Χρειάζομαι την συμβουλή σας

Ο αδερφός μου (ετών 41) πάσχει από σχιζοφρένεια. Την γνωμάτευση αυτή την έκανε ψυχίατρος τον οποίο είχα επισκεφθεί εγώ μαζί με τους γονείς μου προ δεκαετίας, χωρίς την παρουσία του αδερφού μου - αρνούταν να επισκεφτεί γιατρό - και αφού του εκθέσαμε τα συμπτώματα - σύνδρομο καταδίωξης, συνομωσίες εναντίον του, εκδήλωση επιθετικής και βίαιης συμπεριφοράς προς όλους και απέναντι σε εμάς- έβγαλε την παραπάνω διάγνωση. «Παρανοϊκή ψύχωση» είχε πει για την ακρίβεια και μας συνέστησε να του δείνουμε εμείς την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή εν αγνοία του αδερφού. Εδώ και 10 χρόνια λοιπόν, μία φορά την εβδομάδα, κάθε εβδομάδα ασταμάτητα, δείνουμε στον αδερφό μου μισό χάπι «flupidol» μέσα στο φαγητό του. Η συμπεριφορά του όλο αυτό το διάστημα μπορεί να πει κάποιος ότι είναι σχετικά ισορροπημένη - μπορεί να δουλεύει, να ζει μόνος του - ωστόσο δεν έχει καταφέρει να κάνει σχέση - αν και το θέλει πολύ - ενώ αρκετές φορές ιδιαίτερα αν στρεσαριστεί για κάποιον λόγο έχει έντονες εκδηλώσεις οργής, αδυναμία να βάλει κάποιον στόχο και να τον εκπληρώσει, αλλά και μια γενική τάση παραίτησης από απλά καθημερινά πράγματα (περιποίηση του εαυτού του, του χώρου του κ.α.). Βέβαια η συνεχής χορήγηση του φαρμάκου έχει αρχίσει να αφήνει τα σημάδια της πάνω του - στις εκφράσεις του προσώπου του, στην άρθρωση λέξεων κ.α. Το ζήτημα είναι ότι πλέον οι γονείς μου βαδίζουν προς το τέλος της ζωής τους - είναι ήδη αρκετά μεγάλοι - ενώ ο δεύτερος αδερφός μου δεν θέλει να έχει καμία επαφή με τον «τρελό», συμπεριφορά φυσικά που στον ασθενή αδερφό μας, στοιχίζει αφάνταστα. Το ζήτημα είναι ότι και εγώ πια καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη αυτό το ψέμα, καθώς μπορεί να υπάρξουν διαφόρων ειδών επιπλοκές.
Βεβαίως αρχίζω από αυτήν την κατάσταση να νιώθω και ο ίδιος έντονη ψυχολογική πίεση ωστόσο γνωρίζω ότι αν τον εγκαταλείψω το τέλος του θα είναι άσχημο κάτι που δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να συμβεί. Θα ήθελα να ακούσω κάποια συμβουλή για την παραπάνω κατάσταση έτσι όπως πολύ γρήγορα σας την περιέγραψα και αν μπορεί να υπάρξει κάποιος τρόπος ώστε ο αδερφός μου να πιστεί να επισκέπτεται γιατρό και να λαμβάνει μόνος του την φαρμακευτική αγωγή του.

Φίλε μου μπράβο σου κατ\'αρχάς που αγαπάς τον αδελφό σου και θέλεις το καλό του. Τώρα όσον αφορά το δήλλημα που θέτεις είναι αρκετά περίπλοκο..προτού κάνεις οτιδήποτε πρέπει να ζητήσεις τη γνώμη επαγγελματία. Εδω μέσα θα ακούσεις μερικές συμβουλές απο πάσχοντες και οχι απο ψυχιάτρους.

Προσωπικά νομιζω πως θα πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβει ο αδελφός σου οτι ασθένησε και οτι χρειάστηκε φαρμακευτική αγωγή για να το ξεπεράσει. Απο τη στιγμή που δεν το έμαθε εξάρχής θα είναι αρκετά δύσκολο..ίσως καλύτερα θα είναι να του το πεί γιατρός και όχι κάποιος απο την οικογένεια. Βλέπεις όταν εγω το έπαθα τη πρώτη φορά έλεγα στους δικούς μου οτι δεν είμαι τρελος και οτι όλα τα σκοτεινά σενάρια που είχα πλάσει ήταν αληθινά. Ο κόσμος της ψύχωσης είναι πολύ πειστικός..:( Επίσης να μην ξεχάσεις να είσαι ελαστικός μαζί του. Η πίεση θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Εάν του μιλάς με ήρεμο και αισιόδοξο τόνο θα σε ακούσει πιο προσεκτικά. Εάν έχεις άλλες ερωτήσεις εδώ είμαι.

Υπομονή και καλή αντοχή.

Ευχαριστώ πολύ για το μύνημά σου, φίλε.
Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν μπορώ να βρω κάποιον γιατρό που θα θέλει να ασχοληθεί λίγο παραπάνω με το ζήτημα αυτό. Τρεις έχω επισκεφτεί μέχρι στιγμής και μόνο ο τρίτος μπόρεσε να μου δώσει έστω αυτήν την προσωρινή λύση. Οι άλλοι δύο πρότειναν πράγματα που δεν μπορώ να δεχτώ σε καμία περίπτωση - όπως, ο βίαιος εγκλεισμος - με κοίταγαν στην τσέπη και γενικότερα έδειχναν ότι ήθελαν να με ξεπετάξουν για να δεχτούν το επόμενο ραντεβού. Τελος πάντων, αν έχεις λίγο παραπάνω χρόνο θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής:
Πως θα μπορούσα να μίλαγα στον αδερφό μου για το πρόβλημά του, με ποιον τρόπο μπορεί κάποιος να πει σε κάποιο άτομο με τούτη την πάθηση, ότι πάσχει από αυτήν την πάθηση και ότι πρέπει να επισκεφτεί γιατρό. Αυτό που βασανίζει δηλαδή το κεφάλι μου τα τελευταία 10 και βάλε χρόνια της ζωής μου...

Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω εως ένα βαθμό.

Η αντίδραση του θα είναι άσχημη εάν του αποκαλύψετε το οτιδήποτε. Μπορείς να συζητήσεις μαζί του, να σου πεί τα προβλήματα του και να τον συμβουλέψεις αναλόγος. Μπορώ να σου πώ οτι στη δική μου περίπτωση δεν ήθελα με τίποτα εξ\'αρχής να πάρω φάρμακα και να αποδεχτώ οτι έχω πρόβλημα μιας και είχα πολύ άσχημη εικόνα για τέτοια άτομα. Πιθανότατα και ο ίδιος να σκέφτεται το ίδιο. Επίσης, θυμάμαι πως υπέφερα πολύ προτού το αποδεχτώ.

Σκέψου αυτά που σου είπα και προσπάθησε να προσεγγίσεις τον αδελφό σου με φυσιολογικό τρόπο. Εάν δείς οτί περνάει μια περίοδο προβληματισμού, τότε θα έχεις και την ευκαιρία σου να τον πείσεις να δεχτεί φαρμακευτική αγωγή, όχι για το ευρήτερο πρόβλημα αλλά για κάτι που θα πιστεύει εκείνος οτι πρέπει να θεραπευσεί.

\"Επίσης, θα ήθελα να σε ρωτήσω τι παρενέργειες έχει ο αδελφός σου απο το φάρμακο\"

Γεια σου ρε Φώτη είσαι άξιο παλικάρι, χαλάλι σου .
Λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να τον κατευθύνεις με τρόπο ώστε να επιλέξει ο ίδιος να ζητήσει την συμβουλή του ιδικού;
Όταν μάθει ότι επί 10 χρόνια γινόταν κάτι χωρίς την συγκατάθεση του θεωρώ ότι μπορεί να αντιδράσει πολύ άσχημα και μπορεί και να σας χρέωση την τωρινή κατάσταση του. Πριν συμβουλευτείς μην κάποιον ιδικό καμιά κουβέντα για το φάρμακο. Δεν ξέρω αλλά σίγουρα θα υπάρχουν ψυχολόγοι η ψυχίατροι που θα σκύψουν με ευαισθησία στο θέμα σας . Μην σταματάς να του δείχνεις την αγάπη σου .Σου εύχομαι τα καλύτερα .

Φώτη, καταρχήν ποια είναι γενικά η σχέση με τον αδελφό σου; Συζητάτε καθόλου, σε εμπιστεύεται; Αν ναι, ανοιξέ του μια γενική συζήτηση για όσα τον απασχολούν και όσα παρατηρείς εσύ σε εκείνον που σε στεναχωρούν. Χρειάζεται με κάποιον τρόπο να αναφερθούν συμπτώματα που έχουν σχέση με την υγεία, ώστε να κατευθυνθεί στο να μιλήσει με κάποιον γιατρό. Εάν ας πούμε και ο ίδιος παρατηρεί πρόβλημα στην άρθρωση, στις εκφράσεις κλπ, θα μπορούσες να του πεις ότι ο αρμόδιος είναι κάποιος νευρολόγος και ότι θα τον βοηθήσει. Γενικά γιατρούς επισκέπτεται;

Eυχαριστώ παιδιά για την ανταπόκρισή σας, στο μήνυμά μου.
Κατ\' αρχήν δεν έχω σκοπό να του πω \"χύμα\" ότι εδώ και μια δεκαετία κάνει χρήση φαρμακευτικής αγωγής χωρίς ο ίδιος να το ξέρει. Και φυσικά ελπίζω - και ζω με την αγωνία αυτή - να μην το ανακαλύψει μόνος του από κάποιο τυχαίο περιστατικό. Τώρα για το αν του μιλάω; Φυσικά όσο περισσότερο και όσο καλύτερα μπορώ. Βέβαια, δεν το έκανα αυτό από την αρχή, γιατί όταν ξεκίνησε η εμφάνιση της ασθένειάς του, ήμουν σε μικρή ηλικία και, ναι, έχω φερθεί και γω σαν βλάκας. Βλέπεται υπήρχε η σχέση αναμεταξύ μας μεγάλου-μικρού αδερφού, στην ανταγωνιστική πλευρά της από μένα, στην καταπιεστική από εκείνον. Με το πέρασμα των ετών, άρχισα να συνειδητοποιώ ορισμένα πράγματα καλύτερα, να \"ωριμάζω\" αν θέλετε - και αυτήν την όποια ωρίμανση την χρωστάω σε πολύ μεγάλο βαθμό στην σχέση που ανέπτυξα σιγά - σιγά μαζί του. Αυτήν την στιγμή μπορώ να πω ότι τον νιώθω πολύ περισσότερο από ποτέ και ότι μου εμπιστεύεται πολλά πράγματα. Προσπαθώ με καλοσυνάτο και ευγενικό τρόπο να του πω αυτά που με σταναχωρούν σε εκείνον, όπως με ρωτά η Μαρίνα. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθεί - όχι όσο θα έπρεπε ή έστω θα ήθελα εγώ - αλλά προσπαθεί. Προσπαθεί να μην εκδηλώνει οργή στους δικούς μας, να προσέχει την σωματική του υγιεινή, να κάνει υπομονή με τον έξω κόσμο, γενικά να αντέχει τις καθημερινές επιθέσεις, που όλοι μας δεχόμαστε, μόνο που κάποιοι άνθρωποι, ιδιαίτερα ευαίσθητοι και ευάλωτοι, όπως ο αδερφός μου δεν μπορούν να το κάνουν πάντα. Επίσης, πάντοτε, όταν η κουβέντα φτάσει με κάποιον τρόπο στο θέμα της ψυχικής υγείας, της θεραπείας, κλπ, αντιδρά υπό το πρίσμα του γενικότερου ταμπού που έχει η κοινωνία μας απέναντι σε αυτά τα ζητήματα. Οποιαδήποτε παραπάνω πίεση, δεν οδηγεί πουθενά. Δεν απογοητεύομαι, όμως, μου δώσατε μερικές καλές ιδέες - σας ευχαριστώ θερμά - και πιστεύω θα πάρω και άλλες. θα το παλέψω όσο περισσότερο μπορώ. Θέλω να πω και το εξής, που ανέφερα λίγο παραπάνω: Ολα αυτά τα χρόνια, διάβασα, ενημερώθηκα, άκουσα προσωπικές εμπειρίες ανθρώπων. Πιστεύω ότι όλη αυτή η συναναστροφή μου, με τις «δουλειές» του μυαλού και της ψυχής, με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Εύχομαι να \'χω δύναμη, να συνεχίσω. Εσείς μου δώσατε δύναμη, γιατί μην ξεχνάτε δεν έχω πολλές ευκαιρίες να συζητάω γι\' αυτό το θέμα. Πλυν ελάχιστων ανθρώπων, κανείς άλλος δεν γνωρίζει τίποτα. Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέρον που δείξατε.

Συγγνωμη δηλαδη...του κανατε του ανθρωπου χρηση φαρμακων επι μια δεκαετια εν αγνοια του?
Καλυτερα να τον κλεινατε σε ψυχιατρειο και να \"διαχειριζοταν\" αυτος την ασθενεια του.Δηλαδη τι ακριβως ειχατε στο μυαλο σας?
Αυτο το συνεστησε ψυχιατρος?Και εαν εκανε λαθος?
Ειμαι πολυ τσαντισμενος για να δωσω συμβουλη...

Keep, νομιζω πώς καταλαβαινω τί εννοεις....Από την άλλη, σε άλλο θέμα έχεις γράψει πώς αλλοι επιβάλλεται να μας προστατεύουν αν χρειαστει.....

Καταλαβαινεις για τι μιλαμε Sofia...για μια ζωη βουτηγμενη σε ενα ψεμμα...και δυστυχως εχουμε μονο μια ζωη.
Ας το κλειναν στο ψυχιατρειο στην αναγκη.

Δεν έχω πλήρη εικόνα της κατάστασης του αδελφού του Φώτη αλλά είναι πολύ άσχημο αυτό που έγινε . Φανταστείτε μια στο εκατομμύριο να είναι λάθος διάγνωση. Μα και σωστή να είναι ο ασθενής έχει το δικαίωμα εφόσον δεν είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του και τους γύρω του να επιλέξει ο ίδιος τον τρόπο που θα παλέψει την ασθένεια του . Τλπ ότι έγινε έγινε άστο μην την ψάχνεις από δω και πέρα τι γίνεται .

Τι μια στο εκατομμυριο λαθος που λεει οτι πηγαν στο γιατρο και του εκθεσαν τα συμπτωματα!!!!!!!!!

Εχουν ακουσει για ψυχοθεραπεια,για ομαδες,για ολα αυτα τα ψυχυποστηριξη που δινεται στους ασθενεις?
Εχουν ιδεα τι μπορει να εχει περασει αυτην την δεκαετια αυτος ο ανθρωπος?
Και τωρα θελουν να τους δωσουμε συμβουλη πως να λυσουν το \"προβλημα\"?

Βρε keep εντάξει τώρα θα τον σταυρώσουμε τον άνθρωπο;
Ας επικεντρωθούμε στο να του δώσουμε μια διέξοδο.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου τραγικό λάθος. Μπορεί πολλά πράγματα να ήταν διαφορετικά, δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αυτή που διαβάζεις .
Έλα πες μια γνώμη πως μπόρει αυτόν τον άνθρωπο να τον πείσει το αδελφάκι του ώστε να δει έναν ειδικό ;

Τι λυση μπορεις να δωσεις σε αυτο....και οσο διαβαζω για τον ταδε που κακοποιει την γυναικα του κλπ και ζει ελευθερος αναμεσα μας....και σε αυτον τον ανθρωπο του φερθηκαν σαν τον χειροτερο εγκληματια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!
Εγω δεν δινω συμβουλη γιατι ειλικρινα δεν μπορω να σκεφθω τιποτα....και ολα τα ωραια λογια του δεν τα υπολογιζω γιατι εγω μετραω τις πραξεις.
OVER αν σκεφτω τιποτα θα γραψω αλλα δεν βλεπω να κατεβαζω τιποτα.