Χαίρετε! Με λένε Νίκο...και δεν είμαι καλά!:)
(ή, να το θέσω αλλιώς: είμαι αρκετά καλά, ακόμη, ώστε να μπορώ να κάνω humour με την κατάστασή μου...)
Το forum το γνωρίζω εδώ και 2-3 χρόνια! Έχω συμμετάσχει σε αυτό ελάχιστες φορές. Μια φορά στο παρελθόν, ανοίχτηκα για κάποιους προβληματισμούς μου! Άλλη φορά, μοιράστηκα μαζί σας πολύ προσωπικές λεπτομέριες της ζωής μου που με σημάδεψαν (που κανένας άλλο δε γνωρίζει σε αυτόν το βαθμό) και, μετά από λίγες μέρες...χαλάστηκα με τα δικά μου γραφόμενα, ένοιωσα σα να γυμνώνω εντελώς τον εαυτό μου και τα έσβησα (πολύ ανώριμο εκ μέρους μου, αλλά με στενοχώρησε η έκθεση μου, έστω και σε αγνώστους και δε με βοήθησε να νοιώσω καλύτερα...).
Σήμερα, έχω ξανά την ανάγκη να post-άρω! Το θέμα μου; Είμαι απογοητευμένος από τη ζωή μου και αυτό με έχει καταβάλει! Σε αυτό με επηρεάζει σίγουρα η τάση μου να θέλω όλα να πηγαίνουν καλά, να γίνονται όλα όπως τα έχω προγραμματίσει. Μη νομίζετε...δεν είμαι τελειομανής (όχι με την ψυχιατρική ερμηνεία του όρου, τουλάχιστον). Αλλά, έχοντας κοπιάσει πολύ στη ζωή μου, οι επαγγελματικές επιτυχίες βλέπω ότι είναι μικρότερες των προσδοκιών μου (και δε δικαιολογούν τους κόπους και τις σπουδές πολλών ετών). Σε προσωπικό επίπεδο, δεν καταφέρνω να ελξω κάποιον άνθρωπο σεξουαλικά. Όλοι με βλέπουν για φίλο! Μάλιστα...μου λένε ότι τους βγάζω κάτι πολύ θετικό για να μου ανοιχτούν. Και έχω αρκετά άτομα στο περιβάλλον μου που με θεωρούν καλό για τις κακές τους στιγμές, για να πουν τον πόνο τους, για να ανοιχτούν. Να είμαι ειλικρινής, το ξέρω ότι ο τρόπος σκέψης και δράσης μου, η φιλοσοφία ζωής που έχω τραβάει τέτοια άτομα: τους ηρεμώ, τους κάνω να μου ανοιχτούν. Πιστεύω ότι είναι ένας δικός μου μηχανισμός αποδοχής από τους άλλους: γίνομαι το καλό, γλυκό πλάσμα που όλοι συμπαθούν. Το περιγράφω ακραία...αλλά σε μια προσπάθεια ανάλυσης του εαυτού μου...κατάλαβα ότι το humour μου και ο προσανατολισμός μου στις ανάγκες των άλλων είναι όπλα για να πάρω εγώ αγάπη και ενδιαφέρον. Δεν το κάνω συνειδητά, το ανακάλυψα στην πορεία...Ίσως γι\' αυτό και δεν με επηρεάζουν τα προβλήματά τους. Αν ήμουν πιο \"ευαίσθητος\"...θα με είχαν καταστρέψει. Όμως, από όλα αυτά, η ζωή μου έχει γίνει πολύ επίπεδη! Δεν μπορώ να αποκτήσω κάτι όμορφο σε επίπεδο σχέσεων. Οι άνθρωποι που γνωρίζω σε επίπεδο ερωτικό, ακόμη και αν νομίσω ότι έχει προκύψει κάτι θετικό (πολύ σπάνια συμβαίνει αυτό, καθώς συνήθως με βλέπουν αδιάφορα από την αρχή), μάλλον δε με θεωρούν άξιο για δεύτερο ραντεβού, με υποτιμούν με τον τρόπο τους. Ακόμη και όταν βγάζω κάποια αυτοπεποίθηση, μάλλον δεν περνάω σωστά τα μηνύματα. Εν τέλει, έχω καταλήξει ότι μια αρκετά μέτρια εμφάνιση σε συνδυασμό με ανασφάλειες, ευγένεια και κάποια (ας πούμε) πνευματικότητα στην επικοινωνία...με έχουν κάνει καλό για φίλο αλλά κακό για εραστή ή σύντροφο. Όχι ότι όλη η ευθύνη είναι πάνω μου...απλά, το γεγονός ότι δε ταιριάζω με τα πρότυπα στο χώρο μου (είμαι ομοφυλόφιλος, αν είναι σημαντική η διευκρίνηση)...συντελεί στο να αντιμετωπίζομαι με αδιαφορία. Είμαι απλά, ένα καλό παιδί...τίποτα παραπάνω. Κατά καιρούς περνούσα φάσεις δυσθυμίας που μετά από κάτι θετικό τις ξεπερνούσα και ήμουν ο \"κανονικός\" μου εαυτός! Όμως, οι εξελίξεις σε επαγγελματικά και προσωπικά τον τελευταίο καιρό έχουν παρουσιάσει σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχική μου υγεία, που συνοψίζονται στις εξής:
1) Αδυνατώ να συγκεντρωθώ σε έναν απλό στόχο, αν με κουράζει (π.χ. να διαβάσω απλά μια σελίδα από ένα βιβλίο). Μπορεί να κάθομαι όλη μέρα στο PC (με ψυχοφθόρο τρόπο) ή να βλέπω TV και μετά να βγαίνω καμία βόλτα με φίλους (σε επίπεδο ρουτίνας, όχι επειδή με ευχαριστεί πραγματικά) η μόνος το βράδυ, αλλά αρνούμαι να κάνω κάτι άλλο (αυτήν την περίοδο δεν εργάζομαι, σε λίγο καιρό πιάνω δουλειά σε αντικείμενο που δε μου αρέσει).
2) Το μυαλό μου είναι συνέχεια μπερδεμένο με αρνητικές σκέψεις Όχι αυτοκτονία...αν και θα ήθελα να μην έχω γεννηθεί...δύσκολα θα αυτοκτονούσα. Μιλάω για απαισιόδοξες σκέψεις για το μέλλον. Ή σκέπτομαι απαξιωτικά για εμένα, ότι είμαι άχρηστος, άσχημος (ΟΚ, αντικειμενικά είμαι συμπαθητικός και ως παρουσιαστικό, αλλά δε με θεωρεί κανένας ελκυστικό, sexy, αλλά μάλλον ψιλό-μέτριο και αδιάφορο, συγκρινόμενο με το μέσο αγόρι που κυκλοφορεί στο δρόμο). Επίσης, σκέπτομαι ότι έχω χάσει το μυαλό μου και παρόλες τις επιτυχίες του παρελθόντος έχω αποτύχει, συγκρίνοντας τον εαυτό μου με πρώην συμφοιτητές, τό ίδιο ή και λιγότερο καλούς από εμένα στις σπουδές (ήμουν αντικειμενικά άριστος φοιτητής με σπουδές σε πολλά αντικείμενα). Σαν να μην ανταποκρίνομαι επαγγελματικά στις απαιτήσεις της κοινωνίας/των δικών μου με βάση το επίπεδο των σπουδών μου. Ουσιαστικά, νοιώθω ότι χαράμισα πολλά χρόνια σε κάτι που δε γούσταρα για να έχω επαγγελματική εξασφάλιση...αλλά οι επιτυχίες που έχω, τελικά (που για άλλον μπορεί να είναι πολύ σημαντικές), για μένα είναι λίγες.
3) Θέλω να κάνω σεξ (έχω 10-12 μήνες να κάνω κάτι) και το σκέφτομαι συνέχεια! Όλη μέρα! Όχι μόνο το σεξ...αλλά και όλα τα όμορφα που συνεπάγεται. Ακόμη-ακόμη και την αποδοχή που νοιώθεις όταν σε θέλει ο άλλος. Στην προσπάθειά μου να τα πετύχω αυτά...\"ψάχνομαι\"...και τρώω συνέχεια χυλόπιτες. Πέρασα καιρό που δεν έκανα κάτι, προσπάθησα να έχω γύρω μου άτομα που με εκτιμούν για αυτό που είμαι...αλλά τελικά, αν και ένοιωσα καλύτερα...είδα ότι έβαλα σε γυάλα τον εαυτό μου! Μόλις βγήκα από τη γυάλα...έφαγα τα μούτρα μου, το λιγότερο 5 φορές τον τελευταίο καιρό. Ο άλλος που δε με ξέρει σκέφτεται εύκολα την πάρτη του. Αν ήξερε ότι έχω ψυχολογικό πρόβλημα (και αν ήταν άνθρωπος), θα φερόταν πιο κομψά...αλλά δεν το κάνει!
Συμπέρασμα: πιστεύω ότι έχω κάτι σοβαρό! Βγαίνω αρκετά έξω (καλό αυτό), το βράδυ κοιμάμαι (έστω μετά από αρνητικές σκέψεις για μισή με μια ώρα πριν τον ύπνο), δε ξυπνάω μέσα στη νύχτα (αλλά αν ξυπνήσω, κάνω πάλι αρνητικές σκέψεις). Από το πρωί, όμως, που θα ξυπνήσω, η πρώτη μου σκέψη είναι πάλι αρνητική. Ξέρω ότι αν συμβεί κάτι θετικό...θα μου φτιάξει κάπως τη διάθεση. Αλλά, όταν οι αρνητικοί εξωγενείς παράγοντες επιδρούν για καιρό στην ψυχική σου υγεία...το πρόβλημα δε γίνεται χρόνιο; Χρόνια τώρα μαζεύω αρνητικότητα...και έχω γίνει λιγότερο αισιόδοξος σε σταθερή βάση, μελαγχολώ, δε μπορώ να συγκεντρωθώ, ζηλεύω αυτά που δεν έχω (όχι παθολογικά, μη νομίζετε κάτι επικίνδυνο). Με λίγα λόγια...δεν είμαι λειτουργικός!
Συγγνώμη για το κουραστικό μήνυμα...ήταν πολλά γιατί είχα ανάγκη να τα πω! Μακάρι να μην είχα να πω τίποτα!
