Printable View
Αφορά κυρίως αυτούς που τα κατάφεραν να μπουν στον ισιο δρόμο, είτε έχουν ολοκληρώσει την προσπάθειά τους, είτε είναι κατά τη διάρκεια....αφοερωμένο σε εμάς τα ρεμάλια που παλεύουμε να σηκωθούμε όρθιοι. Για να ακούσω....
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ????
Όλα τα tips, τις μικρές συμβουλές και τα κόλπα, που είναι όμως κομβικά και απαραίτητα για να κάνουν ΑΥΤΗΝ την προσπάθεια, την τελευταία και την καλύτερη!
:starhit:
Nομιζω οταν ειδα το αδυνατισμα σαν σημαντικο αλλα χωρις εμμονες η υστερια.Εξηγω:Ναι θα προσεξω τη διατροφη μου.(Πηγαινω σε διατροφολογο κανουμε τη μεσογειακη διατροφη που συμφωνα με ερευνες ειναι απο τις καλυτερες γιατι εχει ποικιλια)Δεν θα στερηθω απλως θα προσεξω.(Γιατι εχω πικρη πειρα απο το παρελθον)Επισης εβαλα την κινηση στη ζωη μου.Εξηγω:Βρηκα ενα τυπο γυμνασης που μου ταιριαζει κ με ικανοποιει.Αυτο με βοηθαει να πηγαινω με ευχαριστηση στο γυμναστηριο 3 φορες τη βδομαδα.Προσπαθω να περπαταω καθε μερα απο 30 λεπτα και πανω.Και το κυριοτερο κατα τη γνωμη μου:Δεν ασχολουμαι μονο με αυτο γιατι αν εχω μονο αυτο στη ζωη μου θα εχω αντιθετα αποτελεσματα λογω φορτισης.ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΝΑ ΕΧΩ ΧΟΜΠΥ Κ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΖΩ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ οπως θεατρικη ομαδα.Παω καθε εβδομαδα για ζυγισμα στη διαιτολογο μου χωρις ποτε να εχω προδικαςει οτι θα χασω Χ γραμμαρια κ αν δε χανω παντα δεν με ενδιαφερει γιατι το σωμα εχει τη δικη του λογικη κ το δικο του ρυθμο.Δεν ειμαι πολυ καιρο σε αυτο το μονοπατι αναρρωσης -ετσι το εχω βαφτισει γιατι στην ουσια ανναρωνω απο μια εμμονη-περιπου 2 μηνες αλλα προς το παρον ειμαι ευχαριστημενη.Αυτα.Ρωτα με αν θελεις κατι.:eureka:
Ευχαριστώ για την απάντηση. Σκέφτηκα αρχικά να δούμε ποιά είναι όλα αυτά που καταστρέφουν την προσπάθειά....αυτά που καλό είναι να αποφεύγουμε! Αλλά είναι πολύ καλύτερα να σκέφτεσαι τις δυνάμεις που βοηθούν! Να βλέπεις τα πράγματα από τη θετική τους πλευρά.
Εγώ είμαι στην φάση μετά από την εμμονή, με άλλα λόγια νιώθω ότι έπιασα πάτο και ότι τώρα είναι η στιγμή να κάνω κάτι. Νιώθω σαν εξαρτημένη. Στον αλκοολισμό λένε ότι αν δεχθείς ότι είσαι εξαρτημένος έχεις κάνει τη μισή δουλειά. Εγώ πάλι, που είμαι foodaholic μολις συνηδητοποίησα ότι πάσχω από binge eating disorder και τώρα μου μένει η άλλη μισή δουλειά.
Νομίζω ότι αυτό που με βοηθάει....είναι να μην κάνω την αρχή. Δηλαδή να αποφύγω αυτό το πρώτο τσιμπολογηματάκι που οδηγεί στην κατρακύλα.
Περιμένω να πάρω πολλές ιδέες!
Nαι η διαφορα με τον αλκοολισμο ειναι οτι το ποτο το βγαζεις εντελως απο τη ζωη σου ενω με το φαγητο δεν μπορεις να κανεις το ιδιο.Οπως υπαρχουν Α.Α.-Ανωνυμοι Αλκοολικοι,υπαρχουν κ Α.Π.-Ανωνυμοι Πολυφαγοι.Παντως πολλα μελη εδω ωφεληθηκαν με τη βοηθεια ειδικου οπως η ΚΛΙΚ ο
Spaceride Nadine k.a.Aυτο κατα τη γνωμη μου ειναι σουπερ βοηθητικο γιατι πιανει το τριπτυχο διατροφη-κινηση-ψυχολογια.Προσωπικα ειχα παει στους Α.Π,αλλα η προσεγγιση δε μου αρεσε.Α αυτο που ξεχασα να σου πω ειναι οτι -για μενα παντα-σημασια εχει να απολαμβανεις την ολη διαδικασια κ να μη νοιωθεις οτι εισαι μονη σου.Εμενα με βοηθησε πολυ αυτο εδω το φορουμ.Θυμαμαι οταν ειχα αρχισει την προσπαθεια μου ειχε μπει τοτε μια ιδεα οτι ετρωγα υπερβολικα γιατι τοτε δεν ειχα μια σχεση κ καλα.Με τις απαντησεις που πηρα απο δω καταλαβα οτι μια σχεση δεν σε κανει να μην τρως σα μαγικο ραβδι ισα-ισα κ οτι ηταν κ αυτο μια πλανη μου.Αν σε ενδιαφερει τιποτα αλλο ρωτα οτι θες εδω ειμαι.:smirk:
Το μυαλο.Απτο μυαλο ειναι ολα απο το πως βλεπεις τα πραγματα.Μπορεις να εισαι ανελεητος με τον εαυτο σου να ζυγιζεσαι καθε μερα να μετρας με το θερμιδομετρητη κ το ψιχουλο να κανεις ψυχαναγκαστικα γυμναστικη να θελεις να εισαι τελειος αψογος στην προσπαθεια κ οταν ανεβαινεις στη ζυγαρια κ εχεις παρει 100 γραμμαρια να καταριεσαι τη μοιρα ,τον κακο μεταβολισμο .το ριζικο σου.το Θεο που σε μισει...Και αυτη η ανηλεης προσπαθεια μπορει να κρατησει χρονια..Ετσι ημουνα κ γω σε μια διαρκη μαχη με την τροφη ζυγισμα καθε μερα.στερηση.λιποανναροφισ η κ διατηρομουν με νυχια κ με δοντια ωσπου μια μερα κλαταρα..Κουραστηκα παραδωθηκα.Αρχισα να περνω πολλα κιλα κ ειχα απαθεια για το θεμα επιασα πατο.Και ναμαι τωρα εδω σε μια καινουργια αρχη πιο ''ολιστικη''με εργαλεια κ γνωσεις που δεν ειχα τοτε.Θυμαμαι τοτε ειχα παει σε μια ψυχολογο κ επεμενα οτι θελω να αδυνατισω θελω θελω θελω κ μου ειχε πει:Με τον τροπο που σκεφτεσαι στο μελλον ενδεχεται να παρεις πολλα κιλα.-Φυσικα τη θεωρησα μη ειδικη επι του θεματος κ εφυγα.Επαλήθευτηκε ομως.Απο 58 κιλα εως 63 μετα την τελευταια προσπαθεια-λιποανναροφηση-εβαζα κιλα 5.6.10.15.εχανα.ξανα παλι.10,15.20,25,ωσπου απο το 63 μετα απο χρονια εφτασα να ειμαι 103!Εκει φρικαρα πηγα σε ενα κεντρο στην Αγγλια εχασα τα πρωτα με διατροφη στηριξη γυμναστικη εμεινα 1 μηνα κ μετα συνεχισα Ελλαδα.Για να κατεβω κατω απο τα 90 μου πηρε πολυ καιρο με πολλα σκαμπανεβασματα κ ''κανω του κεφαλιου μου''αλλα σιγσ-σιγα αρχισε να μου αρεσει να προσεχω την ποσοτητα κ να ειμαι ευγενης με τον εαυτο μου κ μεσα απο αυτο γιναν κ ορισμενες αλλαγες στη ζωη μου χωρις να το επιδιωκω προς το καλυτερο.Φυσικα εχω δρομο ακομα κ θελει επαγρυπνιση κ υπομονη.:smirk:Και αλλαγη νοοτροπιας.Quote:
Originally posted by nocontrolfreak
Ευχαριστώ για την απάντηση. Σκέφτηκα αρχικά να δούμε ποιά είναι όλα αυτά που καταστρέφουν την προσπάθειά....
Νομίζω πως ξέρω για ποιον λόγο κάνω υπερφαγικά επεισόδια. Δεν φταίει η σχέση, ουτε η έλλειψή της. Το ίδιο έκανα και όταν ήμουν μόνη, το ίδιο και όταν είχα σχέση. Η σοκολάτα δεν είναι υποκατάστατο σου σεξ, είναι υποκατάστατο ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ. Αυτής της αγκαλιάς που όταν την έχεις, νιώθεις ασφάλεια, ευτυχία, ηρεμία. Μπορεί με κάποιον σύντροφο που να μου έδινε αυτή την αγκαλιά, να μη χρειαζόμουν το φαγητό. Αυτό που υποκαθιστά για μένα το φαγητό είναι οι φίλοι και η οικογένειά μου, γιατί από αυτούς παίρνω αυτή την αγκαλιά της ασφάλειας. Η οικογένεια μου λείπει, από τη στιγμή που μένω μόνη μου, και οι φίλοι....η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχα πολλούς φίλους. Και τώρα που και οι λίγοι που είχα, ή έχουνε φύγει για μεταπτυχιακά, ή έχουν τις δουλειές τους....ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!
Με τους φίλους πάντα είχα θέμα. Ενώ θα λεγες ότι είμαι η ψυχή της παρέας, και αυτή που κανονίζει πάντα τις εξόδους....κάπως τους χάνω στο δρόμο. Δε φροντίζω να κρατάω επαφή, αφιερώνω πολύ χρόνο στη σχέση μου...
Δεν ξέρω.
Αλλά αυτό βρίσκω εγώ στο φαγητό. Και δεν έχει καιρό που το κατάλαβα. Και όταν το κατάλαβα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω...
να λες ΜΠΟΡΩ και να το πιστευεις!
οχι να το λες μπας και το πιστεψεις.
οταν το θελησεις τοσο πολυ, τοσο που να υπερνικησει και την ηττοπαθεια και την ελλειψη αυτοπεποιθησης, θα γινει.
[quote]Originally posted by nocontrolfreak
Αλλά αυτό βρίσκω εγώ στο φαγητό. Και δεν έχει καιρό που το κατάλαβα. Και όταν το κατάλαβα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω... [/quote
τι εξομολόγηση...δε και τη θετική πλευρά, όμως...το κατάλαβες! εγώ ακόμη το αναζητώ...
Νομίζω για καιρό ένιωθα ότι κάτι μου έλειπε χωρίς να μπορώ να συνειδητοποιήσω τι! Και σε κάποια φάση που δεν ήμουν καλά...ξέσπασα, και είπα κάτι, που μετά όταν το σκέφτηκα μου έδωσε την απάντηση! Κούρνιασα στην αγκαλιά του φίλου μου...και άρχισα να κλάιω χωρίς να μπορώ να σταματήσω και είπα "μου λείπει η μαμα μου!". Εκείνος γελασε...καλα αν είσαι έξω από όλα, σου φαίνεται γελοίο! Κρίμα που δεν μπορεί να καταλάβει. Αλλά δεν τον αδικώ. Δεν περιμένω να μου δώσει αυτός αυτό που μου λείπει. Αλλο η σχέση, και άλλο η οικογένεια και η φίλοι.
Για να μην τα πολυλογώ,στην τύχη το βρήκα! Τώρα μπορεί να νιώθω τι είναι αυτό που μου φταίει....αλλά δεν παύει να υπάρχει το κενό αυτό. Απλά τώρα θα προσπαθήσω να το γεμίσω.
Για να απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα λοιπόν, βοηθάει στη προσπάθεια να βρεις τι είναι αυτό που σου φταίει!:starhit:
σωστο κι αυτοQuote:
Originally posted by nocontrolfreak
Για να απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα λοιπόν, βοηθάει στη προσπάθεια να βρεις τι είναι αυτό που σου φταίει!:starhit:
Νομιζω πως η λυση στην αγκαλια κ στη μοναξια ειναι ενα κουταβι.Και μιλαω πολυ σοβαρα.Quote:
Originally posted by nocontrolfreak
Νομίζω πως ξέρω για ποιον λόγο κάνω υπερφαγικά επεισόδια. Δεν φταίει η σχέση, ουτε η έλλειψή της. Το ίδιο έκανα και όταν ήμουν μόνη, το ίδιο και όταν είχα σχέση. Η σοκολάτα δεν είναι υποκατάστατο σου σεξ, είναι υποκατάστατο ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ. Αυτής της αγκαλιάς που όταν την έχεις, νιώθεις ασφάλεια, ευτυχία, ηρεμία. Μπορεί με κάποιον σύντροφο που να μου έδινε αυτή την αγκαλιά, να μη χρειαζόμουν το φαγητό. Αυτό που υποκαθιστά για μένα το φαγητό είναι οι φίλοι και η οικογένειά μου, γιατί από αυτούς παίρνω αυτή την αγκαλιά της ασφάλειας. Η οικογένεια μου λείπει, από τη στιγμή που μένω μόνη μου, και οι φίλοι....η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχα πολλούς φίλους. Και τώρα που και οι λίγοι που είχα, ή έχουνε φύγει για μεταπτυχιακά, ή έχουν τις δουλειές τους....ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ!
Με τους φίλους πάντα είχα θέμα. Ενώ θα λεγες ότι είμαι η ψυχή της παρέας, και αυτή που κανονίζει πάντα τις εξόδους....κάπως τους χάνω στο δρόμο. Δε φροντίζω να κρατάω επαφή, αφιερώνω πολύ χρόνο στη σχέση μου...
Δεν ξέρω.
Αλλά αυτό βρίσκω εγώ στο φαγητό. Και δεν έχει καιρό που το κατάλαβα. Και όταν το κατάλαβα, δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω...
Χαχαχαχα! Είναι αστείο. Στο σπίτι μου έχω μία σκύλα και 3 κουτάβια ενός μήνα!!!! Η αλήθεια είναι ότι όταν τρέχεις σαν τρελή με τη σφουγγαρίστρα δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς το φαγητό!!
Χαχα! Πέρα από την πλάκα τώρα....ο σκύλος μου με βοηθάει πάρα πολύ. Χωρίς αυτόν θα ήμουν χειρότερα πιστεύω! Ειδικότερα πριν από την εγκυμοσύνη της, πηγαίναμε μεγάλες βόλτες....γνωρίζαμε καινούριους φίλους...εκτός από τη ζεστή αγκαλιά που με περίμενε κάθε μέρα στο σπίτι! Τώρα με αυτό το παρεάκι ψιλοχαθήκαμε....είδες τι κάνουν τα παιδιά! Αλλά γι αυτό φταίω εγώ...Πρεπει να μαθω να κραταω επαφες με τους φιλους μου! Επιτέλους!
Eπισης παιζουν κ αλλα θεματα οπως να μη μπορεις να πεις οχι ακομα κ αν το θες η να μην εκφραζεις τα συναισθηματα σου οταν εισαι πληγωμενη η θυμωμενη.Και επειδη εχουμε μαθει να συνδεουμε την ανακουφιση με την τροφη...Η παιζει κ να βαριεσαι με ενα τροπο που σε κανει να νοιωθεις οτι δεν εισαι δημιουργικη οτι κατι σου λειπει.Εγω εχω προτεινει κ αλλου τη λυση για να νοιωθεις ''χορτασμενος'':Εθελοντισμο� �-προσφορα. Μεγαλη ανακουφιση!
Χωρις πλακα! Το ενιωσα και αυτό! Οτι έχω βαλτώσει, ότι πρέπει να κάνω κάτι καινούριο! Να μάθω κάτι καινούριο! Ωστε να ξεσπάω. Χρόνια έπαιζα πιάνο. Και ξέσπαγα εκει. Αλλά εδώ που μένω τώρα...δεν μπορώ να έχω πιάνο μαζί μου! Και μου λείπει τόσο πολύ ή μουσική!!!!
Χαρίζει κανεις κανένα πιάνο ρε παιδιά???? Δανεικό μήπως???
Εχω και ακριβά σπορ μη χέσω! Ίσως πάρω μια κιθάρα και αρχίσω να γρατζουνάω!
Πρέπει να βρω μια άλλη εξάρτηση να γεμίσω το μυαλό μου!