εχεις καποιους να τα πεις εξω απο τα δοντια γιατι ξερεις πως θα καταλαβουν.Χθες ειπα για πρωτη φορα στον εαυτο μου:δεν εισαι παχουλη,δεν εχεις περιττα κιλα,εισαι ΠΑΧΥΣΑΡΚΗ.Πρωτη φορα το παραδεχτηκα αφου ανεβηκα στη ζυγαρια μετα απο πολυ καιρο.Δε θελω αλλο να κλεινω τα ματια σε αυτο που ολοι οι αλλοι βλεπουν.Θελω απλα να το αντιμετωπισω.