ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ...
Γειά χαρά σε όλες και όλους...
Σε λίγες μέρες, μία απο τις καλύτερες μου φίλες παντρεύεται και ενώ θα έπρεπε να περιμένω πως και πως αυτό το γεγονός, πραγματικά δεν το κανω καθόλου... ο λόγος? φυσικά τα ρούχα!
όλη μέρα ψάχνω στο διαδίκτυο μπας και βρώ ρούχα με μεγέθη και κάπως έτσι ανακάλυψα και το φόρουμ σας.
Διάβασα πολλά μηνύματα πρωτού κάνω λογαριασμό και πραγματικά νομίζω πως βρήκα τις αδερφές ψυχές μου...:)
Ας σας πω λίγα πράγματα για μένα λοιπόν ώστε να γνωριστούμε καλύτερα...
απο μικρή είχα πρόβλημα με το βάρος μου ποτε όμως δεν ήταν υπερβολικό. Ήμουν το παχουλο παιδάκι στο δημοτικό, η γεματούλα στο γυμνάσιο και λύκειο και η εύσωμη στο πανεπιστήμιο. μέχρι τα 20 είχα πρόβλημα βάρους αλλά ποτέ δεν ξεπέρασα τα 75 κιλά.φυσικά απο πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να κάνει δίαιτες αλλά για 5,6 κιλά που πάντα έχανα αλλά και που πάντα ξαναέπαιρνα.
Η κατηφόρα άρχισε κατα την διάρκεια των σπουδών μου. Ήμουν μακριά απο το σπίτι μου, δεν είχα την καλή μου την μαμά να μου μαγειρεύει καθημερινά οπότε το έριξα πολύ στο έξω και στις παραγγελίες. τουλάχιστον 4-5 φορες την εβδομάδα...
όπως καταλαβαίνετε, το παχουλό κοριτσάκι έγινε μια φούσκα των 100 κιλών, τόσο φούσκα που όχι μόνο δεν έμπαινα στα ρούχα μου αλλά και που πολύ δεν με γνώριζαν όταν ερχόμουν στο πατρικό μου.
όταν πια έφτασα στο απροχώρητο και με την παρότρυνση του φίλου μου, πήρα την απόφαση να τα χάσω.
έτσι λοιπόν, μία μέρα ήρ8α στην Αθήνα, το συζήτησα με τους δικούς μου και πήγα μαζί με τον πατέρα μου σε ενα απο τα μεγαλύτερα ινστιτούτα αδυνατίσματος. ίσως το πιο γνωστό αν με καταλαβάινετε...
με ζύγισαν, με μέτρησαν και όλα τα σχετικά, μου έδωσαν την πρώτη δίαιτα και όλα καλά... ο ενθουσιασμός μου ήταν τεράστιος όπως και το ποσό που μου ζήτησαν... όμως ο πατέρας μου απελπισμένος όπως ήταν για να με δεί αδύνατη, δεν σκέφτηκε το οικονομικό κι έτσι η "συνεργασία" είχε μόλις αρχίσει.
το ινστιτούτο στην Αθήνα κι εγώ στην επαρχία για σπουδές... αναγκαζόμουν καθε ΠΣΚ να έρχομαι ώστε να με παρακολουθούν και ώστε να κάνω τα μηχανήματα, τα γυμναστήρια, τις σάουνες, τα μασάζ και όλα είχα γενικά αγοράσει. παρέμεινα πιστή σε αυτό για μήνες. απο Φλεβάρη που άρχισα μέχρι και Ιούλιο όπου γύρισα πία για διακοπές στο σπίτι μου. Μέσα σε αυτους τους μήνες έφτασα 73 κιλά όμως φαινόμουν πολύ πιο αδύνατη μιας και είχα χασει παρα πολλούς πόντους. Ενιωθα υπέροχα που αισθανόμουν πιο ανάλαφρη, που έιχα καταφέρει να είμαι "κανονική", που τα παλιά μου ρούχα πλέον επέπλεαν επάνω μου και αναγκαζόμουν πυκνά συχνά να αγοράζω καινούργια, που οι γονείς μου με κοιτούσαν και καμάρωναν, που το αγόρι μου με κοιτούσε και τα μάτια του φώτιζαν μα πάνω άπ'ολα χαιρόμουν που επιτέλους αισθανόμουν κοπέλα και που μπορούσα να απελευθερωθώ απο όλες τις απόψεις.
Κανείς δεν πίστευε πως θα το σταματούσα, κανείς δεν πίστευε πως θα "έσπαγα" την προσπάθεια μου και κυρίως εγώ.
όμως όλοι, όπως κι εγώ έκαναν λάθος...
ο ενθουσιασμός μου ήταν τόσο μεγάλος που εκείνο το καλοκαίρι, οποιαδήποτε ατασθαλεία έκανα δεν σημαινε τίποτα καθώς ήταν απλά τσιμπολογήματα. τα τσιμολογήματα όμως έγιναν γεύμα και το γεύμα έγινε γεύματα και κάπως έτσι ξανακύλησα...άρχισα να βάζω πάλι κιλά χωρίς να το καταλαβαίνω, τα ρούχα μου άρχισαν να με στενεύουν ώσπου σταμάτησαν να μου μπαίνουν. Σταμάτησα να πηγαίνω στο ινστιτούτο και πήρα πάλι την κάτω βόλτα...
τότε ήμουν 21 και σήμερα είμαι σχεδόν 27. έβαλα όλα τα κιλά και ακόμα περισσότερα, γέμισα σε όλο μου το σώμα ραγάδες, απέκτησα θυροειδή, χοληστερίνη και διαβήτη και ενώ έχω προσπαθήσει κι άλλες φορές να αδυνατίσω, πάντα τα παρατάω χωρίς αποτέλεσμα.
έχω πνιγεί στις ενοχές κάτι που με οδηγεί στην βουλιμία και πολλές φορές νιώθω πως ποτέ δεν θα με δώ αδύνατη. Οι γονείς μου στεναχωριούντε, το αγόρι μου απογοητεύεται
το πρόγραμμα στο ινστιτούτο ακόμα με περιμένει και κάθε βδομάδα λέω πως θα ξαναρχίσω αλλά ποτέ δεν το κάνω εδώ και χρόνια...
είμαι 1.68, πανω απο 104 κιλά και θα έδινα τα πάντα για να αδυνατίσω...
Αυτή είναι η ιστορία μου και ελπίζω να μην σας κούρασα...
