Στερούμε, έρχομαι σε δύσκολη θέση, μ'ενοχλεί!!!

Διαβάζοντας διάφορες απόψεις μελών μέσα σ' αυτό το φόρουμ και οχι μόνο, συχνά συναντώ απόψεις του τύπου:

"...δε στερουμαστε λογω του σωματος μας, στερουμαστε λογω του μυαλου μας και λογω της αντιμετωπισης του εαυτου μας..."

"...δε μας φταίνε τα κιλά για όσα δεν απολαμβάνουμε..."

Πιστεύω οτι πρώτος απ' ολους δυσκολεύετε στη ζωή του και στη καθημερινότητα του, ο ιδιος ο υπέρβαρος/παχύσαρκος.

Οι λόγοι που μπορεί ο καθένας να έχει φτάσει να είναι υπέρβαρος/παχύσαρκος είναι καθαρά προσωπικοί, όμως τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στη καθημερινότητα του πέρα από τα οποιαδήποτε προβλήματα υγείας, είναι τα ίδια.

Αναφέρω μερικές απο αυτές τις περιπτώσεις

- Το κάθισμα στο αεροπλάνο δε σε χωράει, νοιώθεις τη πίεση των πλαινών μπράτσων αλλά και της ζώνης. Η πτήση, ειδικά αν έχει διάρκεια πάνω απο 2 ώρες γίνεται απίστευτα κουραστική.

- Πας να κάνεις καθαρισμό/περιποίηση προσώπου. Σου δίνει η αισθητικός να βάλεις μια ρόμπα και να ξαπλώσεις στην ειδική καρέκλα. Η ρόμπα με το ζόρι μπαίνει, δε κλείνει μπροστά αλλά και στη καρέκλα με τα μπράτσα υπάρχει πρόβλημα.

- Στα ξενοδοχεία, το μπουρνούζι δε σου κάνει και οι πετσέτες συνήθως δε φτάνουν για να τις τυλίξεις γύρω απο το σώμα σου.

- Η πλειονότητα των ρούχων δε σου κάνει και επισκέπτεσαι ειδικά καταστήματα με ρούχα σε μεγάλα νούμερα που τις περισσοτερες φορές έχουν μια συγκεκριμένη γραμμή. (π.χ. φαρδιά και ριχτά, παντελόνια με λάσχτιο)

- Εχεις πάει για συνέντευξη για νέα δουλειά και η καρέκλα που σου απλώνει το χέρι και σου προτείνει να κάτσει ο υπεύθυνος, έχει μπράτσα. Κάθεσαι στην άκρη της καρέκλας!

Εμένα προσωπικά όλα αυτά με ενοχλούν, δε μπορώ να προσποιούμαι οτι δεν μου συμβαίνουν. Κάνω οτι δε συμβαίνει τίποτα, τα προσπερνώ, δείχνω οτι δε με πειράζει αλλά δεν είναι έτσι.

Μου κάνει όμως εντύπωση γιατί αποφεύγουμε να τα συζητάμε ακόμα και μεταξύ μας.

Ποιά είναι η γνώμη σας; Τι έχετε αντιμετωπίσει στη καθημερινότητα σας; Τα συζητάτε;

μπραβο βαλλια. πολυ ωραια το θετεις. ντρεπομαστε και μεταξυ μας να τα συζηταμε!

με αφορμη αυτο θα πιαστω με 2 παρατηρησεις σου να γραψω την προσωπικη μου εμπειρια.

Quote:

---

Originally posted by Vallia

- Πας να κάνεις καθαρισμό/περιποίηση προσώπου. Σου δίνει η αισθητικός να βάλεις μια ρόμπα και να ξαπλώσεις στην ειδική καρέκλα. Η ρόμπα με το ζόρι μπαίνει, δε κλείνει μπροστά αλλά και στη καρέκλα με τα μπράτσα υπάρχει πρόβλημα.

- Στα ξενοδοχεία, το μπουρνούζι δε σου κάνει και οι πετσέτες συνήθως δε φτάνουν για να τις τυλίξεις γύρω απο το σώμα σου.

---

ρομπα

οταν μπηκα στο πανεπιστημιο αγορασα ρομπα οπως ολοι οι συναδελφοι (χημικος ειμαι)
πρωτος χρονος οκ. απο διαιτα προερχομουν, ετρωγα νορμαλ, ολα καλα. δευτερος χρονος γνωριζω καποιον και πλακωνομαστε στα φαγητα. μενουμε μαζι, σταματαμε τις επισκεψεις στις σχολες μας και δεν παρακολουθω ουτε εργαστηρια. τριτος χρονος αρχιζω παρακολουθησεις και τοτε πλεον ειμαι σιγουρη οτι μου πηραν την ρομπα και μου εδωσαν μικροτερο νουμερο!!! μου πηρε 3 χρονια να καταλαβω οτι τελικα ειχα την ιδια ρομπα!!!
:tumble:

πετσετες

με τις πετσετες του ξενοδοχειου οκ. δεν μπορω να πραπονεθω. τους συμφερει να αγοραζουν μικροτερες αφου τις πληρωνουν με το κιλο.
τι γινεται ομως οταν καταλαβαινεις οτι αυτες που εχεις στο σπιτι "εμπασαν" απο τα πλυσιματα? εμενα μου πηρε 10 χρονια να το παρω αποφαση να χασω τα 20 κιλα για να καταλαβω οτι δεν εμπασαν!!! :shocked2:


βαλλια μου δεν πιστευω να παρεξηγηθηκες που το εριξα στο χιουμοριστικο. οταν διαβασα το αληθινοτατο ποστ σου μου ηρθε να γραψω τα παθηματα μου!!

εγω παλι ειχα παει σε μια καφετερια περυσι στα 119 κιλα.. και καθισα σε μια καρεκλα με μπρατσα.. κοριτσια ενοιωθα πως με ειχαν σφινωσει εκει μεσα..και πως θα ανοιγε στα 2 η καρεκλα.. χαχα.. και σκεφτομουν πως θα σηκωνομουν μετα να φυγω... πιστευα πως ειχε κολησει πανω μου ..χαχα .. οποτε καταλαβαινεται πως εμεινα με τις ωρες μεχρι να φυγει ο πολυς ο κοσμος .. ( ευτυχως ηταν μεσημερι )

φετος που ετυχε να ξαναπαω οκ καθισα ανετα!!! και ι αληθεια ειναι πως μου ηρθε εκεινη η εικονα στο μυαλο... περυσι δεν χωρουσα να καθησω και την θεωρουσα στενη καρεκλα και τους εβριζα που βρικαν να κανουν οικονομιες στις καρεκλες .. :p .. και φετος ολα μια χαρα και την θεωρουσα μαλιστα και φυσιολογικη καρεκλα..

Quote:

---

Originally posted by BARB3
βαλλια μου δεν πιστευω να παρεξηγηθηκες που το εριξα στο χιουμοριστικο. οταν διαβασα το αληθινοτατο ποστ σου μου ηρθε να γραψω τα παθηματα μου!!

---

Καμία απολύτως παρεξήγηση BARB3, και γω το έχω "γελάσει" το θέμα πολλές φορές για να ελαφρύνω το συναίσθημα αυτό! :starhit:

Μου πήρε σχεδόν 20 χρόνια (και ακόμα παλεύω) για να παραδεχτώ φωναχτά στον εαυτό μου οτι δε μου αρέσω και πρέπει κάτι να κάνω γι αυτό!!

Quote:

---

Originally posted by zwhtsa
.. και φετος ολα μια χαρα και την θεωρουσα μαλιστα και φυσιολογικη καρεκλα..

---

:starhit: Μπορεί την επόμενη φορά να χωράει να ακουμπήσεις και τη τσάντα σου δίπλα σου, στο πλαι, που ξέρεις!!

Σας έχει τύχει κορίτσια φαντάζομαι να μην υπάρχει κάποιος χώρος ή άδεια καρέκλα να ακουπμπήσετε τη τσάντα σας και οταν ριχνετε μια ματιά γύρω να δειτε που την έχουν ακουμπήσει οι άλλες να βλέπετε να τις έχουν αρκετές δίπλα τους, στο κάθσιμα!!

καλα μην το παρα...(μπιπ).. το θεμα...
χαχα
ποτε δεν προκειτε να φτασω σε αυτο το σημειο, εκτος και αν καθομαι σε καναπε!! οποτε εχω απειρο χωρο τριγυρω μου!
εγω παλι αν δεν εχω που να την βαλω.. την βαζω πισω στην πλατη μου :P

η την ακουμπαω κατω.. με κοιτανε καποιες ..αλλα το παιζω τοσο κουλ.. γιατι πραγματικα κοριτσια δεν με νοιαζει, και ουτε εχω το αγχος μη λερωσει μη χαλασει..

εχω αλλα πραγματα πιο σημαντικα να σκεφτω και οχι που θα ακουμπαω την τσαντα μου :P

Quote:

---

Originally posted by zwhtsa
καλα μην το παρα...(μπιπ).. το θεμα...
χαχα
ποτε δεν προκειτε να φτασω σε αυτο το σημειο!

---

Δεν είναι απαραίτητο να είσαι συγκεκριμένων διαστάσεων για να γίνει αυτό, μου έχει τύχει εμενα όπως είμαι τώρα σε ένα καλό εστιατόριο πριν μερικούς μήνες.

Εξαρτάται πάντα από τις διαστάσεις της καρέκλας.

Quote:

---

Originally posted by zwhtsa
εχω αλλα πραγματα πιο σημαντικα να σκεφτω και οχι που θα ακουμπαω την τσαντα μου :P

---

Αυτό ειναι δεδομένο, got carried away with the small talk!!! :starhit:

ʼλλες δύο πονεμένες περιπτώσεις:
- Σινεμά, στα 95 κιλά με το ζόρι χώθηκα στο κάθισμα και πονούσαν τα πλαινά από τα πόδια μου από την πίεση των μπράτσων του καθίσματος. ʼντε μετά να απολαύσεις την ταινία... και
- Ξαπλώστρες στην παραλία. Ακόμη και τώρα που έχασα κάποια κιλά, αλλά παραμένω σεβαστών διαστάσεων, πάντα έχω το άγχος μήπως καθήσω και σκιστεί. Και νομίζω πως ακόμη και να φτάσω στο στόχο μου -60 κιλά- το συγκεκριμένο άγχος είναι βιωματικό. Δε νομίζω ότι θα το ξεπεράσω ποτέ.
Βεβαίως και μας στενοχωρεί το να δυσκολεύεται η καθημερινότητά μας ή ακόμη και το να διαφέρουμε από τους άλλους. Το θεωρώ δεδομένο.

Quote:

---

Originally posted by Vallia
Διαβάζοντας διάφορες απόψεις μελών μέσα σ' αυτό το φόρουμ και οχι μόνο, συχνά συναντώ απόψεις του τύπου:

"...δε στερουμαστε λογω του σωματος μας, στερουμαστε λογω του μυαλου μας και λογω της αντιμετωπισης του εαυτου μας..."

---

ωραιο θεματακι ανοιξες Βαλλια:starhit:

αλλο εννοουσα βεβαια αλλα δεν πειραζει να το ξεκαθαρισω.
τα κιλα δημιουργουν πρακτικα προβληματα πολλα, εχεις απολυτο δικιο!
αλλα δε φταινε αυτα. εμεις, με το δικο μας το μυαλο, τα αποκτησαμε αυτα τα κιλα.
εμεις αντιμετωπισαμε ασχημα τον εαυτο μας.
ημασταν υπερβολικα αυστηροι και αδικοι μαζι του.
και ετσι προεκυψαν τα κιλα.
αυτο εννοουσα.
γιαυτο ειπα στο αλλο τοπικ οτι το σωμα ειναι το αποτελεσμα, οχι η αιτια.
αν στραβοκοψω τα μαλλια μου και τα κανω αισχος και μετα δε μου αρεσουν και εχω κομπλεξ, δε φταινε τα μαλλια ουτε και το ψαλιδι.

με αυτη την ενοια.

και αφου υπαρχουν υπερβαροι και παχυσαρκοι που δε στερουνται τη ζωη λογω των κιλων τους, μαλλον δε φταινε τα κιλα.

στο πρακτικο κομματι εννοειται εχουμε προβλημα.
με ολα αυτα που προαναφερατε.
και εξαλλου εχουμε βγαλει σε αυτο το φορουμ τοσα και τοσα "σωψυχα" μας που σιγα μην κολλησουμε στο αν μας χωραει μια καρεκλα με χερουλια ή η ρομπα της σχολης :starhit:

λογικο ειναι να νιωθουμε χαλια σε τετοιες στιγμες. κι εγω πληγωνομαι και απελπιζομαι. παλιοτερα, η αναζητηση παντελονιου στα μαγαζια ηταν ο απολυτος εφιαλτης.

Αγαπητή click, δεν έχει σημασία ποιoς είπε τι (για μένα) και τι ακριβώς εννοούσε, (το πήρα απλά σαν παράδειγμα) μιας και είναι φράση που ακούω συχνά, γι αυτό και την παρέθεσα χωρίς quotes, δεν ήθελα να πω κατι σε σένα.

Σχετικά τώρα με το εμεις φταίμε. Μερικές σκέψεις για το θεμα αυτό.

Η κοινωνία μας έχει αποφασίσει ότι ένας άρρωστος άνθρωπος ΦΤΑΙΕΙ για την αρρώστεια του! Απίστευτο! Αν έρθει κάποιος και μας πει ?έσπασα το γόνατο μου μικρός και έχω καρφιά και λάμες, και δεν μπορώ να γονατίσω", θα μας είναι ίσως διπλά συμπαθής. Αν πει ήμουν απρόσεκτος και καταθλιπτικός μικρός, έτρωγα για να γίνω αξιοπρόσεκτος και να νιώθω καλά, θα πείτε όμως κοίτα το βόδι.

Η κοινωνία μας αποφάσισε στα τέλη του περασμένου αιώνα να ενοχοποιήσει τον άρρωστο για την ασθένεια του (έχεις έλκος; έπαθες έμφραγμα; έχεις καρκίνο; Είναι που έπινες / έτρωγες / κάπνιζες / ηλιοθεραπευόσουν ή δε ξέρω κι εγω τι άλλο, ΑΣΥΣΤΟΛΑ! Εσύ φταις!

Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό αλλά είναι μια πραγματικότητα!! Ποιά είναι η γνώμη σας;

γιατι ο ανθρωπος τρελαινεται να κατηγορει, να βρισκει μειονεκτηματα, να βρισκει τρωτα σημεια, να ποναει τους αλλους, να καταδικαζει, να κατακρινει, να σχολιαζει, να κουτσομπολευει, να βρισκει τροπους να καλυπτει τις ανεπαρκειες του οχι διορθωνοντας τες, απλα ψαχνοντας τις ανεπαρκειες των αλλων.
η αδικια υπαρχει στην ανθρωπινη κοινοτητα αφθονη.
οπως και η υποκρισια επισης.

και δε βγαζω την ουρα μου απεξω.

χωρίς να ξέρω τον σωματότυπο τις κάθεμιας πιστεύω ότι ακουμπήσαμε την υπερβολή. Υπήρξα και στο παρελθόν και πρόσφατα 95 κιλά. Ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με τις καρέκλες, σε όποιο μαγαζί και να πήγα, ούτε με τις ξαπλώστρες στην θάλασσα. Ουσιαστικά πιστεύω είναι ο φόβος που λειτουργεί πριν την ίδια την πράξη. Μήπως δεν χωράω; κι από εκεί κι έπειτα λειτουργεί αγχωτικά. Συμβαίνει κι αυτό όταν έχεις πολλά κιλά δεν λέω απλά πιστεύω ότι το βασικό πρόβλημα είναι ο φόβος του να μας συμβεί. όπως και να'χει ας χάσουμε τα κιλά για να διώξουμε και τους φόβους και τις σκέψεις και τα δυσάρεστα περιστατικά...

Η κοινωνία δυστυχώς έχει συνδέσει τον υπέρβαρο - παχύσαρκο με το γενικότερα δυσλειτουργικό άτομο. Μου έχουν πει προσωπικά πως όταν βλέπουν έναν παχύσαρκο, θεωρούν αυτόματα πως είναι δυσκίνητος και αργόστροφος, άρα δεν κάνει για τη δουλειά που θέλουν να του αναθέσουν. Συμφωνώ με την όποια βραδυκινησία, αλλά όχι με την αργοστροφία. Ίσα ίσα που ο άνθρωπος που αντιμετωπίζει θέματα στην καθημερινότητά του, βάζει σε λειτουργία το μυαλό του. Χώρια τις ευαισθησίες που, ενώ έχει, ελάχιστοι τις καταλαβαίνουν. Για να μην αναφέρω περιστατικά με νωθρές και βαριεστημένες σερβιτόρες, που ενώ είναι κορμάρες, σέρνονται και βαριούνται ακόμη και να μιλήσουν.
Θα αναφερθώ σε περιστατικό πρόσφατο, που μου αύξησε τις όποιες φοβίες μου, δικαιολογημένες και μη. Σε παραλία ήταν ένα πολύ ολισθηρό βραχάκι, όπου έπεσε άσχημα ένας -για κακή του τύχη- πάρα πολύ ευτραφής κύριος. Μαζεύτηκε κόσμος γύρω του και αυτός έλεγε ξανά και ξανά να τον αγνοήσουν, πως είναι καλά, πως δεν έπαθε τίποτα. Τον καταλαβαίνω, ήθελε να περάσει απαρατήρητος. Κι ενώ η προσοχή του κόσμου κάπως μετριάστηκε, πετάγεται ένας από τους λουόμενους και λέει "τυχερός είσαι, φίλε, άνοιξε ο αερόσακος". Ακολούθησαν γέλια και σούσουρο, γέλασε και ο κύριος, αλλά η ψυχή του το ήξερε.

Quote:

---

Originally posted by Vallia
Αγαπητή click, δεν έχει σημασία ποιoς είπε τι (για μένα) και τι ακριβώς εννοούσε, (το πήρα απλά σαν παράδειγμα) μιας και είναι φράση που ακούω συχνά, γι αυτό και την παρέθεσα χωρίς quotes, δεν ήθελα να πω κατι σε σένα.

Σχετικά τώρα με το εμεις φταίμε. Μερικές σκέψεις για το θεμα αυτό.

Η κοινωνία μας έχει αποφασίσει ότι ένας άρρωστος άνθρωπος ΦΤΑΙΕΙ για την αρρώστεια του! Απίστευτο! Αν έρθει κάποιος και μας πει ?έσπασα το γόνατο μου μικρός και έχω καρφιά και λάμες, και δεν μπορώ να γονατίσω", θα μας είναι ίσως διπλά συμπαθής. Αν πει ήμουν απρόσεκτος και καταθλιπτικός μικρός, έτρωγα για να γίνω αξιοπρόσεκτος και να νιώθω καλά, θα πείτε όμως κοίτα το βόδι.

Η κοινωνία μας αποφάσισε στα τέλη του περασμένου αιώνα να ενοχοποιήσει τον άρρωστο για την ασθένεια του (έχεις έλκος; έπαθες έμφραγμα; έχεις καρκίνο; Είναι που έπινες / έτρωγες / κάπνιζες / ηλιοθεραπευόσουν ή δε ξέρω κι εγω τι άλλο, ΑΣΥΣΤΟΛΑ! Εσύ φταις!

Δεν ξέρω γιατί γίνεται αυτό αλλά είναι μια πραγματικότητα!! Ποιά είναι η γνώμη σας;

---

ενδιαφέρουσα θεωρία.