καινουριο μελος :) οσα θα αγγιξω
καινουριο μελος :) οσα θα αγγιξω
Καιρο διαβαζω το φορουμ+προσφατα γραφτηκα.4 χρονια σχεδον βουλιμικη,μετρημενες οι καλες μερες που απειχα.Ειμαι 20 χρονων,1.56,47 κιλα.ξερω πως ειμαι ομορφη,μα μου χει γινει μανια,ξερετε εσεις πως ειναι αυτα.
Θελω ενα βραδυ να απολαυσω το γευμα μου χωρις να πεσω με αγχος στο κρεβατι και με το πρωινο τσιγαρο να μην ποναει ο λαιμος μου και να μη νιωθω αυτο το σφιξιμο στο στηθος.Να αναπνεω ηρεμα,χωρις ταχυκαρδια και να φυγουν αυτοι οι πονοκεφαλοι.να σηκωνω το κινητο οταν χτυπαει και να μην βρισκω δικαιολογιες να μεινω μεσα.
εχω ζησει πολλα ομορφα αυτα τα χρονια,δεν στερηθηκα καταστασεις και στιγμες.ομως αυτο ειναι ενας εφιαλτης.κοιταξα παλι τον καθρεφτη,ζυγιστηκα,κυλησα.� � υστερα ειπα:απο αυριο,καινουρια μερα...
οχι αυριο,οχι την επομενη φορα καλυτερα.Τωρα,εδω..για μενα,για μας..
γιατι οταν το νικησω θα εχω οση δυναμη κανεις δε φανταστηκε..κι ας μη ξερουν κι ας μη καταλαβαινουν οι αλλοι,τι κρυβω,τι περναω..
δε μιλαω γι αυτο..+σπανια στηριζομαι στους αλλους για βοηθεια αν δε μπορω να τη προσφερω εγω στον εαυτο μου...
...θα ερθει μια μερα,καλοκαιρακι θα ναι...θα φορεσω ενα σορτσακι κι ενα κοντο μπλουζακι,θα χει δροσερο αερα και μ ενα παγωτο στο χερι θα κοβω βολτες στους δρομους.
θα ρθει μια μερα που οταν σκεφτω τη τελευταια εφιαλτικη φορα αυτης της καταστασης θα χαμογελασω,αληθεια στο λεω.+θα αναψω το τσιγαρο μου να κανω κυκλους στον αερα..
κι ολο αυτο δε θα ναι εφιαλτης,αλλα στηριγμα και δυναμη..
σαν ενας πολεμος χωρις λογο,εγω με εμενα...για να νικησει η ζωη...ενα πεισμα,ενα στοιχημα ζωης....να τρεχεις+να κυνηγας βραδια μοναξιας,που εισαι με κοσμο+κρυβεσαι απο ολους.
κουραστηκα...ηρθε ο καιρος.να βρω τι με κραταει πισω,να βρω την ακρη,κολλαω δε βγαζω ακρη...με τυρανναει χωρις να θελει κατι.
χανω συχνα τον ελεχο+ψαχνω τον εαυτο μου,οχι δεν ειμαι χαμενη...ζησε μωρο μου φωναξα στον καθρεφτη..οσα σου στερησε ολο αυτο,εισαι εσυ,εισαι εκει....σπασεεεεεεε το τειχος,ματωσε,παρε φορα,χτυπααααα..κανενας πολεμος δεν εχει λουλουδια και τραγουδια.πρεπει να δωθεις,να ουρλιαξεις.
κι οταν τελειωσει σου λεω,θα χεις τη δυναμη ολου του κοσμου,τα επαθλα δικα σου...πιο σοφος.Ακομα ζωντανη λοιπον,χωρις να ζω?
χτες βραδυ ακουγα μουσικη,τη ξεσηκωτικη μουσικη που αγαπω,κομματι μου πια,στιχος και πνοη...κοιταξα τη γροθια μου.την εσφιξα.αυτη ειμαι εγω..με μαθαινω,με βλεπω...δεν κανω πισω,δε κλαψουριζω χωρις λογο,δεν αφηνω το παρελθον να με τραβαει...τοσες μαχες εχω δωσει,σκληρες,επιπολαιες,κ� �θοριστικες...
ηρθε καιρος για ακομα μια...για την γοητευση και την απογοητευση της ζωης μου..για οσα μου στερησα και οσα απλοχερα μου χαρισα..για μενα,για σενα.
*εκανα λαθος και το δημοσιευσα αλλου,μεχρι να μαθω πως να το χειριζομαι το φορουμ εχω ακομα. :P
