Printable View
Εγώ το φαγητό το έχω σαν υποστήριξη για αυτό και ότι μου συμβαίνει από χαρά,λύπη,άγχος ακόμα και βαρεμάρα το συνοδεύω με φαγητό. Έτσι έχει μάθει πλέον η ψυχή μου και το μυαλό μου. Για αυτό μου είναι και δύσκολο να αποβάλλω όλη αυτή τη συνήθεια.Από πάντα με θυμάμαι να τρώω να είναι η απολαυσή μου αυτή. Το άλλο που αισθάνομαι με το να μπαίνω σε διαδικασία διατροφής είναι ότι απορρίπτω το σώμα μου. Δηλαδή ότι με στήριξε εγώ θέλω να το απορίψω. Παράλογο βέβαια. Αλλά άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου
καλημερα!!2 ειναι τα ενδεχομενα:
1.τρως οτι και οσο γουσταρεις και εχεις ενα σωμα που δε θες
2.προσεχεις τι τρως και γυμναζεσαι για να αποκτησεις(καποιαααα στιγμηηηη) ενα σωμα που θες
Το (υπερβολικο)φαγητο απο μονο του δε λυνει κανενα προβλημα, ουτε το τσιγαρο(αυτο το λεω σε μενα)..
Κανε μικρα βηματα καθε μερα μεχρι να σου γινει βιωμα και σιγα σιγα θα δεις οτι ο νεος σου εαυτος θα σου αρεσει πιο πολυ για να συνεχισεις..
Αυτο που παρατηρω σε ατομα με πολλα κιλα ειναι οτι κανουν ακροτητες γιατι βιαζονται(και το θεωρω λογικο) αλλα παντα γυριζει μπουμερανγκ...
Το φαγητο ειναι απολαυση.Δεν ειναι ομως υποστηριξη.Ειναι πολυ φυσικο να στρεφεσαι στην αμεση απολαυση οταν σε χαλαει κατι κ θες μια ΑΜΕΣΗ ανακουφιση.Αν ομως αυτο το μοτιβο δεν σου ταιριαζει πια κ βεβαια μπορεις να αλλαξεις συνηθεια.Οπως τοσοι ανθρωποι που τα καταφεραν με το τσιγαρο το ποτο αλλοι τοσοι κ με το φαγητο.Και εσυ μπορεις με τα καταλληλα εργαλεια :διατροφη-γυμναστικη-υποστηριξη
Αν νοιωθεις πως σε στηριξε το σωμα σου κ εσυ το αποριπτεις νομιζω οτι ηρθε η ωρα να το συζητησεις με ενα ψυχολογο.Αυτος θα σου κανει κ τη συνδεση γιατι το φαγητο δεν ειναι προσωπο κ μαλλον αλλου θελεις να απευθυνθεις.Μπορει οι γονεις σου η ο ενας απο τους 2 να μη σε στηριξε οπως χρειαζεσαι κ να αποριπτεις αυτον μεσω της διαδικασιας τιυ φαγητου.Μπορει μπορει μπορει...σημασια εχει οτι την αβυσσο αυτη μπορεις να την τακτοποιησεις.:thumbup:
εδω θα συμφωνησω με την προλαλησασα...
η υποστηριξη απο ειδικο ειναι απαραιτητη πιστευω, εκτος αν εχεις φιλους καλους-πραγματικους φιλους εννοω...
και αφου εχεις ηδη συνηδητοποιησει οτι πλεον αγαπας τον εαυτο σου, αρα ΘΕΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ...
οσο για το τσιγαρο ειδικα νομιζω οτι ειναι ακομη πιο δυσκολο γιατι η συγκεκριμενη "απολαυση" δεν εχει να κανει μονο με ψυχολογικους λογους αλλα και στον εθισμο της νικοτινης που δεν μπορεις να αποφυγεις ευκολα...δυστηχως...
Το καπνισμα καλυπτει τα κενα που καλυπτει και το πολυ φαγητο...Αλλα αν εισαι καλα με τον εαυτο σου μαλλον δεν τα χρειαζεσαι...Απλα το παιρνεις αποφαση οτι δεν σου αξιζει ολο αυτο γιατι θες να εισαι ομορφη και υγιης πανω απ ολα...(παλι για μενα λεω...
:(
Κάπως έτσι είναι. Είχα απεθυνθεί σε ψυχίατρο και μου είχε πει πως στην ουσία αύτή την εικόνα τη δημιούργησα σαν τείχος. Και πως με αυτό το τρόπο αντιδρούσα γιατί δε μπρούσα να μιλήσω. Από φόβο,από από από.......... Ουφ. Πως βάζεις τάξη στην άβυσσο.
δε συνεχισες με τον ψυχολογο??
Όχι. Έπαιρνα κάποια αγωγή αλλά τη σταμάτησα. Τότε ήμουνα πολύ χάλια ψυχολογικά. Τώρα είμαι αλλιώς. Όχι ότι άλλαξα νοοτροπία σε σχέση με το φαγητό αλλά η ψυχολογία μου είναι καλύτερη.Quote:
Originally posted by absolute
δε συνεχισες με τον ψυχολογο??