Ονομαζομαι Νασια και ειμαι 17 χρονων. Βρηκα το φορουμ σας και αποφάσισα να γραψω για να βρω λιγη κατανοηση και συμβουλες...
Σαν παιδί ήμουν αδύνατη. Μαλλον οχι-ουτε αδυνατη-πετσι και κόκκαλο. Αλλα ετρωγα ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Εχω φωτογραφίες που φαινονται τα πλευρα μου την ωρα που καταβροχθιζω ενα παγωτο σοκολατα και ζηλευω το παιδακι που καποτε ημουν εγω...
Οπως ειναι ομως φυσιολογικό, αρχιζα κι εγω 'να γεμιζω' καθως πλησιαζα την εφηβεια. Στην αρχη νομιζα οτι παχαινα, αλλα συμφιλιωθηκα με την ιδεα και συνειδητοποιησα οτι δεν ημουν παχια, αλλα αδυνατη με 'σχημα'. Ακομα και τοτε (αρχες γυμνασιου) ετρωγα οτι ηθελα και θεωρουμουν αδυνατη.
Απο μικρή εκανα χορο και θυμαμαι ακριβως ποτε εγινε το 'κλικ' και ξεκινησαν τα προβληματα μου με το φαγητο. Σε ενα μαθημα μπαλετου η δασκαλα στο ξεκαρφωτο μου ειπε πως παχυνα και επρεπε να χασω 5 κιλα. Δεν ξαναπηγα μπαλετο μετα απο εκεινο το μαθημα. Ημουν 1.64 και 49 κιλα...
Καθως ψηλωνα εβαζα κι αλλα κιλα. Εδω και 2 χρονια με υψος 1.76 τα περισσοτερα μου κιλα ήταν 64 (Μαιο του 2010 μεσα στις εξετασεις). Μολις ζυγιστηκα επαθα το σοκ της ζωης μου και βαλθηκα σε διαιτα. Τωρα ειμαι στα 59 κιλα. Μου λενε πως ειμαι πολυ καλα σε κιλα. ΘΕΛΩ να το πιστεψω αλλα ο καθρεφτης αλλα μου λεει. Δεν εχω πει καν στην μαμα μου οτι χανω κιλα γιατί δεν με αφηνει να χασω. Βρισκω συνεχως δικαιολογιες να λειπω απο το σπιτι για να αποφευγω γευματα. Δεν κανω αφαγία απλα μειωνω τις θερμιδες μου. Προσπαθω να τρωω γυρω στις 1000 θερμιδες την μερα, αλλα η ιδεα του φαγητου με τρομαζει καποιες φορες.καμια φορα πιεζομαι για να κανω τον εαυτ μου να φαει 2 φρουτα παραπανω για να μην ειμαι κατω απο τις 1000 θερμιδες. Θελω να χασω κιλα, αλλα δεν θελω να το κανω με τον λαθος τροπο... και συνειδητοποιησα οτι αυτο ακριβως κανω, πριν λιγες μερα οταν ειχα καθυστερηση. ΠΟΤΕ μου δεν ειχα καθυστερηση, παντα στις 27 μερες ακριβως ειχα περιοδο.Φυσικα ηξερα οτι ηταν λογω διατροφης διοτι δεν εχω ολοκληρωμενες σχεσεις. Σημερα ευτυχως μου ηρθε, αλλα με 9 μερες καθυστερηση και αυτο με ταρακουνησε λιγο. Εφαγα το πρωι (πρωτη φορα μετα απο 3 μηνες) ενα κρουασαν και ενιωσα ανκουφιση και ενοχες συγχρονως, αλλα προσπαθω να μην το αφησω να με επηρεασει. Δεν ΘΕΛΩ να γινω ανορεξικη, αλλα αναγνωριζω το οτι κανω καποιες 'ανορεξικες σκεψεις'... 'Φοβαμαι' το λαδι, οτι εχει σοκολατα χτυπαει κοκκινο γιατί εχω την εντυπωση οτι αν το φαω θα βαλω κατευθειαν κιλα, οταν νιωθω οτι μπορει να ενδωσω σε πειρασμους βλεπω thinspos και κατευθειαν οι εικόνες των αδυνατων μοντελων/ηθοποιων μου αλλαζουν γνωμη.
εχει περασει κανεις τα ιδια?Τι κανατε?Πως ξεφευγω οταν κι εγω η ιδια ξερω οτι ειμαι τοσο κοντα στο να γινω ανορεξικη?