e-ασθένειες μιας νέας εποχής σχέσεων
Στην εποχή που οι σχέσεις αποκτούν το πρόθεμα e και γίνονται e-sxeseis, αντί να γίνουν ΟΙ σχέσεις, υπάρχουν φορές (κατά την προσωπική μου εκτίμηση η πλειοψηφία των περιπτώσεων), που το ιδεατό, μπερδεύεται με το πραγματικό σε βαθμό που να διαστρεβλώνει την ύπαρξη.
Έζησα δεκάδες περιπτώσεις διαστρεβλωμένης επικοινωνίας αμέσως μετά έναν χωρισμό μου 4,5 χρόνια πριν.
Είχα μόλις εξέλθει από μία σχέση που κόπηκε απότομα (χωρίς εγώ να είμαι αυτός που το αποφάσισε).
Υπάρχουν εκεί (στο τέλος των χωρισμών), όλα αυτά τα συναισθήματα απώλειας ενός κόσμου που φαινόταν τέλειος και από συνεκτικός γίνεται αποσαθρωμένος. Ο άνθρωπος που χωρίζει έχει μέσα του έναν πληγωμένο εαυτό, ματωμένα σχέδια και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Είναι φανερό ότι χρειάζεται αληθινές σχέσεις και όχι υποκατάστατες ασχεσίες.
Ο άνθρωπος που \"βγαίνει\" από μία σχέση, απαιτείται να καταβυθιστεί στο σκοτεινό της ψυχής του, περνώντας από την αποκαθήλωση προς τον επιτάφιο και την ανάσταση.
Στις σημερινές εποχές (εκεί που το εικονικό επιβάλλεται επί του πραγματικού), οι αποκαθηλώσεις και οι επιτάφιοι δεν προτιμούνται.
Τα άτομα επιχειρούν να διατηρήσουν το προηγούμενο περιβάλλον της προ-χωρισμού σχέσης με ένα εικονικό περιβάλλον υποτιθέμενης κοινότητας που τους δίνει την αίσθηση της αποδοχής, αυτής που καταρράκωσε ο χωρισμός.
Δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό στην επιδίωξη του καθενός μας να νιώθει αποδεκτός και να ζεσταίνεται η ψυχή του με την Έγνοια.
Οι διαπιστώσεις μου (4,5 χρόνων και παραπάνω) στις διαδικτυακές σχέσεις, μου λένε πως τούτο το εικονικό υπόβαθρο ψυχικής ζέσης περιέχει μέσα του κρυμμένα όλα τα αρνητικά που ο ατομικός επιτάφιος θα απέκλειε.
Ο άνθρωπος που ζει εικονικά (μετά τον χωρισμό) αποφεύγει να ζήσει με τον εαυτό του, να αντιμετωπίσει τις σιωπές και το μαύρο της ψυχής του, μεταστρέφοντάς το σε λευκή θετικότητα.
Μέσα στην ψευδαισθητική κοινότητα αυτού του είδους, διακρίνει κανείς την επιθετικότητα (απόρροια της απόρριψης) και την εμμονή.
Υπάρχει ένα νέο e-συναίσθημα που πρέπει πια να αρχίσει ο άνθρωπος του 21ου αιώνα να ζει με αυτό: η αίσθηση παντοδυναμίας και ελευθέριας επιλογής που δίνει το πληκτρολόγιο--->η αδιαφορία για την αληθινή ταυτότητα του αποδέκτη των κειμένων--->η καταρράκωση της ψυχής του άλλου--->η αντιμετώπιση του άλλου όχι ως οντότητα με ύλη, αλλά ως μια αόρατη οντότητα.
Το e-συναίσθημα που στο εξής θα καλείται e-αμετροέπεια αποτελεί την επικίνδυνη ασθένεια των ψηφιακών καιρών.
Η επικινδυνότητά της έγκειται στο ότι οι \"φορείς\" της δεν νιώθουν ότι την περιέχουν μέσα τους...κι αυτό οφείλεται στο ότι νεκρώνει την αυτοκριτική, ιδανικό που προκύπτει από την ενδοσκόπηση.
