Διάθεση

όλο το διάστημα που αντιμετωπίζω προβλήματα με την έννοια του φαγητού, παρατηρώ έντονες και συχνές μεταβολές στην διάθεσή μου.πάντα ήμουν κυκλοθυμική ως καρκινάκι :-Ρ αλλά μιλάμε για άλλο στάδιο τώρα!! υπάρχουν στιγμές μέσα στη μέρα που η σκέψη πάνω στη σκέψη φτιάχνουν ολόκληρο πύργο καταστροφολογίας, ο πανικός φτάνει και μέχρι τα νύχια των ποδιών μου, δεν βλέπω καθαρά, λέω μπούρδες που μετά μετανιώνω και ντρέπομαι που τις είπα, δεν με χωράει ο τόπος στο σπίτι αλλά ούτε και έξω θέλω να βγω γιατί απλά η διάθεσή μου και οι διακυμάνσεις της μπορεί να τρελάνει και καναν ψυχίατρο στο τέλος...όταν έχω κάτι να κάνω, όταν οι ώρες κυλάνε γρήγορα, όταν δεν νιώθω ότι πεινάω και απλά περιμένω τις ώρες να περάσουν για να φάω επιτέλους, δεν σκέφτομαι το φαγητό με τον ίδιο τρόπο..κάποιες απειροελάχιστες μάλιστα στιγμές μέσα στη μέρα τρώω κάτι φλασιές και νιώθω μέσα μου μια ηρεμία όπως τότε που ήμουν παχουλούλα αλλά τουλάχιστον δεν είχα αρρωστημένη σχέση με το φαγητό. δεν σκεφτόμουν τι θα φάω, τι ώρα θα το φάω, με ποιον και πού θα το φάω, τι θα φάω μετά κι όλα αυτά τα τρελά. έχω πεθυμήσει τόσο πολύ να αισθάνομαι έτσι.είναι όλα τόσο ήρεμα και απλά και φυσικά όταν το παθαίνω αυτό..μάλλον ο παλιός εαυτός έχει αρχίσει να σαλεύει κάπου στα έγκατα της ψυχούλας μου..μακάρι να βγει στην επιφάνεια και να με απελευθερώσει..


φαντάζομαι δεν είμαι μόνο εγώ που έχω προβλήματα διάθεσης και ακραίες συμπεριφορές σε κατάσταση πανικού...πώς το αντιμετωπίζετε;

κάποτε θα πάμε πολύ μπροστά :thumbup:

Καλημέρα σταράκι. Καλά σαν να διαβάζω εμένα. Κάτι τέτοιες ψυχολογικές μεταπτώσεις έχω και εγώ. Τους τελευταίους βέβαια μήνες που έχω μπει σε μια σειρά αισθάνομαι πολύ καλύτερα υπάρχουν όμως εκείνες οι γ..... μέρες που με πιάνει η τρέλα και ζω με τον πανικό των κιλών, του φαγητού. Και εγώ ήμουν πάντα νευρική αλλά στην περίοδο της ανορεξίας υπήρχαν στιγμές που δε αναγνώριζα. Έβριζα όλη μέρα χειρότερα και από νταλικέρη και δε μπορούσα να συγκρατήσω τον ευατό μου με τίποτα.
Αυτό λιγάκι το έχω κοντρολάρει είμαι λιγότερο ευερέθιστη τώρα οι όποιες κρίσεις μου είναι μεμονωμένες και με πιάνουν κυριως όταν αισθάνομαι ότι ξεφεύγω διατροφικά και κάπου εκεί αρχίζει ο φαύλος κύκλος.
Το χω πει πολλές φορές εδώ μέσα και το ξαναλέω το άγχος και το στρες είναι ο νο1 εχθρός μας. Όταν ξεκινάω τη μέρα μου εν ηρεμία και με καλή διάθεση τότε όλα πηγαίνουν καλά και δε σκέφτομαι το φαγητό με την ίδια συχνότητα αλλά σε νορμάλ πλαίσια.
Όταν αντίθετα είμαι αγχωμένη ή στενοχωρημένη με κάτι πεινάω συνέχεια και τρώω ακόμα περισσότερο πράγμα που στην τελική δυσχεραίνει την κατάσταση μου γιατί καταλήγω να τρώω σαν γουρούνι και να χαλάω ακόμα περισσότερο τη διάθεση μου.
Αναπολώ όταν ήμουν παχούλα. Το λεγα και σε αλλο τόπικ. Αν και παχουλα έτρωγα πολύ συνετά και σίγουρα η μέρα μου δεν κανονιζόταν συνέχεια από το φαγητό.

Ως προς το πως αντιμετωπίζω αυτές τις κρίσεις πανικού; Εξαρτάται.
Είναι στιγμές που ξαναβρίσκω εύκολα την αυτοκυριαρχία μου και συνεχίζω και είναι και άλλες στιγμές που απλά υποκύπτω και αυτοκαταστρέφομαι περισσότερο με επιδρομές στο ψυγείο και πολλά πολλά νεύρα. Δυστυχώς μπορεί την ανορεξία να την έχω ξεπεράσει ως ένα βαθμό αλλά δυστυχώς την ψυχολογία μου ακόμα αδυνατώ να την αποκαταστήσω πλήρως. Σίγουρα πάντως το προσπαθώ και είμαι σε καλό δρόμο. Οι κρίσεις είναι λιγότερες. Το μελλον θα δείξει.

Κορίτσια τα ίδια και εγώ:(

Έχω γίνει φοβερά κυκλοθυμική και η διάθεσή μου εξαρτάται πολύ από το τί τρώω και από το πόσα κιλά είμαι... Είναι αλήθεια ότι τους τελευταίους μήνες είμαι σαφώς καλύτερα από παλιά και αποδέχομαι πιο εύκολα το σκαμπανέβασμα βάρους. Αλλά είναι αλήθεια ότι δεν έχω τον χαρακτήρα που είχα. Μην γελιώμαστε, ζούμε με μία νεύρωση η οποία δεν είναι αστεία .... αυτό δεν περνάει σίγουρα απαρατήρητο

μηπως η κακη διαθεση δεν ειναι το αποτελεσμα αλλα η αιτια?

Την κακή μου διάθεση προσωπικά συνήθως την δημιουργούν τα όποια προβλήματα μπορεί να μου δημιουργηθούν μέσα στη μέρα. Σαν άνθρωπος που παίρνω πολύ πιο κατάκαρδα κάποιες καταστάσεις και που αγχώνομαι πάρα πολύ πολλές φορές γίνομαι περισσότερο νευρική και κάπου εκεί έρχεται και κολλάει το φαγητό και αυτό πολλές φορές το ελ΄΄εγχω και αλλες φορές με επηρεάζει και γίνομαι χειρότερα. Σαφέστατα και εγώ έχω αποδεχτεί πλέον κάποια πράγματα και συμβιβάζομαι περισσότερο με το θέμα βάρους είναι όμως κάποια κωλοπεντάλεπτα κάποιες μέρες που σκέφτομαι τα πάντα όλα και η ζυγαριά ή τι έχω φάει μπορεί να ναι ο μόνιμος καημός για το υπόλοιπο της μέρας.

σήμερα ενώ πήγαινε να είναι μια από τις "καλές" μου μέρες, τελικά δεν κατάφερα να την ολοκληρώσω επιτυχώς γιατί έπαθα κρίση άγχους. το πρωί ήμουν καλά, διάβασα για ένα μάθημα που δίνω την άλλη βδομάδα, έφαγα το μεσημεριανό μου στις 12 φυσιολογικά και ξαναέφαγα στις 4 δύο ακτινίδια και μια μπάρα δημητριακών. και επειδή ήμουν όλη μέρα σπίτι σκέφτηκα να πάω στο σούπερ μάρκετ να περάσει η ώρα, να περπατήσω λίγο και να πάρω αέρα. κι εκεί που ήμουν και ψώνιζα η δικιά σου, με έπιασε πανικός. άρχισαν να τρέμουν τα πόδια μου, τα χέρια μου και να ζαλίζομαι πολύ. αυτή η ζάλη που πάντα με πιάνει στον πανικό με κάνει να πιστεύω ότι λιποθυμάω, ότι πεθαίνω, ότι παθαίνω ασφυξία...και όταν είμαι μόνη μου δεν ξέρω τι να κάνω. προσπάθησα να αδειάσω το μυαλό μου από τις σκέψεις. κατάφερα να πληρώσω και να φύγω. περπατώντας στο δρόμο όμως πάλι με έπιασε και δεν ήξερα τι να κάνω. περπατούσα γρήγορα να φτάσω σπίτι να ηρεμήσω και ένιωθα ότι θα πέσω. άρπαξα αμέσως το κινητό και τηλεφώνησα στο αγόρι μου και ευτυχώς ακούγοντάς τον μπόρεσα να φτάσω επιτέλους σπίτι με την καρδιά μου βέβαια να έχει πάει στην Μύκονο. τώρα που κάθομαι και γράφω ζαλίζομαι ακόμα και νιώθω αστάθεια αλλά νιώθω ασφαλής. τι θα κάνω; πώς θα πάω αύριο για καφέ; την παρασκευή αγγλικά; τη δευτέρα σχολή να γράψω; την άλλη βδομάδα υποτίθεται ότι μετακομίζω σε δικό μου σπίτι. άμα παθαίνω τέτοια πώς θα την παλέψω; :sniffle::sniffle::sniffle:

Quote:

---

Originally posted by STARAKI
σήμερα ενώ πήγαινε να είναι μια από τις "καλές" μου μέρες, τελικά δεν κατάφερα να την ολοκληρώσω επιτυχώς γιατί έπαθα κρίση άγχους. το πρωί ήμουν καλά, διάβασα για ένα μάθημα που δίνω την άλλη βδομάδα, έφαγα το μεσημεριανό μου στις 12 φυσιολογικά και ξαναέφαγα στις 4 δύο ακτινίδια και μια μπάρα δημητριακών. και επειδή ήμουν όλη μέρα σπίτι σκέφτηκα να πάω στο σούπερ μάρκετ να περάσει η ώρα, να περπατήσω λίγο και να πάρω αέρα. κι εκεί που ήμουν και ψώνιζα η δικιά σου, με έπιασε πανικός. άρχισαν να τρέμουν τα πόδια μου, τα χέρια μου και να ζαλίζομαι πολύ. αυτή η ζάλη που πάντα με πιάνει στον πανικό με κάνει να πιστεύω ότι λιποθυμάω, ότι πεθαίνω, ότι παθαίνω ασφυξία...και όταν είμαι μόνη μου δεν ξέρω τι να κάνω. προσπάθησα να αδειάσω το μυαλό μου από τις σκέψεις. κατάφερα να πληρώσω και να φύγω. περπατώντας στο δρόμο όμως πάλι με έπιασε και δεν ήξερα τι να κάνω. περπατούσα γρήγορα να φτάσω σπίτι να ηρεμήσω και ένιωθα ότι θα πέσω. άρπαξα αμέσως το κινητό και τηλεφώνησα στο αγόρι μου και ευτυχώς ακούγοντάς τον μπόρεσα να φτάσω επιτέλους σπίτι με την καρδιά μου βέβαια να έχει πάει στην Μύκονο. τώρα που κάθομαι και γράφω ζαλίζομαι ακόμα και νιώθω αστάθεια αλλά νιώθω ασφαλής. τι θα κάνω; πώς θα πάω αύριο για καφέ; την παρασκευή αγγλικά; τη δευτέρα σχολή να γράψω; την άλλη βδομάδα υποτίθεται ότι μετακομίζω σε δικό μου σπίτι. άμα παθαίνω τέτοια πώς θα την παλέψω; :sniffle::sniffle::sniffle:

---

πωπωωωωωωω!!!!
κοντευω να παθω κ εγω κριση πανικου!!!
χαλαρωσε λεμε!!

μπα όχι μην πάθεις. δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα.. κι αν ήταν να χαλαρώσω τόσο εύκολα θα το είχα κάνει ήδη. αυτή η ζάλη πραγματικά δεν παλεύεται με τίποτα, αν το έχει πάθει κάποιος θα ξέρει τι εννοώ ακριβώς. αν και είναι πολύ σπάνιο, έχω διαβάσει ότι σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο το παθαίνω κι εγώ το έχει μόνο το 1% του πληθυσμού..γιατί να ανήκω σ'αυτό το 1?:puzzled::puzzled::puzzled:

να ρωτησω κατι εγω.....
τα παραπανω ειναι διαγνωση του γιατρου η δικη σου?

για ποια διάγνωση μιλάμε ακριβώς; εγώ μιλάω για το τι μου συμβαίνει. και είχα ξαναπάθει ακριβώς το ίδιο πριν 3-4 χρόνια και είχα πάει σε ψυχολόγο να μιλήσω. η ζάλη που νιώθω είναι σύμπτωμα έντονου άγχους. να ρωτήσω κάτι κι εγώ μια που το ρίξαμε στις ερωτήσεις, έχεις κάποιο συγκεκριμένο λόγο που γράφεις λίγο ειρωνικά;

οχι ρε σταρακι, δε γραφω ειρωνικα .
αν σου φανηκε ετσι, ζητω ειλικρινα συγνωμη :)
επειδη ειπες οτι αυτο πο υσου συμβαινει, συμβαινει στο 1% του πληθυσμου ρωτησα.
αλλα επισης ειπες οτι αυτο το διαβασες.
γι αυτο ρωτησα αν η διαγωνση την εχει κανει γιατρος.
σε διαβεβαιω οτι αυτη τη ζαλη που οφειλεται σε εντονο αγχος δεν την εχει το 1% του πληθυσμου.
εγω ξερω τουλαχιστον 2 ατομα (κ εσυ 3) αρα αποκλειεται να ξερω τοσο εξειδικευμενο δειγμα πληθυσμου.
θελω να καταληξω στο εξης:
οσο πιο πολυ μυθοποιειες αυτο που νιωθεις (οτι δλδ εχεις κατι παρα πολυ σοβαρο η παρα πολυ σπανιο, τοσο σε παιρνει απο κατω.
προσπαθησε να το δεχτεις ως κατι φυσιολογικο που συμβαινει σε ολους οταν εχουν εντονο αγχος....
πιστευω οτι θα νιωσεις καλυτερα...
αν παλι εξακολουθεις να πιστευεις οτι σε ειρωνευομαι, οκ, πες οτι τα ποστ μου δεν γραφτηκαν ποτε..
αγνοησε τα :)

ξέρω ότι ο πανικός ξεκινάει από τη σκέψη μου. που είναι όλη ένα μαύρο αγχωμένο σύννεφο....αυτό είχα βρει και είχα διαβάσει...


Η διαταραχή πανικού περιλαμβάνει έντονες, απροσδόκητες και ξαφνικές κρίσεις άγχους που διαρκούν συνήθως μερικά λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσεων το άτομο νιώθει τρόμο και πιστεύει πως κινδυνεύει και απειλείται σωματικά («θα πάθω εγκεφαλικό ή ανακοπή και θα πεθάνω») ή/και κοινωνικά («θα χάσω τον έλεγχο της συμπεριφοράς μου και θα γίνω ρεζίλι») ή/και ψυχικά («θα τρελαθώ»).

Μια κρίση πανικού συνοδεύεται από έντονα σωματικά συμπτώματα. Χαρακτηρίζεται πλήρης αν παρουσιάζονται τουλάχιστον τέσσερα από τα παρακάτω σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα:

Ταχυκαρδία και αίσθημα έντονων παλμών

Ζάλη, αίσθημα αστάθειας ή λιποθυμίας

Δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή ή αίσθημα ασφυξίας)

Πόνοι στο στήθος ή δυσφορία

Αίσθημα πνιγμού

Μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσεις σε όλο το σώμα

Ναυτία ή ανακάτεμα στο στομάχι

Εξάψεις ή κρυάδες

Εφίδρωση

Ταραχή ή τρεμούλες

Φόβος επερχόμενου θανάτου

Φόβος απώλειας ελέγχου των πράξεων

Φόβος επερχόμενης τρέλας

Αίσθημα ότι τα πράγματα δεν είναι αληθινά ή αίσθημα του απόμακρου σε ό,τι συμβαίνει γύρω.

Το 5% του γενικού πληθυσμού μπορεί να παρουσιάσει μια κρίση πανικού στη ζωή του. Μιλάμε για διαταραχή όταν τα περιστατικά αυτά επαναλαμβάνονται αρκετά συχνά (τέσσερις κρίσεις κατά τη διάρκεια ενός μήνα) ή αν έστω και ένα μεμονωμένο επεισόδιο έχει επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό το άτομο που να διακατέχεται από συνεχή αγωνία για την εμφάνιση άλλης κρίσης (άγχος αναμονής). Διαταραχή πανικού μπορεί να παρουσιάζει το 1% - 1,5% του πληθυσμού. Αρχίζει σε νεαρή ηλικία (μεταξύ 20 και 30 ετών) και είναι συχνότερη στις γυναίκες.

μπορεί να μην κατάλαβα καλά εκεί με τα ποσοστά, είμαι και λίγο της θεωρητικής κατεύθυνσης..:smirk: smart, χαίρομαι που δεν με ειρωνεύεσαι απλά πολύ συχνά βλέπω ότι κάποιοι στο φόρουμ μιλάνε απότομα σε άτομα που απλά είναι πολύ μπερδεμένα ή αγχωμένα κάτι που δεν βοηθάει κανέναν και ίσα ίσα χαλάει την ατμόσφαιρα που είναι βοηθητική και ανακουφιστική κατά βάση. δεν με αγχώνει το γεγονός ότι έχω κάτι μη φυσιολογικό, αγχώνομαι που δεν μπορώ να ζήσω όπως θέλω και που ακόμα και τα απλά πράγματα δυσκολεύομαι να τα κάνω..δεν το μυθοποιώ δηλαδή, ίσα ίσα που ξέρω ότι δεν μπορεί να με βλάψει πραγματικά. όμως αυτό είναι εκεί.και με τρώει το άτιμο

ειναι φορουμ διαταραχων... το οποιο σημαινει οτι το πιο πιθανο ειναι ολοι εδω μεσα να εχουν η να αισθανονται οτι εχουν αρκετα σοβαρα θεματα...
δεν ειναι λογικο καποιες στιγμες να χανεται η ψυχραιμια?
οκ, δεν ειναι ωραιο, ειναι στεναζωρο, δε βοηθαει, ΑΛΛΑ ειμαιστε ανθρωποι με αδυναμιες...
το θεμα ειναι να προσπαθουμε να το αφησουμε πισω ...

μ αυτα τα συμπτωματα που μου εδωσες αυξανεται κατακορυφα ο αριθμος των γνωστων...
δε σε αμφισβητω σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση, απλα θεωρω καλο να απευθυνθεις σε καποιον ειδικο ωστε να οδηγηθεις σε μια λυση κ να μην αισθανεσαι πλεον οτι εμποδιζεσαι απο το να ζησεις τη ζωη σου.
θεωρω οτι οταν υπαρχει η θεληση να βοηθηθουμε τα παντα γινονται .