Μετά από 2 μήνες θεραπείας ομολογώ πως είμαι πλέον 100% καλά! Έχω διάθεση να κάνω πράγματα πολλά, έχω αρχίσει και χάνω κιλά παρά τα αντικαταθλιπτικά που παίρνω, η διάθεση μου έχει βελτιωθεί αισθητά και προσέχω πλέον τον εαυτό μου πιο πολύ από ποτέ! Ελπίζω μόνο να κρατήσει, να μην ξανακυλήσω. Αποφάσισα πλέον να αντιμετωπίσω όλα τα θέματα που μέχρι τώρα απεύφευγα, βρήκα τη δύναμη να βγώ από μια σχέση βαλτωμένη παρότι η δύναμη της συνήθειας ήταν πολύ ισχυρή... τώρα πονάω βέβαια και κλαίω για αυτήν την απώλεια, αλλά ξέρω πως γίνεται για το καλό μου... και δε με παίρνει από κάτω πια... Για μένα το πρώτο καταθλιπτικό επεισόδιο αποτέλεσε και ένα δυνατό χαστούκι ταυτόχρονα... είπα οκ, έχεις μια ευαισθησία και είσαι ευάλωτη στην κατάθλιψη, έφτασες στο γραφείο του ψυχίατρου, χαπακώθηκες για τα καλά, συνήλθες και τώρα οφείλεις να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου και να αλλάξεις όλα όσα σε οδήγησαν σε αυτήν... το θέμα εξάλλου δεν είναι να μένεις σε προβληματικές καταστάσεις και να χαπακώνεσαι για να μην στεναχωριέσαι! Δεν είναι σίγουρα αυτή η λειτουργία των φαρμάκων... να μας κάνουν να αντέχουμε στις άσχημες καταστάσεις! Κι έτσι σιγά-σιγά και δειλά-δειλά προχωρώ στις αλλαγές και στην διεκδίκηση της ευτυχίας και ισορροπίας... Μακάρι να έχω και λίγη τύχη με το μέρος μου και νομίζω πως όλα θα πάνε πλέον καλά! Μοιράστηκα μαζί σας πολύ δύσκολες στιγμές μου και για εμένα ήσασταν και είστε ένα πολύτιμο στήριγμα! Έτσι τώρα θέλω να μοιραστώ και τα ευχάριστα, να δώσω κι εγώ λίγο κουράγιο και ελπίδα σε όλους όσοι ταλαιπωρούνται...
Σας ευχαριστώ όλους σας!
