Κέντρο έρευνας και θεραπείας διαταραχών πρόσληψης τροφής.
Η κοινότητα αυτή λειτουργεί από το 2002. Αισίως λοιπόν έκλεισε 8 χρόνια ζωής.
Για όσους τυχόν με γνωρίζουν από παλιά, ξέρουν πως σπανίως παρεμβαίνω στα δρώμενα εδώ και σπανίως συμμετέχω. Οι λίγες εξαιρέσεις που έχουν γίνει αφορούν είτε διαχειριστικές παρεμβάσεις είτε ακραίες ψυχολογικές καταστάσεις, όπως για παράδειγμα μια απόπειρα αυτοκτονίας που είχε γίνει κάποτε από έναν ιδιαίτερα ενεργό μέλος.
Ετσι, πιστεύω, με περηφάνεια επιτρέψτε μου να πω, πως αυτή η κοινότητα διατηρεί το ύφος μιας κοινότητας αυτοβοήθειας και δεν έχει μετατραπεί σχεδόν ποτέ σε ένα χώρο που οι ειδικοί απαντούν σε μη ειδικούς, κατάσταση την οποία θεωρώ περισσότερο επικίνδυνη παρά βοηθητική.
Κάνω τον παραπάνω πρόλογο ελπίζοντας πως το μήνυμα που θα ακολουθήσει δεν θα θεωρηθεί διαφήμιση (παρόλο που, όντας ιδιοκτήτης αυτής της ιστοσελίδας, δεν θα το θεωρούσα αθέμιτο). Ωστόσο, για να αποφύγω αυτόν τον κίνδυνο, δεν θα αναφερθώ σε ονόματα ή λεπτομερειες.
ΤΟ ερώτημα μου έχει κυρίως να κάνει με μια αναζήτηση απόψεων ή αν θέλετε σφυγμομέτρησης ανθρώπων που αντιμετωπίζουν διαταραχές ψυχογενούς ανορεξίας, βουλιμίας, επεισοδιακής υπερφαγίας και παχυσαρκίας.
Για να έρθω στο θέμα, υπάρχει η σκέψη και γίνονται συζητήσεις για την δημιουργία ενός κέντρου στη Βόρεια Ελλάδα το οποίο θα παρέχει υπηρεσίες υποστήριξης για τις ΔΠΤ. Υπάρχουν πολλά τέτοια κέντρα στην Ελλάδα, η διαφοροποίηση και η πρωτοπορία ωστοσο έχουν να κάνουν με το ότι η βασική και πιο ολοκληρωμένη υπηρεσία θα αφορά ένα κλειστό θεραπευτικό πρόγραμμα όπου οι συμμετέχοντες θα διαμένουν, θα ζουν, θα κοιμούνται και θα λαμβάνουν μέρος στο πρόγραμμα για 4-6 περίπου μήνες. Το πρόγραμμα, σε γενικές γραμμές θα περιλαμβάνει πολλές ώρες ομαδικής ψυχοθεραπείας, ατομική συμβουλευτική, άλλες δραστηριότητες (πχ pilates), διατροφική υποστήριξη ή/και εκπαίδευση, ιατρική φροντίδα (αν είναι απαραίτητο) και άλλες δραστηριότητες, πχ ομαδικές δραστηριότητες οπως η παρακολούθηση και συζήτηση μια ταινίας για τις ΔΠΤ.
Μετά την ολοκληρωση του κλειστου προγράμματος, οι συμμετέχοντες θα μπαίνουν στο ανοικτό πρόγραμμα το οποίο θα προυποθετει μια συμμετοχή μερικών ωρών κάθε ημέρα, για άλλους 4-6 μήνες. Η υπηρεσία θα ολοκληρώνεται με ένα σταθερό (ατομικό) follow up για έναν ακόμη χρόνο.
Παρόμοια κέντρα "κλειστών προγραμμάτων" λειτουργούν σε Ευρώπη και Αμερική με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία. Προσωπικά, οποτε μου ζητήθηκε, έχω παραπέμψει ανθρώπους σε ένα τέτοιο κέντρο (στην Πορτογαλία), το οποίο έχω επισκεφθεί, γνωρίζω τον τρόπο λειτουργίας του και τα αποτελέσματα του.
Τα ερωτήματα μου λοιπόν αφορούν τις σκέψεις και τις προθέσεις για ένα τέτοιο κέντρο, με δεδομένο ότι απαιτεί 4-6 μήνες παραμονής και σίγουρα είναι δαπανηρό για τον οποιοδηποτε συμμετέχοντα.
Θεωρείτε ότι η ελληνική κοινωνία θα ήταν δεκτική και ανοικτή σε μια τέτοια θεραπευτική προσέγγιση, με δεδομένο ότι ακόμη και η ατομική ψυχοθεραπεία στην Ελλάδα (σε αντίθεση με το εξωτερικό), ΔΕΝ είναι η συνηθέστερη θεραπεία επιλογής για μια ΔΠΤ?
Ποιες είναι οι σκέψεις σας για μια τέτοια θεραπευτική προσέγγιση?
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την όποια συμμετοχή και ελπίζω και πάλι να μην παρερμηνευθεί το θέμα μου.
Εχοντας ωστοσο πάμπολες απορίες γύρω από το θέμα, δεν θα μπορούσα να σκεφθώ καλύτερο μέρος από αυτή την κοινότητα υποστήριξης, προκειμένου να λάβω ανατροφοδότηση για ένα τέτοιο εγχείρημα.
