κομμάτι από παλιό γραπτό..

Μόνο να ήξερες πώς νιώθω?ξυπνάω και κοιμάμαι με την ίδια σκέψη?δεν μπορώ να ηρεμήσω?έχω πάψει πια να γελάω. Έχω πάψει πια να περνάω καλά. Όλα είναι ένας ζωντανός, ολοζώντανος εφιάλτης.
Η ζυγαριά. Από αυτήν εξαρτάται όλη μου η ευτυχία. Σ? αυτήν αρχίζει και τελειώνει η μέρα μου. Την αγαπώ και τη φοβάμαι. Ξέρω ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να με τιμωρήσει. Μπορεί να με κάνει να αισθάνομαι ένα τεράστιο χοντρό γουρούνι?

αυτό το κομμάτι γράφτηκε στις 6/11 του προηγούμενου έτους όταν κόντευα να φτάσω την ανορεξία....ξέρω ότι αυτή ηψυχολογία αντιπροσωπεύει αρκετούς εδώ..θέλω να σας πω ΄΄οτι παρ'όλο που κάποτε ένιωθα έτσι τώρα μπορεί να έχω μεγάλο άγχος σχετικά με το φαγητό αλλά η ζυγαριά δεν υπάρχει στη ζωή μου..έχω να ζυγιστώ πάνω από 1,5 μήνα και πλέον δε με αφορούν τα νούμερα...θέλω να αποδείξω ότι η ζυγαριά μπορεί να γίνει παρελθόν.είναι αφόρητα δύσκολο, αλλά μπορεί..

Όντως μπορεί και δείχνεις ήδη να το μπορείς!
:thumbup:Καλή σου δύναμη,Σταράκι,για τη συνέχεια!