τι βλεπεις στον καθρεφτη;

Ειναι γνωστο οτι οι κοπελες με ανορεξια κυταζουν στον καθρεφτη και βλεπουν τον εαυτο τους παχυ(ενω δεν ειναι)Μαλιστα διαβαζα προσφατα για μια κοπελα που περνωντας απο το τζαμι μιας βιτρινας ειδε μια σιλουετα και σκεφτηκε -τι λεπτο σωμα!ετσι θελω να γινω-οταν ξαφνικα καταλαβε οτι η φιγουρα ηταν ο εαυτος της και μολις το συνειδητοποιησε, η εικονα της στο τζαμι αρχισε να φουσκωνει!Λοιπον εγω τωρα θα πω κατι που μοιαζει ανεκδοτολογικο αλλα δεν ειναι.Το διαστημα που ημουνα τα πολλα κιλα κ που κρατησε αρκετον καιρο εγω εβλεπα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και ...μου φαινομουν ο.κ.ε αντε λιγο καμπυλες αλλα ο.κ.Ε χμ αυτη η απαρνηση της πραγματικοτητας εχει συμβει σε καναν αλλο:υποψιαζομαι οτι ειμαι η μονη με αυτη τη διαταραχουλα αλλα ας κανω την ερωτηση δε βλαπτει.

εγω εγω ειμαι ετσι...

ακομα και τωρα,ακομα και μετα απο τοσες φορες που εχω χασει και εχω ξαναπαρει κιλα,ακομα και μετα την εγκυμοσυνη μου απο την οποια πηρα 12 κιλα και εχασα τα 10 και μετα η χαζη τα ξαναπηρα,δε λεω να βαλω μυαλο και δεν εχω επιγνωση του ποσο μα ποσο παχια ειμαι οταν κοιτιεμαι στο καθρεφτη,αλλα βαθια μεσα μου το ξερω-ευτυχως το παραδεχομαι.
νομιζω ομως οτι το κανω για αυτοαμυνα,αλλιως δε θα ξαναβγαινα απο το σπιτι,ουτε για να παρω το γαλα του παιδιου

Μαλιστα καταλαβα.Στο κινητο σισιλιανα με βλεπω παχια στον καθρεφτη οχι.
Λινεαλ εσυ εσυ εισαι ετσι ολε! Σαν εμενα.
Περιμενω κ αλλες απαντησεις γιατι βρισκομαι στα προθυρα σημαντικης ανακαλυψης .Τυφλα ναχουν οι κλινικοι.

Ο καθρεφτης ειναι ο καλυτερος φιλος μου και ο μεγαλυτερος εχθρος μου. Υπαρχουν φορες που δεν μπορω να ξεκολλησω απο αυτον, που εκστασιαζομαι κοιταζωντας την εικονα μου και αλλες φορες που δεν αντεχω να με βλεπω. Ειναι θεμα διαθεσης. Αλλες φορες αισθανομαι καλα με τον εαυτο μου και οταν κοιταζομαι στον καθρευτη επικεντρωνομαι στα ωραια στοιχεια της εμφανισης μου και αλλες φορες, οταν νιωθω την ανασφαλια να με κυριευει, το βλεμμα μου σταματα στους μηρους και τους γλουτους μου (τα σημεια που μισω πανω μου) και απελπιζομαι.

Quote:

---

Originally posted by victoria19
Ο καθρεφτης ειναι ο καλυτερος φιλος μου και ο μεγαλυτερος εχθρος μου. Υπαρχουν φορες που δεν μπορω να ξεκολλησω απο αυτον, που εκστασιαζομαι κοιταζωντας την εικονα μου και αλλες φορες που δεν αντεχω να με βλεπω. Ειναι θεμα διαθεσης. Αλλες φορες αισθανομαι καλα με τον εαυτο μου και οταν κοιταζομαι στον καθρευτη επικεντρωνομαι στα ωραια στοιχεια της εμφανισης μου και αλλες φορες, οταν νιωθω την ανασφαλια να με κυριευει, το βλεμμα μου σταματα στους μηρους και τους γλουτους μου (τα σημεια που μισω πανω μου) και απελπιζομαι.

---

NAI ALLA NA ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ:''ΣΕ'' ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΙΟ ΛΕΠΤΗ Η ΠΙΟ ΠΑΧΙΑ;

Εξαρτάται από την ψυχολογία μου τη δεδομένη στιγμή. Αν νιώθω όμορφα και συνεπής με αυτά που κάνω για μένα, βλέπω μία όμορφη, ζουμερή γυναίκα, που πρέπει να προσπαθήσει λίγο για να βελτιώσει την εικόνα της. Αν πάλι δεν αισθάνομαι καλά και έχω τύψεις γιατί πχ. έφαγα υπερβολικά ή δεν γυμνάστηκα, αλλά σύρθηκα στους καναπέδες να χωνέψω, βλέπω έναν μπόγο, που έχει και το θράσος να κοιτάζεται στον καθρέφτη.

εξαρτάται απο τον καθρέφτη...σε κάποιους καθρέφτες δεν έχω κανένα πρόβλημα με την εικόνα μου(για σώμα μιλάω) και κάποιοι άλλοι με παχαίνουν-παραμορφώνουν κ δν είναι κ ότι καλύτερο για την ψυχολογία.Ή εγώ είμαι πολύ υποχόνδρια ή όντως υπάρχει απόκλιση στο είδωλο που προβάλλει ο κάθε καθρέφτης!εξού κ σε κάποια μαγαζιά με ρούχα έχω ακούσει οτι βάζουν καθρέφτες που αδυνατίζουν..τώρα για φωτ'ο, γενικά τα κινητά έχω την εντύπωση οτι παχαίνουν!

Quote:

---

Originally posted by lessing

Quote:

---

Originally posted by victoria19
Ο καθρεφτης ειναι ο καλυτερος φιλος μου και ο μεγαλυτερος εχθρος μου. Υπαρχουν φορες που δεν μπορω να ξεκολλησω απο αυτον, που εκστασιαζομαι κοιταζωντας την εικονα μου και αλλες φορες που δεν αντεχω να με βλεπω. Ειναι θεμα διαθεσης. Αλλες φορες αισθανομαι καλα με τον εαυτο μου και οταν κοιταζομαι στον καθρευτη επικεντρωνομαι στα ωραια στοιχεια της εμφανισης μου και αλλες φορες, οταν νιωθω την ανασφαλια να με κυριευει, το βλεμμα μου σταματα στους μηρους και τους γλουτους μου (τα σημεια που μισω πανω μου) και απελπιζομαι.

---

NAI ALLA NA ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ:''ΣΕ'' ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΙΟ ΛΕΠΤΗ Η ΠΙΟ ΠΑΧΙΑ;

---

Νομιζω οτι με βλεπω οπως ειμαι. Μετριο στηθος (λιγο χαλαρο επειδη καποτε ηταν πιο μεγαλο), επιπεδη κοιλια (ειμαι περηφανη για αυτην γιατι ειναι εντελως επιπεδη. και μαλιστα εχω και σκουλαρικι στον οφαλο), λεπτη μεση, αγυμναστοι γλουτοι (κατι πρεπει να κανω για αυτο το σημειο και αυτο το κατι λεγεται γυμναστικη :P), μηροι που και αυτοι θα χρειαζονταν λιγη γυμναστικη, λεπτες γαμπες (παντα ακουω κολακευτικα σχολια για το ποσο ομορφες γαμπες εχω). Δεν πιστευω οτι με βλεπω πιο αδυνατη η πιο παχια απο οτι ειμαι. Ξερω ποια σημεια του σωματος μου ειναι τα πιο λεπτα και ποια χρειαζονται δουλιτσα. ^^

Επισης δεν ηξερα οτι σε καποια μαγαζια ρουχων βαζουν καθρεπτες που ''αδυνατιζουν''. Καταλαβαινω την λογικη που υπαρχει πισω απο αυτην την ενεργεια βεβαια. Damn. Και γω τις προαλλες που ειχα παει στο Notos ειχα δοκιμασει ενα φορεμα Killah και οταν κοιταχτηκα στον καθρευτη με ειδα απιστευτα αδυνατη. Και χαιρομουν γιατι νομιζα οτι ειμαι τοσο αδυνατη... :/

κατι που θελω να αλλαξει, αλλα δεν το σιχαινομαι πλεον, απλα θελω να το αλλαξω γιατι δεν το δεχομαι οπως ειναι

Quote:

---

Originally posted by lessing
Ειναι γνωστο οτι οι κοπελες με ανορεξια κυταζουν στον καθρεφτη και βλεπουν τον εαυτο τους παχυ(ενω δεν ειναι)Μαλιστα διαβαζα προσφατα για μια κοπελα που περνωντας απο το τζαμι μιας βιτρινας ειδε μια σιλουετα και σκεφτηκε -τι λεπτο σωμα!ετσι θελω να γινω-οταν ξαφνικα καταλαβε οτι η φιγουρα ηταν ο εαυτος της και μολις το συνειδητοποιησε, η εικονα της στο τζαμι αρχισε να φουσκωνει!Λοιπον εγω τωρα θα πω κατι που μοιαζει ανεκδοτολογικο αλλα δεν ειναι.Το διαστημα που ημουνα τα πολλα κιλα κ που κρατησε αρκετον καιρο εγω εβλεπα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και ...μου φαινομουν ο.κ.ε αντε λιγο καμπυλες αλλα ο.κ.Ε χμ αυτη η απαρνηση της πραγματικοτητας εχει συμβει σε καναν αλλο:υποψιαζομαι οτι ειμαι η μονη με αυτη τη διαταραχουλα αλλα ας κανω την ερωτηση δε βλαπτει.

---

στα 80 + κιλα πριν 4 χρονια με εβλεπα θεοχοντρη
στα 100+ κιλα πριν ενα χρονο με εβλεπα...με καμπυλες
στα 80+ κιλα τωρα με βλεπω...θεοχοντρη τη μια, με καμπυλες την αλλη!
το συμπερασμα δικο σου γιατι εγω δεν εχω σκοπο να βγαλω ακρη μεμενα χαχαχαχ
αυτο που σιγουρα θα κανω θα ειναι να με ριξω κατω απο 80+ κιλα
κ ας με βλεπω οπως θελω...
καλως ή κακως η ζυγαρια τα λεει ολα,
αλλο 70 αλλο 80 αλλο 100
ασχετα που τωρα στα 80 ειμαι καλυτερη απο πριν λογω γυμναστικης,
δεν παυω να ειμαι 80!

έχω ύψος 1,72 και κάποτε ήμουν 85 κιλά. όταν κοιτιόμουν στον καθρέφτη δεν έβλεπα μια χοντρή. να φανταστείς, με θεωρούσα κανονίκή!!! ο πατέρας μου μου έλεγε ότι πάχυνα αλλά εγώ πραγματικά έκανα σαν μην άκουγα, σαν να μην ήταν αλήθεια, σαν να το έλγε μόνο και μόνο για να με πικάρει. τώρα βλέπω φωοτγραφίες και τρομάζω με τον όγκο που είχα και απορώ που κοιτιόμουν στον καθρέφτη και έλεγα ντάξει μια χαρά είμαι!!
τώρα είμαι 56-57 κιλά, με βλέπω στον καθρέφτη και με βλέπω παχουλή με καμπύλες και κάποιες φορές χοντρή! και αυτό που είπεςγια τη βιτρίνα είναι αλήθεια έχει συμβει και σε μενα, περπατούσα στο δρόμο και γύρισα το κεφάλι χωρίς να έχω σκοπό να κοιταχτώ και είδα μια ψηλή ξερακιανή σιλουέτα χωρίς κώλο να με κοιτάει κατάματα. για λίγο δεν κατάλαβα τι έπαιζε αλλά όταν το συνειδητοποίησα΄ήθελα να γονατίσω στο πεζοδρόμιο και να γελάσω υστερικά. μόλις πριν είχα βγει από το σπίτι με έναν κόμπο στο λαιμό ότι είμαι χοντρή και πρέπει να κόψω το φαί.........

Quote:

---

Originally posted by click
κατι που θελω να αλλαξει, αλλα δεν το σιχαινομαι πλεον, απλα θελω να το αλλαξω γιατι δεν το δεχομαι οπως ειναι

---

Καταπληχτικη διατυπωση .Κλικ σε παω με 1000!

Εγώ με ύψος 1.64 και 94 κιλά, πραγματικά αποφεύγω να κοιτάζομαι στον καθρέφτη, δε μου αρέσει καθόλου μα καθόλου η εικόνα μου! Βλέπω μία πολύ παχιά γυναίκα με άσχημο πρόσωπο, και τελείως απεριποίητη.

Για την ακρίβεια δε μπορώ να το δεχτώ ότι έχω τέτοια εικόνα. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, νομίζω ότι κάπου μέσα μου έχω κρατήσει στο μυαλό μου την εικόνα που είχα όταν ήμουν στα 60 κιλά (που ήμουν πάαρα πολύ καλή για τα δικά μου γούστα, αλλά και αντικειμενικά τότε ήμουν πολύ πολύ όμορφη - πριν 4+ χρόνια μιλάμε) και ώρες ώρες όταν με βλέπω δε με αναγνωρίζω, λέω καλά εγώ είμαι έτσι? :flaming:

Είχα και πάρα πολύ όμορφο πρόσωπο, αλλά τώρα και το πρόσωπό μου έχει αλλοιωθεί πολύ, πλέον είναι άσχημο και το πρόσωπό μου! Και δε σας κρύβω ότι όλο αυτό με ρίχνει πάρα πολύ ψυχολογικά, πολύ... Ενώ βλέπω καμιά φορά στο δρόμο κοπέλες στα δικά μου κιλά, που ωστόσο το πρόσωπό τους δεν είναι παχύ, και είναι γλυκούλες και νόστιμες παρά τα κιλά τους, με εμένα δεν ισχύει αυτό, το πρόσωπό μου έχει παχύνει και έχει αγριέψει πάρα πολύ!

Πιστεύω ότι αν χάσω καμιά 10αριά κιλά, θα βελτιωθεί πολύ και το πρόσωπό μου, και θα πάρω λίγο τα πάνω μου για να συνεχίσω...

Η αλήθεια, Νίνα, είναι ότι με τα κιλά παραμορφώνεται το πρόσωπο. Γι' αυτό όταν χάνεις λίγα κιλά, τόσο λίγα, ώστε οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν, σου λένε ομόρφυνες. Με την απώλεια βάρους γλυκαίνεις. Εμένα τώρα άρχισαν να φεύγουν τα προγούλια, τα φουσκωτά μάγουλα και να φαίνεται το πρόσωπό μου οβάλ. Χθες μου είπαν (και έφριξα) ότι χαμογελώντας τώρα δείχνω ότι πραγματικά χαμογελάω, γιατί παλιά σηκωνόταν τα μάγουλά μου ψηλά, προς τα μάτια μου. Δε θέλω ούτε να φαντάζομαι την εικόνα..

για μένα πάλι ο καθρεφτης είναι αυτός που πολλές φορές μανεβάζει κ άλλες τόσες με κατεβάζει.θυμάμαι στα αδύνατά μου έβλεπα΄φωτογραφίες κοιτούσα καθρεφτες κ δεν ένιωθα ευχαριστημένη ποτέ.ακόμα κ αν η εικόνα το σώματός μου κ του προσώπου μου ήταν τουλάχιστον ικανοποιητική.τώρα που πάχυνα ,νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου,καμιά φορά όμως η εικόνα που έχω για μένα γκρεμίζεται μόλις κοιταχτώ στον καθρεφτη η δω μια φωτογραφία γιατί αντιλαμβάνομαι οτι δεν είμαι τόσο αδύνατη όσο νιώθω κ τότε πραγματικά νιώθω αφόρητη λύπη κ απογοήτευση.βγαίνω έξω βράδυ νιώθω πολύ κουκλάρα κ αδύνατη κ κοιτάζομαι στον καθρεύτη κ ξαφνικά με βλέπω παχουλούλα.κ στεναχωριέμαι κ χαλάει η διάθεσή μου.
απλά νομίζω οτι πρέπει να κοιτάζομαι πιο πολύ στον καθρεφτη σε καθημερινή βάση για να αντιληφθώ πραγματικά την είκόνα μου κ όχι απλά να με φαντάζομαι κ μόλις τύχει να καταλάβω πως είμαι με την μία να πέφτω.ξέρω οτι πάχυνα απότομα κ οτι με είχα συνηθίσει αλλιώς αλλά πρέπει να με αποδεχτώ χωρίς να μου γίνει κ εμμονή. αντίθετα πιστεύω οτι κάποιος που βλέπει τον εαυτό του χονδρό ενώ δεν είναι ίσως θα πρεπε΄να μην κοιτάζεται καθόλου να σταματήσει να ασχολείται με την εικόνα