Νο control freak! Γεια και από μένα!
Καλησπέρα σε όλους!
Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα! Για να σας πω την ιστορία μου, είμαι μία κοπέλα που συνεχώς νιώθει άσχημα για το σώμα της. Δεν γνωρίζει τι θα πει φυσιολογική διατροφή, γιατί είτε θα είναι σε δίαιτα, είτε θα είναι σε δίαιτα και θα τη σπάει με τεράστιες υπερβολές. Κάθε φορά, νιώθει άσχημα γιατί βλέπει τον κόπο της να πηγαίνει χαμένος. Τρώει όταν βαριέται, όταν είναι στενοχωρημένη, όταν είναι αγχωμένη, όταν μυρίζεται, λιμπίζεται, βλέπει φαγητό. Πάντα με το αίσθημα της ενοχής. Μία κοπέλα που είναι πάντα ή του ύψους ή του βάθους, ή του άσπρου ή του μαύρου.
Συνεχώς λέω ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά. Αυτή θα είναι η τελευταία προσπάθεια. Η καλή. Θα φτάσω το στόχο μου και μετά θα είμαι ευτυχισμένη. Αλλά κάτι γίνεται και τρώω ένα μικρο κομματάκι σοκολάτας. Και μετα; Χάνω τον έλεγχο. Πρώτη στάση, ο φούρνος κάτω από το σπίτι. Κάθε μέρα φρέσκα γλυκά. Ένα προφιτερόλ και ένα μιλφέιγ παρακαλώ. Γιατί ένα δεν είναι αρκετό. Και μετά ενοχές. Μετά νιώθω απαίσια γιατί δεν μπορώ να χωνέψω. Περνάει λίγη ώρα. Τώρα το χάλασα.....θέλω και άλλο! Δεν μπορώ να το ελέγξω!Θα παραγγείλω. Σουβλάκια...2...και πατάτες τηγανητές. Τώρα πάει...τη σημασία έχει το παραπάνω. Καταλήγω να μην μπορώ να κοιμηθώ από το βάρος. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Αύριο θα ξεκινήσω να προσέχω. Τέλος.
Και αυτό πήγε ενα μήνα. Τώρα έχω ανάγκη να προσέξω τον εαυτό μου επιτέλους. Να κάνω την μία και καλή προσπάθεια.
Αλλά πώς θα τα καταφέρω? Πώς δεν θα είναι αυτή η προσπάθεια μία σαν όλες τις άλλες?
Θα προσπαθήσω. Δεν ξέρω....είμαι απογοητευμένη. Πάντως μόνο που έγραψα αυτό το ποστ νιώθω κάπως πιο δυνατή.
Ευχαριστώ και καληνύχτα.