θα ηθελα την γνωμη σας

γιατι εκανα μια σκεψη που ισως και να ειναι λαθος..
ειμαστε εδω, πολλα ατομα με προβλημα περιττου βαρους.
συνειδητοποιω οτι το μεγαλυτερο μερος της δρασης μας στο φορουμ αφορα το φαγητο.......
οχι το προβλημα του βαρους, ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ!

σας φαινεται μια λυση προς την σωστη κατευθυνση να μιλαμε ολη μερα για το φαγητο,ποσο και τι φαγαμε και πολυ περισσοτερο τι λαχταραμε (!) τι στερουμαστε(!) και θα θελαμε πολυ αλλα το απαγορευουμε στον εαυτο μας?
απ οτι εχω παρατηρησει εγω, η στερηση ειναι αυτη που μας κανει να γυρναμε με περισσοτερη λυσσα στα παλια κιλα και τις παλιες κακες συνηθειες (ενα απ ολα ειναι σιγουρα και η στερηση)


οπως το βλεπω εγω, και διορθωστε με, μιας και το προβλημα μας ουσιαστικα ειναι η υπερβολικη ενασχοληση με το φαγητο, μια πορεια προς την σωστη κατευθυνση θα επρεπε να ειναι μια πορεια χωρις ΤΟΣΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΑ ΟΛΗ ΜΕΡΑ!!!

περιμενω τις παρατηρησεις σας

symfvnv!
κ γω ελαττωσα αυτα που γραφω περι φαγητου, δεν μου κανει καλο...
μου φερνει πεινα τα βραδυα!
πιστευω ολα ειναι θεμα φασης που περναμε,
παλιa δεν μπορουσαν nα διανοηθω οτι δε θα γραφω για φαγητο ολη μερα!
κ εχασα 20 κιλα...

φαγητο= too sweet to be forgotten hehehehe

Το να μιλάς για το φαγητό όλη μέρα μπορεί να αποφορτίζει μερικούς ή να διογκώνει περισσότερο τη σκέψη για άλλους.Σίγουρα και σε μένα μοιάζει λάθος να μιλάμε για το αποτέλεσμα και όχι για τη βαθιά αιτία.Όμως ειλικρινά, ποιος μπορεί να γράψει με σιγουριά για τις αιτίες...Συνήθως το τελευταίο κομμάτι του προβλήματος μας γίνεται αντιληπτό.

δεν εχει νοημα αν δεν ψαχνουμε περα απο το αντιληπτο αγαπητε Κλεανθη,
συνηθως οσα δεν αντιλαμβανομαστε κανουν την μεγαλυτερη ζημια...

Γραφτηκα στο φορουμ το Γεναρη.Ξεκινησα μια χαρα τη διατροφη μου.Μετα απο 1 μηνα με το πρωτο υπερφαγικο παρατησα και το φορουμ και τη διατροφη.3 μηνες εκτροχιαστηκα απιστευτα και πηρα πισω οσα κιλα με κοπο ειχα χασει απο το περασμενο καλοκαιρι μεχρι το Γεναρη.Και τους 3 μηνες αυτους δε συζητουσα για φαγητο αφου ουτε στο φορουμ εμπαινα αλλα ουτε και φυσικα με τους δικους μου.Απλα ετρωγα.Προσωπικα προτιμω να συζητω για φαγητο. τωρα που ειδα τι αποτελεσμα εχει στην ψυχολογια μου και τον τροπο που λειτουργω στα πλαισια της διαιτας.Με τον κυκλο μου που το παιζω ανετη και δεν ανοιγω ποτε συζητηση για φαι δεν ειδα χαιρι και προκοπη τοσα χρονια.Παντα απεφευγα να συζητω για φαγητο για να μη δοσω αφορμη να με κραξουν για τα κιλα μου.Και ετσι ντρεπομουν μεχρι και να φαω μπροστα σε κοσμο.Κλεινομουν σπιτι και εκανα υπερφαγικα απανωτα.Ο καθενας βεβαια ειναι διαφορετικος.